❤ Το Παιδί και το Βιβλίο...

Δυό δρόμοι σήμερα είναι ανοιχτοί, με ορίζοντα τον ουρανό, κι ας έχει ο κάθε δρόμος...άλλο λόγο που ταξιδεύει για ψηλά.. Για τον έναν ή τον άλλο  "δρόμο" λόγο κινούμαι γύρω από την Αριστέα: πότε για να πω αν ήμουν βιβλίο ποιο θα ήμουν και πότε για μια "ποιητική" μου απόπειρα, που συμμετείχε στο Συμπόσιο της.

Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου όταν χρειάστηκε να σκεφτώ ποιο βιβλίο θα ήθελα να ήμουν. Για μένα η απάντηση ήταν "νεράκι" αφού το Ταξίδι κυλάει στο αίμα μου. 

"Η Τέχνη τού Ταξιδιού" είναι εκείνο το βιβλίο που θα ήμουν άνετα, όχι μόνο για το εξώφυλλο, όσο και για το περιεχόμενο. Το συστήνω σε κάθε γνήσιο Ταξιδιώτη!

"Τα σύννεφα φέρνουν γαλήνη. Κάπου εκεί κάτω, πολύ μακριά υπάρχουν οι συ-

νάδελφοι και οι εχθροί μας, οι χώροι όπου εδράζονται όλα αυτά που μας τρομά-

ζουν, όλα εκείνα που μας θλίβουν. Τώρα όμως είναι απείρως μικροσκοπικά, γρα-

τζουνιές μονάχα πάνω στη γη... Όσο κι αν το γνωρίζουμε ότι τα πράγματα παίρνουν άλλη μορφή όταν αλλάζουμε οπτική γωνία, σπάνια αντιλαμβανόμαστε πόσο κοντά στην αλήθεια βρίσκεται αυτό το δίδαγμα, όσο τη στιγμή που έχουμε τη μύτη μας κολλημένη στο κρύο παράθυρο, με το αεροσκάφος δάσκαλό μας σε μια βαθιά φιλοσοφία".. Σελίδα 68 ~ "Η τέχνη του Ταξιδιού" Αλλαίν Ντε Μποττόν 

Κι έπειτα είναι και μια απόπειρα ποίησης (ποίηση δεν το λες, είναι βαριά -βαρυ-
σήμαντης σημασίας- η λέξη και δεν τολμώ να την υιοθετήσω). Η ποιητική μου απόπειρα έλαβε μέρος στο Συμπόσιο. Ευχαριστώ από καρδιάς όσες/ους με ψήφισαν, αλλά και όσες/όσους "στάθηκαν" ελάχιστα στο "παίξαμε μαζί σου λέω"
Είναι εκείνη η συνάντηση "κορυφής" όταν ο καθένας μας, συναντά λίγο πριν το Τέλος, τον εαυτό του παιδί, κάτι που λαχταρούσε σε όλη του τη ζωή να συμβεί..

.....Υποχρεωτική λέξη: Παιδί.....

Παίξαμε μαζί σου λέω
Κι έτσι όπως είμαι γέρος κι έχω το δικό μου νόμο
επροχτές και αιφνιδίως βγήκα κι έπαιξα στο δρόμο
κι ήρθε ένα παιδί με μπάλα και κοντά τα παντελόνια
κι έσπαγα την κεφαλή μου που να το 'χω ξαναδεί
και φοβάμαι μήπως φύγω ή φοβάμαι μήπως φύγει
και δεν έχω βρει ακόμα που το ξέρω το παιδί
σκάει μύτη απ' τη γωνία ένας γεροκαβαλάρης
και μου λέει "μη φοβάσαι, όπου πας κι εσύ θα 'ρθει
πάμε τώρα όλοι μια βόλτα στα πολύ παλιά σου χρόνια
και να δεις που θα βρεθείτε αγκαλιά με το παιδί"
έχω τώρα πόσην ώρα που στα χρόνια ταξιδεύω
κι όπως λένε όσοι ξέρουν, ένα φως με τριγυρνά
το παιδί που πήγε όμως, εδώ γύρω δεν το βλέπω
μάλλον θα 'μαι Εγώ εκείνο που στ' αστέρια κολυμπά

...................................................................................................

............................................Art: sebastian luczywo.......................................
Κι επειδή όλα είναι Μουσική: ένα τραγούδι για το Βιβλίο ένα για το Παιδί
....................................................................................................

✰♡*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰

❤¸¸.•*¨*•♫ ............................ο πιο πιστός φίλος του σκύλου.............................❤¸¸.•*¨*•♫