# ΤΟ 'ΞΕΡΕΣ ΟΤΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ;

Ναι, ναι, όπως το ακούς. Ο υπολογιστής μου με απειλεί. Με κατάθλιψη. Κοινώς, έχει αυτοκτονικές τάσεις και απειλεί να μου ρίξει τα αρχεία. Όχι, πες μου κι εσύ τι να κάνω; Έχει τώρα εδώ και 3 μέρες που έχει κλειστεί στο...cockpit του κι εγώ του κάνω ψυχολογι-
κή υποστήριξη. Όταν τον ανοίγω προσεύχομαι προς αποφυγή των χειρότερων και γενικώς είμαι στην τσίτα. Ακούς εκεί να με απειλεί πως θα κλατάρει, αν δεν τον φροντίσω! Λάου- λάου πάμε λοιπόν, μέχρι να έρθει η ώρα του να του κάνω εισαγωγή σε καμιά ψυχιατρική κλινική υπολογιστών, μπας και γλιτώσω τα χειρότερα. Με λίγα λόγια, άμα αργήσω φάτε.

Στο μεταξύ, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά μετά τα υπερεντατικά περί bullying, όλη 

η χώρα ξεκίνησε εδώ και μερικές ημέρες νέα διατριβή, αυτή τη φορά περί cockpit! Όλος 
ο κόσμος έμαθε ότι cockpit=πιλοτήριο. Όλος ο κόσμος είναι σε θέση να σου πει στα πόσες χιλιάδες πόδια πετάμε, όταν είμαστε πάνω από τη Γαλλία. Όλοι οι "ειδικοί" γνωρίζουν τι φάρμακα έπαιρνε ο σχιζοφρενής πιλότος με το πηδάλιο, όλοι ξέρουν πότε ήταν η τελευταία φορά που νοσηλεύτηκε, τι είναι κατάθλιψη, αν ο ψυχίατρος ήξερε και δεν μίλαγε, τι είναι το lock και πότε το πατάμε. Δηλαδή όχι εμείς. Οι πιλότοι, αλλά στα πλαίσια της..προσομοί-ωσης, είναι δυνατόν να μην ξέρουμε εμείς πότε πατάμε lock; Να 'μαστε και λογικοί!

Τι μαθαίνω; Η γερμανική Lufthansa δεν περνάει τακτικά ψυχολογικά τεστ τους πιλότους της; Από όσο ξέρω (ως..ειδική κι εγώ) όχι μόνο η Lufthansa, αλλά και καμία άλλη εταιρεία, δεν κάνει συχνά ψυχομετρικά τεστ στο ιπτάμενο προσωπικό της. Κάποιες εταιρείες μά-λιστα, κάνουν λέει αυτά τα τεστ μόνο στην αρχή της συνεργασίας τους με τους ιπτάμενους και μετά ποτέ ξανά. Άσε που, ακόμα κι αν υφίσταται πρόβλημα υγείας, ισχύει το ιατρικό απόρρητο, βρέξει χιονίσει! Καλά, αυτό κι αν είναι εξωφρενικό! Και ιδού τα αποτελέσματα!

Και γιατί παρακαλώ, τα ψυχομετρικά τεστ να γίνονται μόνο σε πιλότους (που δεν γίνονται)
και να μην ισχύει αυτό και για διάφορα άλλα..επαγγέλματα; Μόνο οι πιλότοι χρειάζεται να αποδείξουν ότι δεν πάσχουν από κάποιο ψυχικό νόσημα με κίνδυνο να βλάψουν αθώους πολίτες; Μη μου πεις ότι δεν υπάρχουν χιλιάδες άλλοι, εξίσου επικίνδυνοι, που παίρνουν κόσμο και κοσμάκη στο λαιμό τους. Κάτι Σόιμπλε, Μέρκελ, Σαμαροβενιζέλοι κι Αδώνηδες, δεν είναι στυγνοί εγκληματίες; Με 7000 περίπου αυτόχειρες εν καιρώ οικονομικής κρίσης και δεν είχαν κάνει στους επικίνδυνους τύπους, ψυχομετρικά τεστ, για ψυχικά νοσήματα;
Μόνοι οι μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι (ΜΑΤ) θα έχουν κάθε "δίκιο" να αποδείξουν -και μάλιστα περίτρανα- ότι αξίζει να έχουν ψυχολογικά νοσήματα, για καλύτερη..απόδοση! 

Πάντως αμφιβάλλω αν έχουν ασχοληθεί σε καμία άλλη χώρα, τόσο πολύ με το αεροπορικό αυτό δυστύχημα και με τον ένοχο συγκυβερνήτη. Αν ήταν εκείνος ο ένοχος, διότι θα μου επιτρέψετε να κρατήσω τις αμφιβολίες μου. Όταν πίσω από έναν νεκρό κυβερνήτη, κρύ- βεται ένας γερμανικός κολοσσός που λέγεται Lufthansa, τα ερωτηματικά παραμένουν. 
Σημασία έχει τι γίνεται με κάθε αεροπορική εταιρεία γενικώς, αλλά και με τις θυγατρικές τους, που συνήθως είναι χαμηλού ναύλου. Ή κατά πόσο η οικονομική κρίση που σαφώς είναι και ευρωπαϊκή, δεν επηρεάζει τις συνθήκες εργασίας των πιλότων, αφού ξέρουμε πως και στον κλάδο της πολιτικής αεροπορίας οι ιπτάμενοι έχουν υποστεί μείωση μισθού. 
Όπως και να 'χει, ας μην ξεχνάμε πως το αεροπλάνο παραμένει μακράν το πιο ασφαλές μεταφορικό μέσο. Κάθε λεπτό πραγματοποιούνται περίπου 7000 πτήσεις! Δείτε εδώ σε 1' πως είναι ο χάρτης επάνω από τη γη για τις πτήσεις που γίνονται στον πλανήτη το 24ωρο.
Υ.Γ Επειδή έχω πρόβλημα με τον υπολογιστή μου, ζητώ συγνώμη που δεν έχω απαντήσει σε κάποια σχόλια και που δεν σας επισκέπτομαι αυτές τις μέρες. 

Άσε με λιγάκι να ξεχαστώ ρε γαμώτο!

❤¸¸.•*¨*•♫ .......................................Foto Google......................................❤¸¸.•*¨*•♫

# Τα παιδιά του Lidice επέστρεψαν επιτέλους στο σπίτι τους...

Στις 2 Ιουλίου του 1942, τα περισσότερα από τα παιδιά του Lidice, ενός μικρού χωριού της τότε Τσεχοσλοβακίας, παραδόθηκαν στο τοπικό γραφείο της Γκεστάπο. Τα 82 παιδιά στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης στο Chełmno, 70 χιλιόμετρα μακριά, όπου δολοφονήθηκαν με δηλητηριώδη αέρια. Το γλυπτό της Marie Uchytilová αποτελεί φόρο τιμής σε αυτά τα παιδιά.

Τα γεγονότα που οδήγησαν τα παιδιά του Lidice στον θάνατο ήταν αρκετά περίπλοκα. Καθοριστικό ρόλο πάντως για να παρθεί η απόφαση της δολοφονίας τους ήταν ο θάνατος του Reinhard Heydrich, διοικητή του ναζιστικού προτεκτοράτου της Βοημίας και της Μοραβίας. Η Τσεχοσλοβακία καταλήφθηκε από τη ναζιστική Γερμανία τον Απρίλιο του 1939 και η διοίκηση του Heydrich που ακολούθησε χαρακτηρίστηκε από καταπίεση, βα-σανισμούς και δολοφονίες. Στα τέλη Μαΐου του 1942 ομάδα στρατιωτών αποτελούμενη από Τσέχους και Σλοβάκους κατάφερε ένα μεγάλο χτύπημα στους Γερμανούς. Τον ισχυρό τραυματισμό του Heydrich.

Μια εβδομάδα αργότερα στις 4 Ιουνίου του 1942, ο Heydrich πέθανε από σηψαιμία. Ολό-κληρη η χώρα πίστευε ότι γνώριζε τι θα επακολουθήσει. Κανένας όμως δεν μπορούσε να προβλέψει την φρίκη που τους ετοίμαζαν οι κατακτητές. Η αρχή έγινε με ολική απαγό-ρευση κυκλοφορίας στην Πράγα. Μια τεράστια επιχείρηση αναζήτησης των δραστών ακολούθησε χωρίς όμως αποτέλεσμα. Την εβδομάδα μεταξύ τον τραυματισμό και τον θάνατο του Heydrich 157 άνθρωποι είχαν ήδη εκτελεστεί με συνοπτι-κές διαδικασίες. Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμη…

Μετά την κηδεία του Heydrich στο Βερολίνο, ο Αδόλφος Χίτλερ, διέταξε τι θα έπρεπε να γίνει στα χωριά που έκρυβαν τους υπεύθυνους. Όλοι οι ενήλικες άνδρες να εκτελούνται και τα γυναικόπαιδα να μεταφέρονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα παιδιά που είχαν χαρακτήρα και χαρακτηριστικά «Αρείου» να υιοθετούνται από Γερμανικές οικογένειες SS για να γίνουν καλοί Ναζί. Τα υπόλοιπα να ανατραφούν με..άλλους τρόπους. Τέλος, τα χω-ριά να εξαφανιστούν από τους χάρτες, τίποτα να μην μείνει που να δηλώνει ότι υπήρξαν.

Οι εντολές του άρχισαν να εφαρμόζονται αμέσως. Στο χωριό Lidice, που παρά την απουσία αποδείξεων ότι είχαν βρει εκεί καταφύγιο οι στρατιώτες που ήταν υπεύθυνοι για τη δολο-φονία του Heydrich, έγινε η αρχή. Όλοι οι άνδρες μεταφέρθηκαν σε ένα αγρόκτημα στην άκρη του χωριού και εκτελέστηκαν, πρώτα σε ομάδες των πέντε. Όταν ο ηθικός αυτουργός αυτού του τρόμου, Horst Böhme, παραπονέθηκε ότι θα του έπαιρνε πάρα πολύ καιρό για να τους εκτελέσει όλους οι ομάδες έγιναν των δέκα. Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας, 173 άνδρες είχαν εκτελεστεί.

203 γυναίκες και 105 παιδιά συγκεντρώθηκαν στο σχολείο του χωριού. Από εκεί οδηγή-θηκαν σε άλλο σχολείο στην κοντινή πόλη Kladno. Τέσσερις από τις γυναίκες ήταν έγκυες. Οι έγκυες μεταφέρθηκαν στο ίδιο νοσοκομείο όπου εξέπνευσε ο Heydrich, για να τους αφαιρεθούν με βίαιο τρόπο τα βρέφη. Οι περισσότερες από τις υπόλοιπες γυναίκες οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ravensbrück όπου έχασαν τη ζωή τους από μια σειρά από ασθένειες.

Τα παιδιά στην αρχή μεταφέρθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στο Łódź όπου Γερμανοί Αξιωματούχοι έκαναν τον διαχωρισμό ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους. Όσα δεν είχαν τα χαρακτηριστικά που απαιτούνταν, παρά τις αρχικές διαφωνίες, αποφασίστη-

κε από τον Adolf Eichmann να θανατωθούν. 7ο σχεδόν χρόνια πριν, στις 2 Ιουλίου, τα 82 παιδιά παραδόθηκαν στην Γκεστάπο. Από εκεί μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης Chelmno όπου δηλητηριάστηκαν με αέρια. Από τα 105 παιδιά του Lidice, μόνο τα 17 παιδιά επέστρεψαν κάποια στιγμή στο χωριό τους.

Κανείς δεν θα μάθει ποτέ αν κάποιο από τα 82 παιδιά έκλαιγε λίγο πριν χάσει την ζωή του, μακριά από το σπίτι, την μητέρα του και τον πατέρα του. Ωστόσο, έστω και με αυτόν τον τρόπο, τα αθώα παιδιά που έχασαν την ζωή τους εκείνη την ημέρα, επέστρεψαν και θα κατοικούν για πάντα στο Lidice. Τα 82 χάλκινα αγάλματα, 40 αγόρια και 42 κορίτσια, θα στέκονται εκεί ως αιώνια υπενθύμιση της σφαγής. Τα παιδιά του Lidice βρίσκονται επιτέλους στο σπίτι τους... (Πηγή κειμένου και φωτογραφιών) 

Υ.Γ Τα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά, επειδή έχω ένα πρόβλημα με τον υπολογιστή μου και δεν ξέρω πότε θα διορθωθεί :((

Άσε με λιγάκι να ξεχαστώ ρε γαμώτο!

Όποιος δε πρόλαβε, μπορεί ακόμα να διαβάσει εδώ το "χορεύοντας στην ομίχλη". Επίσης στη Mia Petra τα σχόλια παραμένουν ανοιχτά! ;)

❤¸¸.•*¨*•♫ .......................................................................................❤¸¸.•*¨*•♫

Χορεύοντας στην ομίχλη...

Η Ντόρις κυκλοφορεί ανάμεσα μας. Μας χαμογελά μέσα από την οθόνη και μας μιλά τόσο άμεσα για τη ζωή της. Μια ζωή που την ομορφαίνει ένας μικρός και πανέξυπνος κύριος, αλλά κι εκείνη, μέσα από τον τρόπο που βλέπει την καθημερινότητα. 

Τα βήματα της Ντόρις εδώ και κάτι μήνες, ακολουθούν των Αγγέλων το βήμα, τα ίχνη της μοιάζουν με ΓΕΦΥΡΑ, που ενώνει με απόλυτη φυσικότητα, το κέντρο της πόλης με κάθε άλλη περιοχή. Η Ντόρις είναι η αφορμή να μπεις μια μέρα κι εσύ στο τρένο και να διαλέξεις στάση Ομόνοια. Εκεί που, ετερό-
κλητα ανταμώνουν κόσμοι, πολιτι-
σμοί, συνήθειες, κουλτούρες, ήθη..

Κι έπειτα, η Ντόρις ανεβαίνει στη σκηνή. Κι άξαφνα, δεν έχεις παρά να γίνεις σκλάβος της φιγούρας της. Μιας φιγούρας, που, σου είναι τόσο οικεία, αφού ανακαλύπτεις αίφνης, πόσο πιο λαμπερό είναι το χαμόγελο της Ντόρις όταν το κοιτάς από κοντά και πόσο εκφραστική είναι η φωνή της, μια φωνή που έχεις την αίσθηση πως την έχεις ακούσει δεκάδες ακόμα φορές. Η τέχνη της σε αφοπλίζει τόσο, που δεν έχεις παρά να την ακολουθείς με το βλέμ-
μα σου, επιδιώκοντας να μην τη χάσεις ούτε μια στιγμή από τα μάτια σου. Αναρωτιέσαι 
αν γνωρίζει ακόμα κι η ίδια πόσο σε μαγνητίζει ο τρόπος που στροβιλίζει το ταλέντο της επάνω στη σκηνή, μεταφέροντάς σε λικνιστικά στο παρελθόν χορεύοντας στην ομίχλη.

Όταν η Ντόρις κατεβαίνει από τη σκηνή, όχι μόνο δε χάνει τίποτα από την αίγλη της, αντι-
θέτως, είναι η καλύτερη ώρα για να γνωρίσεις από κοντά την άλλη όψη της Ντόρις, κατά κόσμον Ειρήνη Γραμματικοπούλου. Η οποία Ειρήνη διαθέτει ένα από τα πιο σφιχτά κι ειλικρινή αγκαλιάσματα, με μια τρυφερότητα που σου δίνει μια πεποίθηση μοναδικότητας. Το μόνο που θέλεις, είναι να κάτσεις εκεί μαζί της και να μιλάτε με τις ώρες για τα πάντα!
Γνωρίζεις όμως, πως, όσες ώρες και να έχεις μαζί με τη Ντόρις/Ειρήνη, δεν θα είναι ποτέ 
αρκετές κι έτσι αρκείσαι σε πολλές ζεστές αγκαλιές, μέχρι να 'ρθει η ώρα να χωριστείτε. 

Η Ειρήνη μας γίνεται Ντόρις κάθε Σάββατο και Κυριακή 7μ.μ. στο θέατρο Αγγέλων Βήμα.
Επειδή η παράσταση έχει αναμφισβήτητη επιτυχία (σχεδόν κάθε Σαβ/κο είναι sold out)
πήρε παράταση για αρκετό καιρό μετά το Πάσχα. Για περισσότερες λεπτομέρειες, δείτε εδώ Επίσης κριτικές του κοινού μπορείτε να δείτε εδώ. Ενόσω αναζητούσα πληροφορίες για την παράσταση, αλλά και την καλλιτεχνική δράση της Ειρήνης, ανακάλυψα άλλο ένα..
blogoλαυράκι: η Αλεξάνδρα μας έχει πάρει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη από την 
Ειρήνη μας εδώ! Βρε κορίτσια, εμείς οι υπόλοιποι που ήμασταν οεο; Χαμπάρι δεν πήραμε.
Και μιας και διάβασα τη συνέντευξη σου ρε Ειρήνη μου, ενώ έβλεπα το "φίλα το βάτραχο σου" πως δεν σε πήρε το μάτι μου; Για φώτισε με λίγο. Αν και, το βιογραφικό σου, έχει πλουτίσει κυρίως, λόγω των αξιόλογων θεατρικών παραστάσεων που έχεις συμμετάσχει 
ως τώρα. Πάντως από προχθές που σε είδα, κατάλαβα γιατί έχεις τόσο σπουδαία καριέρα!

Ειρηνάρα μου, εννοείται ότι δεν σε χόρτασα προχθές, αλλά επιφυλάσσομαι για επόμενη συνάντηση! Ως τότε... 

θα μου πεις ποια είναι τα μουσικά κομμάτια του έργου; Καθότι -και- η μουσική της παράστασης, είναι υπέροχη!

   

Άσε με λιγάκι να ξεχαστώ ρε γαμώτο!

Πάτησες κλικ πιο πάνω ή ξεχάστηκες;; Καθότι ξεχνιέμαι ακόμα κι εγώ, ότι έχω άλλο ένα blog ονόματι Mia Petra. Αλλά εσύ να μου το υπενθυμίζεις!

❤¸¸.•*¨*•♫ ........................................Foto Google.......................................❤¸¸.•*¨*•♫

Μου 'ρθε ο ουρανός σφοντύλι!...

Είμαι κλασσικός...Καραβάγγος και γι' αυτό σε ειδοποιάω "εγκαίρως"

πως είναι άκρως επικίνδυνο να βγάλεις selfie (άλλο κακό να μη μας βρει!)

μεταξύ 11:45 - 12:55 διότι κινδυνεύει το μάτι με έγκαυμα, ακόμα και τύφλωση.

Ολική έκλειψη Ηλίου σήμερα, μετά από 15 χρόνια, αν και στην Ελλάδα θα γίνει

αντιληπτή ως μερική έκλειψη. Αλλά για να στο κάνω ακόμα πιο εντυπωσιακό το

θέ-α-μα, σήμερα έχουν πέσει στο κεφάλι μας όλα τα αστρονομικά φαινόμενα!

Χάθηκε ο κόσμος να μας πέσει στο κεφάλι και κάνα δισεκατομμύριο, μπας και..

ξελασπώσουμε οι δόλιοι; Τώρα θα μου πεις, για να ξελασπώσουμε εμείς, θα πρέπει

να γίνει ολική έκλειψη χρέους, αλλά από όσο ξέρω, τέτοιο φαινόμενο δεν υπάρχει.

Το δεύτερο αστρονομικό φαινόμενο της ημέρας θα είναι η σούπερ - Σελήνη. 

Αυτό συμβαίνει όταν η Σελήνη βρίσκεται στο περίγειό της και η τροχιά της την φέρνει 

στην κοντινότερη απόσταση από τη γη. Το φαινόμενο, όμως, δεν θα είναι ορατό, επειδή 

θα υπάρχει Νέα Σελήνη, οπότε το φεγγάρι δεν θα φαίνεται καθόλου από τη γη, απλώς θα προσθέσει μία ακόμη πινελιά στην ολική έκλειψη ηλίου. Τέλος, το βόρειο ημισφαίριο θα ζήσει άλλη μία αστρονομική εμπειρία: την αρχή της Άνοιξης. Η επίσημη αρχή θα σημειωθεί στις 6:45 μ.μ, όταν στο βόρειο ημισφαίριο (και στη χώρα μας) η ημέρα θα μεγαλώνει συνεχώς σε βάρος της νύχτας, ενώ το αντίστροφο θα συμβεί στο νότιο ημισφαίριο. Η ισημερία λοιπόν, που συμβαίνει την άνοιξη ονομάζεται εαρινή, 
συμβαίνει στις 21 ή 22 Μαρτίου κάθε χρόνο και απλά σε αυτή την ημερομηνία 

η ημέρα με τη νύχτα έχουν ακριβώς την ίδια διάρκεια. Πηγή ενημέρωσης

Η σημερινή ηλιακή έκλειψη

Σήμερα επίσης έχουν μαζευτεί τόσες παγκόσμιες ημέρες, να φαν κι οι κότες.

Σημειώνω μερικές μόνο, διότι είναι περισσότερες συν ότι είναι αδιάφορες. 

Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου(;)~Παγκόσμια Ημέρα για Σύνδρομο Down 

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου για Παιδιά~Διεθνής Ημέρα Αστρολογίας

Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθεάτρου~Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Στέκομαι στην τελευταία, επειδή το έαρ 

υποτίθεται πως είναι εδώ, αλλά το κρύο είναι της αρκούδας, αφού στα βόρεια

της χώρας θα χιονίσει, σύμφωνα με τις προβλέψεις των μετεωρολόγων.

Αλλά...η Εαρινή Συμφωνία του Γιάννη Ρίτσου, είναι μια καλή αφορμή,

αφενός για να γιορταστεί η έλευση της Άνοιξης, όταν έρθει στα ίσα της,

κι αφετέρου, επειδή ταιριάζει με την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης:

Απλώνουμε τα χέρια στον ήλιο στον ήλιο
και τραγουδάμε και τραγουδάμε.
Το φως κελαηδάει, άιντε κελαηδάει

στις φλέβες του χόρτου και της πέτρας.

Άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε.

*Η Εαρινή Συμφωνία (1937-38) έρχεται για την επούλωση πληγών και για να 

απαλύνει τη μνήμη του δύσκολου παρελθόντος, εξ αιτίας του πρωτοφανέρωτου έρωτα. 

Στη σύνθεση επικρατεί κοφτός στίχος, μικρές στροφές, και η ιστορία που ξετυλίγεται, αποκαλύπτει ένα φανταστικό σύμπαν. *Πηγή Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ποιητής 

Γιάννης Ρίτσος, την Άνοιξη του 1938 βρισκόταν στο Σανατόριο της Πάρνηθας.

Κλείνοντας, έρευνα-σοκ για τους φόρους της κρίσης στην Ελλάδα: 
337% (!!) αυξήθηκε η επιβάρυνση για τους φτωχούς (και μόλις 9% για τους πλούσιους)
χωρίς να συνυπολογίζονται οι απώλειες από τους μισθούς, η αύξηση της ανεργίας κλπ.

Τέλος, όποιος παρατήρησε ότι τα λουλούδια της δεύτερης φωτογραφίας, δεν είναι 
ανοιξιάτικα κερδίζει έκλειψη χρέους δε φταίει αυτός, φταίω εγώ που του το εντόπισα!
Υ.Γ Δεν έχω συνδυάσει πολλά θέματα. Αναφέρω απλά, πολλά θέματα κι ο καθένας σχολιάζει όποιο θέλει. Ω Γλυκύ Μου Έαρ !

Άσε με λιγάκι να ξεχαστώ ρε γαμώτο!

Τέτοια λέω και μετά ξεχνιέμαι ακόμα κι εγώ, ότι έχω άλλο ένα blog, ονόματι Mia Petra. Αλλά εσύ να μου το υπενθυμίζεις!

❤¸¸.•*¨*•♫ ........................................Foto Google.......................................❤¸¸.•*¨*•♫

Η Φωτογραφία Της Εβδομάδας: Και Το Μυαλό Μου Είναι Θολό...

Δεν ονειρεύτηκα. Ζούσα. Ζούσα μέσα στο σώμα του Βαγγέλη. Ήμουν ο Βαγγέλης σ' ένα παιχνίδι του μυαλού μου, όταν μπήκα μέσα στα σκεπάσματα και έκανα προσομείωση. 

Όχι σκόπιμη. Το μυαλό μου πήγαινε χωρίς να το ελέγχω, να έχει πάρει ενστικτωδώς, το σώμα μου τη στάση ενός πτώματος και ναι, ήμουν εγώ ο Βαγγέλης και με πήγαινε μια νεκροφόρα στο σπίτι μου... Στη συνέχεια, ο Βαγγέλης ήταν το παιδί μου, εννοώ πως, το πρόσωπο του παιδιού μου είχε πάρει τα χαρακτηριστικά του Βαγγέλη κι εγώ ανησυχούσα που να ήταν... Δεν κοιμόμουν. Αλήθεια. Απλά ήταν το βράδυ εκείνο, που ο Βαγγέλης είχε ξεκινήσει για το σπίτι του. Μέχρι τις πέντε το πρωί, ήμουν ο Βαγγέλης. Μετά κοιμήθηκα.

Το επόμενο πρωί είδα στην τηλεόραση ότι ο Βαγγέλης έφτασε στο νησί του στις 6 το πρωί. Επίσης, εκείνη την ημέρα, παρατήρησα κατά πόσο με φόρτισε η είδηση στην τηλεόραση. 

Η οποία τηλεόραση, έχει τη δύναμη να σε κάνει μέρος της ζωής της κι όχι αντίστροφα.

Η τηλεόραση κερδίζει κάθε άλλο μέσο, με την αμεσότητα, αλλά και με το εκτόπισμα της. Δες ας πούμε την είδηση στο ίντερνετ: "νεκρός εντοπίστηκε ο Βαγγέλης" και μετά, δες την ίδια είδηση στην τηλεόραση "νεκρός εντοπίστηκε ο Βαγγέλης" αλλά ακούγοντας κι αυτό!

Σε ποια από τις δυο περιπτώσεις είσαι πιο ψύχραιμος; Κι όχι επειδή η ιστορία του παιδιού δε ράγισε μέχρι και τις πέτρες, απλά αναρωτιέμαι πόσο εύκολα μας παρασύρει κάθε μέσο και πόσο παγιδευόμαστε εντός του. Και όχι, σήμερα δε θα μιλήσω για την τηλεόραση. Την οποία στο κάτω κάτω, όποιος θέλει την κλείνει. Η είδηση όμως, η κάθε είδηση ή ο,τι είναι αυτό που μας παρουσιάζεται ως είδηση, τρέχει με ταχύτητα φωτός και μας κυκλώνει από παντού. Διαμορφώνει άποψη, μας κάνει μέρος του παιχνιδιού, μοιράζει ρόλους. 

Εσύ μ' αυτόν, εσύ με τον άλλον, εσύ με μας τους αθώους από δω, εσύ με τους εχθρούς μας.

Σκέφτομαι πως αποτελώ μέρος αυτού του παιχνιδιού και πως δεν θα αποτελούσα άλλωστε, αφού, στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου (μα, είναι ελευθερία ή μήπως ασυδοσία;) στα πλαίσια εκείνα τέλος πάντων, υιοθετώ κι εγώ έναν ακόμα ρόλο (όσο μικρός κι αν είναι), αλλά ναι, έχω κι εγώ το δικαίωμα(;) να διαμορφώσω κλίμα υπέρ ή κατά μιας κατάστασης. Εννοώ πως, εγώ (όπως κι εσείς) είμαι blogger και, αν θέλω να γράψω ένα θέμα, συνειδητά ή ασυνείδητα (τείνω προς το πρώτο, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς), "φτιάχνω" κλίμα, ούτως ώστε, όταν κάποιος αναγνώστης με διαβάσει, βλέπει το σύνολο εικόνα και άποψη.

Συνεπώς καταλήγω πως κάθε μέσο -ηλεκτρονικό ή μη- αλλά και κάθε προσωπική άποψη, έχει μια Χ δύναμη, να τραβήξει (ή να απωθήσει;) τον καθένα μας, να διαλέξει στρατόπεδο, με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, παρασύροντας στο διάβα του ακόμα και την ήδη διαμορφωμένη άποψη τού καθενός, εκτός αν πρόκειται για πολύ ώριμα και κατασταλαγ-μένα άτομα, που θα παραμείνουν ακλόνητα, ανεξάρτητα με το τι θα διαβάσουν/ακούσουν.
Τραγικό επίσης είναι, πόσο γρήγορα μια είδηση έρχεται να σκεπάσει την προηγούμενη, σαν ένα μεγάλο κύμα, ώσπου μας παρασύρει το άλλο κύμα, κάτι σαν απανωτά χαστούκια. 

Κάπως έτσι πιστεύω πως, τις περισσότερες φορές, γινόμαστε μια μεγάλη οικογένεια ή ένα κοινόβιο και κάθε είδηση ή άποψη, μας βάζει στη λογική να υπερασπιστούμε ένα γεγονός ή να το κατακρίνουμε, να ταχθούμε υπέρ ή απέναντι. Παράλληλα όμως, ο χαρακτήρας αλλά και τα βιώματα του καθενός μας, η καθημερινότητα μας ή η φιλοσοφία μας, προστί-
θενται σ' αυτό το "παιχνίδι" κι όλο αυτό δημιουργεί, αν μη τι άλλο, ένα εκρηκτικό κράμα! 
Για όποιον δεν κατάλαβε τι θέλω να πω, εγώ το δήλωσα: και το μυαλό μου είναι θολό!

Άσε με λιγάκι να ξεχαστώ ρε γαμώτο!

❤¸¸.•*¨*•♫ ...................................Art Christian Schloe....................................❤¸¸.•*¨*•♫

Βαγγέλη Καλό Ταξίδι...

-"Είδες τις ειδήσεις στο ίντερνετ;" -"Ναι. Το διάβασα"... Ο διάλογος περιεκτικός, όμως και οι δυο ξέραμε ότι μιλούσαμε για το Βαγγέλη. Όλοι άλλωστε για το Βαγγέλη μιλούσαν, όπου και να βρισκόσουν, όποιο κανάλι ή site άνοιγες, με όποιον κι αν μιλούσες στο τηλέφωνο...

Για το Βαγγέλη, που από τις 6 Φεβρουαρίου 2015 που εξαφανίστηκε, έγινε η έννοια μας, ο προβληματισμός μας, έγινε κομμάτι από τη ζωή μας κι αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή...

Το κακό είναι πως αυτή η κοινωνία έχει αντανακλαστικά, πάντα μετά από το συμβάν. Αυτό όσο και να πεις, δημιουργεί προβλήματα. Θύμα αυτή τη φορά, ο εικοσάχρονος Βαγγέλης, ο οποίος δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του (διότι περί εχθρών επρόκειτο) κυρίως όμως, δεν κατάφερε να υπερβεί κάθε εμπόδιο και να ξεπεράσει τους φόβους του..

Αυτοκτονία ή δολοφονία; Δολοφονία σε κάθε περίσταση θα έλεγα. Όταν ο ηθικός αυτουρ-γός καταδιώκει ένα παιδί μέχρι τελικής πτώσεως, τότε δεν είναι απλά ηθικός αυτουργός, είναι ο φυσικότατος! Κι όμως, πίσω ακόμα κι από κάθε υπεύθυνο, υπάρχει ένα οικογενει- ακό περιβάλλον, που συνήθως μπορεί να πει κάποιος ότι νίπτει τας χείρας του. Όσο βαρύ 

κι αν είναι αυτό το "κατηγορώ", κάθε οικογένεια σε τέτοιου τύπου θέματα, έχει ευθύνες..

Ο Βαγγέλης μας. Αυτό το αγόρι που, ήθελες δεν ήθελες, το συμπαθούσες. Όχι γιατί ήταν ολοφάνερα το θύμα, αλλά γιατί σε έπειθε, έστω και με ένα βλέμμα, έστω κι από το βλέμμα που έβγαινε μέσα από μια φωτογραφία, ότι ήταν ανυπεράσπιστος, μόνος, σε αδιέξοδο.. Ο Βαγγέλης, που μας έκανε όλους, 40 μέρες τώρα, να ανοίξουμε λεξικά, να διαβάσουμε, να ξεστραβωθούμε, για να μάθουμε τι είναι το  bullying... Λες και το  bullying είναι μάθημα!

Αλλά το bullying δεν είναι μάθημα. Το bullying είναι η αδιαφορία μας. Είναι η αβάσταχτη ελαφρότητα της αδιαφορίας μας, το bullying είναι η κατάντια μας! Όλης της κοινωνίας!

Και σήμερα ας αναλάβει ο καθένας από μας το μερίδιο της ευθύνης του κι ας το βουλώσει!

Ας κρυφτεί στο λαγούμι του -όχι για να τη γλιτώσει!- αλλά για να κάτσει να σκεφτεί: πότε ήταν η τελευταία φορά που κάτι του κίνησε τις υποψίες, πότε ένιωσε για ένα παιδί, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, πότε άκουσε να μιλούν ξεδιάντροπα σε ένα παιδί ή να ασκούν βία ψυχολογική ή σωματική επάνω του; Και τι έκανε ο καθένας από μας, για να το αποτρέψει;

Αδυνατώ να πω αντίο στο Βαγγέλη. Στο Βαγγέλη, που, ενόσω αγνοείτο, οι περισσότεροι από μας, είχαμε την αίσθηση ότι ζει! Όχι, δεν ήταν απλή ελπίδα, ήταν κάτι σαν διαίσθηση, μια μεταφυσική δύναμη ίσως, που μας μετέδιδε σήματα από ψηλά, ίσως και να ήταν αυτή η αγνή ψυχή του Βαγγέλη, που, 40 μέρες τώρα, -τόσο δε λένε πως μένουν οι ψυχές στη γη;;- παρέμενε πλάι μας, με ένα βλέμμα τόσο ευθύ, όσο και ντόμπρο, που μας έκανε να κατεβάζουμε εμείς πρώτοι τα μάτια, από ενοχή, από ντροπή, από αμηχανία, από τύψεις.. 

Ο Βαγγέλης έμεινε πάνω από εμάς, 40 ολόκληρες ημέρες, μπας και μας δώσει να καταλά-βουμε ότι, η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός.. Όχι όταν σε κάποια γωνιά της γης, πεθαί-νει ένα παιδί, επειδή η κοινωνία είχε ρεπό από τις ευθύνες της.. Η κοινωνία η υποκρίτρια.
Όπως και να 'χει, Βαγγέλη εσύ πέτα ψηλά. Άνοιξε τα φτερά σου κι ούτε βλέμμα χαμηλά..

Ως κοινωνία καταντήσαμε "κρεατομηχανές" που χωνεύουμε καταιγιστικά, 

κάθε τραγικό γεγονός, ακόμα κι αν διαλύει τις ίδιες μας τις ζωές. Foto Foto 

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 17:30 μ.μ: Επειδή έλαβα ένα σχόλιο παρακάτω,

για ένα λινκ που παραπέμπει σε ένα ΧΥΔΑΙΟ site και μια ακόμα

πιο χυδαία ανάρτηση, που σπιλώνει τη μνήμη του Βαγγέλη,

έστειλα αμέσως μέιλ στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Λίγες ώρες μετά, έλαβα και την απάντηση. Επειδή υπάρχουν

ευτυχώς και κάποιες Υπηρεσίες, που προσφέρουν σπουδαίο ρόλο:

"Επικοινωνώ μαζί σας, επειδή έπεσε σήμερα στην αντίληψη μου 

η εξής σελίδα: https://archive.today/Y21Dh η οποία, δεν προσβάλει μόνο τη μνήμη 

του Βαγγέλη Γιακουμάκη ως ανάρτηση, αλλά και ως προς το υβριστικό περιεχόμενο 

μέσα από τα σχόλια της ανάρτησης αυτής.

Παρακαλώ για τις δικές σας ενέργειες. Ευχαριστώ πολύ".

Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος

4:17 μ.μ. (Πριν από 1 ώρα)

προς Εμένα

Καλημέρα σας,

Η Υπηρεσία μας είναι ήδη ενήμερη 

και έχει επιληφθεί για το περιστατικό.

Οι δράστες θα λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη.

Ευχαριστούμε για την επικοινωνία.

❤¸¸.•*¨*•♫ .....................................................................................❤¸¸.•*¨*•♫

# Ζωή κονσέρβα...

Υπάρχουν κάποιες κλασσικές συμβουλές, για κάθε καταναλωτή. Συμβουλές αυτονόητες, έστω κι αν είναι λίγο γενικές ή ασαφείς: "Σβήστε το φως από το δωμάτιο που βγαίνετε", "οδηγείτε συντηρητικά για λιγότερη κατανάλωση βενζίνης", "συγκρίνετε τις τιμές των προϊόντων στο σούπερ μάρκετ". Σε ο,τι αφορά το σούπερ μάρκετ, θα βρει κανείς και τη..

"χρυσή δεκάδα": #Μην παίρνετε τα παιδιά μαζί σας #Φροντίστε να έχετε φάει πριν πάτε για ψώνια #Φτιάξτε μια λίστα με όσα χρειάζεστε #Μην κάνετε τα ψώνια σας μόνο από ένα σούπερ μάρκετ #Προσοχή στις προσφορές που δεν είναι προσφορές #Διαβάστε τη χώρα προέλευσης των προϊόντων #Δοκιμάστε τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας #Βάλτε ένα όριο στο ποσό που θα ξοδέψετε #Μάθετε ποιος μέρες έρχονται τα φρέσκα πράγματα #Κάντε την αντιστοιχία βάρους-τιμής. Σε γενικές γραμμές, έχουν καλυφθεί όλα τα πεδία.

Θυμάμαι πριν αρκετούς μήνες, που άνοιξα ένα γιαούρτι και "οσμίστηκα" μια αλλαγή, στη συσκευασία του, αλλά ήταν απροσδιόριστη. Την αλλαγή αυτή την εντόπισα την επόμενη φορά, όταν διαπίστωσα ότι το κεσεδάκι ήταν μικρότερο από ο,τι στο παρελθόν. Επόμενο κρούσμα, η οικονομική (και καλά) συσκευασία σε ένα κουτί με φρυγανιές. Εδώ η αλλαγή δεν ήταν καθόλου..κομψή: "στα τρία πακέτα, ένα πακέτο δώρο", αναγραφόταν στο κουτί και, ανοίγοντας το κουτί, υπήρχαν 40 ίδιες φρυγανιές συν 20 πολύ μικρότερες  "δώρο"!
Από τότε άρχισα να παρατηρώ επί τούτου τα προϊόντα στο σούπερ μάρκετ: πατατάκια 
στα ίδια σακουλάκια, αλλά με λιγότερη ποσότητα, μικρότερα κουτιά με κονσέρβες τόνου, μανιταριών, τοματοπολτού, χυμών μακράς διαρκείας, απορρυπαντικών, μπισκότων κλπ.

Οι τιμές τους όμως, όχι μόνο δεν είναι πιο οικονομικές, αντιθέτως, έχουν υποστεί αύξηση!
Μείωση περιεχομένου και αύξηση τιμών! Μείωση περιεχομένου με έναν τρόπο που σου πετάνε στα μούτρα -οφθαλμοφανέστατα- την κοροϊδία και παράλληλα, αύξηση στην τιμή προϊόντων, που, ενώ είναι σαφώς μικρότερες συσκευασίες, τα γραμμάρια είναι ίδια!
Το συναίσθημα της αδικίας κάθε ανυπεράσπιστου καταναλωτή, είναι αυτονόητο. Επίσης, δυστυχώς είναι δεδομένη και η έλλειψη ελέγχων των τιμών, από κάποιο κρατικό μηχανι- σμό, προκειμένου να τραβάει το αυτί των επιχειρηματιών, για τα φαινόμενα  αισχροκέρ-δειας, τα οποία βέβαια, έχουν εξαπλωθεί σχεδόν σε όλα τα καταναλωτικά προϊόντα. 
Και τι απαιτήσεις να έχει αλήθεια ο πολίτης, όταν στο καθεστώς και των σούπερ μάρκετ 
δεν προστατεύεται ο εργαζόμενος, δεν πληρώνεται, δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις;

Αναζήτησα στο ίντερνετ φορείς που να προστατεύουν τον καταναλωτή. Ομολογώ πως δεν τα κατάφερα. Κι όσα βρήκα, ή που δεν έχω ακούσει έστω και μια φορά, ότι λειτούργησαν διεξοδικά ή είναι κρατικοί φορείς, κάτι που αυτόματα κάνει τον πολίτη να σκέφτεται, ότι το κράτος θα βρει δυστυχώς τον τρόπο, να προστατέψει τον επιχειρηματία, όχι τον πολίτη.
Δεν αγνοώ το γεγονός ότι έχουν καταστραφεί άπειρες επιχειρήσεις, επί του θέματος όμως σήμερα, που αφορά την προστασία του καταναλωτή, ο πολίτης είναι σε μειονεκτική θέση. Σε γενικές γραμμές, η συμπεριφορά του καταναλωτή δείχνει υποχωριτικότητα αλλά και έλλειψη διάθεσης, να αγωνιστεί για να διεκδικήσει το δίκιο του. Παραίτηση άνευ όρων.
Μικρές φρυγανιές, μικρές κονσέρβες, μικρές απαιτήσεις, μικρά δικαιώματα, μικρά όνειρα, μικρές ζωές σαν κονσέρβες, καθημερινές ζωές-κονσέρβες, μικραίνει ο κόσμος ερήμην μας.

Μια ιστορία καφενέ σε περιμένει πάντα εδώ!

Ακόμα δεν διάβασες την ιστορία ενός σκύλου;

Foto  Natalia Zakonova

❤¸¸.•*¨*•♫ ......................................................................................❤¸¸.•*¨*•♫

Η Φωτογραφία της εβδομάδας: Χάτσικο: η ιστορία ενός σκύλου...

Τον Ιανουάριο 1924, ο Χιντεσάμπουρο Ουένο, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Τόκιο, υιοθετεί ένα λευκό κουτάβι Ακίτα ηλικίας δύο περίπου μηνών το οποίο ονομάζει Χάτσικο 
(σημαίνει κυριολεκτικά: ο όγδοος ευοίωνος πρίγκηπας). Ο καθηγητής ζούσε μοναχικά στα περίχωρα του Τόκιο και μεγάλωσε τον Χάτσικο σαν πραγματικό φίλο και σύντροφο. Ήταν πραγματικά αχώριστοι και καθημερινά περπατούσαν μαζί μέχρι τον σιδηροδρομικό στα-θμό της Σιμπούγια, όπου ο καθηγητής έπαιρνε το τρένο για να πάει στο πανεπιστήμιο. Ο Χάτσικο πήγαινε κατόπιν σπίτι αλλά το απόγευμα ξαναγύριζε στον σταθμό, όπου περίμενε την επιστροφή του κυρίου του. Τον Μάιο του 1925 ο Χάτσικο συνόδευσε όπως πάντα τον καθηγητή στον σταθμό του τρένου και γύρισε σπίτι. Ο καθηγητής όμως δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στον σταθμό διότι κατά την διάρκεια μιας διάλεξης στο πανεπιστήμιο πέθανε 
από εγκεφαλική αιμορραγία. Ο Χάτσικο ξαναγύρισε στο σταθμό, περιμένοντας στο ίδιο σημείο τον κύριό του κάθε μέρα, για το υπόλοιπο της ζωής του... (ρεπορτάζ κι εδώ)

Η ιστορία του Χάτσικο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2009 με τον τίτλο Hachiko: 

A Dog's Story (Χάτσικο: Η ιστορία ενός σκύλου) στην οποία, εκτός από τον Χάτσικο, πρωταγωνιστεί ο Ρίτσαρντ Γκιρ στον ρόλο του καθηγητή. Η ταινία είναι παραλλαγή της πραγματικής ιστορίας & εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ, στη σημερινή εποχή. Πηγή κειμένου

Ο Capitan έφυγε από το σπίτι του λίγο μετά τον θάνατο του ιδιοκτήτη του, εν ονόματι Miguel Guzman, το 2006. Μια εβδομάδα αργότερα, η οικογένεια του εκλιπόντος βρήκε 

τον σκύλο στο νεκροταφείο, δίπλα στο μνήμα του κ. Guzman. «Τον ψάξαμε αλλά είχε εξαφανιστεί. Νομίζαμε ότι έφυγε ή πέθανε», δήλωσε η Veronica Guzman, σύζυγος του εκλιπόντος. «Την επόμενη Κυριακή πήγαμε στο νεκροταφείο. Ο Capitan ήρθε προς το μέρος μας, γαυγίζοντας και κλαίγοντας, σαν να θρηνούσε», τόνισε η κ. Guzman 

προσθέτοντας ότι είναι εξαιρετικά περίεργο το γεγονός ότι ο σκύλος βρήκε το νεκροτα-

φείο, αφού η οικογένεια δεν τον είχε πάει ποτέ εκεί... Πηγή κειμένου 

Ο σκύλος που κατάφερε να συγκλονίσει την υφήλιο με την αγάπη του για την –νεκρή-αφεντικίνα του την οποία ...ανέμενε υπομονετικά επί δύο μήνες να γυρίσει, τελικά απεβί-ωσε. Πρόκειται για τον Τσίτσο ή Τόμι όπως έλεγαν οι πολίτες του Σαν Ντονάτσι στο Μπρίντιζι της Ιταλίας, που –μην γνωρίζοντας ότι η γυναίκα είχε πεθάνει-την περίμενε να γυρίσει, καθισμένος στην εκκλησία όπου έγινε η κηδεία της. Το σκυλάκι συνόδευε τη γυναίκα παντού- ήταν στο πλάι της ακόμη κι όταν αυτή οδηγούνταν στην τελευταία της κατοικία. Όταν η Μαρία έφυγε από τη ζωή, ο Τσίτσο, δεν σταμάτησε να πηγαίνει στην εκκλησία, περιμένοντάς την μάταια να επιστρέψει. Τελικά ο σκύλος απεβίωσε 12 ετών.

"Ο μέσος σκύλος είναι καλύτερο άτομο από ό, τι το μέσο άτομο."Andy Rooney 

Όσο περισσότερο γνωρίζω τους ανθρώπους, τόσο περισσότερο αγαπάω τους σκύλους!"

Charles de Gaulle 

"Εάν ένα σκυλί δεν σε πλησιάσει, αφού σ' έχει κοιτάξει στα μάτια, τότε θα πρέπει να πας σπίτι και να εξετάσεις τη συνείδησή σου." Woodrow Wilson 

"Οι σκύλοι μιλάνε, αλλά μόνο σε αυτούς που ξέρουν να ακούν!" Orhan Pamuk 

"Αν δεν υπάρχουν σκύλοι στον Παράδεισο, τότε όταν πεθάνω θέλω να πάω εκεί που έχουν πάει!" Will Rogers 

"Όλη του τη ζωή, προσπάθησε να είναι καλός άνθρωπος. Πολλές φορές. Όμως, απέτυχε.

Άλλωστε ήταν μόνο άνθρωπος. Δεν ήταν σκύλος." Charles M. Schulz

"Μπορείς να πεις ο,τι ανόητο πράγμα θες σε ένα σκυλί, κι αυτό θα σε κοιτάει μ' ένα βλέμ-

μα που λέει: "Θεέ μου, έχεις δίκιο! Θα 'θελα πολύ να το έχω σκεφτεί εγώ αυτό! " D. Barry

Κι αν δεν έχουμε πειστεί ακόμα για την πίστη του σκύλου, ας κοιτάξουμε το σκύλο μας..
Δεν θυμάμαι πόσες φορές έχω δει την ταινία "Χάτσικο", όσες φορές κι αν την έχω δει όμως, δεν υπάρχει ούτε μια φορά που να μην κλαίω με μαύρο δάκρυ... Κάθε φορά, έχει έναν μαγικό τρόπο να με πείθει ότι δεν είναι ταινία, αλλά πραγματικότητα. Διότι, όσο 
κι αν υποκριθεί ένας άνθρωπος το ρόλο του, ένας σκύλος παραμένει ο εαυτός του..

Ανοιχτή παραμένει μια πρόσκληση: Κλικ!

Μια ιστορία καφενέ σε περιμένει πάντα εδώ!

Foto Foto

❤¸¸.•*¨*•♫ ......................................................................................❤¸¸.•*¨*•♫