Αυτός ο παλιοΜολιέρος αντί να με παρηγορήσει, με "έριξε" ακόμα πιο πολύ, αφού σου λέει, εκεί που είχε γράψει το θεατρικό "κατά φαντασίαν ασθενής", πέθανε επάνω στη σκηνή! Όχι, πες κι εσύ...ήταν αυτό σύμπτωση; Ε; Ήταν σύμπτωση;..
Και που λες, εγώ γνωρίζω ένα άτομο (εμένα) που φοβάται να κάνει εξετάσεις, διότι είναι σίγουρο ότι θα του βρουν κάτι κακό (το χειρότερο..). Επίσης, γνωρίζω ένα άλλο άτομο (εμένα) που, όταν αποφασίσει επιτέλους κάποτε, να κάνει εξε-τάσεις, είναι σιγουρότατο ότι θα του βρουν κάτι κακό κι αν δεν του βρουν, κακό τού κεφαλιού τους! "Γιατροί" να σου πετύχουν! Οι άσχετοι, οι κομπογιαννίτες!
Εννοείται φυσικά ότι κάνω και το άλλο (και μη μου πεις ότι το κάνω μόνο εγώ): μπαίνω στο διαδίκτυο (να 'ναι καλά αυτός που το εφηύρε!) και ψάχνω, ψάχνω, ψάχνω μέσα στον λαβύρινθο, να βρω τη λύση τού μυστηρίου! Στο τσακίρ κέφι μάλιστα, κάνω και......συνδυασμούς: γράφω πχ "βήχας+έντερο" ή "πόνος στον καρπό+πόνος στη μέση δεξιά" ή "πόνος στο αυτί+πόνος στο γόνατο+ναυτία" κι άμα δεν καεί καμιά μέρα
Μια μέρα βγήκε ένα χέρι και με μούντζωσε, έχει χαθεί κάθε ευγένεια+τακτ πια..
Μεταξύ αστείου και σοβαρού, υπάρχει μεν η υποχονδρίαση από τη μια, όπως επίσης και τα ψυχοσωματικά, από την άλλη όμως δεν παύει να υπάρχει σε κά-
ποιες περιπτώσεις και η αλήθεια, δηλαδή ένα πρόβλημα. Και δεν μιλώ για μένα εδώ, μιλώ για όλους, για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά. Οκ, το γνωρίζω (κι ας κάνω ότι το αγνοώ) ότι το σωστό είν' οι προληπτικές εξετάσεις αλλά πέρα βρέχει
Εδώ υπάρχει ένα κατανοητό άρθρο, για παρόμοιες περιπτώσεις σαν τη δική μου (μόνο;...), όσο για μένα, φέρτε μου ένα μαντολίνο για να δείτε πως πονώ κι όταν θα 'χω γίνει κρίνο, να θυμάστε: *Σας το 'λεγα μαλάκες ότι δεν αισθάνομαι καλά!
.............................*ατάκα είναι αυτό μανίτσες, μην παρεξηγηθείτε!.............................