ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΛΟΓΙΑ...

Σήμερα βαριέμαι και που ζω. Πιο συγκεκριμένα, βαριέμαι από χθες το βράδυ. Πειράζει που 
δεν έχω τίποτα να πω;; Είχα τόσα πολλά θέματα που ήθελα να γράψω και να συζητήσουμε, αλλά έπαθα μια κόπωση. Δεν ξέρω γιατί. Η ζέστη, τα λόγια του παπά! (του κανονικού παπά, 

όχι του άλλου!) Ίσως πάλι, απλά και μόνο, δε γίνεται να έχω κάθε μέρα τη διάθεση να πω κάτι. Πειράζει μωρέ; Το κεφάλι μου έχει γεμίσει ειδήσεις, σχόλια, ερωτηματικά, απόψεις, συμφωνίες, διαφωνίες, πορίσματα, υποψίες/καχυποψίες/υπεροψίες! Θεέ μου, τι κούραση!

Αν θες να σου πω κάτι για τη χθεσινή μέρα. Που είχε έναν ήλιο λαμπερό κι ο ουρανός ήταν καταγάλανος κι αντανακλούσε ο ήλιος μέσα από τον καθρέφτη και τα έκανε όλα πιο όμορφα.

Κι υπήρχε μια στιγμή ευτυχίας, τότε που ο σκύλος μου ήρθε και κουλουριάστηκε στην μπαλκονόπορτα και κοιμόταν μακαρίως, με ένα αίσθημα ασφάλειας, και συντροφικότητας παράλληλα. Και μείναμε έτσι, εγώ από μέσα κι εκείνος απέξω, να κάνουμε παρέα. 

Μια παρέα, που, αν και δεν μιλούσε κανείς, ήταν γεμάτη από επικοινωνία και κατανόηση. Τι άλλο να θέλει κανείς από την κυριακάτικη ζωή του! Και το απόγευμα κοιμήθηκε ξανά εκεί, 
με τις ώρες! Εγώ πάλι κοιτούσα, κάθε τρεις και λίγο, να δω αν αναπνέει! Αλλά αυτός, απλά χουζούρευε! Το φθινόπωρο είχε έρθει γλυκά και μας χάριζε πολύτιμες στιγμές ραστώνης.

Γουστάρω σήμερα λίγη ρουτίνα. Η ρουτίνα λένε είναι το καλύτερο πράγμα. Είναι αυτό που λένε οι Αμερικανοί no news good news. Ή αλλιώς, άμα βγεις έστω και ελάχιστα από τις καταστάσεις και αποστασιοποιηθείς από τα γεγονότα, σου φαίνεται ότι δεν συνέβησαν ποτέ.

Κι ο σκύλος μου αυτό το ξέρει καλά. Απέχει από τα γεγονότα κι έχει το κεφάλι του ήσυχο!

Ε, ναι λοιπόν! Οι φωτογραφίες είναι φαινομενικά άσχετες με το θέμα! Είναι;.;...
____________ "o pio pistos filos tou skylou" ______  Foto Foto _______

ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΝΑΥΤΑΚΙΑ ΤΑ ΖΟΥΜΠΟΥΡΛΟΥΔΙΚΑ!

Πάλι καλά που διάβαζα γραμματική στο σχολείο
και μπορώ να ξεχωρίζω τα
γελοία υποκείμενα!

Την άποψη μου για τα παιχνιδίσματα της κυβέρνησης την έχω εκθέσει. Από χθες δίνει σόου!
Σιγά μην την ηρωποιήσω για τα επικοινωνιακά της καμώματα! Τα κάνει άλλωστε τόσο ατσούμπαλα, που βγάζει μάτι ότι δουλεύει για την πάρτη της, κορόιδα όμως υπάρχουν πολλά!

Μέχρι να τελειώσει την παράσταση της η ΝΔ, μέχρι να βρεθεί το απολωλός πρόβατο "εδώ Παπάς, εκεί Παπάς, που είναι ο Παπάς;", μπορούμε να διασκεδάσουμε λιγάκι κι εμείς, γιατί αν τους πάρουμε στα σοβαρά, πρέπει να βαρέσουμε τα κεφάλια τους στον τοίχο του Κορ/λού!
Υπάρχει όμως και μια εύλογη απορία: γιατί έγινε αυτό το σκηνικό έτσι;; Και γιατί τώρα;;

Για να μην χαλαρώνουμε βεβαίως μες στο "τρελό" κέφι, ας μην ξεχνάμε πως -παράλληλα με όλη αυτή την απίθανη ιστορία που παρακολουθούμε- όλοι αυτοί οι τύποι που μας παρουσιάζονται ως σωτήρες, εξακολουθούν να περνούν και όλους τους νόμους, που είναι καρμανιόλα για τον ελληνικό λαό. Άσε που το θέατρο παίζεται, χωρίς να έχει ανασταλεί η ασυλία κάποιων, άρα;;; Πάμε τώρα στα ξεφτιλίκια! Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά!

Δείτε σχόλια από το twitter, αφιερωμένα στης φυλακής τα σίδερα, που είναι για λεβέντες!

Έκτακτο! Βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ. Χτυπάνε τον Ηλία με τον Ριζοσπάστη!!

"Ήρθα να παραδοθώ" είπε ο Παναγιώταρος πριν λίγο στη ΓΑΔΑ. Πως τόλμησαν να φορέσουν χειροπέδες σε χέρι που άγγιξε η Ντόρα Μπακογιάννη;

Ωραία μέρα για να ξυπνάς στην Ελλάδα η σημερινή!

Τον Μπαρμπαρούση λογικά πρέπει να τον συλλάβει η Fashion Police!

Τελικά αντί για δήμαρχος Αθηνών, ο Κασιδιάρης θα γίνει δήμαρχος Κορυδαλλού!

Το κακό αγάπες μου έχει ήδη γίνει ήδη. Ο φασισμός έχει φωλιάσει στο 7% των Ελλήνων.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο Παπάς κατούρησε στο Μέγκα. Κατουράνε ρε μαλάκα το Μεγάλο κανάλι;

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες λένε ότι συνελήφθησαν και δύο υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής, έξω από τη ΓΑΔΑ, με μικροποσότητα εγκεφάλου. Οι ίδιοι υποστήριξαν ότι είναι προβοκάτσια, αφού δεν έχουν κάνει ποτέ χρήση!

     Καλά, κι η Χούντα του Ιωαννίδη είχε συλλάβει τον Παπαδόπουλο!

Ναι, κύριε Παναγιώταρε, έχεις δίκιο, δε λέω, πάλι Μνημόνιο φάγαμε χθες βράδυ 

και ναι, η ΝΔ σκηνοθετεί -μέσω Δένδια- κάτι σαν υπερπαραγωγή στο Χόλιγουντ, 

αλλά, όχι, όλα αυτά δεν αποτελούν άλλοθι για τα ματωμένα χέρια σας 

κι ο Παύλος δεν είναι πια ανάμεσα μας 

επειδή το "αντιμνημονιακό" κόμμα σας μαχαιρώνει αθώους πολίτες, 

προκειμένου να πατάξει το Μνημόνιο, να υποθέσω (;;;).....

____________ "o pio pistos filos tou skylou" ______ Foto ___________

ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΘΑΛΠΩΡΗΣ...

  

Γύρω-γύρω όλοι στη μέση η παράνοια. Σιαμαία σ' έναν κοινό τόπο σκέψης. Σε μια μήτρα φιλόξενη. Ξορκίζοντας το κακό μ' έναν τρόπο παράδοξο. Ομαδικότητα. Όλοι μαζί σε ανοιχτή σύνδεση: "Εγώ πεινάω" "Είμαι ακόμα άνεργος" "Χρωστάω στην Εφορία" "Δεν βάλαμε πετρέλαιο ούτε και φέτος" "Δεν έχω λεφτά και θα μείνω μέσα και σήμερα". "Δεν την αντέχω τόση μοναξιά κι έρχονται κάτι ώρες που...." Συστεγασμένοι όλοι σ΄ ένα παράδοξο κοινόβιο θαλπωρής.

Σκέψου πως θα μπορούσε να ήταν ένας κύκλος κι εκεί μέσα να κλείνουν όλοι οι καημοί που μας ανταριάζουν κάθε ώρα και στιγμή. Θα μπορούσε να ήταν μια αίθουσα χορού όπου οι μπαλαρίνες λικνίζονται σύμφωνα με τους ήχους των πλήκτρων του πιανίστα. Θα μπορούσε να ήταν ένα ψηλό κτήριο, όπου οι τοίχοι του θα προστάτευαν όλους εμάς τους συγκάτοικους, από την τρέλα που περιβάλλει την καθημερινότητα κι οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην τρέλα!

Τελικά φαντάσου πως είναι μόνο μιά μεγάλη οθόνη όπου περιμένεις να ζωντανέψει από ώρα σε ώρα και να σε πάρει μια τεράστια αγκαλιά. Σε ανοιχτή ακρόαση και θέα. Ξορκίζοντας τις κοινές μας παράνοιες, ενόσω οι φόβοι μας βρίσκουν θαλπωρή τις νύχτες εκείνες που στριφογυρνάει στο μυαλό η απόγνωση. Κι όμως, όσο κι αν φοβάσαι πως τίποτα δεν είναι αληθινό και το κοινόβιο είναι απλά ένα γυάλινο σκηνικό θεάτρου, κοίτα κάπου ψηλά στον ουρανό: βλέπεις εκείνα εκεί τα σύρματα που ενώνουν τις επικοινωνίες;;; Τώρα ξέρεις που μπορείς να με βρεις, όταν κινδυνεύεις κάποιες ημέρες λίγο παραπάνω από κάποιες άλλες....

Το κοινόβιο της θαλπωρής είναι ένα σπίτι με πολλά δωμάτια. Αν δεις ότι δεν την παλεύεις, ραντεβού σ' ένα απ' αυτά. Όχι σ' αυτό του πανικού. Στο άλλο, το φωτεινό, με θέα το αίθριο!
(Αυτό το κείμενο προσπαθούσα να το γράψω μια φορά για να το στείλω στο παιχνίδι με τις λέξεις, της Φλώρας. Δεν μου έβγαινε με τίποτα, το εγκατέλειψα και δεν συμμετείχα καν!)

____________ "o pio pistos filos tou skylou" ______ Foto: Google _________

Ο ΑΔΩΝΙΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟΝ ΕΟΠΥΥ! ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ

Τα γεγονότα, όσο περνούν οι ώρες, διαδέχονται το ένα το άλλο ιλιγγιωδώς. Κι ενώ "τρέχει" επισήμως στην επικαιρότητα η "μάχη" που δίνει η κυβέρνηση με την "νομιμότητα" (ή μήπως...μονιμότητα;;) της χα, έρχεται το μεγαλύτερο ίσως χτύπημα για όλους τους Έλληνες ασφαλισμένους. Ο Άδωνις κλείνει τον ΕΟΠΥΥ. Επισήμως βέβαια ο ίδιος ισχυρίζεται ότι απλώς.......μετακινεί 10.000 υπαλλήλους (6.000 γιατρούς και 4.000 παραϊατρικό και διοικητικό προσωπικό) του ΕΟΠΥΥ υπολειτουργώντας παράλληλα και τα Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ! 
Σε απλά ελληνικά, ο μεγαλύτερος οργανισμός παροχής υγείας, μετατρέπεται σε αγοραστή!

Από τη στιγμή που ισχυρίζεται ο υπουργός Υγείας ότι απλά μετακινεί 10.000 προσωπικό των πολυϊατρείων του ΕΟΠΥΥ και τους βάζει οσονούπω σε καθεστώς κινητικότητας, αφήνοντας παράλληλα στον αέρα 10.000.000 ασφαλισμένους (μετά την ενοποίηση και ένταξη σχεδόν όλων των ταμείων στον ΕΟΠΥΥ), ας είμαστε προετοιμασμένοι όλοι οι ασφαλισμένοι (;;;) Έλληνες, ότι ο υπουργός θα πράξει ακριβώς το αντίθετο, όπως μας έχει αποδείξει άλλωστε ως τώρα, η (μη) φερεγγυότητα των λόγων του! Κι ας μην βιαστούν για άλλη μια φορά να χαρούν φρικωδώς οι κάθε λογής ανεγκέφαλοι, διότι, προφανώς και δεν συνειδητοποιούν ότι θα ξυπνήσουν ξαφνικά ένα χειμωνιάτικο πρωί του έτους 2013 και θα είναι ανασφάλιστοι! 

Χθες βγήκε κι επισήμως η είδηση για τον....μετασχηματισμό του ΕΟΠΥΥ σε "κάτι" ασαφές, αφού, προφανώς, κανείς τους, όχι μόνο δεν έχει σχεδιάσει, μα ούτε καν έχει την ικανότητα!

Αλήθεια, δεν μας λέει κανείς (σάμπως και ξέρει τι του γίνεται;;) που έχει σκοπό να..στοιβάξει 
ο υπουργός τους 10.000 εργαζόμενους του ΕΟΠΥΥ, όσο καιρό θα κρατά η....."μετακόμιση";;;;

Και το σπουδαιότερο: τα 10.000.000 των ασφαλισμένων, σε ποιο σημείο θα περιμένουν;;;;

Στο δρόμο; Στο πεζοδρόμιο; Ραντεβού στο μπακάλικο της γειτονιάς σας (που έκλεισε κι αυτό από καιρό;), στην πλατεία του χωριού "ακούσατε, ακούσατε, σήμερα 7-9 ο ΕΟΠΥΥ κοντά σας;"

Ελπίζω να μην μειδιά κανείς τώρα που διαβάζει αυτές τις γραμμές. Αύριο θα έχει μετανιώσει.....

Ήδη χθες 24/9 η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΟΠΥΥ διένειμε προς όλους τους ασφαλισμένους της χώρας, την παρακάτω επιστολή, η οποία μας αφορά όλους!!

Φίλε Ασφαλισμένε,

Η Κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να ΚΛΕΙΣΕΙ τις Δημόσιες Δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας της χώρας, με πρόφαση μια νέα μεγάλη μεταρρύθμιση στο χώρο της Υγείας. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα, έστω και για μία ημέρα, να κλείσει τις Μονάδες Υγείας (πρώην Πολυϊατρεία ΙΚΑ) στερώντας το δικαίωμα από τους πολίτες , της ελεύθερης και δωρεάν πρόσβασης σε Υπηρεσίες Υγείας και ωθώντας τους προς τα ιδιωτικά συμφέροντα και τις ασφαλιστικές εταιρείες. Αυτό θα οδηγήσει τους ασφαλισμένους να βάλουν βαθειά το χέρι στην άδεια τσέπη τους, για να έχουν στοιχειώδεις παροχές υγείας.

Είναι γνωστό σε όλους, ότι ο ιδιωτικός τομέας στοιχίζει πολλαπλάσια από ό,τι το ήδη υπάρχον δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας . Όλες οι παροχές θα αγοράζονται και σύντομα η σημερινή συμμετοχή 15% θα αυξηθεί, γιατί θα δημιουργηθούν μονοπωλιακές συνθήκες από τους ιδιώτες παρόχους υγείας.

Στις Μονάδες Υγείας του ΕΟΠΥΥ έχουν έως τώρα πρόσβαση όλοι οι ασφαλισμένοι και κυρίως, η μεγάλη μερίδα των φτωχών και των μικροσυνταξιούχων, για δωρεάν εξετάσεις και ιατρική περίθαλψη, για τις οποίες πλήρωναν ακριβά ασφάλιστρα σε όλη τους τη ζωή.
Η μετάβαση των πολυϊατρείων του ΕΟΠΥΥ στο ήδη καταρρακωμένο ΕΣΥ, θα διαλύσει το μεγαλύτερο οργανωμένο δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας της χώρας, το οποίο φρόντισαν να απαξιώσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και η σημερινή συγκυβέρνηση.

ΕΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΝΟΥΝ Ή ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΟΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ :
• Δωρεάν συνταγογράφηση.
• Δωρεάν πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη.
• Δωρεάν πλήρη βιοχημικό και ορμονολογικό έλεγχο.
• Δωρεάν ακτινογραφίες, αξονικές, μαγνητικές.
• Δωρεάν γυναικολογικές εξετάσεις, test pap, παρακολούθηση εγκύων.
• Δωρεάν εμβόλια για παιδιά, ενήλικες και ηλικιωμένους.
• Δωρεάν φυσικοθεραπείες και κατ' οίκον για τους κλινήρεις.
• Δωρεάν προληπτική οδοντιατρική στα σχολεία.
• Δωρεάν οδοντοστοιχίες, μεταλλικούς σκελετούς και ορθοδοντικά μηχανήματα για παιδιά.

ΚΑΛΟΥΜΕ όλους τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ να αγωνιστούν μαζί μας για τη διατήρηση των Πολυϊατρείων.
ΖΗΤΑΜΕ την έμπρακτη συμπαράσταση των ασφαλισμένων στο δίκαιο αγώνα μας, για ΔΩΡΕΑΝ παροχές υγείας.
Οι συνέπειες από το ΚΛΕΙΣΙΜΟ των ΜΟΝΑΔΩΝ ΥΓΕΙΑΣ του ΕΟΠΥΥ, θα είναι καταστροφικές για τον ελληνικό λαό.

ΟΙ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΟΠΥΥ

Σύμφωνα με την "Ελευθεροτυπία" της 24/9/2013: Η κινητικότητα των 10.000 υπαλλήλων 
του ΕΟΠΥΥ θεωρείται δεδομένη ανεξάρτητα από το πιο σενάριο θα ακολουθηθεί για τη δημιουργία του νέου ενιαίου συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας. Βέβαια, ο κίνδυνος κατά τη διάρκεια της κινητικότητας είναι να μείνουν κάποιες μονάδες για ένα διάστημα χωρίς προσωπικό κάτι που φαίνεται να αποτελεί πονοκέφαλο (χαίρε θράσος αμέτρητον!!!) και για την ηγεσία του υπουργείου Υγείας! Κι εδώ: ΕΟΠΥΥ: έρχεται κύμα κινητικότητας.

Οι αδαείς/αφελείς θα μιλήσουν για υπερβολές. 

Οι ρεαλιστές/γνώστες εκ των έσω μιλούν ήδη για 
τον "ξαφνικό" (;) θάνατο του (πρώην) ασφαλισμένου"

Στα ψιλά γράμματα:
10.000 ακόμα Έλληνες εργαζόμενοι του Τομέα Υγείας, 
θυσία στο βωμό της αισχροκέρδειας! 
Όχι για μας! Για την φουκαριάρα την ιδιωτικοποίηση ΚΑΙ της Υγείας! 

______________ "o pio pistos filos tou skylou" ______Foto _________

ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΜΑΣ...

"ΠΑΡΑΤΟΛΜΟ ΤΑΞΙΔΙ"

Όλοι κρύβουμε μέσα μας κάτι, ένα μικρό μυστικό, που αρκετές φορές μπορεί και καθορίζει ολόκληρη τη ζωή μας. Το δικό μου μυστικό έγινε φυλακτό στα δύσκολα, μα αυτό ήταν που με πότισε με πόνο, θλίψη, οργή και απόγνωση, εκείνες τις μέρες που ο χρόνος σταματούσε λίγο πριν χαράξει η επόμενη μου μέρα. Έτσι είναι η αγάπη, ποτέ δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει. Μα ακόμα κι αν παρασύρθηκα, εγώ ποτέ δεν έπαψα να ελπίζω βαθιά μέσα μου, πως κάπου θα με βγάλει ο οδηγός μου, σε αυτό το παράτολμο ταξίδι. 

Κάθε φορά που δένεσαι με έναν άνθρωπο, όλα ίσως μοιάζουν και σε σένα μαγικά, αφού μοιράζεσαι μαζί του τις στιγμές σου. Μπορεί όμως μόνο η αγάπη που νοιώθεις να σε οδηγήσει σε έναν κοινό, με εκείνον, προορισμό; Στην εποχή του τίποτα, αυτό στους περισσότερους φαντάζει αδιανόητο, κι ας ελπίζουν μέσα τους. Ψυχές χαμένες, γεμάτες με εμμονές, αναλώνονται κι εκθειάζουν το μάταιο, αφήνοντας στην άκρη όλα τα όμορφα που βρίσκονται στο άμεσο περιβάλλον τους. Σιωπούν γοερά για αυτά που έχασαν και δε χαίρονται για όλα εκείνα τα καινούργια που ανταμώνουν. Και εγώ μάλλον σε αυτήν την κάστα ανθρώπων ανήκω. Ζω για αρκετό καιρό με την ανάμνηση, κι ας ξέρω πως είμαι πολύ μικρός για να νοσταλγώ αυτό που έχασα ή αυτό που δεν απέκτησα ποτέ μου.

Η φυγή για κάποιους είναι μια λύση, μα αν δεν ξεφύγεις απ' τους φόβους σου, όπου κι αν πας θα σέρνεις μαζί σου τον μεγαλύτερο εχθρό σου, τον ξεπεσμένο σου εαυτό. Τι κι αν κυλάει ο χρόνος; Εσύ θα μένεις στάσιμος και αδύναμος, για να σταθείς στα πόδια σου, παραδομένος σε στιγμές και λόγια που άφησες πίσω σου. Μα εγώ θέλω και τώρα να χαθώ. Θέλω να βρεθώ ως δια μαγείας κάπου ήσυχα, σε έναν δικό μου κόσμο, όπου αυτά που αισθάνομαι δε θα χαραμίζονται ποτέ και για κανέναν.

Πόσους ανθρώπους συναντάμε άραγε σε αυτό μας το ταξίδι; Σε πόσους δίνουμε χαρά και πόσους κάνουμε δυστυχισμένους; Το σωστότερο είναι να πούμε πως ο καθένας μας ευθύνεται για το αν θα είναι χαρούμενος ή δυστυχισμένος. Μα αν τσιγκλάς τον άλλον με τις εμμονές σου, τότε σίγουρα θα του αφήσεις και κουσούρι. Όπως μπορεί να πληγώθηκες από κάποιον, έτσι κι εσύ μπορεί να πλήγωσες κάποιον με την ίδια ευκολία. Γι' αυτό μη βγάζεις την ουρίτσα σου απέξω. Οι σχέσεις φθείρονται και οι ευθύνες καλό θα είναι να μοιράζονται, όλοι μας έχουμε φταίξει κάπου. Άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο.

Τα συναισθήματα είναι οι οδηγοί μας. Οι σχέσεις με τους ανθρώπους που συναντάμε είναι οι ευκαιρίες που μας δίνονται για να βρεθούμε μια ώρα αρχύτερα στον προορισμό μας, κάποιες φορές όμως κάποιος από αυτούς τους περιπλανώμενους μπορεί να είναι και ο ίδιος μας ο προορισμός, η Ιθάκη μας. Εγώ είχα πιστέψει ότι την βρήκα κάπου ανάμεσα στο πλήθος, θυμάμαι τα μάτια της και συνεχίζω. Δεν ξέρω που θα με βγάλουν οι στιγμές μου, το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να βρίσκω το κουράγιο κάθε φορά που πέφτω να σηκώνομαι και να συνεχίζω με πείσμα κι αντοχή, μέσα στη βουή των στοιχειωμένων, το παράτολμο ταξίδι μου.

http://annagelopoulou.blogspot.gr/

_____ "o pio pistos filos tou skylou"  _______ Κείμενο: Φωτόπουλος Σπύρος _____

"Η ΛΑΜΨΗ" (ΛΕΓΕ ΜΕ ΤΑΪΛΑΝΔΗ!) ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ!

Δείτε τι συνέβη στα 2 προηγούμενα επεισόδια της Λάμψης/Ταϊλάνδης! Εδώ κι εδώ!

Ψύλλοι στα αυτιά μου μπήκανε βρε πω πω, πως έχεις αρχίσει και χτυπάς πιράκια! Ε! Με το δίκιο σου! Είπαμε πως γουστάρεις τα σήριαλ με τα πολλά επεισόδια, αλλά κι εγώ δεν είμαι κάνας Φώσκολος να σε κρατάω στην τσίτα. Οπότε λέω να ξετυλίξω το κουβάρι με πιο γρήγορες κινήσεις! Κοίτα μόνο μετά μην έρχεσαι να μου κλαίγεσαι ότι θέλεις κι άλλη Ταϊλάνδη! Κι άλλη Ταϊλάνδη θέλω στάνταρ εγώ, διότι όσα κι αν έζησα, όχι μόνο ήταν λίγα, αλλά δεν χορταίνονται! Το σημαντικότερο όλων ήταν το γκρουπ: 12μελες όσο κι ευέλικτο! 

Σπανίως δένουν οι άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ τους, να γίνουν μια παρέα και να καλοπεράσουν.

Ε, λοιπόν εμείς ήμασταν μια φωτεινή εξαίρεση. Κάναμε παρέα μεταξύ μας, όχι αναγκαστικά, αλλά επειδή γουστάραμε με τρέλα! Γιατί περνούσαμε τόσο καλά κι επιδιώκαμε να είμαστε μαζί.

Το γέλιο που έπεσε, άγγιξε κάποιες στιγμές τα όρια της λιποθυμίας!!! Οι φάσεις είναι άπειρες!

Υπήρχαν στιγμές που ποσώς μας ενδιέφερε τι συνέβαινε γύρω μας. Εμείς απλά γελούσαμε.

Κι όχι λόγω αμηχανίας, αλλά επειδή υπήρξε μια ιδανική χημεία, που απογείωσε το ταξίδι αυτό καθ' αυτό. Ε, λοιπόν, ναι! Μ' αυτήν την παρέα η Ταϊλάνδη "ψήλωσε" κι άλλο! Κι έτσι, όλες μας οι στιγμές μάς περιείχαν όλους μαζί και κάναμε τους Ταϊλανδούς να μας θυμούνται για καιρό! Από τη στιγμή που δεν κοιτούσαμε καν τα ρολόγια, ο σκοπός του ταξιδιού είχε επιτευχθεί! 

Αυτός ο λευκός ναός, όχι μόνο δεν ήταν κιτς, αντιθέτως ήταν άκρως εντυπωσιακός!

Η γέφυρα του ποταμού Κβάι! Η πλωτή αγορά της πόλης! Οι ελέφαντες! Οι ζωολογικοί κήποι! Τα πάρκα! Οι εξημερωμένες από τους μοναχούς τίγρεις! Οι μοναχοί! Τα παζάρια! Τα φαγητά! Οι ναοί! Οι πλημμύρες! Οι άνθρωποι! Τα ποτάμια! Τα πλωτά σπίτια! Τα τοπία! Οι απέραντοι ορυζώνες! Τα τουκ τουκ! Οι μουσικές! Τα χρώματα! Τα μπαχάρια! Τα καπέλα! Τα χαμόγελα! 

Σου λείπει κάτι, ε; Τα μασάζ! Δεν το έγραψα, γιατί δεν έκανα! Τόσο ανάποδο άτομο που είμαι.
Σε αντίθεση, τα φαγητά της χώρας τα λάτρεψα και τα τσάκισα! Ειδικά αυτά τα νουντλς (μακαρόνια) άλλο πράγμα! Τα ξενοδοχεία διέθεταν υπέροχους μπουφέδες, με πλήρη τοπική κουζίνα για πρωινό και 100 είδη γλυκών και τροπικών φρούτων! Τα μασάζ πουλιούνται στους δρόμους για πλάκα. Μάλλον το ίδιο συνέβαινε και με τα κορμιά, αλλά και διάφορες....ουσίες, αλλά εμείς χαμπάρι δεν πήραμε! Μόνο να γελούσαμε ξέραμε!! Εκείνο που μας απογείωσε όμως, ήταν τα τουκ-τουκ: τα μικρά ταξί της πόλης, κάτι σαν τα δικά μας τα παλιά τρίκυκλα.      

Τα τουκ τουκ (τα "φτωχοταξί") -το σήμα κατατεθέν της χώρας- τρέχουν σαν παλαβά!

Ξαφνιάστηκα: 1) Με τα μποτιλιαρίσμαρα της Μπανγκόκ! Μην ξανακούσω πως έχουμε κίνηση στους ελληνικούς δρόμους. Της κολάσεως γινόταν! Και χωρίς κορναρίσματα. Τς τς τς! Πολύ ξενέρωτοι μωρέ αδερφέ μου! 2) Με τους ανεπίδεκτους Ταϊλανδούς και τα αγγλικά τους: ούτε τη λέξη reception δεν καταλάβαιναν! 3) Με τις εναλλαγές του καιρού: εκεί που έσκαγε ο τζίτζικας, έριχνε ξαφνικά τόνους νερού και τούμπαλιν! 4) Με τα εκατομμύρια των τουριστών (όπως συμβαίνει όλο το χρόνο) κυρίως Γιαπωνέζων. 5) Που νύχτωνε από τις 7 το απόγευμα!!! 6) Με τη διαπίστωση ότι δεν μου έλειπε σχεδόν καθόλου το διαδίκτυο, πράγμα που σημαίνει πως υπάρχουν συγκλονιστικότερα πράγματα! Αν και μια μέρα μπήκα από κει και σας διάβασα!
Τσαντίστηκα: 1) Με την αναίδεια πολλών επαγγελματιών οδηγών. Τρέχουν σαν δαιμονισμένοι! 2) Με την ξεναγό μας που κάποιες στιγμές ήταν στην κοσμάρα της και προφανώς χάσαμε πράγματα. Ελληνικό φαινόμενο και δεν θα αλλάξει δυστυχώς ποτέ! 3) Με την προφορά των γυναικών: όσο περνούσαν οι μέρες, μου έσπαγαν εντελώς τα νεύρα! Παράδειγμα: (όσο μπορείς να το καταλάβεις γραπτώς) το "καλημέρα" το λένε: "καλημέραααααααααα" και με ψιλή φωνή! 
Ένας Σπύρος -από το γκρουπ- μιλούσε έτσι σε όλο το ταξίδι και δεν μας έμεινε άντερο!!
Προβληματίστηκα: 1) Με την φτώχεια και την ανέχεια πολλών ανθρώπων. 2) Με την μαύρη αγορά των πάντων, ακόμα και στη μέση του δρόμου 3) Με τη βασιλική κυριαρχία, που μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα στους έχοντες και μη 4) Με το δραματικό αποχετευτικό σύστημα και την ποιότητα του νερού 5) Με τους μισθούς πείνας/200 ευρώ περίπου το μήνα.

100 περίπου φωτογραφίες έχω τραβήξει μέσα στην πλωτή αγορά! Είχα μαγευτεί! 

Λάτρεψα: 1) Την ταϊλανδέζικη κουζίνα! 2) Την ευγένεια τους και την προθυμία τους για εξυπηρέτηση 3) Τα ατελείωτα χιλιόμετρα ορυζώνων, λιμνών, ποταμών, πάρκων, φυτειών με ζαχαρότευτλα 4) Την πλωτή αγορά έξω από την πρωτεύουσα. Περίπου 100 φωτογραφίες διέθεσα για να απαθανατίσω αυτή τη μαγεία! 5) Τα πρόσωπα μικρών και μεγάλων και τα πλατιά τους χαμόγελα 5) Τη γέφυρα του ποταμού Κβάι! Όνειρο! 6) Τα πλωτά σπίτια στα ποτάμια (ήταν γραφικά για εμάς τους τουρίστες) 7) Τις 700 περίπου φωτογραφίες που δείχνουν έστω το απειροελάχιστο αυτού που έζησα 8) Την καλή παρέα 9) Το αίσθημα ασφάλειας που ένιωθα περπατώντας, έστω και μόνη, στους δρόμους 10) Τον αντικατοπτρισμό των χιλιάδων δέντρων μέσα στις χιλιάδες λίμνες της χώρας. 11) Την ευλογία του ταξιδιού.
Το Κλου: Στο ξενοδοχείο μας ήρθε μια μέρα επίσκεψη η κόρη του Βασιλιά της Ταϊλάνδης! 
Είχα...την τιμή να την δω την ώρα που αποχωρούσε, με συνοδεία καμιά δεκαριά λιμουζινών!
Το Κλου Νο 2:  Ο μελαμψός δίμετρος αεροσυνοδός των αιγυπτιακών αερογραμμών! Απορώ αν αντιλήφθηκε πόσα εγκεφαλικά προκάλεσε γύρω του κατά τη διάρκεια της 9ωρης πτήσης!

Αυτό το είδα από πολύ κοντά! Πιο κοντά πεθαίνεις (έτσι κι αγριέψει το ζωντανό!)  

Αποκόμισα: 1) Ένα μόνο ταξίδι για να δει κανείς την Ταϊλάνδη δεν είναι τίποτα, πραγματικά! 2) Έζησα μια εμπειρία ζωής κι ευχαριστώ το Θεό γι' αυτό. Και μόνο το γεγονός ότι βρέθηκα 10.000 χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα μου, ανάμεσα σε έναν λαό, αλλά και σε άλλους τουρίστες από αμέτρητες χώρες, είναι από μόνο του κάτι μοναδικό! 3) Η σπουδαιότερη ανακάλυψη -κατ' εμέ- είναι το αεροπλάνο! 4) Ο πολιτισμός και η κουλτούρα μιας χώρας είναι μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια! 5) Είμαι έτοιμη να κάνω και πάλι αιματηρές οικονομίες, για να ταξιδέψω σε ένα άλλο μέρος της Γης! 6) Όσα είδα, θαύμασα, μύρισα, γεύτηκα, άγγιξα, ένιωσα, φωτογράφισα, αδυνατώ, όχι μόνο να τα συνειδητοποιήσω, αλλά και να τα διαχειριστώ! Ένα 
είναι σίγουρο: έχω δει περισσότερα απ’ όσα θυμάμαι και θυμάμαι περισσότερα απ’ όσα έχω δει!

           Η Γέφυρα του ποταμού Κβάι! Στην πραγματικότητα είναι μαγευτική!      

                  
                    ฉันหวังว่าชีวิตที่สามารถให้ฉันเดินทางไปประเทศไทยอีก

___________ "o pio pistos filos tou skylou" ______ Foto Foto Foto Foto _________

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΙ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΔΕΣ...

Ώρες ολόκληρες κοιτάζω έξω απο το παράθυρο και τίποτα δεν βλέπω. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει απο τις έννοιες κι αναζητώ μάταια διέξοδο. Κι ύστερα το παράθυρο γεμίζει με δάκρυα. Βρέχει καλοκαιριάτικα;;....αναρωτιέμαι κι αμέσως συνειδητοποιώ ότι είναι πια τέλος Σεπτέμβρη... 

Φθινόπωρο και το μυαλό μου επιστρέφει στα παλιά. Σε μιαν άλλη εποχή, σε μια άλλη ζωή, σε μια άλλη χώρα... Τότε που οι Σεπτέμβρηδες ήταν μια καλή ευκαιρία να ξαναβρείς τους φίλους που είχες χάσει το καλοκαίρι, να πας μια τελευταία βόλτα στη θάλασσα πριν αρχίσουν οι ψύχρες, να ψάξεις για τις νέες ταινίες στο σινεμά, να ρίξεις μια ματιά στις βιτρίνες.  

Τότε που οι Σεπτέμβρηδες ήταν μια καλή ευκαιρία να βγεις για έναν καφέ στο πολύβουο Μοναστηράκι, να κάτσεις στη βεράντα με τη χοντρή ζακέτα, να δεις τις φωτογραφίες από τις καλοκαιρινές διακοπές, να πας στο βιβλιοπωλείο με το παιδί σου για να αγοράσετε καινούργια τσάντα και τετράδια, να βγεις στη βροχή και να μυρίσεις το χώμα, να φτιάξεις γλυκό σταφύλι.

Τότε που οι Σεπτέμβρηδες ήταν μια καλή ευκαιρία να ξεχορταριάσεις τον κήπο, ν' αρχίσεις δίαιτα, να ξαναρχίσεις γυμναστήριο, να βάψεις το σαλόνι, να πιεις ένα τσάι με άρωμα γιασεμί, να ψάξεις την καπαρντίνα σου, να στολίσεις τα κοχύλια που μάζεψες στο νησί, να πας ένα διήμερο στην εξοχή πριν αρχίσουν τα κρύα, να πας σε ένα φεστιβάλ μουσικής.

Τότε που οι Σεπτέμβρηδες ήταν μια καλή ευκαιρία να καθαρίσεις το τζάκι για τον χειμώνα, να αγοράσεις ξύλα, να φας μια ζεστή σούπα, να βάλεις στο γραφείο σου μια φωτογραφία από το καλοκαίρι, να αγοράσεις ένα cd με μπαλάντες, να βγάλεις από την ντουλάπα την αγαπημένη σου κουβέρτα, να κρεμάσεις τις καινούργιες κουρτίνες, να πλύνεις επιτέλους το αυτοκίνητο.

Τότε που οι Σεπτέμβρηδες ήταν μια καλή ευκαιρία να παίξεις ένα τάβλι με το φιλαράκι σου στο καφενείο, να αγοράσεις ένα κουλούρι με σουσάμι από τον κουλουρά στην γωνία, να περάσεις έξω από ένα σχολείο για να ακούσεις τις χαρούμενες φωνές των παιδιών, να περιμένεις με αδημονία τις επόμενες διακοπές σου, να υποδεχτείς με χαρά το φθινόπωρο, 
να ζήσεις, να ζήσεις, να μην ξεχάσεις να ζήσεις, να θυμηθείς να ζήσεις, να θυμηθείς 
πως είναι να ζεις, να θυμηθείς πως είναι να ζεις στ' αλήθεια κι όχι απλά να επιβιώνεις.

Το Κείμενο Αποτελεί Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση)

______________ "o pio pistos filos tou skylou" ______ Foto  Foto ______

Η Φωτογραφία Της Εβδομάδας: Ο Φασισμός Είναι Μια Σκάλα...

Ο Φασισμός δεν γεννιόταν, ποτέ και πουθενά, από μόνος του. Πάντα προηγείτο η "ερωτική" συνεύρεση, μετά ερχόταν η εγκυμοσύνη και τέλος η στιγμή του τοκετού. Κι από τότε που ήταν ο φασισμός ένα τόσο δα μωρό παιδί κι άρχιζε τα πρώτα του βήματα, είχε και πολλούς "γονείς" που το ενθάρρυναν και το παρότρυναν και του έλεγαν "μπράβο παιδί μου! συνέχισε!" κι έτσι μεγάλωνε με αυτοπεποίθηση, μέσα σ' ένα κλίμα ασφαλές και σίγουρο (για το αποτέλεσμα....)

Ο φασισμός δεν θα μπορούσε να κάνει από μόνος του, ούτε ένα βήμα. Πόσο μάλλον δε να ανέβει μια σκάλα. Με τη βοήθεια των "καλών" γονέων πάντα, έμαθε ο φασισμός να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια και να φτάνει στην κορυφή της σκάλας, έχοντας πατήσει πριν σκαλί-σκαλί........

Υπάρχει ο φασισμός που φτάνει στο κορυφαίο σκαλί κι εκεί παραμένει. Είναι εκείνος ο φασισμός που σε δολοφονεί εν ψυχρώ. Παίρνει ένα μαχαίρι, έρχεται και σ' ανταμώνει μια νύχτα καταμεσίς του δρόμου και σου καρφώνει κατευθείαν το μαχαίρι στην καρδιά. Φαινομενικά πίσω του -στο αμέσως επόμενο σκαλοπάτι- υπάρχει κι ο φασισμός που σε φτωχαίνει, σε καταστρέφει και σε οδηγεί μεθοδικά στο να πεθάνεις από μόνος σου.

Μην γελιέσαι. Δεν είναι δυο. Ένας είναι. Αλλά με διττή υπόσταση. Είναι εκείνος που σε οδήγησε στο να πεθάνεις από μόνος σου κι όταν έφτασε στο πιο ψηλό σκαλί, έβγαλε την κουκούλα και σου αποκάλυψε το αληθινό του πρόσωπο: αυτό που σκοτώνει με μαχαίρι.

Μα, για μια στιγμή! Ποια κουκούλα;; Θυμάσαι πολύ καλά πως είδες καθαρά το πρόσωπό του.

Όχι μόνο το είδες. Μα το υιοθέτησες κιόλας, το επικρότησες και τέλος το ψήφισες με καμάρι!

Τώρα που νιώθεις όλο και πιο κοντά την ανάσα του στο σβέρκο σου, πάλι δεν ξέρεις τι να κάνεις; Πάλι ζητάς από κάποιον άλλον να σε βοηθήσει; Πάλι νομίζεις ότι θα τη βγάλεις αναίμακτα; Ότι, εκεί που κάθεσαι, θα σου έρθει ένα ωραίο χαρτί, θα υπογράψεις επάνω του φαρδιά-πλατιά: "εγώ λέω ΟΧΙ στον φασισμό, αφού το υπέγραψα!" και θα αλλάξεις πλευρό; 

Αυτή είναι η θεωρία τού: "από ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα" ή σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη πάντα, το συγχωροχάρτι με τη βούλα στους άλλους φασίστες που μας κυβερνούν. Σ΄εκείνους ντε, με το διττό πρόσωπο που λέγαμε! Που, πρώτα σε κατέστρεψαν κι ύστερα σου πέταξαν για "αποφάγια" τον φασισμό του δρόμου, γλυτώνοντας το τομάρι τους και τρίβοντας τα χέρια τους. Υπάρχουν δυο φασισμοί εν ενεργεία. Πάταξε τους και τους δυό σαν σκουλήκια!    ____________________________________

   ___"o pio pistos filos tou skylou" __ foto  ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ: ΤΟ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ ___

Η ΤΑΪΛΑΝΔΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝ...

Πάρτο απόφαση! Η Ταϊλάνδη "βγαίνει" σε μορφή σήριαλ! Όχι μόνο γιατί είναι Ταξίδι Ζωής! Αλλά και γιατί συμβαίνουν διάφορα εδώ πέρα, που δεν έχω μυαλό να γράψω όσα έζησα μέχρι προχθές! Συνεπώς ή που θα με παρακολουθήσεις (τι σόι σήριαλ είμαι;;) ή που θα με σιχαθείς!

Κι έτσι κάθε φορά θα σε συνδέω με τα προηγούμενα επεισόδια, για να μην χαθεί η μπάλα!  

Ένα υπερατλαντικό ταξίδι είναι από μόνο του μια εμπειρία ζωής. 300 και βάλε άνθρωποι μέσα σ' ένα αεροπλάνο, να μοιραστούν 9 ώρες από τη ζωή τους, καταλήγει να είναι συγκατοίκηση! Κουβέρτες, μαξιλάρια, ακουστικά, κάλτσες, κρουασάν, καφέδες, δείπνα, πρωινά, υπολογιστές, ταινίες, τουαλέτες, ροχαλητά, χρώματα, αρώματα, λευκοί, μαύροι, κίτρινοι, πλήρωμα, όλοι ένα!

Κι όπως είπε και κάποιος σοφός που τώρα δεν τον θυμάμαι: "η υπερατλαντική πτήση είναι το πιο βαρετό πράγμα που διακόπτεται από στιγμές πανικού"! Κοινώς, όλα ήταν μια χαρά, μέχρι που άρχισαν οι αναταράξεις κι είπαμε, αρκετοί επιβάτες (όσοι δεν κοιμόντουσαν ζωωδώς!) το δεσπότη Παναγιώτη! Κι ύστερα ήρθε το γλυκοχάραμα! Κι άνοιξαν τα παράθυρα! Κι είδαμε τα σύννεφα! Κι άρχισε να αχνοφαίνεται η Ταϊλάνδη! Με τα ποτάμια της και τα νερά της! Μαγεία!

Συνεχίζεται!!!! Χαχα! Πλάκα κάνω! Έχει κι άλλη μια πτήση βρε κουτό! Για τη βόρεια Ταϊλάνδη!

Ε, φταίω εγώ, που για να πατήσω το έδαφος της χώρας πέρασαν σχεδόν 24 ολόκληρες ώρες;

Και βουρ για το ξενοδοχείο, ένα πεντάστερο να σου φύγει το τσερβέλο, αν κι εμένα αυτά καθόλου δεν με συγκινούν. Κανονίζουμε λοιπόν, έτσι "ζεστοί" όπως είμαστε ακόμη από τις 3 πτήσεις, να φύγουμε για το νυχτερινό παζάρι της πόλης. Οι ουρανοί ήταν δικοί μας! Άνοιξαν αδερφέ! Ή για να το πω πιο ποιητικά, άρχισε να βρέχει με το τουλούμι! Σχεδόν άγγιζε γάμπα!

Θυμάσαι μια φορά κι έναν καιρό που έσερνα μαζί και μια καπελαδούρα;; Ε! Ξέχνα την! Το πρώτο πράγμα που αγόρασα στο παζάρι ήταν 2 ωραιότατες  νιτσεράδες, μια ροζ και μια μοβ! Κι ύστερα ρώτησα την ξεναγό "έχουμε πολλές μέρες ακόμα στην Ταϊλάνδη; γιατί είναι βλακεία" Αυτά, ως την επόμενη μέρα, που ξημέρωσε ένα ηλιόλουστο πρωινό ανατολικά του κόσμου!

Για να σε αφήσω αφώνου -αν δεν έχεις πάει βεβαίως βεβαίως- έχω να σου πω πως έκανα μια κρουαζιέρα αξέχαστη! Στο χρυσό τρίγωνο! Που ενώνει Ταϊλάνδη, Βιρμανία, Λάος! Ω! ναι!

Φοβερή η αίσθηση ότι έχεις φύγει πριν από 24 ώρες από την πατρίδα σου κι είσαι στο Λάος!

Αλλά, κρατήσου, σου' χω και καλύτερο: βόλτα επάνω στον ελέφαντα μες στο ποτάμι! Ρεσιτάλ! 

Κι ώσπου να γίνουν όλα αυτά και πάνω που είμαστε ευτυχείς επάνω στους ελέφαντες, τα σύννεφα μάς επισκέφτηκαν ξανά! Τέλος μουσώνων βλέπεις! Οπότε φίλε μου, ξέχνα και το χυτό μου μαλλί στους ώμους κι άρχισε να με φαντάζεσαι με μια ροζ κουκούλα στο κεφάλι! Σκέτο ντοκουμέντο! Σε πληροφορώ, ότι ως το μεσημέρι, είχαν αγοράσει όλοι από μια νιτσεράδα και κυκλοφορούσαμε στους δρόμους σαν πολύχρωμα στρουμφάκια! Κι η ζέστη όμως, ζέστη!

Σ' αυτό το ταξίδι θα σου μιλήσω για μέρη, γεύσεις, ανθρώπους, πάρα πολύ γέλιο, θα σου μιλήσω για τα συν αλλά και τα πλην της Ταϊλάνδης, αλλά και για ένα ζευγάρι νιόπαντρο!

Αλλά τώρα πες μου! Δεν το θέλεις κι εσύ ένα διάλειμμα; Επιστρέφω σύντομα! Διαφημίσεις!

Ε, όχι! Εμένα, που με βούτηξε αιφνιδίως ο ελέφαντας με την προβοσκίδα του και μ' ανέβασε ψηλά κι ένας Ταϊλανδός με κρατούσε μην πέσω κι ένας άλλος με απαθανάτισε με τη φωτογραφική (μου) μηχανή κι εγώ έχω σχεδόν λιποθυμήσει από τα γέλια.....
Ε, όχι! Δεν θα τη δεις, στον αιώνα τον άπαντα! Να πέσουν διαφημίσεις!

ΚΑΤΑΚΑΘΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙΤΕ!...

Κατακάθια όλου του κόσμου, να πάτε να πνιγείτε!

Αναδημοσίευση από τη "Χώρα Της Λήθης"

Θεωρώ δεδομένο ότι είστε όλοι σοκαρισμένοι, όπως κι εγώ. Ειλικρινά, πριν από λίγες ώρες δεν μπορούσα να γράψω τίποτε. Διότι, άλλο είναι να φωνάζεις επί χρόνια πως οι εγκληματίες δεν θα αρκεστούν στα μαχαιρώματα μεταναστών για τους οποίους δεν νοιάζονται ούτε οι πρεσβείες τους και άλλο να ανοίγεις πρωί πρωί το ραδιόφωνο και να ακούς για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός νέου ανθρώπου.

"Επαγγελματικό χτύπημα" αποκάλεσαν τις δυο μαχαιριές οι γιατροί. "Στέκονταν και παρακολουθούσαν τους χρυσαυγίτες να μας χτυπούν" καταγγέλλουν οι φίλοι του Παύλου Φύσσα για τους αστυνομικούς. "Ε, όχι και μαχαίρι", είπε η μπατσίνα στον Γιώργο Ρουπακιά, καθώς τον συνελάμβανε.

Τρεις φράσεις που οριοθετούν το αποκορύφωμα του δράματος που ζούμε σήμερα και που δεν γνωρίζουμε αν θα τελειώσει εδώ. Η εγκληματική συμμορία εκπαιδεύει τα μέλη της για να σκοτώνουν, έχοντας προηγουμένως προπονηθεί πάνω σε ταλαίπωρους Πακιστανούς, ενώ οι αστυνομικοί τους καλύπτουν, τους σιγοντάρουν και τους ψηφίζουν.

Όσο για το καμάρι της Κέρκυρας, τον Νίκο Δένδια, έπνιξε σήμερα το Κερατσίνι στα χημικά, έστειλε ηλικιωμένους με αναπνευστικά προβλήματα στο νοσοκομείο, προσήγαγε νεαρούς αρπάζοντάς τους από το σωρό και χτύπησε αλύπητα διαδηλωτές. Μήπως θέλει κι άλλον νεκρό;

Ένα ρεμάλι ο Ρουπακιάς, παιδί μεταναστών στη Γερμανία ο ίδιος, μεγάλωσε μόνος στην Αθήνα και απολύθηκε από τη δουλειά του, κατηγορούμενος για απάτη! Πού θα κατέφευγε; Στο φυσικό του χώρο. Και μην μου μιλήσει κανείς για τραυματικά παιδικά χρόνια, γιατί θα τον δαγκώσω!

Είναι άλλο να ληστεύεις τράπεζες ή να πλακώνεσαι με συμμορίες για να "εκδικηθείς την κοινωνία" και άλλο να ξεκινάς για να σφάξεις έναν άνθρωπο, επειδή διαφωνεί με τον φυσικό σου χώρο.

Και, φυσικά, το επηρμένο τίποτα που ακούει στο αηδιαστικό όνομα Κασιδιάρης, αρνιέται με όλη την προσήκουσα αυθάδεια την εμπλοκή της συμμορίας του, βρίζοντας την Αριστερά. Γιατί όχι; Μισό εκατομμύριο τους ψήφισαν. Δήθεν για να δείρουν τα λαμόγια στη Βουλή.

Λαμόγιο ήταν, βρε ηλίθιοι, ο ράπερ Killah P; Τώρα που δολοφονήθηκε, η κοινωνία καθάρισε από τα κόπρανά σας; Εσείς δεν ψηφίζατε ξανά και ξανά τα λαμόγια; Εσείς δεν χειροκροτούσατε τους τζουτζέδες όταν χόρευαν; Εσείς δεν φιλούσατε κατουρημένες ποδιές για να κάνετε τις ατιμίες σας; Εσείς δεν βγάζατε "καταλληλότερους" όσους τώρα φτύνετε; Γιατί δεν φτύνετε τα μούτρα σας;

Έχετε καταλάβει τι κάνατε ή σας φταίει πάλι ο Σόιμπλε; Ξένος δάκτυλος έχωσε το μαχαίρι στο σώμα του άτυχου νέου; Τα δικά σας χέρια δολοφόνησαν τον Φύσσα. Τα βρόμικα δικά σας χέρια, που έδωσαν τις ψήφους στον εσμό των φονιάδων και τον έβαλαν στη Βουλή.

Απόγονοι των μαυραγοριτών και των ταγματαλητών, αμόρφωτα και άξεστα ανθρωπάρια, θαυμάστε το έργο σας. Και για ο,τι συμβεί από εδώ και πέρα, να ξέρετε ότι εσείς φέρετε ακέραια την ευθύνη. Φτου σας, ρεμάλια! Δεν έχετε πια καμιά δικαιολογία. ("Στη Χώρα Της Λήθης")

______________ "o pio pistos filos tou skylou" ____ foto  _________

ΤΑΪΛΑΝΔΗ: ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ.....

353 ημέρες περίμενα αυτό το ταξίδι. Όχι το συγκεκριμένο, αλλά ένα ταξίδι μες στο καλοκαίρι.
Έμενα στο σπίτι μέσα μερόνυχτα ολόκληρα και συνεχόμενα Σαββατοκύριακα, για να μαζέψω χρήματα, να έρθει η στιγμή, 353 ημέρες μετά, να φύγω για ένα μικρό ή μεγάλο ταξίδι. 

Τίποτα δεν μου χαρίστηκε, αντιθέτως στερήθηκα πολλά, μόνο και μόνο για να ανέβω μια μέρα σ' ένα αεροπλάνο. Αμ, δεν ήταν ένα! Πέντε ήταν τελικά! Τρία στο πήγαινε και δυο στο έλα! Στα σύννεφα!! Ενοχές τέλος! Καιρός να μιλήσουμε για ταξίδια. Για αρκετά μακρινά ταξίδια!

Τα ροδάκια της βαλίτσας μου έτρεχαν στους διαδρόμους του αεροδρομίου και τα ρουθούνια μου υποδέχονταν εκείνο το άρωμα που συνοδεύει πάντα τα αεροδρόμια: το συνονθύλευμα αρωμάτων που ξεχύνεται από τα καταστήματα duty free. Επιτέλους, έφευγα πετώντας!

Η πτήση μέσω Καϊρου και μάλιστα με τις αιγυπτιακές αερογραμμές, ήταν το μόνο που με ανησυχούσε, αλλά ήμουν άδικη τελικά. Το αεροδρόμιο της πόλης με υποδέχτηκε απίστευτα φιλικά. Οι Αιγύπτιοι είναι ευγενικοί και χαμογελαστοί και τα επεισόδια λαμβάνουν χώρα ως εμφύλιος, μόνο στο κέντρο της πόλης. Εξάλλου η αναμονή εντός αεροδρομίου ήταν για λίγο.

Ένα Boeing 777 (για τους γνώστες, ένα από τα καλύτερα μοντέλα της Boeing) ήταν εκείνο που θα διέσχιζε τα 8.200 χιλιόμετρα περίπου, μέχρι να προσγειωθεί τελικά στην Μπανγκόκ!
Ένα Airbus σχεδόν γεμάτο (με 300 επιβάτες περίπου) θα πετούσε για τις επόμενες 9 ώρες!!!

    Συνεχίζεται!... تواصل

______________ "o pio pistos filos tou skylou" ____ Foto Google _________

Postjoy by Agrimio ~ Hope is a waking dream ~ Aristotle

    ΦΙΛΟΙ BLOGGERS, 

ΑΝΑΡΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΙ ΕΣΕΙΣ! 

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΙΕΡΟ ΣΚΟΠΟ!

Αντιγράφω από το blog: "Βότσαλα στη λίμνη"
«…Σκοπός είναι να φτιάξουμε μια καρτ-ποστάλ στην αγγλική, με ένα θετικό μήνυμα και να τις συγκεντρώσουμε για το γραφείο μου και το σαλόνι των παιδιών στον χώρο μας. Οι έφηβοι είναι παιδιά με / ή χωρίς γονείς, με διάφορους εθισμούς και ψυχολογικά προβλήματα. Αρκετά από αυτά κακοποιημένα ή/και παραμελημένα. Άλλα με ιστορικό διατροφικών διαταραχών κι άλλα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Πολλά από αυτά έχουν περάσει από φυλακές ανηλίκων και τα περισσότερα δεν πάνε σχολείο…»
«…Συνήθως οι χώροι αυτοί είναι αποστειρωμένοι. Πόρτες ασφαλείας και τζάμια διπλά που κλειδώνουν όλη μέρα…Λευκοί τοίχοι, ασπρισμένοι από την χλωρίνη και την παγερή αδιαφορία των φορέων. Πολλές φορές, ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης, έπιπλα, θεραπευτές και ειδικούς...»
(...) Το σπίτι μας αναπνέει, πονάει, ματώνει και επιβιώνει όπως κάθε σπίτι. Όμως ήρθε ο καιρός για μια δραστική αλλαγή. Για μια ανανέωση!
Για αυτό σκέφτηκα να καλέσω όλους εσάς να με βοηθήσετε να γεμίσω τους τοίχους μας με ιστορίες – ιστορίες καθημερινής τρέλας, αισιοδοξίας, χαράς και γέλιου. Μα πάνω απ’ όλα, ιστορίες φιλίας, επιβίωσης και γενναιότητας. Τα μηνύματα από την χώρα του Ήλιου δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ζεστά!
Για να λάβετε μέρος στο project πρέπει:
(α) να μην διαθέτετε απαραίτητα καλλιτεχνική φλέβα αλλά να θέλετε να χαρίσετε ένα χαμόγελο στα παιδιά αυτά (και σε εμένα που μένω μαζί τους κάτω από αντίξοες συνθήκες και τραγικές ελλείψεις… τώρα όποιος θέλει να κάνει κάτι για εμένα αποκλειστικά στην ελληνική όχι απλά δεν θα παρεξηγήσω, αλλά μάλλον θα με πάρουν και τα ζουμιά, ε; ),
(β) να αναδημοσιεύσετε την ανάρτηση αυτή στο ιστολόγιο σας ώστε να προσκαλέσουμε περισσότερο κόσμο στο εγχείρημα αυτό,
(γ) να φτιάξετε την καρτούλα σας (μέγεθος Α5-Α6), να την φωτογραφίσετε, να την αναρτήσετε στο ιστολόγιο σας και κατόπιν συνεννοήσεως μαζί μου, να μας την στείλετε εδώ.
Περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε στο σύνδεσμο: 
http://aplosetoxeri.wordpress.com/2013/07/29/postjoy/

Κι ένα μίνι-ιστορικό για την ανάρτηση της φωτογραφίας: Προσπαθούσα μέρες να πείσω το παλικάρι μου να με βοηθήσει στην επιλογή αλλά και την επικόλληση της φωτογραφίας. Τελικά τον έπεισα την ημέρα που θα ταξίδευε, λίγες ώρες πριν φύγουμε για το αεροδρόμιο!

Εκείνος βρήκε την φωτογραφία από τα παλιά, την.....φωτογράφισε ξανά, μετά έκανε κάτι μαγικά στον υπολογιστή με εμένα να κοιτάζω σαν την ξανθιά ηλίθια από δίπλα, μετά βρήκε τη ρήση του Αριστοτέλη, μετά έγραψε την κάρτα και μετά βλέπετε εσείς το αποτέλεσμα!! 

Αναρωτιέστε τι έκανα εγώ;; Έβγαλα αυτήν την υπέροχη φωτογραφία, μια φορά που πήγαμε στο Παρίσι, στη Eurodisney!!! Έτσι, για να μην "μου τη λέτε" ότι δεν έχετε δει ποτέ μια δικιά μου φωτογραφία! Το θέμα είναι πότε θα ξαναδείτε!!! Χαχα! Ακούστε και κάτι ακόμα! Έχει ενδιαφέρον! Η Σοφία ΜΒ έφτιαξε ένα υπέροχο βίντεο! Χρόνια Πολλά γλυκιά Σοφία ΜΒ μας!!
                  http://www.youtube.com/watch?v=AWOnBWH_WtA

Κι εδώ, μια πρόταση που ήθελα να κάνω από καιρό: http://toapagio.blogspot.gr/

Επειδή όλοι μας έχουμε την ανάγκη για ένα...Απάγκιο!

___________ "o pio pistos filos tou skylou" ______ Foto: Δική μου!!! _____

AND THE WINNER IS.........

Ήρθε η ώρα του νικητή λοιπόν! Όσο κι αν μοιάζει απίστευτο, υπήρξε κάποια που βρήκε τον προορισμό, αλλά στη συνέχεια τον "έκαψε" άθελα της!!! Αχ! Γλυκό μου Φλωρούκο! Στο τσακ!

Κάποια άλλη κυρία πάλι, βρήκε τον ενδιάμεσο σταθμό (!!) Ρε Κανελλάκη, στο τσακ κι εσύ;;

Τελικά χρειάστηκε να προβώ σε ψηφοφορία, με την ίδια μέθοδο που είδα στο blog της Αριστέας, την οποία ευχαριστώ και για το μίνι-σεμινάριο! Ευτυχώς, τα κατάλαβα εύκολα!!

Για την Ταϊλάνδη θα σας μιλήσω πάρα πολύ σύντομα, σήμερα όμως ανακοινώνω τον νικητή!
Ένα θα σας πω: έψαχνα επί τούτου ένα δώρο για σας τους φίλους μου! Τι γείτονες είμαστε!!

Συμμετείχατε τελικά 36 φίλοι και τα ονόματα σας τα υπολόγισα με την σειρά που έχετε στείλει τα σχόλια, αρχίζοντας από πάνω. Αν και μερικοί δεν είπατε κάποια χώρα τελικά και επιλέξατε να απαντήσετε μόνο με το υπέροχο χιούμορ σας! Προς ενημέρωση, αυτό το σύστημα αποτελεσμάτων βγάζει μια ώρα που δεν είναι Ελλάδας κι ακόμα απορώ μήπως είναι ώρα Ταϊλάνδης!!! Χαχα! Σας ευχαριστώ όλους σας πάρα πολύ, όχι μόνο για την συμμετοχή σας, αλλά και για το ότι ανησυχήσατε με την απουσία μου. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!  And the winner is.....η Φανή!!! Το 11! Περιμένω όσο γίνεται πιο γρήγορα να μου στείλεις mail με τα στοιχεία σου γλυκιά μου Φανούλα για την αποστολή του δώρου σου!

Προσεχώς λοιπόν, ρεπορτάζ για την....Ταϊλάνδη μέσω Αιγύπτου και συγκεκριμένα Καϊρου!
Τα ταξίδια είναι εμπειρίες ζωής, γνώσης, εικόνας, κουλτούρας, φωτογραφίας, αισθήσεων! 

RANDOM.ORG

Random Integer Generator

Here are your random numbers:

11 

Timestamp: 2013-09-15 19:41:23 UTC

ΚΛΗΡΩΝΕΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΡΑΔΥ!! ΕΛΑ! ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΛΕΜΕ!!

Αχ! βρε μπλογκογειτονιά, τι μου κάνεις! Γύρισα πάλι κι ας ελπίσω ότι κάποιοι με περιμένετε ακόμα και αδημονείτε! Χαχα! Σας δίνω τον λόγο της τιμής μου, ότι δεν ξέρει κα-νέ-νας που ήμουν! Ο λόγος είναι απλός: έχω φέρει ένα δώρο από εκεί που πήγα, για κάποιον φίλο από σας και δεν ήθελα να έχει κανείς την παραμικρή......βοήθεια από το κοινό! Ο κανονισμός είναι πολύ απλός: το δώρο που αγόρασα για σας με αγάπη, θα το κερδίσει αυτή/ός που θα βρει τον ταξιδιωτικό προορισμό που ήμουν. Αν βρεθεί πάνω από ένας, θα προβώ (σε ωμότητες/Ζήκος!) σε κλήρωση, αν δεν βρεθεί κανένας, θα ξαναματαπροβώ σε κλήρωση!! Με τούτα και με κείνα, αυτό το δώρο ποιος θα το πάρει;;; Μέχρι αύριο βράδυ θα ξέρουμε, ως τότε........μόνο μια μικρή βοήθεια: είναι εκτός Ελλάδας. Άντε και πολλά σας είπα!! Πόσο πολύ μου λείψατε, σας το είπα;;;

Τι έγινε ρε παιδιά; Με ψάχνετε ακόμα ή την κοπανίσατε;;
______________ "o pio pistos filos tou skylou" ______ Foto  Foto ______

Η Φωτογραφία της εβδομάδας: Μένω σε κάποια γειτονιά... ♫ ♩ ♬

Μένω σε κάποια γειτονιά, φτωχική γειτονιά

που ’χει σπίτια χαμηλά

Όλοι οι άνθρωποι εκεί έχουν πάντα γιορτή

και μοιράζουνε φιλιά!

♫ ♩ ♬ ♪ ♫ ♩ ♬ ♪ ♫ ♩ ♬

Μπρος απ’ τις άσπρες τις αυλές οι γριές και οι νιές

για τον έρωτα μιλούν

Κι όλοι σ’ αυτή τη γειτονιά, τη μικρή γειτονιά

μέρα νύχτα τραγουδούν!

♫ ♩ ♬ ♪ ♫ ♩ ♬ ♪ ♫ ♩ ♬

Άσπρες κορδέλες τα κορίτσια φοράνε

και τ’ αγόρια κοιτάνε που ξυπνάνε νωρίς

Μα δε με νοιάζει κι ούτε βάζω μαράζι

                  την δική μου αγάπη δεν την ξέρει κανείς! Θάνος Σοφός

Σ' αυτήν εδώ τη γειτονιά ας ήμουν φωτογράφος

να υπηρετώ την ομορφιά με τέχνη και με πάθος.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Για τους bloggoγείτονες!

 ♫ ♩ ♬ ♪ ♫ ♩ ♬ ♪ ♫ ♩ ♬♫ ♩ ♬ ♪ ♫ ♩ ♬ ♪ ♫ ♩ ♬ ♫ ♩ ♬
     

_______ "o pio pistos filos tou skylou" _______ Foto ___ Μουσική! _____

Η ΤΕΧΝΗ ΘΕΛΕΙ ΘΥΣΙΕΣ!...

Η τέχνη της Φωτογραφίας πάντα απαιτούσε θυσίες, κυρίως όμως για τους επαγγελματίες φωτογράφους. Σε αρκετές βέβαια περιπτώσεις και οι ερασιτέχνες φωτογράφοι "θυσιαζόμαστε" για μια ιδιαίτερη φωτογραφία! 2 περιπτώσεις που έτυχαν σε μένα ήταν σε 2 ταξίδια μου:

1) Μαρόκο/Πλατεία Μαρακές: Περίοδος Ραμαζανίου. Η φωτογραφία απαγορεύεται αυστηρά. Να σου πω την αλήθεια μου, το βρίσκω και λίγο υποκριτικό όλο αυτό, καθώς, επαγγελματίες φωτογράφοι έχουν απαθανατίσει, ουκ ολίγες φορές, Μουσουλμάνους εν ώρα προσευχής. Φευ.

Έβαλα τη φωτογραφική μου μηχανή μέσα στο μανίκι και -με τυφλό σύστημα!- έβγαλα μια φωτογραφία εν ώρα προσευχής, μέσα στην κεντρική πλατεία του Μαρακές! Ντοκουμέντο!

2) Δαλματικές Ακτές/Λίμνες Πλίτβιτσε: Εδώ ήταν πιο περιπετειώδης η επιχείρηση μου, καθώς -αν και ήταν φθινόπωρο- οι καιρικές συνθήκες ήταν εντελώς χειμωνιάτικες! Έβρεχε όσο πιο καταρρακτωδώς θα μπορούσε να φανταστεί κανείς και είχε και χαμηλή θερμοκρασία. 

Βρισκόμαστε 30 άτομα στην πύλη εισόδου για τις Λίμνες Πλίτβιτσε (σημειωτέον ότι είναι ένα σύμπλεγμα από πολλές λίμνες μαζί) αποφασισμένοι να μπούμε σ' αυτήν την αχανή έκταση και να την διασχίσουμε για να μην χάσουμε το -μοναδικό πράγματι- θέαμα στον κόσμο!

Μας έχουν δώσει -μαζί με τα εισιτήρια- κι από μια ολόσωμη πλαστική νιτσεράδα (κάτι σαν νάυλον σακούλα με κουκούλα ήταν, μην φανταστείς). Η βροχή όμως έπεφτε ανελέητα! Άρα έπρεπε να κρατάμε και ομπρέλα απαραίτητα! Ανοίγω λοιπόν την ομπρέλα και ξεκινώ το περπάτημα. Κάποια στιγμή βλέπω αίματα στο αριστερό μου χέρι. Είχα κοπεί από κάποια εγκοπή της ομπρέλας. Παρόλα αυτά, αναγκάζομαι να συνεχίσω το περπάτημα. Το αίμα έτρεχε ποτάμι.

Στο αριστερό χέρι κρατώ την ομπρέλα ανοιχτή και στο δεξί την φωτογραφική μηχανή. Το θέαμα γύρω μού έκοβε την ανάσα! Με ματωμένο το αριστερό μου χέρι και την ομπρέλα ανοιχτή (στο αριστερό!) έβγαζα φωτογραφίες με το δεξί χέρι, σχεδόν τυφλό σύστημα επίσης!!!

Κι όμως, όταν είδα εκ των υστέρων τις φωτογραφίες, ήταν καταπληκτικές! Αν με ρωτούσες, θα σου έλεγα πως, αν πήγαινα ποτέ ξανά στις Λίμνες Πλίτβιτσε, θα προτιμούσα και πάλι να τις έβλεπα με βροχή! Το τοπίο ήταν τόσο πολύ εξωτικό και μαγικό, που με τη βροχή έδενε άψογα!

   Λίμνες Πλίτβιτσε-Κροατία Foto Foto Δες κι εδώ!
_______________________ "o pio pistos filos tou skylou" ______________________

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ...

Παίρνω άδεια από τη ζωή και πηγαίνω να πάρω ανάσες γεμάτες ζωή. Να γεμίσω Ζωή θέλω. 
Τα αρώματα και τα χρώματα είναι ήδη εκεί και με περιμένουν. Εγώ απλά εισβάλλω δυναμικά.

Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο, έχω μπει στον κόσμο που αγαπώ. Στον κόσμο που λατρεύω.
Είναι στ' αλήθεια εδώ η αυλή του Παραδείσου ή εγώ τη βλέπω έτσι; Απλά είναι η αυλή μου.

Η αυλή μας. Η αυλή του πατρικού. Με άρωμα Μαμάς. Με άρωμα Μπαμπά. Με άρωμα γάτων! 
Καθώς, από τους τέσσερις τους (συν γάτα και γατόπαιδο!) δεν ξέρει ποιος να με πρωτοδεχτεί! 

Κι εγώ πάλι, δεν ξέρω ποιον να πρωτοαγκαλιάσω. Ή μάλλον, ξέρω.... Κι εκεί μέσα αφήνομαι.....
Οι αγκαλιές τους είναι δυό απάνεμα λιμάνια κι εγώ δεν αγαπώ το πέλαγο. Την απανεμιά μόνο.

Βάλε κιόλας με το νου πως έχω έρθει προαποφασισμένη, να ζήσω όσα αγαπώ, όσα λαχταρώ.
Η μαμά λέει πως ήμουν από πάντα ένα πολύ χαδιάρικο παιδί. Το "παιδί" με περιμένει ήδη εδώ.

Παίρνω αγκαζέ λοιπόν τον εγωκεντρισμό μου και εγκαθίσταμαι εδώ με όλες μου τις αισθήσεις.
Για όσο μείνω, θέλω να είμαι μόνο παιδί. Ο μπαμπάς. Η μαμά. Και το παιδί τους. Κανείς άλλος.

Κι απελευθερώνω τις αισθήσεις μου και ζω όσα ζούσα ως παιδάκι ή όσα θα ήθελα να ζήσω.
Απλά, τώρα γίνεται πιο συνειδητά, πιο ουσιαστικά, πιο "στημένα". Είναι που...μαζεύω στιγμές!

Κλείνω συνειδητά την "ομπρέλα", να βρέχει στιγμές και να πέφτουν επάνω μου με ορμή!

Το πρωινό μας μυρίζει αχνιστό καφέ, στην πίσω αυλή που έχει σκιά. Κάτω από το δέντρο μου.
Κουβεντούλα για όλα και για τίποτα. Ζεστά κουλούρια της μαμάς. Οι γατούλες στα πόδια μου.

Κι έπειτα εγώ ανοίγω το βιβλίο κι η μαμά με τον μπαμπά παίζουν μπιρίμπα. Στο ίδιο τραπέζι.
Οι κατιφέδες γύρω μας μοσχοβολούν και το φαγητό αρχίζει να μοσχομυρίζει μες στο φούρνο.

Το μεσημέρι τρώμε οι τρεις μας στην μπροστινή αυλή, που στο μεταξύ έχει έρθει κι η σκιά.
Κόκκινο κρασί στο τραπέζι και -δεν ξέρω πως γίνεται αυτό- μα το φαγητό είναι πεντανόστιμο.

Η μεσημεριάτικη σιέστα, απαραίτητη και για τους τρεις, με βυθίζει ανέμελα στην ξεκούραση.
Ξυπνώ γιατί είναι η ώρα του απογευματινού καφέ, της απογευματινής μπιρίμπας, των γέλιων.

Κάθομαι και τους κοιτώ όταν δεν το ξέρουν. Τους παρατηρώ και τους "αποθηκεύω" μέσα μου.
Είμαι εδώ μετρώντας ρυτίδες, χαμόγελα, αστεία, χάδια, φιλιά, ξενοιασιά, αγωνία, ενδιαφέρον. 

Σε κάθε ευκαιρία τους αγκαλιάζω και σφίγγομαι επάνω τους. Αλλιώς, εφευρίσκω τις ευκαιρίες.
Κι εξορίζω συνειδητά, όσες στιγμές με πλήγωσαν, όσες στιγμές με έκαναν να κλάψω πικρά.

Ο μπαμπάς διηγείται στιγμές από τα χρόνια της ορφάνιας αλλά και της ελεεινής φτώχειας. 
Η μαμά θυμάται πάντα τη γιαγιά και τον παππού και μου λέει ιστορίες. Και μετά διάβασμα.  

Ο μπαμπάς -στα όρια της άνοιας- σταμάτησε πια να διαβάζει. Διάβαζε κυρίως βιογραφίες.
Κι όλο αστειεύεται που εγώ με τη μαμά διαβάζουμε: "Πάει! Εγώ θα μείνω στην ίδια τάξη!"

Τα βράδια μας κυλούν ήρεμα, μέσα σε μια σίγουρη πλάνη: είμαι εδώ και με προσέχουν.
Στην ουσία, έχω την έννοια τους κι είμαι εγώ ο γονιός κι είναι εκείνοι τα δυο παιδιά μου.

Δεν ξέρω αν το νιώθουν, μα εδώ, δίπλα τους, παίρνω δύναμη, μα και τους δίνω όση μπορώ.
Οι στιγμές μου μαζί τους δεν είναι ποτέ αρκετές, μα παράγω στιγμές παρακαταθήκης.

(Το Κείμενο Αποτελεί Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά η Αντιγραφή και η Αναδημοσίευση)

______________ "o pio pistos filos tou skylou" _______ foto  foto _____