Αυτήν την εικόνα δεν θα την χορτάσω ποτέ όσο ζω: τη θέα από το παράθυρο του αεροπλάνου. Εκεί που λες πως όπου να' ναι θα συναντήσεις τον Θεό, έστω κι αν δεν πιστεύεις πως υπάρχει... Εκεί που κρατάς ίσες αποστάσεις από δυο πράγματα: Από τη Γη κι από τους Ανθρώπους. Κι ανακαλύπτεις ότι έχει τόση μαγεία όλο αυτό. Γιατί "ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ" είναι μια Πύλη που σε οδηγεί σε δυο πράγματα επίσης: Στον Ουρανό και στον Εαυτό σου... Η πιο μαγική πτήση της ζωής μου, ήταν μια πρωινή πτήση Αθήνα-Ρώμη, όπου όσο περνούσε η ώρα κι ανέβαινε το αεροπλάνο όλο και πιο ψηλά, τόσο πιο πολύ σκοτείνιαζε ο Ουρανός και σίγουρα στη Γη περίμεναν βροχή... Το αεροπλάνο όμως διέσχισε όλην αυτήν τη σκοτεινιά και βρέθηκε -όχι πάνω- ΜΕΣΑ στα σύννεφα. Είπα πως "τώρα είμαι στον Παράδεισο κι εδώ θέλω να μείνω για πάντα..." Όλα τα ωραία πράγματα όμως τελειώνουν γρήγορα...
"Τα σύννεφα φέρνουν γαλήνη. Κάπου εκεί κάτω, πολύ μακριά, υπάρχουν οι συνάδελφοι και οι εχθροί μας, οι χώροι όπου εδράζονται όλα αυτά που μας τρομάζουν, όλα εκείνα που μας θλίβουν. Τώρα, όμως, είναι απείρως μικροσκοπικά, γρατζουνιές μονάχα πάνω στη γη. Όσο κι αν το γνωρίζουμε ότι τα πράγματα παίρνουν άλλη μορφή όταν αλλάζουμε οπτική γωνία, σπάνια αντιλαμβανόμαστε πόσο κοντά στην αλήθεια βρίσκεται αυτό το δίδαγμα όσο τη στιγμή που έχουμε τη μύτη μας κολλημένη στο κρύο παράθυρο, με το αεροσκάφος δάσκαλό μας σε μια βαθιά φιλοσοφία..." Αλαίν Ντε Μπωττόν. "Η τέχνη του ταξιδιού".
______________________________
Καλορίζικο, με γεια! Θα τα λέμε κι εδώ τώρα, καλύτερα και πιο εύκολα. Σε έβαλα και στο μπλογκ ρολλ μου, για διαφήμιση ;) Τσάο Αντ1!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντίχριστε φίλε μου σε καλωσορίζω με πολύ μεγάλη χαρά! Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα! Το μπλογκ σου έτσι κι αλλιώς είναι μια διαφήμιση από μόνο του! Είσαι αστέρι μάνα μου, τι να λέμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα πάλι μην με βάλεις κοντά στο παράθυρο γιατί όταν κοιτάω κάτω ψάχνω συνεχώς να βρω στεριά, καθότι δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο εκτός από την πιθανή πτώση του αεροσκάφους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα γιατί ψάχνω για στεριά;
Επειδή αρνούμαι να γίνω μεζεδάκι για τα ψαράκια.
Όταν ταξιδεύω Αμερική προσεύχομαι με πάθος πάνω από τον Ατλαντικό (και ας μην πιστεύω) να τελειώσει επιτέλους αυτό το σκούρο γαλάζιο.
Sorry,δεν φταίω εγώ,η φαντασία μου τα φταίει!
xrisrin, ο καθένας έχει τις φοβίες του. Το αεροπλάνο θεωρείται ως το πιο ασφαλές μεταφορικό μέσο. Φαντάσου μόνο τους ελληνικούς δρόμους κι...αποφάσισε τι από τα δύο προτιμάς! Να δεις που θα υπερισχύσει το αεροπλάνο! Κι εσύ που πας Αμερική, θα έπρεπε να έχεις συνηθίσει, αλλά τι να πω. Εγώ πάλι τις προάλλες μιλούσα με μια κοπέλα που ταξίδευε Ελλάδα-Αμερική σαν να ήταν Κυψέλη-Παγκράτι και μια φορά που πετάξαμε μαζί από Αθήνα για Κέρκυρα, είχε κάνει τάμα μέχρι να φτάσουμε, επειδή η πτήση είχε αναταράξεις!
Διαγραφήαστα να πανε φιλε τα φοβαμαι και εγω τα αεροπλανα.Και δευτερον και τα τρενα και πλοια εχουν ανακυρηχθει ως ασφαλη μεσα μεταφορα.
ΔιαγραφήΚαι γω θέλω παράθυρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλήμερα.
Μαρί Νι καλησπέρα. Εμείς θα κάτσουμε παράθυρο, το αποφασίσαμε! Καλές πτήσεις να έχουμε βρε!
ΔιαγραφήΌπως πάντα πολύ καλό κείμενο. Καλό δρόμο... ή μάλλον καλό ταξίδι στα σύννεφα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεργάτη καλησπέρα. Παλεύω με τα κύματα! Ότι για σένα φαντάζει απλοϊκό, εμένα μου φαίνεται βουνό. Αλλά θα το παλέψω! Έτσι δεν μάθαμε άλλωστε να κάνουμε όλη μας τη ζωή;...
ΔιαγραφήΥπέροχο κείμενο! Μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι καταπληκτικό κομμάτι! Το λατρεύω!
Καλή συνέχεια χαρά μου! :))))
Αριστέα καλό μεσημέρι. Ελπίζω να σου έφτιαξα κι εγώ μια φορά την διάθεση, όπως τα καταφέρνεις κι εσύ τόσες και τόσες φορές..! "Το παράθυρο" πάντως είναι το καλύτερο φάρμακο μακράν!...
Διαγραφή