✿ Να μου το θυμάσαι...

Είναι κάποιες συγκυρίες που σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε νέους δρόμους, σε νέες γνώσεις, που είναι πάντα καλοδεχούμενες. Μπορεί ας πούμε να έχεις μπει στο διαδίκτυο και να διαβάζεις τα πάντα ή και τίποτα. Μπορεί όμως να έρθει και μια καλή αφορμή από κάποιον άλλον που θα σου πει "στείλε ένα ποίημα, αλλά να 'χει και φωτογραφία με ένα δρόμο"

Κι από εδώ αρχίζει αυτή η γνωστή κι αγαπημένη εμμονή αναζήτησης φωτογραφιών και εικόνων, εν προκειμένω με δρόμους, πολλούς δρόμους, πάρα πολλούς δρόμους! Όταν όμως η ματιά μου έπεσε στη φωτογραφία με τους Beatles (αμφιβάλλω αν υπάρχει άνθρωπος που δεν τους γνωρίζει), ένιωσα μια έλξη, μια πρόκληση, ένα "ναι ρε φίλε, αυτή είναι!" κι άρχισα να την μελετώ. Μελέτη να δουν τα μάτια σας! Από την εν λόγω φωτογραφία το ξεκίνησα, στη βικιπαίδεια το συνέχισα, στις συναυλίες τους το έφτασα..

..στις βιογραφίες τους το προχώρησα, κι ο διαδικτυακός μου δρόμος δεν είχε τελειωμό! Εκ του αποτελέσματος, αποδείχθηκε ότι δεν έκανε καμία εντύπωση αυτό το εγχείρημα. Παρά *τρεις ψήφους, και θα βρισκόμουν στο πουθενά, να κάθομαι μόνη ωσάν λεμόνι, να ατενίζω αιωνίως τους Beatles να διασχίζουν το δρόμο! Σήμερα ελάτε να πούμε όλοι μαζί αυτά που λέμε στους αψήφιστους 😂για να τους χρυσώσουμε το χάπι "στο δικό σου χώρο είναι τόσο διαφορετικό και τόσο "εσύ" αγάπη.. φέρτε πίσω το συμπόσιο να σου βάλω τρία!" ("φέρτε μου τη Μαρίνα να τη σκίσω!") Στο μεταξύ εγώ έχω πάρει ήδη τα..*τρία μου κι έχω πιει κι ένα perrier για να τα χωνέψω🤣

Κυρίες μου και κύριοι, αφεθείτε χωρίς τύψεις κι απολαύστε μαζί μου μιά ιστορική στιγμή, που έμεινε χαραγμένη για πάντα στο χρόνο. Το θρυλικό συγκρότημα τών Beatles το 1969 έφτανε καθημερινά στο στούντιο ηχογράφησης που βρισκόταν στην Abbey Road τού Λονδίνου, για τον νέο τους δίσκο. Μάθετε μέσα από το.. ρεπορτάζ μου, την μικρή ιστορία αυτής της φωτογραφίας που έγινε το εξώφυλλο τού τελευταίου τους -ηχογραφημένου- δίσκου, λίγο προτού διαλυθούν, όπου μάλιστα, δεν αναγραφόταν ούτε καν ο τίτλος, αλλά ούτε και το όνομα τού συγκροτήματος, κι όμως, μέσα από το φακό τού Iain Macmillan, αυτή η φωτογραφία έδινε το στίγμα: ποιο ήταν το συγκρότημα και ποιος ο διάσημος πλέον δρόμος. Ανάμεσα στις λέξεις τού ""ποιήματός"" μου, "ανακαλύψτε" τί εποχή ήταν, τί επέτασσε η ανδρική μόδα τότε, ποιό "σκαθάρι" ντύθηκε με γραβάτα, ποιό "σκαθάρι" ήθελε επιτακτικά εκείνη την ώρα να καπνίσει, αλλά και ποιά "σκαθάρια" δεν την.. πάλευαν με τη ζέστη τού αυγουστιάτικου ιστορικού εκείνου μεσημεριού! Και νιώστε για λίγο κι εσείς όπως εγώ, ότι μιά σχισμή τού χρόνου, μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι στο υγρό Λονδίνο τον Αύγουστο τού '69 και να παρακολουθώ από κοντά τους Beatles (τα "σκαθάρια") να φωτογραφίζονται, κι ύστερα πήρα ξανά το "λεωφορείο" τού χρόνου, και επέστρεψα στο ζοφερό κι αδιάφορο σήμερα, για να μεταφέρω σε εσάς την μοναδική - "μεταφυσική" αυτή εμπειρία. Σας φιλώ! Α, και τρεις ανθοδέσμες στους ψηφοφόρους μου! 🧐

Να μου το θυμάσαι

Θα 'ναι Παρασκευή 

8 Αυγούστου του '69

στο υγρό Λονδίνο

όταν τα θρυλικά "Σκαθάρια" 

θα περπατούν στην πόλη

με τον ήλιο στο μεσουράνημα

ο ιδρώτας θα μπερδεύεται 

γλυκά στα γένια του Τζον

η εμπριμέ γραβάτα θα σφίγγει

το λαιμό του Ρίνγκο

ο Πολ θα πετά τα σανδάλια

και θα ψάχνει για αναπτήρα

ο Τζορτζ θα ασφυκτιά

μες στα χίπικα τα τζιν

όταν στη διάβαση της Abbey Road

θα διασχίσουν το δρόμο απέναντι

και θα περάσουν στην αιωνιότητα

(Η φωτογράφιση του τελευταίου δίσκου των Beatles "Abbey Road" έγινε στο Λονδίνο στις 8 Αυγούστου 1969)

✰✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛✰❤✰❤✰❤✰˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰✰

Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση

Αριστέα μου, σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία στο Συμπόσιο!

Πληροφορίες για τη φωτογραφία τών Beatles εδώ~Art: Anna Speshilova~Paul David Bond 

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫

✿ Πάσχα στο φούρνο...

Βέλαζε το κατσίκι επίμονα βραχνά. 

Άνοιξα το φούρνο με θυμό 

τι φωνάζεις είπα, σε ακούνε οι καλεσμένοι. 

Ο φούρνος δεν καίει, βέλαξε, 

κάνε κάτι αλλιώς θα μείνει νηστική 

χρονιάρα μέρα η ωμότητά σας. 

Έβαλα μέσα το χέρι μου. Πράγματι. 

Παγωμένο το μέτωπο τα πόδια ο σβέρκος 

το χορτάρι η βοσκή τα κατσάβραχα η σφαγή

❤ Καλή Ανάσταση ~ Καλή Λευτεριά! ❤

✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛✰❤✰❤✰˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰

Ποίηση: Κική Δημουλά ~ Πάσχα στο φούρνο ~ Foto: Sweet Home

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν κάτι κοτοπουλάκια και λαγουδάκια

Επειδή βρίσκομαι χρονικά μεταξύ μεγαλοβδομάδας και αναμενόμενης ανάστασης (όπως και να το πάρεις), αναρωτιέμαι αν εξακολουθεί να ισχύει το έθιμο τού αίσχους που θυμάμαι πριν από αρκετά χρόνια: να πουλάνε παντού νεογέννητα κοτοπουλάκια. Τα έβρισκε κανείς σε λαϊκές αγορές αλλά ακόμα και στους δρόμους. Τους μικροπωλητές να τα πουλάνε, τις μανάδες να τα αγοράζουν, τα παιδάκια να τα αγκαλιάζουν θεόσφιχτα, να τους πέφτουν κάτω (!) τα δόλια τα κοτοπουλάκια να φοβούνται και να διαμαρτύρονται, ε, και να φτάνουν στον παράδεισο μέχρι να πεις κίμινο..

Επίσης, διαβάζοντας έμαθα πώς εμπλέκονται τα λαγουδάκια με το Πάσχα το ελληνικό. *Το έθιμο τού Λαγού τού Πάσχα, υπάρχει σε πολλές βόρειες ευρωπαϊκές χώρες, στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο λαγός πριν από το Πάσχα βάφει τα αυγά του κόκκινα, και τα κρύβει στους κήπους, ώστε τα παιδιά το πρωί τής Λαμπρής, να τα ψάξουν και να τα βρουν. Το έθιμο αυτό έχει ρίζες στην Λουθηρανή Γερμανία. Ε, και ήρθε.. κάποτε τρέχοντας και στην Ελλάδα, κυρίως σε... σοκολατένια μορφή! 🐇 

✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛✰❤✰❤✰❤✰˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰

Θα κάνω κι άλλη ανάρτηση πριν από το Πάσχα, άρα τα λέμε! 

*Πληροφορίες για το Λαγουδάκι τού Πάσχα: Βικιπαίδεια ~ Art: Anikka Jonsdottir ~ Foto: Pinterest

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫

✿ Ελπίδα...

Η ζωή είναι μάλλον αυτό που όλα είναι σύννεφα και θλιβερά, κι έρχεται μιά φωτεινή ημέρα που όλα έχουν πάρει ένα χρώμα ανοιξιάτικο, κι έρχονται και σε τραβούν από το σταχτί χρώμα τού χειμώνα και τού θανάτου, και σε οδηγούν ξανά στο φως, και νιώθεις ότι ελέγχεις τα πάντα..

Η ζωή αρχίζει στην άλλη πλευρά τής απελπισίας*, κι εμείς ως λαός, μιά απελπισία μέσα από μιά ανείπωτη τραγωδία -ένα ομαδικό έγκλημα- τη ζήσαμε, και όχι, δε γίνεται να συνέλθουμε ολοκληρωτικά, ποτέ δε θα συνέλθουμε ολοκληρωτικά, γιατί σ' αυτόν τον τόπο τού "ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα.. εμείς .. και έπαθε κάποιος άλλος", η ελπίδα μας είναι επώδυνη, γιατί σκιάζεται από φόβο*, από ανασφάλεια για το "παρακάτω"..

Μάθαμε στο σκοτάδι, μάθαμε να το θεωρούμε ως δεδομένο, ως τη μόνη μας διέξοδο. Πρέπει να είμαστε οι πιο πιστοί οπαδοί τού ρητού "όταν το σκοτάδι είναι βαθύ, μπορείς να δεις τ' αστέρια*", γιατί από κάπου πρέπει να πιαστούμε, δεν μπορεί, να δεις ποιός είπε πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία... και πως το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν το ξημέρωμα;*

Με το δόγμα στο μαξιλάρι "ο αχυρώνας κάηκε, τώρα μπορώ να δω το φεγγάρι*", ξυπνάμε και κοιμόμαστε ως λαός, με το αρχαίο ρητό "το μη χείρον, βέλτιστον", μεγαλώνουμε γενιές και γενιές, περιμένοντας έτσι απ' το πουθενά κάτι να αλλάξει χωρίς κόπο. Εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε αυτοί που εφηύραμε τον από μηχανής θεό; Και στην τελική after all tomorrow is another day* που λέμε και στο χωριό μου! (50 και σήμερα 😉)

✰✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛✰❤✰❤✰❤✰˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰✰

 Αποφθέγματα: Jean Paul Sartre - Philip Sidney - Charles Austin Beard - Thomas Fuller - Foto: Pinterest

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫