Εμένα δε θα με κρατήσει κανείς να μην πάω το Πάσχα στη Κρήτη

Όχι, το φαντάζεσαι; Η θερμοκρασία στους 28 βαθμούς, η ρακή ράιθρου, κάθε μερικά μέτρα πέφτεις επάνω σε μια σούβλα, οι μπαλωθιές σκάνε κάθε μερικά δευτερόλεπτα, και τον αέρα σκίζουν μαντινάδες μαζί με  μαλεβιζιώτικους "όπα τού Λεωνίδα η κοντυλιά έχει περίσσα χάρη, γιατί με τέχνη το κρατεί στη χέρα το δοξάρι" Στον έβδομο ουρανό η καρδιά σου!

...ή κάπου στο έβδομο σύννεφο κοιμάσαι κι ονειρεύεσαι κακομοίρη! Είναι αυτά όνειρα ρε άνθρωπε; Γιά σύνελθε λίγο και προσγειώσου. Πάσχα στο χωριό τέλος. Και να σου πω και την αλήθεια;  Πού θες να τρέχεις πασχαλιάτικα; Τις συνέπειες τις ξεχνάς; Που θα πας στο χωριό -στο κάθε χωριό- μετά από κάνα δυό χρόνια χονδρικά, και θα αντικρύσεις περασμένες μου αγάπες τού καιρού χαλάσματα, και θα πας να μπεις μέσα στο σπίτι και θα σε υποδεχθούν νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου! Και τρέχα για σκούπες και σφουγγαρίστρες, τρέχα να ασβεστώσεις ό,τι ασβεστώνεται, τρέχα να πλύνεις σεντόνια και κουρτίνες, τρέχα να βγάλεις το αρνί από το αυτοκίνητο, τρέχα να το καθαρίσεις, τρέχα να φτιάξεις τ' άντερα και τα συκώτια θα ξεράσω Παναγία μου!, τρέχα να στήσεις τη σούβλα, τρέχα να κατσικωθείς 7-8 ώρες στον ήλιο, για να γίνει τί; Για να σου στρωθεί η κουμπάρα που όλη μέρα στον καθρέφτη της κοιτιέται κι από μόνη της αγαπιέται, να πιάσει πρώτη θέση στο στασίδι, άντε και στην υγειά τού κορόιδου. Κάποιος σοφός τα σκέφτηκε όλα αυτά πριν από σένα..

Κάποιος, που, για να σε απαλλάξει από τρελή κούραση και ταλαιπωρία, "φρόντισε" το πριν με κάθε λεπτομέρεια: εφάρμοσε τη γνωστή μέθοδο "κάνω ό,τι μου καπνίσει κι ό,τι κατεβάζει η άδεια γκλάβα μου", κοινώς γιατρούς δεν παίρνω, ΜΕΘ δε φτιάχνω, σε κλείνω εσένα μέσα 6 ολόκληρους μήνες, σου πουλάω διαγγελματικά φούμαρα, οι ασθενείς πεθαίνουν στους διαδρόμους, τα κρούσματα έχουν φτάσει στο Θεό, αλλά κάνε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός ξαφνικά το  ξημέρωμα τής 15ης Μαϊου! Πες μου ότι δεν παθαίνεις ένα deja vu γαμώ το κέρατό μου!!!

Αλλά όχι, πριν απογοητευτείς ότι ζεις ξανά την ημέρα τής Μαρμότας, σκέψου μήπως αυτός ο κάποιος σε δουλεύει για το καλό σου.. Διότι "σό λέει" (Χατζηχρήστος/Ζήκος) δε βαρέθηκες να ζεις κάθε χρόνο την ίδια ρουτίνα με τα πανομοιότυπα Πάσχατα; Αν δε θες να έχεις να θυμάσαι κάτι διαφορετικό, το λες κι αχαριστία, ανθρωπάκι ποταπό! Με μαθηματική ακρίβεια, ποιό Πάσχα θα 'χεις να θυμάσαι; Εκείνο που ήταν όμοιο με το 23ο και το 47ο και το 55ο τής ζωής σου ή εκείνο που θα 'χεις να λες στα εγγόνια σου με νοσταλγία "αχ, δε θα ξεχάσω ποτέ το (δεύτερο!) Πάσχα που ένας τραγιΚούλης μάς είχε κλείσει μέσα κι εκείνος αρμένιζε, κι εμείς ψήναμε κοκορέτσι στο τριάρι με βεράντα στο κλιμακοστάσιο, κι από την απέναντι βεράντα -σε κλιμακοστάσιο- ακουγόταν ένα μωρό να σπαράζει, μιά μάνα να του ουρλιάζει, μιά πεθερά να της τα χώνει "παιδί μεγαλώνεις μωρή κακούργα, πώς του φέρεσαι έτσι;" κι ένας γιος να δυναμώνει τον ήχο ένα πουλί μάνα μου ματζουράνα μου μάνα ένα πουλί απ' το χωριό μας!"🐇 

✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛✰❤❤✰˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰

Ο τίτλος τής ανάρτησης είναι δήλωση τής Ντόρας Μπακογιάννη ~ Foto από ΕΔΩ 

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫

✿ Εσύ με ποιο κριτήριο επιλέγεις βιβλία; ~ Σου προτείνω 2 βιβλία

Μπήκα μέσα στο βιβλιοπωλείο και ανέπνευσα εκείνο το άρωμα χαρτιού 

και μαγείας που περιέργως, κανένας ποτέ δεν σκέφτηκε να εμφιαλώσει* 

Αν σε κάτι χρησιμεύει η εμπειρία, είναι στο κριτήριο. Πώς όταν είσαι νέος, χωρίς εμπειρίες "πέφτεις με τα μούτρα" επιπόλαια αλλά κι αυθόρμητα κι αθώα, σε κάθε τί καινούργιο, που έρχεται στη ζωή σου ή που το επιδιώκεις; Ε, κάπως έτσι επιλέγεις και τα βιβλία που θα διαβάσεις ως νέος. Με μόνο κριτήριο...τί άραγε; Με ποιο κριτήριο διαλέγουν τα μάτια μας κάθε βιβλίο;

Σε νεαρή ηλικία επέλεγα βιβλία σύμφωνα με τον/την συγγραφέα, να είναι κλασσικό, γνωστό, να το έχει γράψει ένας φιλόσοφος, ξένος ή Έλληνας ή να είναι κάποιος με κύρος και βαριά ιστορία πχ Καζαντζάκης. Να 'χει μιλήσει στην καρδιά τού ανθρώπου, να 'χει αγωνιστεί, να 'χει προσφέρει, να 'χει "στιγματιστεί".. Ή να μιλά για ήρωες κυρίως κατατρεγμένους, αδικημένους, διαφορετικού χρώματος, ήρωες/θύματα ρατσιστικής βίας..

Μεγαλώνοντας άφησα τον εαυτό μου να τον οδηγεί το ένστικτο. Μπαίνω μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο και ξεναγούμαι σε όλους τους διαδρόμους, σε κάθε ράφι. Αγγίζω τα βιβλία που μου τραβούν την προσοχή, λόγω εξώφυλλου, τίτλου, συγγραφέα, κατηγορίας (πχ κοινωνικό μυθιστόρημα). 

Η επιλογή τών βιβλίων έχει μετατραπεί σε ιεροτελεστία, όπου θα αναπνεύσω το άρωμα τού χαρτιού, θα βυθιστώ στο εξώφυλλο, θα διαβάσω την πρώτη σελίδα, θα δω πόσες σελίδες συνολικά έχει το βιβλίο, θα διαβάσω τη βιογραφία τού συγγραφέα. Για μένα ο τίτλος και το εξώφυλλο είναι το πρώτο "τσεκ" για κάθε βιβλίο, αν και, επειδή το τελευταίο διάστημα επιλέγω αρκετούς Έλληνες συγγραφείς, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πολλά εξώφυλλα αδικούν το περιεχόμενο τών βιβλίων. 

Είναι επιλεγμένα με εντελώς ρηχό και παλαιομοδίτικο θα έλεγα, τρόπο. Δε γίνεται πχ ένα βιβλίο που είναι ψυχολογικό θρίλερ ή αμιγώς ιστορικό να χαραμίζεται με εξώφυλλο μιά γυναικεία φιγούρα με ένα.. τριαντάφυλλο στο στήθος! Πόσα βιβλία πια με εξώφυλλο μια γυναικεία φιγούρα; Έλεος κάπου. Οι νέοι δημιουργοί, αν μη τί άλλο, ας βάλουν και λίγη φαντασία -και- στην επιλογή εξωφύλλου, γιατί μπορεί να είναι το ήμισυ τού παντός.

Και φυσικά ένα ακόμα -σοβαρό- κριτήριο είναι ο/η συγγραφέας. Αν έχω διαβάσει έναν συγγραφέα που με συγκίνησε, θα αναζητήσω σίγουρα κι άλλα βιβλία του. Δεν ξέρω πόσο "άντεξε" το Βιβλίο μέσα στην καραντίνα, εγώ πάντως όχι μόνο άντεξα το διάβασμα, το επιζητούσα κιόλας. Μόνο ο τρόπος επιλογής άλλαξε στο να αποκτήσω τα βιβλία που με ενδιέφεραν. Ιντερνετικά. Επιπροσθέτως, επειδή δεν είχα την επιλογή τής άμεσης επαφής, διάβαζα αρκετές κριτικές κοινού πριν αποφασίσω και καταλήξω.

Ένα από τα βιβλία που μου άρεσαν πολύ είναι το "ένας γιος" τού Ισπανού Αλεχάντρο Παλόμας εκδόσεις opera. Αυτός είναι κι ο λόγος που τώρα διαβάζω το επόμενο βιβλίο του, "μια μητέρα". Συγγραφή απλή, όχι επιτηδευμένη, με συγκινησιακή κλιμάκωση, υπέροχα εξώφυλλα και πρωτότυπα στόρι. Λοιπόν τί λέτε; Θέλετε να μιλήσουμε για βιβλία μέσα στην ακόμα κάπου έλεος! καραντίνα, έτσι για αλλαγή; Εσείς με ποιο κριτήριο επιλέγετε βιβλία; Έχετε κάποιο αγαπημένο να μου προτείνετε;🤎

✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛✰❤✰❤✰❤✰˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰

**Απόφθεγμα: Carlos Ruiz Zafón // Foto: https://soglass.info/ ~~ https://www.elledecor.com/

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫

✿ Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Δε φταις εσύ, η φαντασία μου τα φταίει...που σ' έπλασε όπως ήθελε αυτή..

Εσύ έχεις τραγουδήσει ποτέ Ευτυχία; Εγώ βάζω άνετα στοίχημα πάντως σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι, εκτός κι αν είσαι ακόμα μωρό, πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μη γνωρίζεις έστω κι ένα τραγούδι τής μεγάλης Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Μιά φορά κι έναν καιρό ήρθε στον κόσμο μιά λυγερή. Την πρώτη της ανάσα την πήρε στο Αϊδίνι μα σύντομα το εγκατέλειψε για να αντικρύζει από αλλού το φωτεινό ουρανό.

Αυτή η λυγερή με τη φλόγα στην καρδιά, γεννήθηκε να αγαπά και να παθιάζεται. Πάθη και λάθη. Διόλου σπάνιος συνδυασμός, ικανός όμως να γεμίζει σε σημείο υπερχείλισης, τα κύτταρα τού νου της με στίχους, μιά ανάγκη επιτακτική πριν γεννηθεί ακόμα κι εκείνη η ίδια. Η Ευτυχία στην κορυφή τής πυραμίδας είχε τα στιχάκια, ακριβώς από κάτω έρχονταν όσα αγαπούσε, ως μάνα, κόρη, σύζυγος, ερωμένη, καθόλου νοικοκυρά, σκλάβα τών παθών. Κι όμως, την κορυφή τής πυραμίδας -τα στιχάκια- δεν την λογάριασε ποτέ. Κόσμος πολύς γεννιόταν και πέθαινε με τα τραγούδια της

..κι η Ευτυχία χαλαρή. Λίμνη αρυτίδωτη. Παντρευόταν, έκανε παιδιά, χώριζε, έβρισκε εραστές, δινόταν ολοκληρωτικά ή καθόλου. Ολοκληρωτικά στην αγάπη της για τα παιδιά της και τους φίλους, καθόλου σε χλιαρούς γάμους, ολοκληρωτικά σε μεγάλους έρωτες, καθόλου σε συμβιβασμούς. Τα χρόνια της χαράσσονταν επάνω σε διακυμάνσεις, οι στίχοι της χαράσσονταν επάνω σε άδεια πακέτα τσιγάρων. Κι ύστερα ήρθε ο τζόγος. Τσιγάρα, ποτά, ξενύχτια, τζόγος. Αντρική φιλοσοφία με γυναικείο περιτύλιγμα. Μιά γυναίκα που διαπερνούσε φυσικά τις αντρικές συνήθειες. Κι όμως, κανείς δεν την κατηγόρησε, μα όλοι την αποδέχθηκαν.

Κινούμενη μαγικά μέσα στο χωροχρόνο, έκανε κάθε Έλληνα να μεγαλώνει με τα τραγούδια της.. Εκείνα τα τραγούδια που η ίδια είχε πουλήσει για μιά βραδιά τζόγου, εκείνα τα τραγούδια που σκάρωνε αβίαστα και άφηνε στο έλεός τους, να γίνουν επιτυχίες από μόνα τους! Πώς να καψουρευτεί κανείς δίχως ένα "ρίξτε στο γυαλί φαρμάκι"; Πώς να μερακλώσει δίχως ένα "περασμένες μου αγάπες" ή "στ' Αποστόλη το κουτούκι"; Πώς να ερωτευτεί αθώα δίχως ένα "πήρα απ' τη νιότη χρώματα"; Πώς να μεθύσει δίχως ένα "όλα είναι ένα ψέμα"; Πώς να ταξιδέψει το μυαλό του δίχως ένα "μ' ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό"; Πώς να βαλαντώσει κανείς δίχως ένα "είμ' αητός χωρίς φτερά", γραμμένο με οδύνη για το κορίτσι της που το 'χασε;..

Η Ευτυχία ζούσε σαν τις γραμμές τού τρένου: παράλληλα. Παράλληλα με τις απώλειες, τις χαμένες πατρίδες, τις χαρές, την οικογένεια, τους έρωτες, τον τζόγο, τα πένθη, τις οδύνες, όλα παράλληλα μες στη ζωή που τη δεχόταν όπως ερχόταν. Μιά θεατρίνα σε μπουλούκι, που έμαθε να πίνει απ' το ποτήρι τής ζωής, και το φαρμάκι και το αψέντι. Μποέμισσα καρδιά..

Ούτε στιγμή δεν ένιωσε στιχουργός ή ποιήτρια, κι ας έμεινε στην ιστορία τού τραγουδιού μέσα από τις επιτυχίες της. Η ίδια δεν απέκτησε ποτέ χρήμα για τους στίχους της, αντιθέτως τους χάρισε απλόχερα ή τους πούλησε..δωρεάν..! Η φιλοσοφία της έγινε στίχος κι ο στίχος της φιλοσοφία: "Δε βαριέσαι. Τίποτα δεν υπάρχει. Όλα είναι ένα ψέμα. Μιά ανάσα. Μιά πνοή". Και ποιος άραγε θα μπορούσε να πει λίγο πριν φύγει για πάντα "εγώ τη ζωή μου την περπάτησα όπως ήθελα"; Μόνο η Ευτυχία!

..μα ποιο είναι εκείνο το όνειρο που βγαίνει πάντα αλήθεια και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές και μιά πληγή στα στήθια.. 

✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛✰❤✰❤✰❤✰˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰

Art: Pinterest ~ Igor Morski ~ Σας προτείνω το βιβλίο "η γιαγιά μου η Ευτυχία" 

τής εγγονής της Ρέας Μανέλη ~ Εκδόσεις Άγκυρα ~ Και την ταινία "Ευτυχία" (2019)

Η ανάρτηση είναι  για τον Μπαμπά μου, που τραγουδούσε Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, "παραποιώντας" 

τους στίχους "πετραδάκι, πετραδάκι, για τα σένα το 'χτισα τής αγάπης το τσαρδάκι κι όμως σε απόκτησα..."

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫