Τσή καπαρντίνας το κουμπί είναι τού πουκαμίσου,
ούλοι γαμιούνται σήμερο, σύρε κι εσύ γαμήσου!
Καλά, το έχετε καταλάβει ότι δεν πάμε καλά, έτσι; Λέω καμιά φορά τώρα τελευταία να γράψω κάτι για την επικαιρότητα, άλλα μάταια. Μέχρι να γράψω ένα κείμενο, έχει αλλάξει η επικαιρότητα κι έχω μείνει στο παρελθόν - μερικές ώρες μετά. Όλα/όλοι γύρω μας είναι κινούμενη άμμος.
Κι αφρικανική σκόνη, και στάχτη και μπούρμπερη, μη σου πω. Εκείνο που δεν αλλάζει σταθερά -σταθερή αξία- είναι κάτι ξεγυρισμένες ημικρανίες που έρχονται και μου κατσικώνονται κατακούτελα για μερικά συνεχόμενα 24ωρα και με στέλνουν στου διαόλου τη μάνα. Και τούμπαλιν. Η μάνα τού διαόλου με στέλνει με τη σειρά της ξανά πίσω στην αφρικανική σκόνη ζωή.
Διότι "άφρικα" είναι εδώ που ζούμε ρε φίλε, και πολύ βάζω να 'ουμ.. Δηλαδή απορώ, αν ήθελε να αποτυπώσει ο Νταλί το Ελλαδιστάν σε έναν πίνακα, τί σκατά θα έφτιαχνε; Ρε τί στραβοχυμένα ρολόγια κι αηδίες, εδώ εμείς έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο. Η τέχνη τού σουρεάλ πέθανε, ζήτω το σουρεάλ. Ναι, αλλά ξέρεις, απ' αυτό το επικινδυνοριψοκίνδυνο σουρεάλ, που το σινεμά δεν είναι σε θέση να το αποτυπώσει ακόμη. Δεν -μας- προλαβαίνει αφού. Κάθε μας μέρα σ' αυτό το κινούμενο μπουρδέλο, είναι μιά ζωή ολόκληρη ενός μικροαστού Ασιάτη ή ενός αλκοολικού Βρετανού.
Άλλη πίστα. Κοιμόμαστε με έναν φόνο σε αστυνομικό τμήμα και ξυπνάμε με έναν που παριστάνει τον υπουργό Προστασίας τού πολίτη. Στο μεταξύ, ούτε υπουργός υπάρχει, ούτε προστασία, και σε λίγο, ούτε ένας πολίτης.
Εικονική πραγματικότητα. Λίγο πιο πέρα, είναι ένας που παριστάνει τον πρωθυπουργό, όταν δεν έχει πάει διακοπές στη Σίβα ή όταν θυμάται μια που παριστάνει τη γυναίκα του ή όταν δεν μας πουλάει φούμαρα ότι τσακώθηκε με έναν που παριστάνει τον επιχειρηματία (σκέτο). Τί κοινό υπάρχει ανάμεσα στα δυό βουβάλια;; Ελπίζω ο ένας βούβαλος εκ των δυο, να μην το πάρει κυριολεκτικά και μου στείλει ραβασάκι τού τύπου: "*πρόσεξε γιατί εδώ πιο κάτω υπάρχει ένα ρέμα!" **Τρακέρνωωω!
Ε, κι από κάτω από τα βουβάλια, να 'σου και τα βατράχια (μπλιαχ τρελό, Παναγία μου!), ο ελληνικός λαός εν προκειμένω. Που κανονικά τού χρειάζεται εισαγγελέας τού γαμημένου λαού για τις γαμημένες επιλογές του, αλλά γάμα το κι αυτό, ο/η εισαγγελέας θα βγάλει λάδι -και- τον λαό.
Και τέλος, σε μιά ακρογωνίτσα, τυλιγμένη σαν ασβός, χωρίς να ενοχλεί κανέναν, έχει ρημαδοκαθίσει μια που παριστάνει την Πρόεδρο τής Δημοκρατίας. Στο μεταξύ, ούτε πρόεδρος υπάρχει, αλλά ούτε και δημοκρατία.. Δεν έχει ακούσει κανένας τη γαμωφωνούλα της, μόνο κάτι κακαρίσματα ενόσω κλωσάει ωραιότατα αυγά ημέρας. Κέρινο ομοίωμα!
Ακροδεξιό απολίθωμα τού 2024 προ Χριστού.. Φήμες που θέλουν τη γάτα τής: ούτε-προέδρου-ούτε-τής-δημοκρατίας-κότας, να παράγει περισσότερο έργο κι από την ίδια την κότα, κρίνονται ως εξόχως αληθείς.
✰*•˛❤˛•*✰♡*•˛❤✰❤˛•*♡✰*•˛❤˛•*✰
Το ποιηματάκι στον τίτλο είναι δημώδες! ~ *Η ατάκα είναι από την ελληνική
ταινία "πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης" ~ Όσο για το **τρακέρνω είναι
"ρήμα/ρήση" τού επικίνδυνου γαμωμητσοτάκη στη βουλή ~ Art: Pinterest
Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση
❤...........οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........❤