Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΑΝΩΛΑΔΑ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"


Δεν ξέρω τι ρημαδοψηφίστηκε την Κυριακή, που δεν είχε ψηφιστεί ως τώρα. 
Έχει μείνει κάτι ακόμα (αγ@μητο) αψήφιστο μέσα σ' αυτό το στιβαρό κτήριο;
Εγώ μαθαίνω πως εκείνα που έχουν απομείνει είναι όλα εκείνα τα άρθρα που "τακτοποιούν" όλες τις εκκρεμότητες των δικών τους. 
Όπου "δικοί τους" βλέπε τράπεζες, βουλευτές, υπουργοί και λοιποί (άχρηστοι) χρήσιμοι συγγενείς αυτών. 
Εμένα μάνα μου άλλο με απασχολεί στα σοβαρά. Ο ανασχηματισμός! 
Θα μπει ο Βαγγέλας με χαρτοφυλάκιο επιτέλους στην Κυβέρνηση Εθνικής Ξεφτίλας ή δεν θα μπει;
Αυτά είναι τα φλέγοντα θέματα τώρα, όλα τα άλλα γίνονται, υγεία να υπάρχει.
Άσε που από την άλλη, έχει και 5-6 δικά του άξια παιδιά να τακτοποιήσει. 
Ε, τόσες υπογραφές έβαλε άλλωστε επάνω στα πτώματα μας, 5-6 υπουργεία δεν τα δικαιούται ως παράσημα για να μας ρίξει φρέσκο χώμα, να φυτρώσει η απραξία μας και να βγάλει όσο γίνεται πιο γρήγορα χορτάρι, τώρα που είναι Άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν, γαμώ τα υπουργεία μου; 
Εξάλλου έτσι...είναι ο σοσιαλισμός βρε ηλίθιε! 
Κι από την άλλη, με μεγάλη ανησυχία παρακολουθώ τις εξελίξεις, καθώς αυτός ο Μανιτάκης του επαναστάτη Ποπολάρου (ακόμα και το όνομα με συγχύζει!) βράχος στάθηκε στις θέσεις του, όσο ήταν ακόμα έξω από το χορό.
Μετά, λύγισε και αυτός και θαμπώθηκε από το μαονί γραφείο του υπουργείου του κι από κει πάνε και οι άλλες θεωρίες του κώλου, περί...αντισυνταγματικότητας κάποιων νομοσχεδίων και άλλες τέτοιες παπαριές καμαρωτές. 
Βέβαια, το μεγάλο σοκ η κυβέρνηση το υπέστη όταν έσκασε μύτη η ιστορία με την Μανωλάδα. 
Γιατί τα καημένα τα παιδιά, όλη μέρα Βουλή-Βουλή, που να προλάβουν να μάθουν πως απέξω γίνεται του αιδοίου το πανηγύρι. 
Αυτοί νόμιζαν πως μόνο μέσα δικαιούται να γίνεται αυτό το γλέντι. 
Κι από την άλλη, πες το μου κι αυτό. 
Είναι τώρα σωστό να ρίχνουν τόνους λάσπη στα αφεντικά των δούλων της Μανωλάδας, αφαιρώντας τη δόξα από τόσα άλλα εξίσου ένδοξα παιδιά της πατρίδας μας; 
Σόρρυ κιόλας, αλλά δεν είναι αδικία να πέφτουν τα φώτα μόνο επάνω τους; 
Οι άλλοι δηλαδή απατεώνες τι θα κάνουν άνευ δημοσιότητας; 
Κλέφτες θα γίνουν; Κλέφτες θα γίνουν. 
Κι αυτοί κι όσοι έχουν απομείνει ακόμα αναποφάσιστοι για το αν πρέπει ή όχι να βάλουν το δάχτυλο στο μέλι. 
Γιατί..μέλι υπάρχει! Αλλά που πήγε το μέλι ντάλα Άνοιξη, το φελέκι μου μέσα! 
Τσάμπα κοπανιέται τόσο καιρό ο μποτοξιούχος υπολογιστής στούρνος, να πάρουμε τα λεφτά μας (χαχαχα!) από την Ελλάδα και να τα πάμε στη Γερμανία για την ασφάλεια των Γερμανών;;; 
Πότε επιτέλους θα το πιάσουμε το υπονοούμενο;.. Τρέχουμε τώρα λέμε!
Έχεις λεφτά ρε άνθρωπε; Α! Ώστε έχεις..! 
Τα τσιμπάς το λοιπόν άρον-άρον και τα φυγαδεύεις, γιατί εδώ οι τράπεζες οι κακομοίρες δεν κοιμούνται τώρα πια τα βράδια και καμμιά ώρα, ο ληστής που θα μπουκάρει στο σπίτι σου δεν θα είναι ούτε λαθρομετανάστης, ούτε πεινασμένος, ούτε γκάνγκστερ, ούτε καν υπουργός. 
Τραπεζίτης θα είναι ο επόμενος κλέφτης που θα σου παραβιάσει την κλειδαριά της πόρτας, αν σου έχει μείνει από πίσω ακόμα σπίτι βεβαίως-βεβαίως και δεν διαθέτεις μια σκέτη πόρτα μόνο!... 
Θα μπουκάρει που λες ο γραβατωμένος, παρφουμαρισμένος τραπεζίτης και θα σου πάρει ότι  σου έχει απομείνει ακόμα και μέσα από το ντουλαπάκι κάτω από το νιπτήρα, αυτό με τα ξυριστικά και τις σερβιέτες αντάμα. 
Εντάξει, το ξέρω μάνα μου πως όπου να' ναι θα σκάσει μύτη στον ορίζοντα ο Αλέξης και θα' ναι σα να μπαίνει η Άνοιξη στα ξαφνικά, αλλά ως τόσο εγώ την έχω την αγωνία μου! 
Δεδομένου πως δεν είναι ώρα τώρα να απασχολώ τον Αλέξη με τέτοια πεζά θέματα, τη στιγμή που αυτουνού έχει πάρει φωτιά η συνιστώσα του και έχει βαλθεί να κάνει τοπική οργάνωση(!)
Αλλά μέσα στον καραχαμό, μια παράκρουση υπέστη και ο Αλέξης, γιατί δεν βρέθηκε ένας να του το πει, πως δεν πάει ο λαός στα κόμματα, αλλά τα κόμματα τσακίζονται να πάρουν τα πόδια τους και να πάνε να βρούνε τον λαό. 
Διότι ο Αλέξης, νομίζει πως είναι στην εποχή του Πάγκαλου του νεότερου, τότε που ο Ελληνάρας έπαιρνε το όχημα κορνάροντας, ωσάν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και πήγαινε και την έστηνε έξω από το Καστρί, μέχρι το ξημέρωμα και μέχρι να εμφανιστεί ο ηγέτης. 
Αλλά, τεκνό μου Αλέξη, εκτός που η εποχή άλλαξε, η διαφορά είναι πως μέσα από ένα Καστρί έβγαινε ένας ολόκληρος Αντρέας, αν τον έχεις ακουστά, που περπατούσε και τρίζαν τα πατώματα και παραληρούσαν τα πλήθη.
Όχι που μου θυμήθηκες τώρα εσύ να μου κάνεις τοπικές οργανώσεις και παράγοντες και δεν υπάρχει ένας να σου το πει πως όταν εσύ πήγαινες εμείς γυρνούσαμε, που πας ρε Καραμήτρο;! 
Κι έτσι, περιμένει κι ο Αλέξης το λαό να του χτυπήσει την πόρτα κι ως τότε, τι να κάνει για να του περάσει κι αυτουνού η ώρα;
Ας πεταχτεί μια βόλτα ως τη Βουλή να το βγάλει και σήμερα άξια το μεροκάματο, παριστάνοντας τον παρεξηγημένο (αντι)μνημονιακό κόκορα...
Ξέχασα κανέναν; Α! Καλέ...ALERT: χάθηκε εδώ και κάτι μήνες ένας Πρωθυπουργός, δυο μέτρα παλικάρι, λεβέντης και καραμπουζουκλής. 
Οι τελευταίες φήμες τον θέλουν να εθεάθη αγκαζέ με μια Ανάπτυξη, 
(τα ξέρει αυτά η Γεωργία, Αντωνάκη;..;) ανάμεσα σε Κόρινθο και Πάτρα, βαφτίζοντας έναν κατσικόδρομο Ολυμπία Οδό, για να σπάσει λέει η γκίνια και να τυφλωθούν τα ζώα τα αμετανόητα. (Προηγείται το Φράγμα Έβρου παιδιά!)
Υπάρχει και μια σχετική-φωτογραφία ντοκουμέντο, που αν εσένα σου δίνει την εντύπωση πως έσπασε η γκίνια, σε προκαλώ να με φτύσεις κατάμουτρα! 
Ακόμα και με τις κάμερες, αχόρταγοι είναι κάποιοι............ Αμολάτε τους!


                       Όχι, πες μου τώρα εσύ, τι καταλαβαίνεις!   "ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΕΓΑ ΚΑΚΟ~ΜΑΛΒΙΝΑ ΚΑΡΑΛΗ

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Τρεις μέρες πριν την αποχαιρέτησα. 
Tης το είχα επισημάνει. Όχι δεσμεύσεις πρόωρες. Μείνε για λίγο μόνη σου. Ασφαλίσου. 
Και αν νιώσεις μοναξιά, τις νύχτες όποιον θέλεις. Αλλά για λίγο. Χωρίς κουβέντες. 
Δυο ώρες μετά αρχίζει η λύπη.

Λίγο να σου πει ο μικρός πως είναι ορφανό, τέρμα.
Αυτά είναι για δεσμούς. Δεν έχει άλλες δύο ώρες το μεθεπόμενο βράδυ. 

Εκτός κι αν έχεις κέφι για λυπημένες, τρυφερές αγκαλιές. 
Να την τώρα. Έξω από την πόρτα.
Κοντά δυο χρόνια. Μόνο αυτός.

Φωταγωγεί. Τον ερωτεύομαι. Τον στέφω. Τον εξοργίζω. Με εξοργίζει. Τον θέλω. Δεν τον θέλω. Δεν τον μπορώ. Ακραία, απόλυτη βία ο έρωτας. 

Έρωτας είναι, φίλη, τι νόμιζες;
(…)Πως το μεγαλειoδέστερο πράγμα στον κόσμο της γυναίκας είναι να
διεκδικεί και να εκτίθεται. Τα έκανα και τα δύο. Μου άργησε το χατίρι μου. 

Δεν θα τον ξαναδώ ποτέ. 

Κάποιος άλλος. Που δεν θα τον αγαπώ. 
Που θα μπορώ να κάτσω μαζί του δέκα χρόνια.

Γιατί έτσι γίνεται όταν δεν αγαπάς. Μπορείς και μένεις.
Αυτό είναι όλο. Σημασία έχει να είσαι ήρεμη. Ψέματα. Σημασία έχει να αγαπάς.
Δεν ξέρω. Μπερδεύτηκα. Φθινόπωρο σε λίγο, φίλη. 


Εξαγνιστική βροχή, σώμα που πάλι θα άπτεται. Με ότι το ανατριχιάζει…


"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΦΩΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΟΥ ΔΩΣ ΜΟΥ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Επί εποχής Μνημονίου πήγα σ' ένα γάμο ένα Σάββατο. 
Το ζευγάρι γύρω στα τριάντα, δυό παιδιά χαρούμενα παντρεύτηκαν σε μια κατάμεστη εκκλησία, με νυφικό-γονείς-συγγενείς έως πέμπτου βαθμού-φίλους-''δήθεν'' φίλους-συναδέλφους-απλούς γνωστούς-γνωστούς γνωστών-και δε συμμαζεύεται... 
Ρύζια-χαιρετούρες-μπομπονιέρες ροζ με καρδούλες-και δεν παλεύεται... 
Ακολούθησε δεξίωση σε κτήμα κυριλέ με παρκαδόρους-πορτιέρηδες-πισίνα-κηροπήγια-αριθμημένες ροτόντες-κολονάτα ποτήρια-λινές πετσέτες-βιβλίο ευχών-ασημένια μαχαιροπίρουνα-σεφ-ντι τζέι και δεν περιγράφεται... 
Στην τεράστια πίστα μπροστά δέσποζε μια τριώροφη πλαστική τούρτα με ένα μόνο...αληθινό κομμάτι γλυκού (!!) τάισε η νύφη τον γαμπρό-ο γαμπρός τη νύφη-ήπιαν από το ίδιο ποτήρι σαμπάνια-σήμανε ο ήχος τετρακοσίων πιρουνιών στα 400 κολονάτα για να φιληθούν στο στόμα-χόρεψαν ένα ρομαντικό μπλουζ μέσα στα φλας των ψηφιακών μηχανών και δεν..αντιπαλεύεται... 
Έδωσε το...Ok ο μετρ στους καλεσμένους για να ξεχυθούμε στο μπουφέ-τρία είδη σαλάτας-ζυμαρικά-μπιφτέκι σχάρας-κοτόπουλο πανέ-χοιρινή πανσέτα-κίτρινο τυρί-ροκφόρ-κόκκινο κρασί-λευκό κρασί-τρία είδη ψωμιού-τούρτα...αληθινή-παγωτό-λουκουμάδες-κουλούρι γάμου-σαμπάνια-φράουλες-πεπόνια-μήλα-καρπούζια και δεν...αντέχεται!..
Κι άρχισε το γλέντι με τρία τραγούδια του γάμου-η νύφη μπροστά-ο γαμπρός μπροστά-η πεθερά μπροστά-ο κουμπάρος μπροστά-ακολούθως πέντε καλαματιανά-επτά νησιώτικα-έξι ηπειρώτικα-τέσσερα σκυλάδικα-τρία συρτάκια-τρία σέικ-τρία ροκ εν ρολ-κανένα μπλουζ-τέσσερα ζεϊμπέκικα-τέσσερις το πρωί-κι όξω απ' την πόρτα... 
Κι έρχομαι κι αναρωτιέμαι η γυναίκα... 
Δυο νέα φρέσκα παιδιά, γεμάτα όνειρα και...αυταπάτες για ''βίον ανθόσπαρτον'', εν μέσω κρίσης και πανικού, καθόλου φαντασία, καθόλου πρωτοτυπία;..
Καθόλου προβληματισμός για -γύρευε- πόσες χιλιάδες ευρώ;! 
Άρα "λεφτά υπάρχουν"! Αλλά "που πήγαν τα λεφτά";; 
Τα λεφτά πήγαν...πεταμένα υπέρ..πρωτοκ(ω)όλλου και έλλειψης φαντασίας...  
Πάρε ρε άνθρωπε την καλή σου-τέσσερις γονείς-δέκα καλούς φίλους-δέκα καλούς συγγενείς (άμα βρεις!) βρες και μια ζεστή γωνιά και γλέντα μέχρι πρωίας!.. 
Κι ύστερα ανέβα σ' ένα αεροπλάνο και φύγε για Ασία-Ευρώπη-Αφρική-Αμερική-τόσες χιλιάδες ευρώ χαμένα για...φιέστες-χιλιάδες και τα μέρη να ανοίξει το μάτι σου-να ευφρανθεί η ψυχή σου-να γνωρίσεις κι άλλους κόσμους-να...αντέξεις το...μετά με τις δυσκολίες του- να σου μείνει και κανά φράγκο για καβάντζα, αν δεν στο φάει καμμιά τράπεζα, να ξεφύγεις από το κατε-στημένο, το τετριμμένο, το καταπιεστικό κοινωνικό και οικογενειακό status... 
Έλεος πια!.. Τι να σας πω παιδιά μου... 
Όπως και να 'χει, σας εύχομαι από καρδιάς να ζήσετε μια ζωή μαζί, σε μια σχέση που θα 'ναι αληθινή και όχι πλαστική, όπως πλαστική και..ερημική έστεκε η τούρτα σας, στη μέση μιας πίστας, αλλά τόσο, μα τόσο πολύ θλιβερή.....   "ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

ΠΑΩ ΓΙΑ...FORMAT! ΑΜΑ ΑΡΓΗΣΩ ΦΑΤΕ..!

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"


Γοργόνες και Μάγκες, πάω για Φορμάτ!!   ;) 
Αν δεν με έχετε στις οθόνες σας ως αύριο βράδυ, να αρχίσετε να ανησυχείτε! 
Όσοι το' χετε σκοπό βεβαίως-βεβαίως! 
Σας αφήνω το πεδίο ελεύθερο, όπως πάντα άλλωστε. 
Στο μεταξύ πολύ θα το χαρώ να κάνετε και μεταξύ σας διάλογο και να το φχαριστηθείτε!
Κανονίστε να μου το έχετε κάνει καλοκαιρινό το μαγαζάκι μέχρι να επιστρέψω!!!
Σας παραθέτω κι ένα άρθρο παρακάτω να το διαβάσετε κι όταν επιστρέψω με το καλό, πολύ θα το ήθελα να έχω βγάλει κανά συμπέρασμα η ξανθιά η γυνή, καθώς το κείμενο είναι τίγκα στις άγνωστες λέξεις(!), τόσες όμως, που θα απορήσετε πως και έχω τολμήσει και έχω κάνει blog, αν δεν έχετε απορήσει ακόμα (πράγμα που το αποκλείω κατηγορηματικώς..!!)
Θα μου λείψετε σκασμένα, αλλά θα κάνω την καρδιά μου........Petra..............!
Πάρτε και μια τραγουδάρα να πορεύεστε, γιατί μόνο για κάτι τέτοια είμαστε τελικά εμείς οι Ελληνάρες!...
ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ ΡΕΜΑΛΙΑ!
ΦΙΛΩ ΣΑΣ ΜΑΝΕΣ ΜΟΥ! 

Το Xontrobizeli επιχειρεί να παρομοιάσει τις γυναίκες με όρους ηλεκτρονικού υπολογιστή. Πάντα χιουμοριστικά:
  • Γυναίκα DIAL -UP: Γυναίκα με αργή και δύσκολη πρόσβαση.
  • Γυναίκα DSL: Γυναίκα με γρήγορη πρόσβαση, αρκεί να... διαθέτεις τους απαραίτητους πόρους.
  • Γυναίκα SERVER: Γυναίκα πάντα απασχολημένη όταν τη χρειάζεσαι......
  • Γυναίκα WINDOWS: Ολοι παραδέχονται ότι δεν λειτουργεί καλά αλλά δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτή.
  • Γυναίκα LINUX: Γυναίκα ελευθερων αρχών, που δεν χρειαζεσαι λεφτά για να την αποκτήσεις, αλλά απαιτεί πολύ διάβασμα για να συνεργάζεστε απρόσκοπτα.
  • Γυναίκα DOS: Ολοι την έχουν χρησιμοποιήσει έστω και μία φορά, αλλά κανείς δεν την θέλει πια.
  • Γυναίκα BACKUP: Είχατε πιστέψει ότι διέθετε όλα όσα σας χρειάζονται, αλλά τη κρισιμότερη στιγμή πάντα κάτι έλειπε.
  • Γυναίκα SCREENSAVER: Αν και δε χρησιμεύει σε τίποτα, είναι διασκεδαστική.
  • Γυναίκα MULTIMEDIA: Τα κάνει όλα να φαίνονται όμορφα.
  • Γυναίκα RAM: Μόλις χωρίσετε, ξεχνάει όλα όσα έχετε κάνει μαζί.
  • Γυναίκα HARD – DISK: Θυμάται τα πάντα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
  • Γυναίκα MOUSE: Λειτουργεί μόνο αν τη χτυπάς και την κακομεταχειρίζεσαι.
  • Γυναίκα PASSWORD: Νομίζεις πως είσαι ο μόνος που τη γνωρίζει, παρ'όλο που την γνωρίζει κι ο άλλος μισός πληθυσμός.
  • Γυναίκα MP3: Θέλουν όλοι να την «κατεβάσουν» από άλλους άνδρες.
  • Γυναίκα VIRUS: Γνωστή και ως σύζυγος, έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις, εγκαθίσταται και καταναλώνει όλα τα αποθέματα. Αν επιχειρήσεις να την απεγκαταστήσεις, αναγκαστικά θα χάσεις κάποια αρχεία, αν δεν προσπαθήσεις θα χάσεις τα πάντα.
  • Γυναίκα E – MAIL: Τα 9 στα 10 από αυτά που σου λέει, είναι εντελώς άχρηστα.
  • Γυναίκα Service Pack: Μοιάζει με την πρώην σου αλλά υποτίθεται ότι έχει λιγότερα προβλήματα. Τελικά ανακαλύπτεις ότι έχει διαφορετικά.
  • Γυναίκα browser: Της εμπιστεύεσαι την πιστωτική σου;;;
  • Γυναίκα trojan: Μεταμφιέζεται σε μια γλυκιά και καλή κοπέλα για να τη βάλεις σπίτι σου. Μόλις μπει δείχνει τον πραγματικό της εαυτό.
  • Γυναίκα antivirus: Είναι η γυναίκα που σου έρχεται μετά την γυναίκα virus -ενίοτε και πριν από αυτή.
  • Γυναίκα firewall: Δεν ανταποκρίνεται σε οποιαδήποτε προσπάθεια επικοινωνίας μαζί της.
  • Γυναίκα wikipedia: Ξέρει πολλά κόλπα, αλλά δεν είσαι σίγουρος ποιος της τα έμαθε και αν τα κάνει σωστά.
  • Γυναίκα netmod: Στη φορτώσανε με προξενιό.
  • Γυναίκα outlook: Είναι ανοιχτή σε όλα!
  • Γυναίκα scanner: Στην αρχή την ήθελες πολύ. Τελικά δεν τη χρησιμοποιείς και τόσο συχνά.
  • Γυναίκα laptop: Σε ακολουθεί όπου πας.
  • Γυναίκα desktop: Την αφήνεις σπίτι σου να κάνει δουλειές και βγαίνεις με τους κολλητούς σου! Σε περιμένει αναμμένη!
  • Πηγή:iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/101794#ixzz2RIbh98Vj

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΤΟΥ!


Επειδή μου την είπε αυτός ο Ακυβέρνητος Τύπος http://akivernitos.blogspot.gr/ 
ότι πολύ το βάρυνα το κλίμα και νισάφι πια, ας βάλω και κανά τραγούδι κι επειδή εγώ κάτι τέτοια δεν τα σηκώνω, θα κάνω ένα διάλειμμα σήμερα από τα συνηθισμένα μου τροπάρια κι αύριο πρώτα ο Θεός, αρχίζω πάλι το ντίρι-ντίρι (ντιρί ντίρι ντίρι ντίρι-ντίρι ντίρι ντίρι ντίρι! τώρα που σε βρήκα φως μου..)
Την ξέρεις βρε άνθρωπε την Βανέσσα Μάε; 
Μια ναζιάρα βιολιτζού που έχει βγει από βρέφος στο κουρμπέτι; 
Από 10 χρονών να σε χαρώ! Έλεος! 
Με ένα βιολί στα χέρια από δέκα χρονώ παιδί, πάλι καλά να λες, άλλοι τόσα χρόνια πορεύονται με ένα πουλί στα χέρια και δεν είναι και διαβατάρικο! 
Αυτή η Βανέσσα ενώ έχει μια χαρά όνομα, από επίθετο άστα να πάνε. 
Τώρα "Μάε" τι λένε, "Μέι" τι λένε; 
Θα σε γελάσω και δεν το θέλω. 
Βέβαια, ο φίλος μου ο Χαρίλαος με τη γυναίκα την Αγγλίδα, είναι σίγουρο πως θα το προφέρει "Μέι" αλλά κι εγώ τι να κάνω. 
Ώρες είναι τώρα να συγχυστώ σαν τον Βουτσά: "Αχ! Λονδίνο-Λονδίνο!... 
Τι μου θύμησες... Ότι δεν έχω πάει!" 
Εγώ δεν έχω πάει ακόμα στα Λονδίνα και η Βανέσσα από την Σιγκαπούρη μεγάλωσε εκεί! 
Τι να πεις φίλε μου. Αυτή η ζωή πάντα ότι της κατέβαινε έκανε.
Πάντως, το κοριτσάκι για πιάνο το ξεκίνησε στα 4 (!), σε βιολί το γύρισε στα 5 (!)
Τώρα πότε προλάβατε, πότε τα' πατε, ένας Θεός το ξέρει!
Σημασία έχει που το κατέληξε: 8 εκατομμύρια δίσκους έχει πουλήσει διεθνώς! 
Αυτή με το βιολί της κι όχι με ξένες πλάτες, έχει γυρίσει όλο τον κόσμο δίνοντας συναυλίες -να φανταστείς έχει έρθει τρεις φορές κι εδώ στο Ελλάντα- έχει πάρει 40 διεθνή βραβεία και εισήγαγε στα μουσικά της κομμάτια έντονα ποπ στοιχεία, παντρεύοντας τα με τα κλασσικά που συνήθως εκτελεί. 
Το περιοδικό "People Magasine" την έχει ανακηρύξει ως έναν από τους 50 πιο όμορφους ανθρώπους στον κόσμο, αν και φαντάζομαι πως αυτό δεν περιλαμβάνει μόνο τη σέξι εμφάνιση της, μα και το ταμπεραμέντο της. 
Κυρίως αυτό, γιατί "σέξι" σκέτο είναι πάρα πολλές άλλες γυναίκες στον πλανήτη.
Ο τίτλος "η βασίλισσα του βιολιού" νομίζω πως της ανήκει δικαιωματικά.
Το "Moroccan Roll" που ακολουθεί, ασφαλώς και εμπεριέχει κάτι από Μαρόκο...
Σας ξύπνησα θύμησες ε;! Χαχαχα! 
Είναι πολύ ταξιδιάρικο και εξωτικό μουσικό κομμάτι, από αυτά που όποτε το ακούω, θέλω να φύγω βολίδα για το αεροδρόμιο, αλλά ας όψεται η κοινωνία η κακούργα που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους ρίχνει στα Τάρταρα!
Ακυβέρνητε! Πάρε να' χεις μάνα μου! 
Άντε, γιατί σαν πολύ μας τη λες τελευταίως..! Έλα! Το τσιτώνουμε τώρα λέμε!


Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

ΧΙΟΥΜΟΡ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΝΑ ΚΡΥΒΕΙΣ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΣΟΥ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Πάσχω από κυκλοθυμία. 
Δεν θα δεις ποτέ ολοφάνερα τις γωνιές της ψυχής μου. 
Δεν θα δεις ποτέ σου όλες μου τις επιφάνειες.
Πάντα ένα κομμάτι μου θα σου λείπει.
Είμαι τόσο κρυψίνους τύπος...
Όταν θα με δεις όλα να τα πασπαλίζω με χιούμορ, να ξέρεις πως "με χάνεις"...
Έχω στρίψει στη γωνία και σου έχω ξεφύγει.
Έχω περιχαρακωθεί.
Κι έχω μονίμως τη "διαστροφή" να αναζητώ τριγύρω μου τους..ομοίους μου.
Έχω τη..μύτη να τους οσμίζομαι..
Με εκείνους τους τύπους κολλάω ολοκληρωτικά.
Κουμπώνουν οι τρελές ιδέες που βολοδέρνουν στο κεφάλι μας.
Παντρεύονται οι αύρες μας.
Ταιριάζει το φενγκ-σούι μας.
Υπάρχουν εκείνες οι διασταυρώσεις δίχως φανάρια και stop, μα τόσο βατές και τόσο εύκολα προσπελάσιμες.
IQ και Χιούμορ γωνία.
Εκείνες οι χρονικές στιγμές που ξέρουμε πως, πάνω που είμαστε έτοιμοι να χτυπήσουμε πυράκια και να διαλυθούμε στα εξ ων συνετέθη...έρχεται ένα τόσο λατρευτό, το τόσο αγαπητό, το τόσο διακριτά σατανικό από χιλιόμετρα, χιούμορ...
Μας ενώνει, μας λυτρώνει, μας περνάει απέναντι. 
Μας κάνει συνωμότες στο ίδιο παρανοϊκό σενάριο, έγκλειστους στο ίδιο δωμάτιο πανικού, ταξιδευτές στην ίδια βάρκα... 
Άλλος με τη βάρκα μας...
Μα τι άλλο απαιτείτε πια από εμάς...
Πόση ψυχή πρέπει να σκορπίσουμε ακόμα...
Πόσο ξεγελαστικά πρέπει να πορευόμαστε δίπλα σας...
Πόσο χιούμορ πρέπει να ξοδέψουμε ακόμα, για να κρύψουμε τη θλίψη μας...



Τρίτη 23 Απριλίου 2013

ΜΙΑ ΠΛΑΚΑ ΧΡΥΣΟΥ Η ΟΡΓΗ ΜΟΥ...


Κάθε πρωί ακολουθώ την ίδια διαδρομή με το αυτοκίνητο για τη δουλειά. 
Κάθε μέρα συναντώ έναν άνθρωπο. 
Ποτέ στο ίδιο σημείο, γιατί πάντα περπατάει. 
Αλλά πάντα στον ίδιο δρόμο. 
Ο δρόμος εκείνος είναι από τους πιο επικίνδυνους που περνάω καθημερινά. 
Νταλίκες, φορτηγά, στενά σημεία χωρίς ορατότητα, λακκούβες, ανηφόρες, τουλάχιστον ένα τρακάρισμα την εβδομάδα. 
Ο άνθρωπος εκείνος είναι ο πιο ακίνδυνος που συναντώ καθημερινά. 
Σκυφτός, με τα ίδια ρούχα κάθε μέρα, με μια τσάντα στα χέρια, γύρω στα εβδομήντα, εκτός κι αν τον κατάντησε έτσι αυτός ο δρόμος και δείχνει λίγο πριν το τέλος του. 
Ο άνθρωπος. 
Γιατί ο δρόμος δεν τελειώνει ποτέ. 
Ο δικός του δρόμος δεν τελειώνει ποτέ. 
Εκείνο που με συγκλονίζει και με κάνει να ντρέπομαι είναι το πρόσωπο του. 
Όλη η απόγνωση που ξεχειλίζει από τα μάτια του, όλη η παραίτηση που απορρέει από τους σκυφτούς του ώμους, όλη η "πρόκληση" που κάθε μέρα θαρρείς και προ-καλεί τον Χάρο να' ρθει και να τον απαλλάξει. 
Κάθε μέρα παρακαλάω να τον δω, για να ξέρω πως είναι ζωντανός. 
Κι από την άλλη, παρακαλάω να μην υπήρχαν οι συνθήκες, να μην υπήρχαν άνθρωποι σαν κι εκείνον τον άνθρωπο κι ας μην τον γνώριζα ποτέ κι ας μην τον συναντούσα. 
Είναι άστεγος. 
Μόνος. 
Εγκαταλειμμένος. 
Χωρίς ίχνος ζωής μέσα του. 
Η μόνη "ζωή" που υπάρχει για εκείνον, είναι ο θόρυβος των διερχομένων αυτοκινήτων δίπλα του. 
Ξυστά. 
Τίποτα άλλο. 
Μόλις πλησιάζω σ' εκείνη τη λεωφόρο, έχω τα μάτια μου ανοιχτά να δω σε ποιο σημείο θα βρίσκεται εκείνη την ώρα. 
Ποιο..χιλιόμετρο διανύει. 
Πόσα χιλιόμετρα μπορεί να είναι άραγε για εκείνον, εκείνος ο ατελείωτος δρόμος.
Όλη του η "ζωή" αυτός ο δολοφόνος δρόμος.
Όλη του η ζωή σκέτη δολοφόνα... 
Από την στιγμή που τον συναντώ και ύστερα, η μέρα μου έχει διαλυθεί. 
Όχι. Δεν εννοώ πως μου χαλάει το κέφι και πάει η μέρα μου στράφι. 
Εννοώ πως, αυτομάτως μου γυρίζει το μυαλό ανάποδα. 
Γιατί έχουμε αποδεχτεί σε βαθμό κακουργήματος, να υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι-κουφάρια.
Που τους συναντάμε μια στιγμή και την αμέσως επόμενη δυναμώνουμε τη μουσική ή φτιάχνουμε τον καφέ μας ή επιβάλλουμε στους εαυτούς μας να κάνουμε τάχα πως δεν το είδαμε ποτέ αυτό το θέαμα. 
Πως ήταν απλά μια μαγική εικόνα. 
Ένα αποκύημα της φαντασίας μας. 
Είναι αποκύημα της φαντασίας μου κι αυτό που αντίκρισα χθες σε ένα φανάρι; 
Ένας άνδρας, επίσης γύρω στα εβδομήντα, ρακένδυτος, κρατούσε ένα πορτοκάλι στα χέρια και στεκόταν στο πεζοδρόμιο και μιλούσε κανονικά με τον εαυτό του. 
Εκείνος κι εκείνος. 
Κανείς άλλος στον κόσμο. 
Μέσα σε τόσο κόσμο κι εκείνος έρημος και σκότεινος. 
Κλεισμένος σ' ένα φανταστικό δωμάτιο. 
Με μια φανταστική παρέα. 
Κι αν κρίνω κι από το πορτοκάλι;... 
Και μ' ένα φανταστικό φαγώσιμο...
Δεν με διακατέχει κανένας οίκτος. 
Δεν κάνω κανενός είδους λαϊκισμό. 
Φοβάμαι τον εαυτό μου. 
Η οργή μου όσο περνούν οι μέρες, οι ώρες, μεγαλώνει. 
Με θαυμάζω που ακόμα δεν έχω κάνει καμμιά τρέλα. 
Όχι ρε πούστη! 
Δεν τις ανέχομαι αυτές τις καταστάσεις για τους συνανθρώπους μου. 
Δεν ανέχομαι να "κατασκευάζονται" δυστυχισμένοι άνθρωποι, εξαιτίας κάποιων συμμοριών/συμμοριτών που έχουν πληρωθεί για να μας ξεκάνουν. 
Που αν τους τρυπήσεις με ένα πιρούνι, δεν θα τρέξει σταγόνα αίμα από μέσα τους, παρά μόνο σκατά και δηλητήριο. 
Και λεφτά. 
Εκατομμύρια λεφτά για τους κανακάρηδες και τις κανάρες τους. 
Εκατομμύρια εξασφαλισμένα λεφτά για να γεμίζουν τις σαπιοκοιλιές τους,   
τα σαπιομυαλά τους.
Ξεπουλάω μισοτιμής την ανωτερότητα μου.
Εκτιμώ σε τιμή πλάκας χρυσού την οργή μου.
Θέλω να πάρω αμπάριζα και να βγω. 
Θέλω να τους δω να καίγονται στην Πυρά. 
Θέλω να ξυπνήσουμε επιτέλους όλοι μαζί και να τους φωνάξουμε να πάνε όλοι τους στα τσακίδια.
Στο διάολο.
Στην κόλαση. 
Στον Άδη. 
Θέλω να πληρώσουν για τις αμαρτίες τους. 
Να πεινάσουν. 
Να δυστυχήσουν. 
Να ασθενήσουν. 
Να υποφέρουν αμείλικτα. 
Να έχουν έναν αργό κι επώδυνο θάνατο. 
Να ξεψυχούν και να μας βλέπουν μπροστά τους ως Ερινύες. 
Απαιτώ να έρθουν εδώ και τώρα οι Ερινύες. 
Για τους κατά συρροή και κατά συνείδηση Δολοφόνους. 
Διότι οι Ερινύες καταδιώκουν τους Εγκληματίες ακόμα και μετά θάνατον. 
Ως τον Άδη κι ακόμα παραπέρα....      


"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου" 
Αγαπημένο μου παιδί...

Την ημέρα που θα προσέξεις ότι γέρασα κι αυτό φοβάμαι
πως δε θα αργήσει να γίνει, κάνε υπομονή και προσπάθησε
να καταλάβεις...
Μπορεί τα χρόνια μου να πέρασαν...
Μπορεί ρυτίδες να χάραξαν το πρόσωπό μου..

Όμως ούτε η καρδιά μου έχασε την
τρυφερότητα της, ούτε τα μάτια
μου την αγάπη που σε κοιτούσαν....

Από την πρώτη στιγμή ήμουν δίπλα σου..και με ανείπωτη λαχτάρα
περίμενα τον ερχομό σου....!!!

Κι όταν το θαύμα έγινε...από την ευτυχία μου άνοιξαν οι ουρανοί
και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!!!

Στα χρόνια που πέρασαν, ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε
και την τρυφερότητα που χρειαζόσουν...

Ομως ο χρόνος είναι αδυσώπητος και οι αλλαγές επάνω μας είναι ορατές..
Γι αυτό αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω..
ή εάν δυσκολεύομαι να ντυθώ..δείξε κατανόηση...

Θυμήσου με πόση υπομονή , ξόδευα ώρες ατέλειωτες να σε βοηθώ..!!
Όταν μιλάμε εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα μη με παρεξηγείς..
Άκουσε με..

Όταν ήσουν μικρό παιδί, έπρεπε να σου λέω πολλές φορές την ίδια ιστορία
μέχρι να σε πάρει ο ύπνος..!!

Όταν δε θέλω να κάνω ντους μη θυμώνεις...
Θυμήσου τις χιλιάδες δικαιολογίες που έβρισκες προκειμένου να με πείσεις
να μη σε λούσω..

Όταν διαπιστώνεις την άγνοια μου πάνω στη νέα τεχνολογία
δώσε μου τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστώ...και μη με κοιτάς με
περιπαιχτικό βλέμμα!!

Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι, δώσε μου χρόνο να το θυμηθώ...
Και αν δεν μπορώ μην εκνευρίζεσαι...

Το πιο σημαντικό είναι η ίδια η συζήτηση..!!
Σε δίδαξα τόσα πολλά πράγματα: να ντύνεσαι σωστά.. Να τρως σωστά..

Να αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος...
Όταν δε θέλω να φάω μη με πιέζεις..
ξέρω καλά πότε πρέπει και πότε όχι..!!

Και όταν τα κουρασμένα πόδια μου δε μου επιτρέπουν να περπατώ...
Μη στενοχωριέσαι...φυσικό είναι!!

Εσύ δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ...
Το ίδιο έκανα κι εγώ όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα...

Το ξέρω η ηλικία μου δε μου επιτρέπει να είμαι τόσο δραστήριος
όσο θα ήθελα..Ωστόσο τα καταφέρνω να επιβιώνω...

Κάποια μέρα θα καταλάβεις τι εννοώ...
Κάποια μέρα θα καταλάβεις ότι παρά τα λάθη μου, πάντα ήθελα το καλύτερο για σένα...

Και προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να ετοιμάσω το δρόμο σου..!!
Δεν πρέπει να αισθάνεσαι λυπημένο, επειδή είσαι αναγκασμένο να με βλέπεις
δίπλα σου... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!!!

Η σοφία μου και η πείρα μου σου είναι απαραίτητη!!
Δώσε μου το χέρι σου...και βοήθησε με να τελειώσω το δρόμο μου...
ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ...ΑΓΑΠΗ και ΕΙΡΗΝΗ..!!
Κι εγώ θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη
που έχω μέσα μου για σένα...!!

Σ' ΑΓΑΠΩ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.....

~Για όσους από μας έχουμε ακόμη τον χρόνο γι αυτό, είναι οι γονείς μας....
~Οι άνθρωποι που αξίζουν την αγάπη ,τον χρόνο ,τον σεβασμό μας....

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

~~ΦΟΒΑΜΑΙ ~~~ ΦΟΒΑΜΑΙ~~~ ΦΟΒΑΜΑΙ~~~ ΦΟΒΑΜΑΙ~~

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"


Μανώλης Αναγνωστάκης
Φοβάμαι...
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια 
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι 
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– 
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας 
«Δώστε τη χούντα στο λαό». 
Φοβάμαι τους ανθρώπους 
που με καταλερωμένη τη φωλιά 
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου. 
Φοβάμαι τους ανθρώπους 
που σου 'κλειναν την πόρτα 
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια 
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο 
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν. 
Φοβάμαι τους ανθρώπους 
που γέμιζαν τις ταβέρνες 
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια 
κάθε βράδυ 
και τώρα τα ξανασπάζουν 
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη 
και έχουν και «απόψεις». 
Φοβάμαι τους ανθρώπους 
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν 
και τώρα σε λοιδορούν 
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο. 
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους. 
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο...




"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

~~~~~~~~~~~~~~

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ...


Εκεί γύρω στα είκοσι, είχα δώσει ένα ραντεβού στα τυφλά. 
Ξέρεις, από αυτά που χτυπάει το τηλέφωνο, έχουν μπερδευτεί οι γραμμές κι αρχίζουν δυο εικοσάρια πιτσιρίκια το φλερτ και κουβέντα στη κουβέντα, να' σου κι ένα ραντεβού στο αυθορμήτου. 
Μη σου φανεί περίεργο, αλλά εγώ ήμουν μια μαυρομαλλούσα κοπελιά τότε και σχετικά ψηλή και αεράτη όδευα προς τον τόπο του ραντεβού. 

Η πρώτη δοκιμασία στέφθηκε από επιτυχία, καθώς σκάει μύτη ένα τεκνό δίμετρο αδερφάκι μου και μου φεύγει το τσερβέλο! 
Αμέσως μετά, αρχίζω να του ψάχνω το κουσούρι. 
Λέω, δεν μπορεί να είναι απλά και μόνο ένα ωραίο κι ευγενικό αγοράκι και να μου χαμογέλασε, έτσι ξαφνικά η μοίρα. 
Κι όμως. Κουσούρι μηδέν. 

Με το φλερτ της εποχής εκείνης πορευόμασταν ως πιτσιρίκια και δώστου ντίσκο και δώστου βόλτες. 
Το μόνο ενοχλητικό σημείο ήταν πως ο καλός μου, μου είχε γίνει στενός κορσές ολίγον τι.
Τηλέφωνα και ξανά κόντρα τηλέφωνα. 
Πρώτο κουσούρι.. 
Ο δίμετρος που λες Φάνης (μου), μια μέρα μου το σκάει το παραμύθι να πάμε μια βόλτα σπίτι του. 
Μην υποψιαστείς! Ή αν σου βαστάει υποψιάσου! 
Με έβλεπε για.."σοβαρά" μετά από δυο ντίσκο και τρεις καφέδες στο Πεδίον του Άρεως!

Κοινώς μου διεμήνυε πως..θα με κάνει "βασίλισσα". 
Δεύτερο κουσούρι αν και δεν καταλάβαινα τι εννοούσε ο ποιητής... 
Πάω σπίτι του το λοιπόν -ανυποψίαστη ως τότε- κι ήταν εκεί όλη η οικογένεια μαζεμένη. 
Το θέμα είναι πως, λίγη ώρα μετά, διέκρινα κι άλλη μια..οικογένεια εντός της οικίας. 
Αυτή όμως, η δεύτερη, ήταν σε φωτογραφία. 
Όχι σε μια, σε πολλές. 
Μαντεύεις; 

Η "αγία" οικογένεια του Τέως ήτανε μάνα μου, που στόλιζε τοίχους, κομοδίνα, σερβάν, πατώματα, στην τουαλέτα δεν τόλμησα να μπω... 
Τρώω εγώ την πρώτη κρυάδα και λίγη ώρα μετά, τρώω και την δεύτερη ψυχρολουσία, αφού η οικογένεια του σπιτιού είχε στενότατη αλληλογραφία με την οικογένεια της φωτογραφίας (...) και τα γράμματα πήγαιναν σύννεφο! 
Και δες κι αυτό με το λογότυπο του Τέως και να ανάβω εγώ και να κορώνω κι εκεί που ήμουν έτοιμη να βγάλω τη σακούλα του εμετού, έφυγα από το σπίτι, συγκεκριμένα με συνόδευσε ο κατά τα άλλα ιππότης μου ως το αυτοκίνητο μου. 

Ναι, οδηγούσα αυτοκίνητο, που το ίδιο βράδυ (από το σοκ μάλλον), το παρκάρισα σε λάθος μέρος και την άλλη μέρα βρήκα μια ωραιότατη κλήση στο παρμπρίζ. 
Στο μεταξύ, μου τηλεφωνεί ο Φάνης (μου) -μη χάσει!- δεν είχαμε και αναγνώριση κλήσης βλέπεις τότε και του λέω για την κλήση (της τροχαίας) και για καλή μου τύχη, είχε μπάρμπα στην μπατσαρία (αξιωματικό παρακαλώ) κι ο άνθρωπος προθυμοποιήθηκε να μου σβήσει την κλήση. 
Τα γνωστά ελληνικά! Παλαιόθεν! 

Πάω στο τμήμα στο κέντρο κάπου της πόλης, δίνω στο θείο την κλήση (καθαρές δουλειές!) κι ο άνθρωπος μου έδωσε και το τηλέφωνο του μην τυχόν και ξαναχρειαστώ τίποτα! 
Πάλι καλά δε λες;.. 
Εγώ είχα αποφασίσει ήδη μέσα μου να μην ξαναδώ τον Φάνη, γιατί όλα αυτά που..πρέσβευε μου γυρνούσαν τα άντερα! 
Και κάνω και του το λέω που λες, στο πολύ ευγενικό κι από δω και πέρα άρχισε το καραγκιοζιλίκι. 
Ποια είσαι εσύ μαντάμ που θα χωρίσεις έναν Φάνη-κολλητό-Τέως χωρίς την συγκατάθεση του;
Τα τηλέφωνα βαρούσαν σαν τρελά νύχτα μέρα, εγώ δεν απαντούσα, μια φορά που με πέτυχε στο τηλέφωνο άρχισε τις απειλές, βρε ξέρεις ποιος είμαι εγώ πως με λένε κι η σκούφια μου από που κρατάει; 

Πως δεν ξέρω μάνα μου! 
Είσαι εσύ που ξυπνάει ο..δημοκράτης Τέως μέσα σου και δεν ξέρω από που να φύγω! 
Όχι κυρά μου, δεν θα με χωρίσεις εσύ (από τις..ντίσκο που ζήσαμε μαζί!), την τελευταία κουβέντα θα την πω εγώ! 
Και..την είπε.. 
Και την άκουσε όλο το οικοδομικό τετράγωνο... 
Διότι, ένα δροσερό απόγευμα, χτυπάει το κουδούνι της φοιτητικής οικίας μου, κοιτάζω από το ματάκι και τόμπολα! 
Λέω, σιγά μην ανοίξω. 
Το κουδούνι βαρούσε σαν παλαβό, εκείνος άρχισε να φωνάζει και να βρίζει και τέλος άρχισε να κλωτσάει την πόρτα με λύσσα... 

Θεέ μου, τι...βασιλική ξεφτίλα ήταν αυτή που ζούσα; 
Θα συνεχίστηκε αυτό το βιολί για κανά μισάωρο περίπου, ώσπου στο τέλος κουράστηκε κι εγκατέλειψε... 
Και επανήλθε το επόμενο απόγευμαααα... 
Και ξανά μανά τα γνωστά τα ξεφτιλίκια... 
20 χρονών ήμουν κι ο φόβος μου γιγαντώθηκε. 
Στην απελπισία μου επάνω σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στον θείο... 
Να 'ναι καλά ο άνθρωπος... 
Έκανε παρέμβαση κι έφτασε στο σημείο να απειλήσει τον Φάνη (μου) ακόμα και με περιοριστικά μέτρα, αν δεν με άφηνε ήσυχη... 

Ούτε που θυμάμαι πόσους μήνες μετά, έκανε να μου φύγει ο φόβος μην και ανταμώσω σε καμιά γωνία τον δίμετρο κούκλο Φάνη (μου) με την..γνωστή "δημοκρατική" νοοτροπία, που του είχε διδάξει προφανώς ο..γκουρού Τέως, μέσω των ατελείωτων γραμμάτων και καρτών...
Ο...Τέως Φάνης (μου) δεν είχε ποτέ του την ευτυχία να με κάνει βασίλισσα! 
Α! Ρε Φάννννη μου παλικάρι μου... Τη λέμε τη λέξη "απαλλοτρίωση" Φάνννη μου ! {Δυο Ξένοι} 


ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ BEATLES...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
 

Beatles είναι το Σπίτι το Πατρικό
με τα Αρώματα του Καλοκαιριού που πλησίαζε.
Η ανοιχτή Πόρτα να φέρνει τον δροσερό Αέρα
και μια Κουρτίνα να ανεμίζει 
και να ξεγελάει τις Μέλισσες.
Beatles είναι όταν ήμουν ένα τόσο δα μικρό Παιδάκι
και παρίστανα το μεγάλο 
για να "δικαιούμαι" Μουσική.
Κι ακολουθούσα τα μεγαλύτερα παιδιά
για να ακούσω μαζί τους, τους δίσκους
στο Πικ-απ του Στάθη.
Μόνο εκείνος άλλωστε είχε πικ-απ στη γειτονιά
κι όλη μέρα εκεί περνούσαν οι Ώρες.
Κι όταν γύριζα μετά στο Σπίτι
η Μαμά είχε μαγειρέψει 
και το Σπίτι μοσχομύριζε 
ζεστό Ψωμί και σπιτικό Κρασί.
Μπρούσκο.
Για τους μεγάλους.
 Η Αληθινή γεύση του φαγητού.
Τα Αληθινά Χαμόγελα της Οικογένειας.
Beatles είναι τα Χαμόγελα του Μπαμπά.
Τα Γλυκομαλώματα της Μαμάς.
Τα σκόρπια μου Παιχνίδια στου πατρικού τον Κήπο.
Beatles είναι η σχισμή στο Χρόνο.
Στην επιστροφή την ανεπίστροφη.
Beatles είναι όταν παρακαλάς τον χρόνο
να ξαναμυρίσει Καλοκαίρι στο Πατρικό
και να είμαστε Όλοι μαζί στο Τραπέζι.
Η Μαμά.
Ο Μπαμπάς.
Το Μπρούσκο.
Το Ψωμί.
Η Κουρτίνα.
Η Αίσθηση της Ασφάλειας.
Beatles είναι Όλα.
Μέσα μας...


"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

ΑΥΤΗ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΤΑΚΙ ΘΑ ΣΕ ΒΑΛΕΙ ΝΑ ΞΥΡΙΣΕΙΣ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"


Όσο πρόλαβες, πρόλαβες να βουλιάξεις στην αθωότητα. 
Αλλαγή στο σκηνικό των καιρών. Επιστροφή στις ρίζες.
Ρίζα=Το Σωστό Χουνέρι στους υπαλλήλους του Δημοσίου. 
Πριν τρία χρόνια, μόλις μας χώσανε στο Καστελόριζο (το ΔΝΤ λέμε μάνα μου!) την άλλη μέρα το πρωί έγιναν περικοπές στους μισθούς οριζόντια. 
Τόσο οριζόντια όμως, που αρκετοί από εμάς οριζοντιωθήκαμε, πιο οριζόντια κοιτάς τα ραδίκια. 
Πάει μια συνάδελφος σ' ένα μαγαζί λοιπόν και το ανέφερε αυτό στην ιδιοκτήτρια κι εκείνη τι της απάντησε, Λαέ του Εμφυλίου και της Ψόφιας Κατσίκας; 
"Καλά να το πάθετε! Σας χρειαζόταν"! 
Φάε απούλητες ζέρσεϊ μπλούζες τώρα για να χορτάσεις μωρή κοντούλα λεμονιά! 
Για να μην αρχίσεις τις εικασίες, θα σου μιλήσω σήμερα για το Δημόσιο που είμαι για να' μαι, αλλά να ξέρεις πως υπήρξα κάποτε και ιδιωτικός υπάλληλος. 
Κάτι καλά ρουφιανάκια που έχουμε στη δουλειά λοιπόν, μια χαρά μας τις είχαν φέρει τις πληροφορίες τις κακές.  
Της Κυβέρνησης Της "Ευθύνης" Το Κάγκελο γίνεται στο Δημόσιο αυτές τις μέρες. 
Με πιάνεις; 
Έχεις ακούσει παιδάκι μου, αυτό το παραμύθι με την κακιά την Τρόικα του Εξωτερικού και τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που "επέβαλε" στην καλή την Τρόικα του Εσωτερικού; 
Σου έχω και μια τρίτη και καλύτερη! Τρόικα εννοώ. 
Κάθε απόγευμα λέει "ειδήσεις" στον Σκάι. 
Ο Κώνστας/Σαμαράς, ο Ευαγγελάτος/Βενιζέλος, η Ακριβοπούλου/Κουβέλης. 
Από αυτήν την Τρόικα το λοιπόν, έμαθα προχθές πως απολύομαι. 
Είχαν πάρει τα άτομα μολύβι και γόμα κι έγραφαν κι έσβηναν τα 15.000 ονόματα που θα απολυθούν από το δημόσιο. 
Εκεί, κατά τις 8 παρά είκοσι το βράδυ, άκουσα κι εγώ τ' όνομα μου. 
Πάω την άλλη μέρα στη δουλειά και τι να δω; 
Δεν με έχουν σβήσει κυρά μου απ' τα τεφτέρια τους. 
Αλλά μου αύξησαν τις ώρες εργασίας. 
Κι επέβαλαν σε όοολα τα στρατιωτάκια και το ίδιο-ολόιδιο ωράριο εργασίας, αλλιώς...άντε γεια! 
Ως εδώ πάει στο (καλό) διάολο. 
Είπα να το χωνέψω που λέει ο λόγος.. 
Αλλά πλακώσαν αμέσως μετά κάτι φαξ αγκαλιά με κάτι ραδιοαρβύλες κι ήρθα κι απόκαμα. 
Υπάρχει η φωτιά, τι νόμιζες; Τζάμπα βγαίνει ο καπνός; 
Επιτέλους μάνα μου, βρέθηκε η "Χρυσή Τομή" και τα σωστά κριτήρια για τις απολύσεις. 
Έχουν ξαμολυθεί κάτι τρομοκλιμάκια ελέγχων που λες αυτές τις μέρες κι έχουν πάρει αμπάριζα τα δημόσια κι ελέγχουν κάρτες, φάτσες, ταυτότητες, DNA, τρίχες από τα μαλλιά, γενετικό υλικό και δεν συμμαζεύεται. 
Μόνο γενεαλογικό δέντρο δεν έχουν ελέγξει ακόμα.
Στο μεταξύ, οι επίορκοι αγρόν ηγόραζαν. Και βίλα με πισίνα. Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;
Το γελάς; Ή το χαίρεσαι κατά βάθος; 
Απολύθηκε υπάλληλος από υπηρεσία επειδή έλειπε αδικαιολογήτως την ώρα του τρομοελέγχου, ναι ή όχι;
Έκοψαν για το επόμενο τρίμηνο τον μισθό από έναν υπάλληλο που μπήκε στη δουλειά πέντε λεπτά μετά την έναρξη του ωραρίου του, ναι ή όχι; 
Παραλλήλως βέβαια, αυτοί οι σχιζοφρενείς δολοφόνοι με τα πριόνια, χέστηκαν πατόκορφα για το αν υπάρχει έστω και χαρτί υγείας μέσα σε κάθε υπηρεσία από αυτές που εξορμούν. 
Κακώς φίλε μου, διότι αφού εχέσθησαν, ένα χαρτί υγείας επιβάλλεται στην περίπτωση τους και μαζί μ΄αυτό και πάρα πολλές άλλες βασικές ανάγκες που δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα μέσα στο δημόσιο, που, αν το' χεις ξεχάσει στο μεταξύ, υποτίθεται πως υπάρχει για να παρέχει τις υπηρεσίες του στον Πολίτη!
Σκατά στα μούτρα των σκατόψυχων. 
Να δεις που κάποτε η τρομοκρατία και η "συμμόρφωση"   θα θεωρούνται "Κίνητρα Απόδοσης"! 
Μας χρεοκόπησε καλά καλά ο κάθε άρχων λωποδύτης αρχιληστής και τώρα εφορμούν τα τρομοκλιμάκια για να μας εκ-καθαρίσουν και να μας κοινωνήσουν.
Τόσο πολύ αλήτες.  
Το κλίμα που επικρατεί αυτό το διάστημα στο δημόσιο, με μια λέξη μόνο περιγράφεται: Τρομοκρατία. 
Κι όποιος χαίρεται γι' αυτό, είναι απλά διεστραμμένος κι εύχομαι να του ψοφήσει η κατσίκα, μια μέρα μετά που θα έχει ψοφήσει κι ο ίδιος. 
Οδηγίες προς "ναυτιλομένους": Δεν αργούμε ούτε λεπτό (ακόμα κι αν γίνεται της πουτάνας στους δρόμους, εμείς πετάμε πάνω από τα αυτοκίνητα), είμαστε χαρούμενοι (γιατί έχουμε όλους τους λόγους άλλωστε), είμαστε ευγενικοί (κι ας μας μπινελικώνει όποιος πολίτης του γουστάρει), κοιτάμε συνέχεια την είσοδο με τρόμο (μην και φυσήξει..φασισμός), το βουλώνουμε μπρος σε εκβιασμούς και σπιουνιές (αφού παντού και πάντα υπάρχουν "πρόθυμοι" "συνάδελφοι") και τέλος, κρύβουμε τον Ριζοσπάστη βαθιά μέσα στο μοντγκόμερυ.............
Ένα δυο τρία, η Χούντα δεν τελείωσε το 73. 
Η ολοκληρωτικά ξεφτιλισμένη κυβέρνηση της υποτέλειας, ασελγεί αυτές τις μέρες επάνω στο τερατούργημα της, στο χρεοκοπημένο κουφάρι του δημοσίου. 
Που είναι τα Ομόλογα του Δημοσίου οεο;
Που είναι τα Ασφαλιστικά Ταμεία της χώρας;
Που είναι οι μισθοί, τα εφάπαξ, οι συντάξεις; 
Προφανώς τα έκρυψε στις τσέπες του αυτό το αρχιλαμόγιο που άργησε το πρωί πέντε λεπτά...
Τώρα μάλιστα! Έτσι εξηγείται! Της "Δικαιοσύνης" Ήλιε Νοητέ...
Υποθέτω πως δεν τον έχει πια ανάγκη τον "στρατό" των δημοσίων υπαλλήλων η παρανοϊκή κυβέρνηση, αφού οδεύει ολοταχώς προς τα καζάνια της Κόλασης, πράγμα που της το εύχομαι από καρδιάς τις αμέσως επόμενες κιόλας ώρες, γιατί άμα περιμένω από τις εκλογές την τιμωρία της, σώθηκα. 
Θα ψηφίσει ο κάθε ιδιοκτήτης Αλτσχάιμερ.
Θα ψηφίσει ο κάθε Απωθημένος. 
Και θα βγάλει τα απωθημένα του μόνο επάνω στον γείτονα. 
Και στην κατσίκα αυτού.
Η Τρόικα Εξωτερικού Κινεί Όλα Τα Κονομημένα Πολιτικά Πιόνια. 
Η Τρόικα Εσωτερικού Εκσπερματώνει Επάνω Σ' Έναν Μαλάκα Λαό. 
Ζήτω Η Τρόικα Του Σκάι.

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

ΑΥΤΑ ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
Φωτογραφίες παιδιών


Φωτογραφίες παιδιών


Φωτογραφίες παιδιών


Φωτογραφίες παιδιών

Μη με ρωτάς. 
Η ψυχή μου είναι μαύρη.
Να την ξορκίσω θέλω.
Με παιδικά βλέμματα.
Και αθώα χαμόγελα.
Ένιωσα πως ήθελα
να ξεσπάσω και να σπάσω.
Για να το αποτρέψω
κοιτάζω παιδικά μάτια
μα ξέρω πως πολύ γρήγορα
θα μεταμορφωθώ και πάλι
σε αυτό που με έκαναν.
Κι αυτό είναι τόσο τρομαχτικό
που τα παιδάκια θα με μισήσουν
τόσο, όσο μίσησα εγώ Σήμερα
αυτό που στήριζα κι υποστήριζα ως Χτες.
Αύριο δεν θα με αναγνωρίζεις πάλι.
Όσο προλαβαίνεις ακόμα 
βούλιαξε μαζί μου
μέσα στην αθωότητα...


"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

ΜΑΝΩΛΑΔΑ:
Ω! ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΕΛΛΑΔΑ...

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.