Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1935.
Ο Θάνατος του προήλθε από τη...Μοίρα στις 24 Ιανουαρίου 2012.
Η Κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη στις 27 Ιανουαρίου 2012.
Η Φήμη του απλώθηκε ανά τον κόσμο, αποφασισμένη να διαρκέσει...
"ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ"...
Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία, αλλά δε μπορώ να κάνω το ταξίδι σας.
Είμαι επισκέπτης.
Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά..
Κι έπειτα, δε μου ανήκει.
Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει ''δικό μου είναι".
Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου, είχα πει κάποτε με υπεροψία.
Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε.
Ότι δεν έχω, καν, όνομα.
Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο.
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάζω. Ξεχάστε με στη θάλασσα.
Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ-1982
Φωτογραφία: "Το Λιβάδι που Δακρύζει"
Ας είναι ελαφριά η γη που τον σκεπάζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη κληρονομιά πολιτισμού...
Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος ΕΙΝΑΙ παρακαταθήκη...
ΔιαγραφήΌσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό, για κάποιους Έλληνες δημιουργούς, τόσο το καλύτερο.
Για μας...
ΟΜΟΛΟΓΩ...Οτι δεν μπορεσα να τον καταλαβω...Δεν συδεθηκαμε ποτε τοσο..Ωστε να κατανοησω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειχα την λογικη πλατφορμα...!!
Σημερα η κορη μου,που σπουδαζει..Προσπαθει να σπασει τις λασπες της αμορφωσας..Να ανοιξω και προς αυτον ενα παραθυρο...
Ειθε να τα καταφερει...
Μαχαίρη μου, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μας που δεν χρειάζεται να τους καταλάβουμε απόλυτα...
ΔιαγραφήΑρκεί που υπάρχουν. Αρκεί που υπήρξαν...
Σε βάθος χρόνου θα πάρουνε μέσα μας την θέση που τους αξίζει...
Λυπάμαι που τον ανακάλυψα και εκτίμησα το έργο του, μετά θάνατον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρασυρμένη κι εγώ απ' την υστερία και τις αρνητικές κριτικές για τις αργές ματιές του & την προσωπική του απομόνωση σ' ένα είδος που δεν εξυπηρετούσε επάξια τον εμπορικό κινηματογράφο. Νομίζω ότι περισσότερο αγαπήθηκε στην Ευρώπη, παρά στη χώρα μας. Έφυγε σαν μεγάλος Ευρωπαίος σκηνοθέτης, κι όχι σαν Έλληνας. Κι ας έχει γυρίσει αριστουργήματα, με βαθιά αγάπη και σεβασμό στην πατρίδα του.
Αξιώθηκα να δω μόνο τον Θίασο. Έχοντας όμως προ πολλού εγκαταλείψει τη στάση ζωής "να περάσουμε μια ευχάριστη βραδιά, κι ότι νάναι!", σκοπεύω να χαθώ σύντομα στα αργόσυρτα πλάνα του με τα γκρίζα ομιχλώδη τοπία.
Για άλλη μια φορά, μπράβο σου για την ανάρτηση. Έχεις ένα μοναδικό τρόπο να μας υπενθυμίζεις με ακρίβεια ρολογιού, τις ρίζες μας, την ιστορία μας και τους ανθρώπους που τίμησαν την Ελλάδα με το έργο τους.
Κατά την άποψη μου, το όνομα του Θεόδωρου Αγγελόπουλου είναι συνυφασμένο απόλυτα με την λέξη "κινηματογράφος"...
ΔιαγραφήΔιέθετε "φωτογραφική" ματιά, γι' αυτό και όλα του τα έργα είναι σαν πίνακες ζωγραφικής!
(Υ.Γ Στην "χώρα του ποτέ-ποτέ"..."ουδείς προφήτης στον τόπο του"...)
Πέρασε κι όλας ένας χρόνος....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣα χθες μου φαίνεται που, τόσο άδικα, έφυγε.
Εκανε σχολή!
Καλό σου απόγευμα.
Αγγελοπουλικό από πλευράς καιρού:)
Αργά ή γρήγορα, θα καταλάβουμε πως, όποτε η ομορφιά γύρω μας, μας κόβει την ανάσα, είναι γιατί το τοπίο είναι..."Αγγελοπουλικό"...
ΔιαγραφήΝα συμπληρώσω πως, εκτός από την υπέροχη -κατ'εμέ- φωτογραφία του κειμένου, το μουσικό θέμα "το βαλς του γάμου" το θεωρώ ένα από τα ωραιότερα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ορχηστρικά κομμάτια και συστήνω ανεπιφύλακτα να το ακούσετε έστω και μια φορά...
Διαγραφή