Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Η Φωτογραφία Της Εβδομάδας: Τα Ποιήματα Στο Δρόμο....


Μ’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ’ τα βιβλία: αυτά που τουρτουρί-
ζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα, που αναβοσβήνουν μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια -όχι αυτά που κρέμονται στα δέντρα της γιορτής, στη θαλπωρή των δωματίων- αλλά εκείνα που τονίζουνε την ερημία των σφαχτών στις μωβ βιτρίνες των συνοικιακών κρεοπωλείων.

Τα σακατεμένα και τα μοναχικά, μ’ αρέσουν: τα ποιήματα-κοπρίτες που περπατούν κουτσαίνοντας στις σκοτεινές άκρες των λεωφόρων: αυτά που τ’ αγνοούν οι κριτικοί κι οι εκπαιδευτικοί του Μωραΐτη· που τα χτυπούν συχνά οι μεθυσμένοι οδηγοί και τα αφήνουν αβοήθητα στο δρόμο. Και τα ποιήματα-παιδάκια, όμως αγαπώ· αυτά που ενώ δεν έχουν μάθει ακόμη την αλφάβητο, μπορούν εντούτοις, με δυο λέξεις τους, να σου κολλήσουν την ψυχή στον τοίχο.

Μ’ αρέσουν, πάλι, τα απελπισμένα κι όμως χαμογελαστά: τα ποιήματα-συνένοχοι· εκείνα που σου κλείνουνε με νόημα το μάτι. Που δεν σου πιάνουν την κουβέντα, δεν σ’ απασχολούν μα συνεχίζουνε το δρόμο τους αδιάφορα: τα ποιήματα-«δεν πρόκειται να σου ζητήσω τίποτε»· αυτά που χαιρετούν μόνο και φεύγουν, όπως μ’ αρέσουνε και τ’ άλλα, τα χαρούμενα, που προτιμούνε τα παιχνίδια απ’ το μάθημα καθώς και τα ποιήματα-παππούδες, γιατί ενώ γνωρίζουνε καλά το μάταιο της ζωής εντούτοις θέλουν 

να το ζήσουν.

Δεν αγαπώ καθόλου τα ποιήματα-γεροντοκόρες που συγυρίζουν, όλη μέρα, τα δωμάτια με τις λέξεις, ούτε και τα ποιήματα-ταγιέρ, τα καθωσπρέπει. Δεν αντέχω και τα ψωνάκια: τα ποιήματα με τα πολλά αποσιωπητικά ούτε και τ’ άλλα που θεωρούν τη φύση μάνα τους κι όλο τη νοσταλγούν χωμένα πίσω απ’ τα γραφεία.

Σιχαίνομαι αυτά που ονομάζονται συμβολικά, τα ποιήματα με μήνυμα, τα λεξιλάγνα και τ’ αφασικά· τα ποιήματα-κυρίες με αλτσχάιμερ. Ούτε και τις συνθέσεις τις μεγάλες αγαπώ: τα ποιήματα-Μπεν Χουρ, αυτούς τους λεκτικούς χειμάρρους που ’ναι γραμμένοι κυρίως για τους κριτικούς κι ας παριστάνουν τους ινστρούχτορες που ενδιαφέρονται για το καλό του κόσμου.

Από την άλλη δεν μπορώ και τα διστακτικά: τα ποιήματα-σαντάλια με καλτσάκι ούτε 
και τα ποιήματα-στρατιωτικό αμπέχωνο και δήθεν Τσε Γκεβάρα, μεσημέρι στη "Λυκόβρυση". Δεν μου αρέσουν τα σοφά που ’ναι γραμμένα από νέους ούτε και τα νεανικά που τα ’χουν γράψει γέροι. Μου γυρίζουν τ’ άντερα τα δήθεν οικολογικά, τα ερωτικά-«καϊμάκι με πολύ σιρόπι» καθώς κι εκείνα που εκλιπαρούν τη γνώμη του αναγνώστη.

Ούτε και τα δικά μου αγαπώ. Μ’ αρέσουν μόνο εκείνα που μου αντιστάθηκαν: αυτά που δεν κατάφερα ποτέ να γράψω. Γι’ αυτό και τα ποιήματα που ζούνε έξω απ’ τα βιβλία αγαπώ: εκείνα που ποτέ δε νοιάστηκαν αν μου αρέσουν. Αυτά που περπατούν αδιάφορα, έξω στο δρόμο, με τα χέρια στις τσέπες και μ’ έχουνε, έτσι κι αλλιώς, χεσμένο.

    August 26th, 2013August 26th, 2013August 26th, 2013
"o pio pistos filos tou skylou" ___ "Τα ποιήματα Στο Δρόμο" ~ Νίκος Χουλιαράς ___ Foto _
_________________________________________

72 σχόλια:

  1. Αδυναμία καλημέρα.

    Πολύ όμορφα έδωσε την άποψή του ο κύριος Χουλιαράς.

    Και μόνο το οτι υπάρχουν ποιήματα στο δρόμο είναι τόσο όμορφο απο μονο του.

    Εμενα παλι μου αρεσουν ολα τα ποιηματα, εκτος απ τα οσα εχουν γραφτει για να προσβαλλουν ιδεες αλλων.

    Δεν τα κατανοω πληρως ολα, προσπαθω ομως! ;)

    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ προσπαθώ να κατανοήσω κάποια ποιήματα, αλλά αυτό το κείμενο του Χουλιαρά, δεν το κατανόησα απλώς, το λάτρεψα στην κυριολεξία! Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  2. "Μ’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ’ τα βιβλία: αυτά που τουρτουρί-
    ζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα, που αναβοσβήνουν μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια -όχι αυτά που κρέμονται στα δέντρα της γιορτής, στη θαλπωρή των δωματίων- αλλά εκείνα που τονίζουνε την ερημία των σφαχτών στις μωβ βιτρίνες των συνοικιακών κρεοπωλείων."
    Αυτό το βρήκα α ξ ι ό λ ο γ ο και συμπληρώνω:
    Τα ποιήματα περπατούν ξυπόλητα και πολλές φορές λιμνάζουν στο ποτάμι του γαλαξία
    αλλά δεν αποστρέφονται και τη γη γι αυτό τα πόδια τους είναι πάντα λασπωμένα κι οι καρδιές
    χωμάτινες τους σκιρτούν κι ακολουθούν αλήτικα τον εξωφρενικό ρυθμό των δρόμων!!!

    φιλάκι Πετροκόριτσο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εκ παραδρομής:
      οι καρδιές τους χωμάτινες σκιρτούν.....

      Διαγραφή
    2. Είσαι η προέκταση του Χουλιαρά, με πολύ μεγάλη επιτυχία!!!

      Διαγραφή
  3. petra.....καλημέρα με ότι ποιηματα σου αρέσουν :))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σόρρυ που άργησα να σου απαντήσω, αλλά είχα έρθει από κει κι έπαιζα πιάνο!! :))

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα πετροξανθούλα μου!!! Όλη την ανάρτηση την απόλαυσα ξανά και ξανά!!
    Η τελευταία παράγραφος είναι μαχαίρι, σάρκα, πληγή, αίμα.. Όλο το είναι, είναι! Τα πάντα!!
    Σε φιλώ γλυκά μάτια μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ έχω πάθει πλάκα παιδιά μου με αυτό το κείμενο!
      Το βρίσκω ιδιαιτέρως ευρηματικό και πρωτότυπο ως γραφή!
      Πολλά φιλιά τρελοσυμπεθερόνι μου! :))

      Διαγραφή
  5. Και μένα μου αρέσουν αυτά πετροκόριτσι και μου αρέσουν και πολύ αυτά που διαβάζω στα συμπόσια της Αριστέας!
    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο καθένας μας διαθέτει ένα στυλ στον τρόπο που γράφει Ελενοκόριτσο! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  6. Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα χαρά μου και καλό σου απόγευμα! Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  7. μαζί σου Πετροκόριτσο!!!!!!!
    καλημέρα και φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. .....με δυο λέξεις τους, να σου κολλήσουν την ψυχή στον τοίχο. Υπέροχη ανάρτηση! Μας επιλέγεις, καταγράφεις και γράφεις, πάντα, τα καλύτερα! Πολλά γλυκά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι πάντα καλά...ωωω μάνα μου γλυκιάαααα!!!
      Πολλά φιλιά στον........γνωστό σεσημασμένο....."next station"!!! Αχαχα!

      Διαγραφή
  9. ναι... όλα αυτά είναι και όλα αυτά δεν είναι η ποίηση...
    Πετρουλίνι μου αγαπημένο να πω και εγώ με τη σειρά μου, πως η ποίηση αίμα είναι που μέσα μας κυλά αβίαστα, δίχως γι' αυτό ν' αποζητά αναγνωρίσεις και επαίνους...

    σε φιλώ και σου εύχομαι ένα όμορφο και γλυκό μεσημέρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς που επέστρεψες εδώ μέσα και έλαμψε η σελίδα από το φως σου! "Ο ασπασμός των αγγέλων προς τα άστρα"!! Καλό απόγευμα γλυκό μου Βικάκι και πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  10. Απαντήσεις
    1. Να υποθέσω ότι είδες πως δεν είναι δικό μου, ε;; Φιλούθκια! :)

      Διαγραφή
  11. Ωραίος ο Νίκος Χουλιαράς!
    Απολαυστικές οι εκφράσεις του ( τα ποιήματα-ταγιέρ,ποιήματα-γεροντοκόρες,τα ποιήματα-κυρίες με αλτσχάιμερ).
    Φυσικά ο καθένας μας θα μπορούσε να φτιάξει το δικό του κατάλογο. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Πάντως λατρεύω αυτά που ο καθείς καταθέτει τη ψυχούλα του!
    Καλησπέρα χαρά μου ♥
    Σήμερα είναι μια υπέροχα βροχερή μέρα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο καθένας θα μπορούσε ενδεχομένως να φτιάξει το δικό του κατάλογο, αλλά σαν τον Χουλιάρα κανείς! Βρέχει;; Συνεπώς ταιριάζει και η φωτογραφία της ανάρτησης μου. Εδώ έχει μια συννεφιά μόνο.

      Διαγραφή
  12. " Αυτά που περπατούν αδιάφορα, έξω στο δρόμο, με τα χέρια στις τσέπες"
    Η αλήτικη ψυχή μου, ενθουσιάστηκε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εμένα το αλήτικο μυαλό μου ταξίδεψε μακριά, ως συνήθως άλλωστε..... Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  13. Σχεδόν "αλήτικα"... Αλλά πάνω από όλα με τη δική τους προσωπικότητα!
    Φιλάκιαααααααααα!
    ΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο, έχουν προσωπικότητα τα ποιήματα.... Πολλά γλυκά φιλιά!! :)

      Διαγραφή
  14. Απίθανο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Σ' ευχαριστούμε ;))
    Πολλά πολλά φιλιά <3 <3 <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που συμμερίστηκες τον ενθουσιασμό μου! Σε φιλώ γλυκά!! :))

      Διαγραφή
  15. Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου «Ars Poetica»

    Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
    σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες
    όπου η ζωή χορεύει. Θέλω να είναι
    αγώνας, όχι μουσική που λύνεται
    μα πάθος για την μέσα έκφραση μιας ασυναρτησίας
    μιας αταξίας που θα γίνει παρανάλωμα
    αν δεν τα παίξουμε όλα για όλα.

    Όταν οι άλλοι, αδιάφοροι, με σιγουριά
    ξοδεύονται άσκοπα ή ετοιμάζονται το βράδυ
    να πεθάνουν, όλη τη νύχτα ψάχνω για ψηφίδες
    αδιάφθορες μες στον μονόλογο τον καθημερινό
    κι ας είναι οι πιο φθαρμένες. Να φεγγρίζουν
    μες στο πυκνό σκοτάδι τους σαν τ’ αχαμνά ζωύφια
    τυχαίες, σκοτωμένες απ’ το νόημα
    με αίσθημα ποτισμένες.

    (Ο δύσκολος θάνατος, 1978)



    ΥΓ. Τώρα που είσαι στο στοιχείο μου, δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω επί του θέματος, όπως καταλαβαίνεις.
    Φαντάσου να το πάρει είδηση κι ο Τζήκας.

    AΓΓΕΛΙΚΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απορώ γιατί διάλεξες μόνο ένα ποίημα! Με έχεις συνηθίσει σε περισσότερα! Οπότε, αν θες "ξαναχτύπα" στη σημερινή ανάρτηση, πολύ θα το χαρώ! Ο Τζήκας αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον επίσης! Πολλά γλυκά φιλιά κι ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα!

      Διαγραφή
    2. Γιώργος Θέμελης, Ars Poetica

      1

      Αν είναι κάτι το Ποίημα,
      Είναι κάτι που δεν πιάνεται,
      Όπως το νόμισμα ή το πουλί

      Το Ποίημα σε παίρνει,
      Δεν το παίρνεις
      Μην το παραβιάζεις.

      Το Ποίημα είναι σαν την Αγάπη,
      Την Αγάπη την αναπάντεχη,
      Όταν σου κόβει τη μιλιά,

      Σαν την Αγάπη, σαν τη Μουσική

      Μια συνοδεία παντοτινή,
      Μια λάμψη ακαταθάμπτωτη

      Σ' ακολουθεί παντού το Ποίημα,
      Σε σκοπεύει
      Μην το παραβιάζεις.

      Είναι κατάφωτο το Ποίημα

      Αδιάρρηκτο, καθρεφτικό,
      Σαν το αγλαό φεγγάρι
      Όταν γεμίζει το δίσκο του

      Το Ποίημα δεν είναι πράγμα σου,
      το πράγμα είσαι συ

      Σε βγάζει στο φως,
      Σε φανερώνει
      Μην το παραβιάζεις.




      3
      Το ποίημα συγγενεύει με τη φωτιά

      Όπως συγγενεύει το Ρόδο με τον Ουρανό, ο Χαρταετός
      με τον Άνεμο
      Και συ, το σώμα σου, με το ποτάμι.

      Το σωστό Ποίημα, το αληθινό

      Αυτό που έρχεται ανεβαίνοντας μέσ' απ' την Ποίηση
      κι είναι καρπός της
      Σπινθήρας που ξέφυγε απ' την
      πυρακτωμένη ουσία της μες σε μια έκρηξη

      Πώς ανεβαίνει επάνω στα χείλη το φιλί βαθιά το στήθος σχίζοντας.

      Για τούτο το Ποίημα φέγγει

      Όπως τα σπάνια μετέωρα που ξαφνιάζουν τον ουρανό
      και κάνουν νύχτα μέρα αλλάζοντας τα οπτικά
      πεδία των ματιών.

      Το Ποίημα κοιμάται μες στην πληρότητά του

      Σαν τα νήπια που χόρτασαν το μητρικό τους γάλα
      κι έγιναν πλήρη
      Σπιθίζοντας ευφροσύνη κάτω από τα
      βλέφαρά τους–

      Κρύβοντας μέσα του την αναμμένη φλόγα του, το αίμα του,
      Τη λάμψη του λάμποντας, λάμψη για λάμψη, στην ερημία.

      Το Ποίημα πρέπει να το ξυπνάς

      Σιγά σιγά, μην εκραγεί και σε γεμίσει εγκαύματα και
      μείνεις ο σημαδιακός, ο καυστικά στιγματισμένος,
      και σε πετροβολούν

      Μπορεί να σ' αναφλέξει όλον μεμιάς να καίγεσαι
      και να καπνίζεις ως το τέλος,
      ώσπου να γίνει η σάρκα σου φως

      Πώς καίγεται και λιώνει η αναμμένη λαμπάδα και γίνεται δέηση.

      Είναι σάρκα και σάρκα,
      Σάρκα πυκνή
      Και σάρκα ανάερη,
      Εκθαμβωτική
      Φως
      Ως ιμάτιον

      Αμφίεση Σκιών κι Ενσάρκωση Ασωμάτων.

      Το Ποίημα σε ποιεί,
      Δεν το ποιείς
      Μην το παραβιάζεις.

      Από τη συλλογή Ars Poetica (1974)

      ΑΓΓΕΛΙΚΗ

      Διαγραφή
    3. "...εκεί που φτάνεις να πιστεύεις πως οι έρωτες
      μόνο μέσα στην επανάληψη μπορούν να επιζήσουν
      κι απρόσμενα ένας έρωτας κορυφώνεται σε αγάπη
      ενώ εσύ, το ίδιο απρόσμενα, προσπαθείς να πεις πως
      αγαπάς...
      Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση"..... Τίτος Πατρίκιος

      Από το μπλογκ της αγαπημένης μου Άννας Αγγελοπούλου. Επειδή εκτιμώ πως θα σου αρέσει, σου γράφω εδώ το link της: http://annagelopoulou.blogspot.gr/

      Διαγραφή
    4. Μου αρέσει το εν λόγω μπλογκ και ενίοτε σχολιάζω κιόλας.
      Όσο για τον Πατρίκιο, έχω ήδη το ομώνυμο βιβλίο του, το οποίο κοντεύω να μάθω απεξω.

      Κι ένα ακόμα ποίημα- δώρο:



      Γιώργης Παυλόπουλος, Τα αντικλείδια

      Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
      Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
      τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
      κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
      και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
      Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
      δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.
      Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
      και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
      γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
      Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
      Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ
      για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.
      Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
      από τότε που υπάρχει ο κόσμος
      είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
      για να ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.

      Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

      ΑΓΓΕΛΙΚΗ

      Διαγραφή
    5. Να σημειωθεί στα πρακτικά: Πυργιώτης ο ποιητής Γιώργης Παυλόπουλος!
      Τον λατρεύω τον συντοπίτη μου! :))))

      Διαγραφή
    6. @ Αγγελική έστω και καθυστερημένα, σου γράφω κι αυτό:
      "Αυτός που γράφει το ποίημα κι εκείνος που θα το διαβάσει, μπορεί να είναι το ίδιο πρόσωπο με κάποιον άλλον που το ονειρεύτηκε. Μέσα στο ποίημα βέβαια έχουν χαθεί κι οι τρεις".... Παυλόπουλος (μουστάκια!) Αριστέα!

      Διαγραφή
  16. Υπέροχο Joanoula!
    Και για μένα που δεν το "έχω" (το ποιητικό) ακόμα πιο καλό!

    ΑΦιλάκια ποιητικά!!! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το βρήκα πριν από αρκετό καιρό και κάθομαι και το καμαρώνω. Καιρός ήταν να το αναρτήσω, να διαβαστεί κι από πολλούς άλλους φίλους! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  17. Πρώτη φορά το διάβασα και μου άρεσε πολύ!
    Ευχαριστώ για την ενημέρωση.

    Πολλά φιλάκια:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πολύ καλό Πετροκόριτσο! Η γοητεία της ποίησης πηγάζει κάτι ασύλληπτο, αυτό που το αισθάνεται κανείς, αλλά δεν μπορεί να το ορίσει. Υπέροχη ανάρτηση! Καλό βραδάκι! Φιλιά πολλά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Eκπληκτικά συναρπαστικό κείμενο .........μου άρεσε πολύ ο ξεχωριστός τρόπος που κύριος Χουλιαράς έδωσε το στίγμα του ποιήματος..... Θαυμάσιος !!! ( όπως και η φωτογραφία (πίνακας) που επέλεξες) Καλό βράδυ .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Για εμένα Πετράκι μου ποίηση είναι ο εμβρυουλκός που φέρνει στο φως
    τα συναισθήματα από τα μύχια της σκέψης και της ψυχής…
    Εκείνοι που με αγαπούν θα με μάθουν όταν αγκαλιάσουν τα έμβρυα
    που ήρθαν στο φως κάποιες περίεργες στιγμές που έσταζαν οι λέξεις στο χαρτί ,
    κομμάτια δικά μου.

    Σε φιλώ
    Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοπελιά, τα λόγια σου συναγωνίζονται αυτά του Χουλιαρά..!

      Διαγραφή
  21. Καταγοητεύτηκα! Ποτέ δεν είχα σκεφτεί τα ποιήματα με ανθρώπινη υπόσταση και προσωπικότητα! Και πόσο εύστοχες περιγραφές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. "Γι’ αυτό και τα ποιήματα που ζούνε έξω απ’ τα βιβλία αγαπώ: εκείνα που ποτέ δε νοιάστηκαν αν μου αρέσουν. Αυτά που περπατούν αδιάφορα, έξω στο δρόμο, με τα χέρια στις τσέπες και μ’ έχουνε, έτσι κι αλλιώς, χεσμένο"

    Καταπληκτικό!!!

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Χωρις τιτλους και κατηγοριες, αγαπω τα ποιηματα που καταλαβαινω κι εκεινα που μιλανε μεσα μου. Πανεμορφη αναρτηση, υπεροχη φωτογραφια! Καλησπερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπώ κι εγώ πολύ τα ποιηματα και τα κείμενα/διαμάντια, που καταλαβαινω κι εκεινα που μιλανε μεσα μου!

      Διαγραφή
  24. Εγώ πάλι δεν κατάλαβα Χριστό τι θέλει να πει το ποιητή.
    Τον βρίσκω να διαφωνεί και με τον εαυτό του. Σε αυτό συμφωνούμε.
    Το έχω ξαναπεί: την ποίηση την θέλω κατανοητή και αντιληπτή από τον μέσου νου.
    Δεν έχω την Παιδεία (και τη σχιζοφρένεια πολλών) για να διαβάζω πίσω από τις γραμμές.
    Άσε που με όλα αυτα που περιγράφει ακυρώνει εκατοντάδες χιλιάδες ποιητές από όλο τον κόσμο.
    Να σου πω κάτι; Αν τον είχα στην παρέα μου θα τον φοβόμουν

    (μη το πάρεις προσωπικά, σήμερα όπου μπαίνω για σχόλιο όλο τα ανάποδα από τους άλλους λέω)
    Φιλάκια βρε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάρε τα ίσα σου σήμερα, Ακυβέρνητε!
      Χάνεις την πορεία σου μέσα στη φουρτούνα των μπλογκόσπιτων!
      Γλαύκη

      Διαγραφή
    2. @ Ανάποδε/Ακυβέρνητε άνθρωπε, πιο κατανοητό κείμενο δεν υπάρχει, αλλά είπαμε, η ζέστη, τα λόγια του παπά, ο ανάδρομος Ερμής!

      Διαγραφή
    3. @ Γλαύκη μου, εγώ δεν τον παρεξηγώ, πολλές φορές χάνω την πορεία μου άλλωστε!

      Διαγραφή
  25. Πολύ όμορφη ανάρτηση, και ο πίνακας μου αρέσει πάρα πολύ!!
    Καλό βράδυ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Βρήκα το κείμενο εξαιρετικό και ενδιαφέρον, το διάβασα με μια ανάσα!
    Δεν είχα σκεφτεί ποτέ τα ποιήματα έτσι... μ΄αρέσει όμως αυτό που εννοεί! Το σίγουρο είναι πως στο εξής θα τα βλέπω με άλλο μάτι!!
    Σε φιλώ!
    Υ.Γ. Ο πίνακας της φωτό είναι ε-ξαί-σι-ος!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι Έλληνες, ευτυχώς!
      Ναι, ο πίνακας με ξετρέλανε!

      Διαγραφή
  27. Τώρα μου έγινε γνωστός ένας άλλος τρόπος ταξινόμησης των ποιημάτων.
    Δεν είναι λογοτεχνικός όμως είναι ουσιαστικός και απίθανος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Γεια σου Πετρα μου ...... ειχε κατι φευγατο το κειμενο.......και η εικονα σου πολυ πολυ δυνατη..φιλιά και καλη σου νυχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Λουλουδοπετροκόριτσο, η ζωή εκεί έξω είναι ποίηση!
    Μας αγγίζει;
    Την κατανοούμε;
    Μας βελτιώνει;
    Τη δεχόμαστε ακόμα και μέσα από τις σκληρές εκφάνσεις της;
    Μας ταξιδεύει;
    Την απολαμβάνουμε;
    Ο ποιητής της ζωής μου, εγώ!
    Γλαύκη

    Υ.Γ.
    Είδες τι κάνεις; Μας προβληματίζεις πάλι!
    Δεν μας αφήνεις "βλήματα" λέω 'γω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. πολύ καλό!!... αλλά..κι ποίηση... πολλή καλή!!... άλλο πράγμα!!... καλο βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ο λογος του συναδει με τη δικη μου ελευθερη "ποιηση-σταση ζωης".
    Η μωβ σφραγιδα στα πισινα μου
    σταζει τη δικη της ποιηση
    αναμεσα στ'αλλα σφαχτα του κοσμου.

    Καλημερολουλουδοασημαντοματοσοευστοχοστοαπεραντομαυρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακόμα κι η σφραγίδα "συνωμοτεί" για να ταιριάζει με τη δική σου..μωβ ελευθερη "ποιηση-σταση ζωης"!!

      Διαγραφή
  32. Φανταστικό!
    Όντως αυτά είναι τα πιο όμορφα ποιήματα...αυτά που τριγυρνούν στις γωνίες του μυαλού μας και ας μη γίνουν ποτέ αποτύπωμα σε χαρτί...
    Να είσαι καλά Πέτρα μου!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι τα αποστάγματα των βιωμάτων μας, για αυτό είναι τα ομορφότερα και τα πιο αληθινά! Σε φιλώ!

      Διαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.