Ένας γάμος: κι εκεί μέσα στα μέλια και τα ταξιδάκια και τις αξημέρωτες ερωτικές νύχτες και τα γελάκια τα λιγωμένα, σου 'ρχεται η πρόταση γάμου, που δεν έχει προλάβει ακόμα να σε ρωτήσει "θα με παντρευ..." κι εσύ ορμάς επάνω του και του λες "i do i do i do", που λέγανε παλιά και οι ABBA (κάτι θείοι από το χωριό, δεν τους ξέρεις). Πατάω "fast forward" για να μην το ξημερώσουμε εδώ μέσα, και σου λέω το παρακάτω: όποιος έχει παντρευτεί έστω και μια φορά, θα γνωρίζει ότι ο γάμος αργά ή γρήγορα (γρήγορα) καταντά μιά συνήθεια. Κι όπως λέει κι ένας θείος από το χωριό (πραγματικά δεν τον ξέρεις), και οι όμορφοι και οι άσχημοι και οι καλοί και οι κακοί, όλοι συνηθίζονται. Και για να φιλοσοφήσω και σήμερα😋... άμα θες να συνηθίσεις την πραγματικότητα, παντρέψου την!
Ε, ναι, μπήκα στο ρεζουμέ μιας και όπως όλοι διαπιστώνουμε, συνηθίζουμε εύκολα τα πάντα. Το λες και άμυνα. Όσα και να μας "χώνουν" καθημερινά στο κεφάλι, τα μεταβολίζουμε γρήγορα. Και στην τελική, για ποιόν από όλους τους λόγους να κατεβαίναμε στους δρόμους, που εκεί που "τελειώνει" ένα κακό, καπάκι αρχίζει ένα άλλο, άρα θα έπρεπε να μέναμε μονίμως στην πλατεία Συντάγματος και δε λέει. Ε, και να σου πω και το άλλο; Ένα απόρθητο κάστρο είχαμε που λέγαμε ότι αν θα "πέσει", θα γίνει της κακομοίρας, πάει κι αυτό. Δε λέω, είναι κι ο φραπές, αλλά σαν το σουβλάκι δεν έχει.. 4 ευρώ μαλάκα μου! Που 4 να είναι οι ώρες τους! Κάνα δυό νοματαίοι βγήκαν δειλά και σιγοψυθίρισαν "άμα δε βγούμε και τώρα στους δρόμους μωρμαλάκες, τότε πότε;", αλλά είχαν βάλει εκείνο το ερωτηματικό στο τέλος 😉Ολοφάνερα προσδοκούσαν σε μιά άρνηση για να εφησυχάσουν.. Πάει, έχουμε παντρευτεί την πραγματικότητα.
--- *Ο αέρας είναι γεμάτος από τις κραυγές μας. Αλλά η συνήθεια τις σβήνει* ---
Κι ένας αρραβώνας: κι επειδή τόσην ώρα τσάμπα σας "δίδασκα", τίποτα δεν έμαθα, ήρθεν η ώραν μου κι εμένα να σας αποκαλύψω ότι ερωτεύτηκα κι έπεσα στα πατώματα για τον έρωτα ενός υπερσυγκλό άντρα. Να σας πω την αλήθεια μου, δεν το περίμενα η μεγαλοκοπέλα, αλλά είναι τόσο γοητευτικός, που -τα γνωστά μωρέ- δεν μπόρεσα να του αντισταθώ. Όσο περνούσαν οι μέρες, ο έρωτάς μας ο αμοιβαίος, δυνάμωνε και ..μου φούντωσε! Πέρα από τα οφθαλμοφανή προσόντα του όμως, διαθέτει κι ένα ακόμα, και νιώθω σούπερ ντούπερ: μιλάμε για τρελό χρήμα το αγόρι!
Επειδή πια είμαστε αυτοκόλλητοι, με παίρνει κάθε μέρα μαζί του στις δουλειές του, αλλά πώς; Κυκλοφορούμε με λιμουζίνα! (ποιός χέστηκε για τα καύσιμα; όχι εκείνος!) Ότι θα ερχόταν και πάλι η στιγμή που ένας άντρας θα μου κρατούσε το χέρι οδηγώντας (λιμουζίνα), αν είναι ποτέ δυναΜόν! Επειδή το πράγμα άρχισε και σοβάρευε, μια μέρα με πήγε στους δικούς του, αλλά τού προέκυψε μια κατεπείγουσα δουλειά, και αναγκάστηκα να μείνω εγώ εκεί μόνη στο σαλόνι. Ξάφνου μπουκάρει στο δωμάτιο η αδερφή του, που δε θέτε να ξέρετε για τί καραστριγκλάρα τύπισσα μιλάμε! Πώς είναι η Τασσώ Καββαδία στο "κλωτσοσκούφι"; Ε, εκείνη ήταν μέλι. Η Τασσώ. Η "δικιά μου" πάλι, μόνο με τις κλωτσιές που δεν με έδιωξε, που "άμα νομίζεις μωρή ξεβράκωτη ότι θα τυλίξεις εσύ τον Κυριάκο, είσαι μακριά νυχτωμένη!".. Όπα! Μισό! Τον ποιόν;;;;;;;;;;;😳
Τί λέει αυτή η τρελή; Ποιός Κυριάκος; Ο γνωστός; Βοήθειααααα!
Είναι Παρασκευή 7:25 το πρωί, κι εγώ πετάγομαι σαν αφιονισμένη από το κρεβάτι μου! Ο αρραβώνας -με τον Κυριάκο!😨😨- ήταν εφιάλτης! 😂
✰♡*•˛❤˛•*✰❤✰♡*•˛❤˛•*✰❤✰♡*•˛❤˛•*♡✰
Και όχι, δεν έχω τόση φαντασία όταν είμαι ξύπνια. Αλλά ναι, αυτό ήταν ένα όνειρο ένας εφιάλτης που είδα ένα βράδυ! Lol και Help!!!
Art: Christian Schloe ~ **Απόφθεγμα: Σάμιουελ Μπέκετ
❤¸¸.•*¨*•♫ ............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο............................❤¸¸.•*¨*•♫
