ΟΤΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΣΧΕΔΙΟ...

Το να έχεις μεγαλύτερα αδέρφια είναι μια πολύ καλή ευκαιρία, για να σε παίρνουν μαζί τους όταν βγαίνουν, τότε που η μαμά με το μπαμπά δεν σε αφήνουν ακόμα να βγεις χωρίς συνοδό. Αυτό σκεφτόμουν χθες, όταν, ανεξήγητα προς το παρόν, θυμήθηκα μια ταινία που πήγαμε να δούμε στο σινεμά, όταν ήμουν κοπελούδα και συνοδευόμουν μόνο από μέλη της οικογένειας. 

"Η γυναίκα της διπλανής πόρτας" με τη Φανί Αρντάν και τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, σε σκηνοθεσία Φρανσουά Τρυφώ. Αρκετά χρόνια μετά, αναζητώ τι ήταν εκείνο που είχε τόση γοητεία σ' αυτή την ταινία άραγε: οι ηθοποιοί, το θέμα, η σκηνοθεσία, το σκηνικό, όλα ήταν μεγαλειώδη ανα-

μφισβήτητα, κι όμως υπήρχε κάτι ακόμα, κάτι αδιόρατο που τείνει να γίνει ορατό, κάτι μυστη-

ριακό και ατμοσφαιρικό πολύ πάνω του κανονικού, αυτή η κινηματογραφική πραγματικότητα, που σε τυλίγει και σε πείθει πως είναι αληθινή ή το γεγονός ότι δεν έχουν "πέσει" επάνω σου πολλές εικόνες ακόμα και κάθε τι καινούργιο σε συναρπάζει, ως μοναδικό; Την είδα 2 φορές. 

Την θυμήθηκα ακόμα περισσότερες. Ειλικρινά, θα ήθελα να την έβλεπα άλλη μια φορά, απλά και μόνο για να δω τι θα νιώσω, έστω κι ως αναδρομή στα νεανικά χρόνια. Τώρα θα μου πεις τι έπαθα τόσους...αιώνες μετά και μιλώ για μιά ταινία. Δεν ξέρω ίσως να φταίει ένα βιβλίο τόσο μυστηριακό και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικό απ' το ύφος της ταινίας που λέγαμε. Ένα βιβλίο που με πήρε παρά τη θέληση μου, μαζί του και με έψαχνα μέρες τώρα. Με ένα στόρι τόσο αλλοπαρμένο και διαστροφικό τολμώ να πω, με έσερνε μέρες τώρα στην πλάτη του και μου γεννιόταν ένα ερώτημα: "έχεις νιώσει ποτέ κακός;" αναρωτιέται ο αδερφός του ήρωα στο βιβλίο "Ένα απλό σχέδιο" του Σκοτ Σμιθ, από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, μέσα από τις 399 σελίδες του.  

Δεν ξέρω αλλά είναι πέρα από κάθε φαντασία τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για το χρήμα, για το πολύ χρήμα να πω καλύτερα, και ok, ας παραδεχτούμε ότι ο Σμιθ δίνει ρεσιτάλ γραφής, έστω κι αν είναι το πρώτο του βιβλίο -μα πως τα γράφουν Θεέ μου!- αλλά μιλάμε σπάσανε τα μηνίγγια μου απ' την αγωνία και δεν στο κρύβω, τις τελευταίες 83 σελίδες τις πήγα σερί! 

Θα έλεγα πως σου συστήνω αυτό το βιβλίο ανεπιφύλακτα, μόνο αν σου αρέσουν τα ψυχολο-

γικά θρίλερ (αν και κρύβει κι αρκετές στιγμές ωμής βίας...), και μόνο αν έχεις ένα πολύ γερό νευρικό σύστημα (τότε απορώ γιατί το διάβασα! χαχα!) και στην τελική, αν είσαι πολύ παραδό-

πιστος, αλλά δε λέω άλλα, εκτός από το ότι χθες ανακάλυψα πως το βιβλίο έχει γίνει ταινία. Από κάτι σκηνές που είδα στο ίντερνετ, καμία σχέση με το παλάτι! Το βιβλίο κόβει ανάσες!! 

_____________________ "o pio pistos filos tou skylou" ____________  Foto __________________

______________________________________________

Στο blog της Βερόνικας
διαβάστε σήμερα τις αναμνήσεις της από το σχολείο:

"ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ Τ' ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..."

______________________________________________