# Γνωρίζεις τι είναι το bullying;...

Ήταν δέκα ετών ο γιος μου, όταν αλλάξαμε σχολείο. Η αλλαγή ήταν από ένα ιδιωτικό σχολείο σε κάποιο άλλο, ήταν όμως μια μεγάλη αλλαγή. Λίγο καιρό μετά, το παιδί ήρθε με κλάματα στο σπίτι και μου ζητούσε επίμονα να κάνει μια...εγχείρηση, για να βελτιώσει μια 

"ατέλεια" στο σώμα του... "Μαμά, "πετάνε" τα αυτιά μου και πρέπει να χειρουργηθώ!"... Πολύ γρήγορα μου εξομολογήθηκε πως, στο σχολείο υπήρχε ένα παιδί που τον κορόιδευε και του μιλούσε προσβλητικά. Καλώς ή κακώς, η μέθοδος που χρησιμοποίησα αρχικά (και για μετά, βλέποντας και κάνοντας).. ήταν η ψυχολογική υποστήριξη του παιδιού μου.

Του πρότεινα τρεις λύσεις: χειρουργείο (ως "διπλωματικό" επιχείρημα), μακρύ μαλλί, αλλά παράλληλα και "αντεπίθεση": δεν αφήνουμε κανέναν και για κανένα λόγο, να μιλά υποτιμη

τικά για εμάς! Περνάμε -με επιχειρήματα!- στην αντεπίθεση και, μέσα από τη συμπεριφορά μας, αλλά και τις πράξεις μας, αποδεικνύουμε στον άλλον πως, τελικά το πρόβλημα δεν είναι δικό μας, αλλά...δικό του! Εμείς αξίζουμε πρώτα από όλα ως προσωπικότητες και θα το δείτε! Λίγο καιρό μετά, ο γιος μου άφησε μακρύ μαλλί και μερικά χρόνια αργότερα, έγινε πρόεδρος της τάξης, αλλά και πρόεδρος του 15μελους.

Το παν είναι να στηρίζουμε ψυχολογικά τα παιδιά μας, τονώνοντας την αυτοπεποίθηση!

Το παν είναι να κερδίζουμε ως γονείς την εμπιστοσύνη των παιδιών μας και να μας μιλούν!

      Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, αλλά πιστεύω πως το φαινόμενο bullying επεκτείνεται ακόμα και στο στρατό, αλλά και στον επαγγελματικό στίβο.

"Ο σχολικός εκφοβισμός (αγγλικά : school bullying) είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας, που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο σχολικός εκφοβισμός αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομηλίκων παιδιών με στόχο να προκλη-θεί πόνος ή αναστάτωση. Εμφανίζεται με τη μορφή του λεκτικού εκφοβισμού (κοροϊδία, διακρίσεις, ντροπιαστικά σχόλια), του κοινωνικού εκφοβισμού (διάδοση φημών, κατα-στροφή προσωπικών αντικειμένων, απομόνωση από την ομάδα), του σωματικού εκφοβι-σμού (χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές), του ηλεκτρονικού εκφοβισμού (εκβιασμός μέ-σω Διαδικτύου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο)"

"Οι άνθρωποι που ασκούν εκφοβισμό, συχνά είναι οι ίδιοι τρομοκρατημένοι για κάτι και έτσι προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους άλλους για να κρύψουν τα συναισθήματά τους ή παρενοχλούν άλλους για να μην τους παρενοχλήσουν πρώτα εκείνους. Είναι δυστυχείς και «ξεσπούν» τη δυστυχία τους στους άλλους. Συνήθως δεν νιώθουν υπευθυνότητα για τις πράξεις τους και συχνά έχουν την ανάγκη να ελέγχουν τους άλλους και να κερδίζουν πάντα. Μπορεί να ζηλεύουν τα άτομα που παρενοχλούν. Χρειάζονται τη βοήθεια ειδικού...

Σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάζει η εφημερίδα Καθημερινή, η Ελλάδα έρχεται δεύτερη στο διαδικτυακό bullying με ποσοστό 26,8% μετά τη Ρουμανία. Συγκεκριμένα, στην Ελλά-δα το 8,5% των μαθητών αναφέρει ότι υφίσταται εκφοβισμό δύο με τρεις φορές το μήνα, ενώ ένα ποσοστό 15,8% παραδέχθηκε ότι εκφοβίζει τους συμμαθητές του.

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2006: η εξαφάνιση του μικρού Άλεξ συγκλονίζει το πανελλή-

νιο: "Η αστυνομία της Βέροιας, με ερασιτεχνικούς χειρισμούς, είχε χάσει πολύτιμο χρόνο, με αποτέλεσμα αφενός κάποιος να εξαφανίσει για πάντα το πτώμα του μικρού παιδιού και αφετέρου οι πέντε ανήλικοι δράστες *να δασκαλευτούν από τους γονείς τους κι από τους δικηγόρους τους, να ανακαλέσουν γρήγορα τις καταθέσεις τους, ισχυριζόμενοι ότι είπαν ψέματα στις αρχές και να ισχυρίζονται ότι δεν είχαν καμία σχέση με την υπόθεση. Ένα ακόμα από τα λάθη των αρχών, ήταν ότι δεν κράτησαν τα παιδιά μακριά από το οικογενειακό τους περιβάλλον, μέχρι να βρεθεί το πτώμα"... Πηγή αποσπάσματος 

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015: τραγικά συμπίπτουν η μέρα κι ο μήνας με το Βαγγέλη:
"Τον είχαν ακινητοποιήσει σε καρέκλα, τον τραμπούκιζαν, τον έφτυναν και τον χλεύαζαν με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς και σχόλια", αποκαλύπτει υψηλόβαθμος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., για περιστατικό που είχε συμβεί πριν από 10 μήνες, με θύμα τον αγνοούμενο 
20χρονο φοιτητή της Σχολής Γαλακτοκομικής Ιωαννίνων, Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Δεν είμαστε εδώ σήμερα για να κρίνουμε τους γονείς του Βαγγέλη. Με ποιο δικαίωμα άλλωστε! Πάση θυσία όμως, πρέπει να βρεθεί τρόπος να αλλάξει ο τρόπος που οι γονείς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, να αλλάξει ή να βελτιωθεί ο τρόπος που οι δάσκαλοι και οι καθηγητές αντιμετωπίζουν τους μαθητές. Πάση θυσία πρέπει να μην υπάρχουν "γονείς" που θα *δασκαλεύουν τα παιδιά τους, για το πως να αποφεύγουν τις ευθύνες τους! Αυτό φυσικά προϋποθέτει γονείς που δεν θα αποφεύγουν οι ίδιοι τις ευθύνες, για να είναι σε θέση να το μεταδώσουν και στα παιδιά τους! Πειράζει που και πάλι, όλα είναι θέμα παιδείας; Και ασφαλώς, πειράζει που ως κοινωνία, κοιτάμε -σχεδόν- όλοι, πως θα βγάζουμε την ουρά μας απέξω, κλείνοντας τα αυτιά και τα μάτια, απέναντι σε πάσης φύσεως σημάδια; Ηθικά θα τολμούσα να χαρακτήριζα την αδιαφορία μας, ως υπόθαλψη "εγκληματιών", είτε είναι ηθική η συμμετοχή τους, είτε ενεργή, σε κάθε μορφή bullying..

Η θεατρική παράσταση "πέντε σιωπές" είναι μια συγκλονιστική παράσταση, που, μέσα από τη ζωή μιας τετραμελούς οικογένειας, ενεργοποιεί τον θεατή, προκειμένου να μην σιωπά, μπροστά σε φαινόμενα βίας ("ήξερες, κι όμως δεν μίλησες!"), όταν ο ίδιος, αφού, γίνεται μάρτυρας ενδοοικογενειακής βίας, συναινεί, επιλέγοντας εγκληματικά τη σιωπή!
Για την ιστορία, σε όσα σχολεία φοίτησε ο γιος μου, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, ήταν άριστοι εκπαιδευτικοί, τα σχολεία διέθεταν και ψυχολόγο, ενώ παράλληλα οι δάσκαλοι, είχαν σταθερή συνεργασία με τους γονείς, ενημερώνοντας μας τακτικά, για οτιδήποτε... 
Όποιος ξέρει κάτι για το Βαγγέλη, ας μιλήσει! Όχι άλλα θύματα στο βωμό της σιωπής.
Κλείνουμε αισιόδοξα: "εκτάκια" υιοθετούν "πρωτάκια" μαθαίνοντας να συνεργάζονται!

Art: christian schloe & xetobyte

❤¸¸.•*¨*•♫ ......................................................................................❤¸¸.•*¨*•♫