Ο ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ!...

"Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία" ή έναν "Θαυματοποιό"; Τι έχουμε περισσότερο ανάγκη αλήθεια;

Αγαπούσα από πάντα το κινούμενο σχέδιο, αλλά το εκτίμησα και ως τέχνη, από τότε που πήγα στο Παρίσι και το γνώρισα από κοντά, σ' ένα ταξίδι μου στον μαγικό κόσμο της Disneyland.

Ως ενήλικη φυσικά, καθώς εκεί -στη Disneyland- ο,τι αντικρίζει κανείς, είναι τεχνικά τόσο ασύλληπτο, που μόνο ένας ενήλικος μπορεί να το παρακολουθήσει, μα και να το αντιληφθεί. 

Μετά την επιστροφή μου από αυτό το ταξίδι, πήγαινα συχνότερα σε ταινίες animation, όχι μόνο γιατί είναι μαγικές, αλλά γιατί γνώριζα λίγο καλύτερα την μέθοδο που είχαν γυριστεί.

Εξακολουθώ να πιστεύω πως μόνο ένας μεγάλος προλαβαίνει να δει τα πάντα μες στην ταινία.

Και οι δυο ταινίες animation που προτείνω σήμερα, για μικρούς και μεγάλους, αλλά κυρίως για μεγάλους, είναι "Η χριστουγεννιάτικη ιστορία" του Κάρολου Ντίκενς και "Ο Θαυματοποιός".
Προπάντων, λόγω θέματος, οπότε ας αφήσει ο καθένας μας τους δισταγμούς του κι ας αφεθεί στη μαγεία! Είναι τόσα πολλά τα διδάγματα, που μόνο θετικά μηνύματα έχουν να μας δώσουν.

Αυτές τις μέρες συνηθίζουμε να επιδιώκουμε λίγη χρυσόσκονη παραπάνω γύρω μας, έστω κι αν ξέρουμε ότι είναι μια απλή (χρυσό)σκονη και τίποτα άλλο. Απορίας άξιο είναι, γιατί δεν επιδιώκουμε κάτι ανάλογο καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, αφού έτσι κι αλλιώς είναι δωρεάν! Όχι η (χρυσό)σκονη! Το όνειρο. Εκείνο που σε αποσπά μερικώς από την πραγματικότητα. Κι όχι ως μέθοδος εθελοτυφλίας, αλλά ως ένα μάθημα, πως υπάρχουν στη ζωή κάποια πράγματα (που δεν είναι πράγματα/μπλιαχ!) που είναι μαθήματα ζωής, έστω κι από ήρωες του σινεμά. 
Οι τέχνες γενικώς, πηγαίνουν τους λαούς ένα βήμα παραπάνω κι ας τις εντάξουμε στη ζωή μας. Ένα βιβλίο, ένα θέατρο, ένα σινεμά, μια έκθεση ζωγραφικής, όλα μπορούν να συντείνουν, λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα μέσα στο 2014. Ο Θαυματοποιός μας, είμαστε εμείς!

____________________ "o pio pistos filos tou skylou" _________  Foto Google  ___________________

Μες στην άχαρη ζωή μας, για να σβήσουν οι καημοί μας...

..θέλει γλέντι 

και τραγούδι

να καεί το πελεκούδι!!

Μια φορά το χρόνο που λες, έως δυο, διοργανώνω ένα οικογενειακό γλέντι. Ο σκοπός ιερός!

Εκτόνωση βαλβίδας λέγεται κι έτσι είμαστε όλοι προετοιμασμένοι κι...ενωμένοι για τον σκοπό!

Δηλαδή, έρχονται οι συγγενείς και με το περνούν την "πύλη" απελευθερωνόμαστε όλοι μαζί.

Πετάμε απέξω τη σοβαρότητα μας, τη σοβαροφάνεια μας, το άγχος μας, τους καημούς μας.

Ξέρουμε όλοι ότι είναι η βραδιά εκείνη που θα γίνουμε και πάλι παιδάκια, τότε που, μαζί με τους γονείς μας, σμίγαμε και κάναμε εκείνα τα περιβόητα γλέντια, που εκτόνωναν τους γονείς κυρίως, καθώς εμείς ψιλοβαριόμασταν να χορέψουμε, αλλά εκείνοι μας "έσερναν" με το ζόρι!

Δε μετάνιωσα ποτέ, που κάποιες φορές ως παιδάκι "αναγκαζόμουν" να χορέψω στις γιορτές. Όλο το σόι είναι χορευταράδικο σε βαθμό κακουργήματος κι έτσι το θεωρούσα ως φυσικό! Και για να επιστρέψω στο παρόν, σαββατιάτικα λοιπόν, κάηκε το πελεκούδι μέχρις εσχάτων!

Πάρε γεύση εδώ για να δεις πως κυμαινόταν το κλίμα κι έπειτα θα σου πω κι ένα μυστικό: δεν είμαι πάντα ψιλοκαταθλιπτική. Στα οικογενειακά γλέντια, εγώ είμαι ο αρχηγός της φυλής!

Το μυστικό (κι άλλο;) της επιτυχίας μου είναι η σωστή επιλογή των τραγουδιών και η αύρα!

Αλλά αυτή η Κυριακή φίλε μου ήτανε για να 'τανε! Ξύπνησα με τη γνωστή μας πια ημικρανία.

Δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω, ούτε να κουνηθώ. Να φανταστείς, άνοιξα τον υπολογιστή για να κάνω και καλά ανάρτηση κι απλώς τον ξανάκλεισα! Κοιμόμουν βυθισμένη σε λήθαργο. Το φωτεινό διάλειμμα της ημέρας ήρθε προς το βραδάκι, όταν παρέλαβα -επιτέλους!!!- ένα δέμα!

Δεν ήταν μόνο το διάλειμμα φωτεινό, αλλά και το δέμα-δώρο, καθότι περιείχε ένα δέντρο! Ένα φωτεινό χρυσαφένιο δεντράκι τοίχου, δια χειρός Αριστέας! Και μην βιαστείς να βγάλεις λάθος συμπεράσματα! Καλά, την διαδρομή του......ταξιδιού του δέντρου, δεν θα στην πω, γιατί 

θα θέλαμε μιά ανάρτηση. Ούτε τάμα να ήταν πια μ' αυτό το δέντρο! Πέρασε από 40 κύματα!

Το κλου όμως -πέρα από το δώρο της μαλαματένιας μου Αριστέας- ήταν οι φωτογραφίες!! Καθώς της είπα -"θα λάβω καλά-καλά το δώρο και τι θα το κάνω χριστιανή μου;;" -"Θα το κρεμάσεις" απάντησε αυθόρμητα εκείνη! -"Εντάξει μαντάμ, είπαμε ότι είμαι ξανθή, αλλά ως εκεί μου κόβει" ανταπάντησα! -"Εννοώ, πως θα το βγάλω φωτογραφίες και δεν θα το χαντακώσω;;;"

Και μετά η Αριστέα μου, μου έστειλε τις δικές της φωτογραφίες!! Και μου είπε -"είναι ολόιδιο το δέντρο, αν θες βάλε αυτές!" Κι εντάξει, εγώ εννοείται ότι το έκανα, αλλά έχω δυο ενστάσεις απέναντι της: Δεν φωτογράφησε αυτήν την υπέροχη κάρτα με τις φράουλες και τα.....μούσμουλα (;) αμάν ρε Αριστέα, μέχρι και οι κάρτες σου είναι υγιεινές!! Αχαχα!! Και δεν ήρθε ως εδώ η ίδια, να μου φέρει και τα καρφάκια και να το κρεμάσει!! Ρε Αριστέα, μισές δουλειές μάνα μου;

_________________ "o pio pistos filos tou skylou" ___ Το λαμπύρισμα, δικό μου μουστάκια! ♥ __________________

ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΑΙΘΑΛΟΜΙΧΛΗ...

Αυτές οι εικόνες -με τις σόμπες και τον προσεγμένο περίγυρο- είναι ωραίες για ντεκόρ, δε λέω. Είναι καλλιτεχνικές και όσο είναι φωτογραφίες, φαντάζουν και ειδυλλιακές. Φαντάζουν, αλλά δεν είναι. Η πραγματικότητα είναι αλλιώτικη φίλε μου. Αν έχεις μια σόμπα, το ξέρεις. 

Δεν είναι καθόλου υποτιμητικό φίλε μου, το να έχει κανείς σόμπα ή τζάκι. Ίσα-ίσα. Το θέμα βρίσκεται αλλού και θα σου πω την άποψη μου λιτά, για να μην σε κουράσω. Ο συμβολισμός. Είχε περάσει προ πολλού σε όλη τη χώρα -ή σχεδόν τουλάχιστον- η εποχή της σόμπας. Στις μοντέρνες πολυκατοικίες τα τζάκια αποτελούσαν κυρίως ένα μουράτο ντεκόρ κι όχι θέρμανση.

Τα περισσότερα δεν λειτουργούσαν καν, αλλά κι αυτά που λειτουργούσαν, ήταν προβληματικά.

Οι κατασκευαστές είχαν πάρει χαμπάρι το ψώνιο πολλών και πουλούσαν αβέρτα μεζονέτες με τζάκι. Το τζάκι ανέβαζε το prestige των ιδιοκτητών, αλλά δεν ήξερε κανείς ούτε πως ανάβει! Εκεί πάνω στην κορύφωση της ψωνάρας του καθενός από μας, ήρθε μια κρίση και μετά ένας Στουρνάρας. Κι όχι απαραίτητα μ' αυτήν τη σειρά. Κι ανοίξαμε πληγές. Και ψάχνουμε για ξύλα.

Βγαίνουν οι θρασύδειλοι εξουσιαστές της μνημονιακής κυβέρνησης στο γυαλί και μας κάνουν κήρυγμα. Δεν είναι απλό κήρυγμα φίλε. Χειραγώγηση της μάζας λέγεται. Κι αυτές οι ιστορίες 
με το πετρέλαιο και το λαθρεμπόριο, είναι ιστορίες για αρκούδες, από το στόμα του λύκου! Αυτή είναι η μέθοδος στις χώρες που τις άλωσε το ΔΝΤ και τις αποδεκάτισε το Μνημόνιο. "Θα σε κάνω εγώ υποχείριο μου και δεν θα αντιδράς σε τίποτα"! Δες: "Η φάρμα των ζώων".

Αλλά όχι ρε φίλε. Αν έπρεπε να ψάχναμε σχεδόν όλοι μας για ξύλα, δεν θα έπρεπε να ήταν ξύλα για το τζάκι. Βρεγμένες σανίδες μας χρειάζονται φίλε μου. Βρεγμένες σανίδες για να μας συνετίσουμε πρωτίστως κι αμέσως μετά, να σαπίσουμε στο ξύλο το σάπιο κωλοσύστημα. Μη μένεις στο ευχολόγιο πια φίλε μου. Μην κλείνεσαι άλλο στην κατάθλιψη και την αποδοχή της κατάστασης. Ενεργοποιήσου!! Τρεις μέρες πριν φύγει άλλη μια μαύρη και άπραγη χρονιά, ας πάρει μαζί της τις αντοχές μας, τις ανοχές μας, την αιθαλομίχλη της ανυπαρξίας μας φίλε!

__________________ "o pio pistos filos tou skylou" ___________ Foto  & Google __________________

Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΧΤΥΠΑΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ!...

Το δις εξαμαρτείν το ξέρεις;; Ε, λοιπόν, μια φορά έκανα κι εγώ ένα πείραμα με φωτογραφίες. Πες το μου ότι δεν το θυμάσαι, αλλά προπαντός, πες μου ότι σκοτίστηκες, να συμφωνήσω!! Κι επειδή δουλειά δεν είχε ο διάολος, ένα βράδυ που 'βρεχε, που 'βρεχε μονότονα, κατέβασα ιδέα!

Δεν ήταν ένα απλό βράδυ. Ήταν ένα βράδυ δύσκολο, που έπλεκα τις έννοιες μου καμβά στη δυνατή βροχή. Κι έτσι ξαφνικά, πήρα ένα παλιό κασκόλ κι ένα ψάθινο στεφάνι και τα έπλεξα! Και μετά είπα να το αποτελειώσω το σκηνικό και πήρα να το φωτογραφίζω. Τι να σου πω! Σκέτη πατάτα! Όχι μόνο τα βρήκα μπαστούνια στη φωτογράφιση, αλλά και στην επικόλληση!

Κι επειδή η φωτογραφία μού βγήκε ολίγον τι χάλια, βάλθηκα να την ρετουσάρω, σαν κάτι μισοκαμμένα κέικ που τα πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη για να μην φαίνονται οι "ατέλειες"! Καλύτερα να σου το περιέγραφα, παρά να το κοιτάς και να αναρωτιέσαι τι χρώμα είναι! Γκρι είναι μάνα μου! Ένα γκρι (ανοιχτό) πλεκτό στεφάνι, μ' έναν χρυσό φιόγκο στο δόξα πατρί! 

Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο ωραίο, με πιστεύεις;

Κάτι ήξερα εγώ και δεν μπορούσα να φωτογραφίσω το δώρο της γλυκιάς μου Μαρινέλας!!! 

Και να πεις ότι δεν το προσπάθησα; Πάει, έφυγε το τρένο, έφυγες κι εσύ σε γαλανό νησί (δις)

Την ευχαριστώ όμως τη γλυκιά μου συμπεθέεερα, εκ βάθους καρδίας και την αγαπώ πολύ! 

Θα κλείσω λοιπόν και αυτό το ευχάριστο γεγονότο, με ένα τραγούδι που λατρεύω: Yes i do! 

Το τραγούδι το έχει γράψει ~στίχοι~μουσική~ η αγαπημένη μου Μόνικα, που είναι ταλέντο!

Εγώ το ακούω καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά στις 27 Δεκέμβρη, απλά επιβάλλεται! 

____________________________ "o pio pistos filos tou skylou" ________________________

* ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΣΤΑΧΤΙ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ...

Όσοι μας ευχήθηκαν, μας ευχήθηκαν. Οι υπόλοιποι να είναι καλά, μακριά κι αγαπημένοι. Και το εννοώ γενικώς, καθώς άλλοι ήταν μακριά, άλλοι ξεχάστηκαν κι άλλοι έκαναν ότι μας ξέχασαν. Χα! Σ' όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε και κλείνει κι αυτό το κεφάλαιο.

Πέρασαν και τα Χριστούγεννα. Μια μέρα ήταν τελικά. Άλλη μια μέρα, που πολλοί την έζησαν όπως επιθυμούσαν, άλλοι την έζησαν όπως ποτέ δεν είχαν φανταστεί κι άλλοι έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα: κλείδωσαν τις αισθήσεις και παρίσταναν τους ευτυχείς. Όλα τα 'χει ο μπαξές.

Άλλοι γεμίσαν τις κοιλιές, άλλοι την καρδιά κι άλλοι το υποσυνείδητο. Αυτό το τελευταίο είναι πολύ ύπουλο και δεν ξέρεις με τι είναι ικανό να γεμίσει. Αν έχει και επιλεκτική μνήμη, είναι ικανό να παριστάνει κι αυτό ότι είναι ευτυχισμένο και δεν τρέχει κάστανο. Α! τώρα που είπα "κάστανο", κάτι κάστανα τα χτύπησα να σου πω την αλήθεια μου. Μούρλια είναι τα άτιμα.

Που τον πέτυχαν τον καθένα τα φετινά Χριστούγεννα, υπάρχει η κακή συνήθεια να το ξεχνάμε και να βυθίζεται ο καθένας στη δική του πραγματικότητα. Μη βαράς. Για τους άλλους το λέω. Έπιασα τον εαυτό μου στο οικογενειακό τραπέζι, να έχει ξεχάσει κάποιους δυστυχείς (βλέπεις, η γέμιση σε ζαλίζει!), αλλά δεν ξέχασα στιγμή εκείνους που δημιούργησαν τους δυστυχείς.

Καθώς, εκείνοι που δημιουργούν και κατασκευάζουν τους δυστυχείς, διαθέτουν ένα απύθμενο θράσος, τόσο πολύ που, όχι μόνο δεν κωλώνουν να σου ρίξουν τη μάπα τους στη μάπα, μέρα γιορτινή, αντιθέτως, γουστάρουν σε βαθμό σαδομαζώ, να σου επιβληθούν για να σε συγχύσουν.

Μην ξανακούσω "κι εσύ γιατί κάθεσαι και τους ακούς;", καθώς έχω γράψει και παλαιότερα την άποψη μου επί του θέματος: αν δεν το ακούσω εγώ, αν δεν το ακούσεις εσύ, πάει να πει πως δεν συνέβη;;; Ε! Μην τρελαθούμε και τελείως δηλαδή! Ο στρουθοκαμηλισμός έχει κι ένα όριο!

Η πολύ καλά μελετημένη κίνηση, από το τιμ του εμετού, έγινε ανήμερα των Χριστουγέννων, όταν το γλοιώδες τρίο στούντζες "συνεδρίασε" (προς τα που να μουντζώσω;;) για να καταλήξει στο νοσηρό πόρισμα πως, χτυπάτε τον κώλο σας κάτω, πετρέλαιο δεν σας δίνουμε, κανονίστε να σβήσετε και τα τζάκια, μη γίνουμε από δυό χωριά χωριάτες! Είπε κανείς τίποτα;; Μούγκα!

Θα κλείσω, για να μην σε ξενερώσω κι άλλο, κάπως πρωτότυπα σήμερα: "Ας μη ξαναζήσει η πατρίδα τέτοιες εποχές. Δεν θα υπάρχουν Λειβαδίτες να μας τις γράψουν"......είπε ο Πέτρος στο blog της Μαρίας, όπου ο υπέροχος Λειβαδίτης πλημμύριζε τη σελίδα της, εξού κι ο τίτλος *

____________________ "o pio pistos filos tou skylou" _____________  Foto  ___________________

Η Φωτογραφία Της Εβδομάδας: Μια Χριστουγεννιάτικη Κάρτα!

____________ "o pio pistos filos tou skylou" __________ Foto  ______ Κλικ! ♫ ♩ ♬ __________

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΣΙΝΕΜΑ ΑΝΟΙΞΕ ΕΔΩ ΣΗΜΕΡΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!

Αν

δώσεις

μόνο λίγο

από τον χρόνο

σου σήμερα, θα δεις!

Μια μικρή αίθουσα σινεμά

είναι εδώ, για σένα με πολύ αγάπη!

Κι είναι και οι ευχές μου, με ζάχαρη άχνη

πασπαλισμένες, για την ημέρα των Χριστουγέννων!

Κάθε ευτυχία κι ο,τι επιθυμείς, μέσα από την καρδιά μου!

Χρόνια

Πολλά
με Υγεία

αλλά και με 

το βλέμμα στο

αύριο, στο μέλλον! 

Η Μαγεία Του Βιβλίου Σε Μορφή Animation!

_________________ "o pio pistos filos tou skylou" ____________ Foto  _________________

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΥΣΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΒΑΡΟΜΕΤΡΟ;...

Προπαραμονή Χριστουγέννων σήμερα κι αναρωτιέμαι κατά πόσο μας επηρεάζουν ψυχολογικά οι εικόνες που εισπράττουμε μέσω της καθημερινότητας μας κι αν είναι καθοριστικές εντέλει. Για να πω την αλήθεια μου, μάλλον εγώ θεωρώ άκρως σημαντικό το σημείο του "χάρτη" μας.

Σαφώς και παίζουν καθοριστικό ρόλο οι προσλαμβάνουσες του καθένα μας, στην διαμόρφωση της ψυχολογίας μας. Αυτό νομίζω πως μπορούμε να το διαπιστώσουμε έτσι απλά, ακόμα και κατά την διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου. Αν εργαζόμαστε ας πούμε όλη την εβδομάδα, τα Σαβ/κα δεν έχουμε άλλους ρυθμούς; Δεν έχουμε άλλες ασχολίες; Δεν αλλάζει ακόμα και το πρόγραμμα της ημέρας μας; Ακόμα και τον καφέ μας θα τον πιούμε άλλη ώρα και πιο χαλαρά.

Αυτές οι σκέψεις μού γεννήθηκαν αυτόν τον καιρό, παρατηρώντας τον τρόπο που ο καθένας από μας βιώνει την ίδια πραγματικότητα, αυτήν της οικονομικής δυσπραγίας και ανοχής. Πέρα από το ότι, σαφώς και παίζει καθοριστικό ρόλο η προσωπικότητα του καθενός, δεν μπορεί να μην συμβάλει στην ψυχολογία μας ο περιβάλλοντας χώρος που μας περικλείει. Εκτιμώ πως, αλλιώς είναι η ζωή σε πόλη ας πούμε κι αλλιώς σε επαρχία. Πόσο μάλλον στην πρωτεύουσα.

Η πρωτεύουσα είναι η καρδιά των γεγονότων -πόσο μάλλον αν συγκεντρώνει και το 50% του συνολικού πληθυσμού. Εκ των πραγμάτων, κάποιος που ζει στην καρδιά των γεγονότων, έχει άλλη ψυχολογία, άλλη οπτική των πραγμάτων, ίσως κι άλλες αντοχές απέναντι στο πρόβλημα. 

Π.χ, είναι το ίδιο να ξυπνά κάποιος μέσα στο καυσαέριο και το ίδιο να ξυπνά μέσα στη φύση;

Είναι το ίδιο να περνάει δίπλα από μια διαδήλωση, με το να περνάει δίπλα από ένα ποτάμι;

Είναι το ίδιο να ζει κάποιος σε ένα δυάρι στο κέντρο της πρωτεύουσας, με το να ζει σε μια εξοχική κατοικία;; Να ξυπνάει κάποιος από το θόρυβο μιας μηχανής, από το να ξυπνά από τα τιτιβίσματα των πουλιών;; Ποιος βρίσκεται πιο κοντά στην τρέλα και την έλλειψη αντοχής;; Στην πρωτεύουσα σαφώς "χτυπά" πιο δυνατά, ακόμα και η "καρδιά" της οικονομικής κρίσης. Όλα τα προβλήματα γιγαντώνονται. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν τον όρο "ποιότητα ζωής".

Η πολιτική κατάσταση της χώρας, αλλά και η αντιμετώπιση της από τους πολιτικούς, μοιάζει (και είναι μάλλον) σαν ένα θεριό, έτοιμο να καταπιεί τον κάθε ταλαίπωρο κάτοικο αυτής της πρωτεύουσας. Συνεπώς, δεν μπορεί να διαθέτει το ίδιο κριτήριο μ' έναν κάτοικο της εξοχής. Εκτός κι αν έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένους μηχανισμούς άμυνας και μπορεί και ανταπεξέρχεται.

Θα με ενδιέφερε πολύ η γνώμη σας φίλοι μου και σήμερα: Ποια είναι η άποψη σας αλήθεια;

__________________ "o pio pistos filos tou skylou" ____________ Foto  _________________

ΠΟΥ ΑΛΗΤΕΥΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΟΕΟ;...

Φιλική συμβουλή: Όποιος έχει βυθιστεί για τα καλά στο πνεύμα των Χριστουγέννων, ας αλλά-

ξει από τώρα κανάλι, καθώς δεν θα ευθυμήσουμε με το ζόρι ούτε σήμερα, λόγω της ημέρας!

Δεν μου αρέσουν τα χρυσά χάπια, πόσο μάλλον δε, να καταπιέζομαι και να προσπαθώ να είμαι κάτι άλλο από αυτό που είμαι. Και γιατί να το κάνω αυτό άλλωστε, μέσω ενός blog, που στην τελική, ο καθένας το κάνει για να απελευθερώσει το μυαλό του ή έτσι το καταλαβαίνω εγώ!

Τι να σου κάνω, που στάζω χολή, επειδή αυτή η νυφίτσα ο Μισέλ (που τον πληρώναμε για να μας υπουργεύει!) αρμενίζει στις Μαλαισίες, την ίδια ώρα που εγώ κάθομαι σπίτι μου (όσο το έχω ακόμα) και παριστάνω την ανέμελη! ;) Τι άλλο θα ζήσω Παναγία μου, στην ηλικία μου;

Γαμώ τα υπουργεία μου μέσα, αν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να ήμουν εγώ στη Μαλαισία και η κάθε νυφίτσα -όχι στο σπίτι της- αλλά στο κελί της!! Κλειδαμπαρωμένη και με το κλειδί...άντε να μην πω τώρα που, μέρες που είναι! Ένεκα το πνεύμα των Χριστουγέννων που λέγαμε!

Και τη Μαλαισία μην την πάρεις λάθος, εννοώ, όχι να ήμουν εγώ στη Μαλαισία κι εσύ στην Μαλαισίνα (κλικ λέμε, hallooo), αν και "η καλή παρέα μετράει" λέει μια κινέζικη παροιμία!

Ήρθαν οι γιορτές κι εμένα με βρίσκουν σαν να με αιφνιδίασαν! Σα να μην έχω τον κάθε τζαμπο-μαλάκα, να μου μετράει τις υπόλοιπες μέρες (μπρρρ, λίγο μακάβριο ακούστηκε αυτό).

Αμφιβάλλω αν ήξερα κι εγώ η ίδια, τι ήθελα να γράψω σήμερα! Και να φανταστείς ότι έχω πιει μόνο έναν εσπρέσο, ενώ κάτι άλλοι (με το ποτήρι στο χέρι) μου ευχόντουσαν "στην υγειά του έβριμπόντι"! Μας κυβερνάνε εβριμπόντιδες ρε, πως να με κυριεύσει μετά, το πνεύμα των Χριστουγέννων, όταν βγαίνει ο κάθε βιτσιόζος και μου λέει να μην ανάψω ούτε το τζάκι, για να με ευνουχίσει ολοκληρωτικά;; Χριστούγεννα με τα αρπαχτικά πάνω από τα κεφάλια μας;;;

Με τον Αντώνη, τον Γιάννη, τον Άδωνι στο πηδάλιο; Συγχαρητήρια στην ξεφτίλα μας φίλε!

Είπα να βάλω καμιά χαρούμενη foto για να......χρυσώσω το χάπι σε όποιον είχε την περιέργεια και με διάβασε τελικά!  "o pio pistos filos tou skylou"

_____________________________________________________________

Ο ΤΟΙΧΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΣΕ ΕΚΛΕΙΣΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥ...

Το ξάφνιασμα είναι πάντα το ίδιο. Κάθε φορά που ξεκρεμάς τα κάδρα και βλέπεις τα σημάδια.

Μα πως νόμιζες αφελώς, πως, ενώ περνούσαν τα χρόνια, δεν θα είχε περάσει ούτε μέρα πάνω από τους τοίχους; Κατεβάζεις τα κάδρα κι απομένουν μόνο τα καρφιά πάνω σε μαύρες σκιές.

Κι έπειτα, καταπιάνεσαι με το να αδειάσεις το μεγάλο τραπέζι, να αφαιρέσεις την αγαπημένη σου φωτογραφία που έβαζες επάνω σ' αυτό, να τυλίξεις προσεκτικά σε εφημερίδες τα μικρά αναμνηστικά που έφερνες από τα ταξίδια σου στις γειτονιές του κόσμου, να το αποκαλύψεις.

Κι εκεί φαίνεται εκείνο το μικρό σημάδι που είχε γίνει στο ξύλο επάνω στην επιφάνεια, αλλά κι ένα άλλο κομμάτι που είχε αποκοπεί από τη μια του γωνία κι η γυαλάδα που έχανε με τον καιρό. Η καρέκλα σου έχει πάρει το σχήμα της πλάτης σου και κουτσαίνει στο ένα της πόδι.

Οι κούτες γεμίζουν γρήγορα, ενώ παράλληλα αδειάζει το δωμάτιο. Σε μια γωνία στο πάτωμα, βρίσκεις ένα σκουλαρίκι σου, που το θεωρούσες χαμένο από καιρό. Κοίτα να δεις, πόσο εύκολα λοιπόν αδειάζει ένα δωμάτιο, που έκανε χρόνια να φτιαχτεί, με μεράκι και βάσανα.

Κι όταν το δωμάτιο αδειάζει και σου φανερώνεται, όταν το κοιτάς και διαπιστώνεις πως γερνούσε κι εκείνο μαζί σου, όταν μένετε οι δυο σας κι αρχίζετε κι αναπολείτε το παρελθόν, όταν θυμάστε πόσα περάσατε τόσα χρόνια, πόσες πίκρες και χαρές μοιραστήκατε, τότε λυγίζεις στην αγκαλιά του. Το δωμάτιο είναι άδειο, μα δεν έχει χάσει τίποτα από την τρυφερότητα του.

Ίσα-ίσα, έχει έρθει η ώρα του μεγάλου αποχωρισμού κι εκείνο ξέρει ότι σε χάνει, αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Εξάλλου, μην το ξεχνάς: εκείνο είναι σε πιο μειονεκτική θέση από σένα. Γιατί εσύ φεύγεις, αλλά εκείνο μένει εκεί, αδειανό από την απουσία σου, με το άρωμα σου να έχει διαπεράσει τους τοίχους του, με τις αναμνήσεις σου να έχουν εισχωρήσει στους πόρους του. Κι ενόσω εσύ κλαις, οι τοίχοι του έχουν σκύψει ελαφρώς επάνω σου, για να σε παρηγορήσουν, για να πάρουν λίγο ακόμα από την αύρα σου, για να σε αποχαιρετήσουν.

Ξέρεις ότι έχει έρθει πια η ώρα να φύγεις, αλλά δεν μπορείς να το αποχωριστείς με τίποτα. 
Κοίτα να δεις ειρωνεία, τόσες παγωμένες μέρες πέρασες μέσα του, τότε που το μάλωνες, γιατί το καλοριφέρ ήταν σβηστό, αλλά οι τοίχοι του δεν ήταν ικανοί να σε ζεστάνουν και σήμερα, έχει βγάλει έξω έναν ήλιο, που εισχωρεί από τα μεγάλα του παράθυρα και καίει τα δάκρυα σου. Τα πόδια σου είναι καρφωμένα στο φθαρμένο του δάπεδο και δεν βρίσκεις την πόρτα.

Το λιγότερο που μπορείς να κάνεις για εκείνο, είναι να αφήσεις το βάζο με τα λουλούδια σε μια γωνία. Να σκύψεις και να φιλήσεις ευλαβικά τους τοίχους του και να κλείσεις την πόρτα. Ξέρεις ότι θα σου πάρει πολλά χρόνια να αποχωριστείς τις μνήμες σου, πως, όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτοί οι τοίχοι θα σε αποζητούν κι όταν βγαίνεις στον ήλιο αναρωτιέσαι, γιατί άραγε δεν συμμάχησε σήμερα ο καιρός με την ψυχή σου, να χιονίζει γύρω σου παγωμένες νυφάδες. 

(Προϊόν Μυθοπλασίας Και Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση)
__________________ "o pio pistos filos tou skylou" ______________ Foto _____ Κλικ! _________

___________________________ "o pio pistos filos tou skylou" _____________________________

ΕΙΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΕΜΕΛΟΥΣ;...

Θες να ονειρευτούμε πως όλα είναι αλλιώς;

Είσαι να παραστήσουμε τους ανέμελους;

Να θυμηθούμε τις ημέρες της χαράς!

Να οργανώσουμε μια μεγάλη γιορτή!

Θες να υποδυθούμε πως υπάρχει Μέλλον;

Πως είναι όλα Οκ και τα έχουμε εξασφαλισμένα;

Διάλεξε βραδινό ένδυμα και μη φοβάσαι.

Δεν είναι ανάγκη να ξοδευτείς.

Το αγαπημένο σου τζιν φόρεσε μόνο.

Εκείνο με τα ξεθωριασμένα χρώματα.

Κι εκεί κάτω στο βάθος της ντουλάπας

Ψάξε και βρες ένα κουτί με κόκκινη κορδέλα.

Εκεί μέσα έχω κρύψει κάτι χαμόγελα.

Βάλε το πιο φωτεινό.
Εκείνο της υπόσχεσης.

Κάνε όσο πιο γρήγορα μπορείς.

Ραντεβού στα όρια του ουρανού.

Να χωρέσουμε κάτω από το σύννεφο.

Να ταξιδέψουμε δωρεάν με ένα εισιτήριο.

Μπα σε καλό σου!
Τι κάνεις; Στάσου!

Μη βάζεις μαύρο απ' την καρδιά σου!

Μη βάζεις μαύρο απ' την καρδιά σου...

Μπα σε καλό σου!

Μην κλαις να ζήσεις!

Και ξεθωριάσει..

Και μου το σβήσεις...

Εμπιστεύσου με μια φορά ρε γαμώτο.

Όσο περνάει η ώρα..

Θα φωτίζει ο ουρανός Παρέες. 

Να το δεις που ως το βράδυ...

Θα είμαστε όλοι ως τ' αστέρια των ευχών.

Ανοιχτή πρόσκληση προς κάθε ενδιαφερόμενο:
Απόψε κάτω από τον ουρανό...
Μαζεύουμε υπογραφές για το Όνειρο...

__________________ "o pio pistos filos tou skylou" _________ Foto & Foto ____________________

ΑΠΟ ΤΟ ΡΟΒΑΝΙΕΜΙ ΩΣ ΤΟ ΜΠΑΛΙ...ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΡΟΜΟΣ!

Αλλαγή στο σκηνικό του καιρού σήμερα, καθώς....αφουγκράστηκα πως το θέλει ο λαός των blogs! Κάθε μέρα πολιτικά-πολιτικά, το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται κι ο Μιχάλης!! Καλέ, ο Μιχάλης ντε! Ο ραλιάρης; Ο αναρχοαυτόνομος; Ο εραστής των νοτίων προαστίων!

Σ' αυτόν τον τόπο δεν θα πλήξουμε ποτέ λέμε! Αλλά ούτε και θα διορθωθούμε! Είναι θέμα dna! Είναι θέμα στυλ! Είναι σίγουρο πως από χθες, κυκλοφορούν οι άπειρες ατάκες για τον "αγωνιστή" Μιχάλη. Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία, εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι!

Χθες βράδυ στόλισα το δέντρο (επιτέλους!). Συμβολικά, το πρώτο στολίδι που κρέμασα είναι ένα υπέροχο δώρο! Όχι ότι έπεσα από τα σύννεφα με το δώρο βέβαια -καθώς το ανέμενα!- Με την αποστολέα όμως έπεσα από τα σύννεφα, αφού είχαμε ονειρευτεί τόσες φορές οι δυό μας πως πετούσαμε προς ονειρεμένα μέρη κι ήρθε ένα δώρο από κείνη και με απογείωσε! :)

Τι δηλαδή; Τυχαία "διαφωνούσαμε" κατά καιρούς για τον επόμενο ταξιδιωτικό μας προορισμό; 

Ξεκινήσαμε με το Ροβανιέμι......"συμβιβαστήκαμε" για το Μπαλί κι εντέλει......προσγειωθήκαμε να καταλήξουμε....κάπου εδώ κοντά!! Πάντως Μαρία μου παραμένω αμετακίνητη: εξωτερικό λέμε!

Αλλά, το σημαντικό γεγονότο της χρονιάς είναι πως -εξαιτίας της Μαρίας- έμαθα να περνάω 
τις φωτογραφίες από την μηχανή στον υπολογιστή!!!!!! Ας πιούμε λοιπόν όλοι μαζί. σ' αυτό το ευχάριστο γεγονότο!! Ιδού σήμερα η παγκόσμια πρώτη! Απαιτώ επιείκεια παρακαλώ, καθώς είναι η πρώτη μου απόπειρα κι έκανα ο,τι μπορούσα η γυνή! Σάμπως ξέρω να το ξανακάνω;;

Κανονικά Μαρία, έπρεπε να μου στείλεις αεροπορικά εισιτήρια (!) κι όχι στολίδια, αλλά τεσπα!

Έστω και νοερά, εμείς θα εξακολουθούμε να ταξιδεύουμε στο παντού, μέσα από τα blog μας!

Με την ευγενική χορηγία της πολύ πολύ αγαπημένης μου: Συμπεθέεεερα θεά είσαι αγάπη μου!

Υ.Γ Άντε και την εμφάνισα σήμερα τη φωτογραφία! Αν υποψιαστώ ότι θα χρειαστεί να το ξανακάνωωωωω δε θυμάμαι Χριστό!!!

__________________ "o pio pistos filos tou skylou" _______________ Foto ____________________

Η Φωτογραφία Της Εβδομάδας: Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς...

Και που λέτε γατούλες μου, μια φορά κι έναν καιρό ήτανε τα "πόθεν έσχες" των πολιτικών!!! 

Ας αρχίσουμε να γελάμε από τώρα, με εκείνο το γάργαρο γέλιο αλά Τασσώ Καββαδία, που..... συνήθιζε να τρελαίνεται στις ταινίες και να γελά υστερικά, όταν το μυαλό χτυπούσε κόκκινο!!

Δεν έχω σκοπό να σας κουράσω με -τα- νούμερα (της κοινωνίας) καλές μου γατούλες, έτσι όπως κοιμόσαστε ειρηνικά τον ύπνο του δικαίου! Κοιμηθείτε εσείς και η ατυχία σας δουλεύει! Μόνο, ρίξτε μια ματιά πριν πάτε για ύπνο: το τζάκι το σβήσαμε ή θα φάμε κι άλλη κατσάδα;;

Διότι, όλο το ρεζουμέ εκεί βρίσκεται! Μετά τα διακοσμητικά σώματα του καλοριφέρ, τώρα έρχονται και τα διακοσμητικά τζάκια! Όχι, που θα μου πάρετε αέρα και θα μου κάνετε ο,τι θέλετε!! Ποιον ρωτήσατε καλά κι αθώα μου γατάκια και τολμήσατε να ανάψετε το τζάκι;; Ε;;

Οι αυτοκράτορες υπήρξαν σαφείς: "Καθίστε φρόνιμα, μουγκά και ξεπαγιασμένα, αλλιώς θα σας θάψουμε ζωντανά! Γατάκια! Ξέρετε ποιοι είμαστε εμείς ωρέ;; Έχετε δει τα πόθεν αίσχος μας;;; Πόσο ακόμα θα σας πάρει να το μάθετε πως ο ισχυρός έχει τ' απάνω χέρι;; Και στην τελική, 

τι να σας κάνουμε;; Ας δουλεύατε κι εσείς σαν τα σκυλιά (γατάκια!) να τα κονομούσατε!" 

Είπαν οι αυτοκράτορες κι αλλάξανε πλευρό! "Αλλά εσείς είχατε πιάσατε καναπέ γωνία και δεν το κουνούσατε με τίποτα!! Ενώ εμείς είχαμε πιάσει το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί και σας αλλάζαμε τα φώτα! Ώπα! Λάθος! Τα πετρέλαια!! Τα αγαθά κόποις κτώνται! Αγαθοβιόλικα! Ξεχάστε τα αυτά που ξέρατε κι ανεβείτε στα κεραμίδια, όσο έχετε ακόμα κι απ' αυτά δηλαδή!"

 
__________________ "o pio pistos filos tou skylou" _______________ Foto ____________________

ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ...

Οι μεγάλες προδοσίες, άλλοτε γνωστές σε όλο τους το εύρος κι άλλοτε όχι, λίγο πολύ είναι καταδικαστέες από το σύνολο του ελληνικού λαού. Αυτοί που πρόδωσαν το έθνος πάντα θα αποτελούν μαύρες κηλίδες στον χάρτη της Ιστορίας του. Κι ο λαός δεν είναι άμοιρος ευθυνών. 

Γιατί, αυτές τις δύσκολες εποχές, όλοι μας έχουμε το μερίδιο της ευθύνης για την στάση που κρατάμε απέναντι στα γεγονότα. Κι εμείς οι πολίτες πολλές φορές -συνειδητά ή ασυνείδητα- προσθέτουμε μια μικρή ή μεγάλη προδοσία στον καμβά της ιστορίας. Με τις επιλογές μας.

Προδοσία είναι, να έχει κόψει η ΔΕΗ το ρεύμα σε χιλιάδες νοικοκυριά και να δέχονται κάποιοι πολίτες να συμμετάσχουν στην διαφημιστική καμπάνια, για την δήθεν εξυπηρέτηση του πολίτη!

Προδοσία είναι, να έχει κλείσει ο υπουργός "Υγείας" τόσα νοσοκομεία, να έχει καταστήσει τα φάρμακα απαγορευτικά, να κλείνει τον ΕΟΠΥΥ και να υπάρχουν πολίτες -κυρίως καλλιτέχνες- που δέχονται να διαφημίσουν ιδιωτικά ιατρικά κέντρα και ασφαλιστικά πακέτα νοσηλείας.

Προδοσία είναι, ενώ κλείνει ο ΕΟΠΥΥ, να υπάρχουν πολίτες που δέχονται να διαφημίσουν τις εταιρείες με τα 5ψήφια νούμερα, που πληρώνονται αδρά για τα ραντεβού με τους γιατρούς (!!!)

Προδοσία είναι, να δέχονται πολίτες να διαφημίζουν κάποια καταστήματα με δήθεν ευκαιρίες τιμών, μέσω φαιδρών διαφημιστικών σλόγκαν, φτηνής προπαγάνδας και ευτελών διαλόγων.

Προδοσία είναι, να αυξάνονται καθημερινά τα κρούσματα των απολύσεων και στον ιδιωτι- 

κό και στον δημόσιο τομέα και να υπάρχουν πολίτες που φθονούν όσους εργάζονται ακόμα!

Προδοσία είναι, να υπάρχουν εργοδότες που χρησιμοποιούν αναίσχυντα τους εργαζόμενους, απομυζώντας τους και εξαντλώντας επάνω τους κάθε μορφή εξουσίας αλλά και κυνισμού. 

Προδοσία είναι να υπάρχουν πολίτες που ψωνίζουν τις Κυριακές από τα πολυκαταστήματα, 
εις βάρος των μικρών, που -λόγω περιορισμένου προσωπικού- δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό.

Προδοσία είναι, να παρουσιάζουν τα ιδιωτικά κανάλια κάποια θέματα κοινωνικής ευαισθησίας κι ενώ συνομιλούν με κάποιους πολίτες, να τους διακόπτουν για να ρίξουν τις διαφημίσεις!

Προδοσία είναι, να παρουσιάζουν τα κανάλια κάποιες εκπομπές με πρόσχημα την κοινωνική ευαισθησία των παρουσιαστών και να ζουμάρουν οι κάμερες στα δακρυσμένα μάτια των καλεσμένων που ξετυλίγουν το δράμα τους, ενώ παράλληλα διαφημίζουν ένα σερβίτσιο πιάτων!

Προδοσία είναι, να μην συμπαρίσταται η μια κοινωνική ομάδα στην άλλη με όλους τους τρόπους, αντιθέτως, να προσπαθούν να διαβάλουν και να συκοφαντήσουν, η μια την άλλη! 

Προδοσία είναι, να περιμένεις την ημέρα των εκλογών για να αποτινάξεις (με κάθε επιφύλαξη) από πάνω σου, μια κατάσταση που σε βυθίζει σ' ένα κώμα, μη αναστρέψιμο. Προδοσία είναι..... 

__________________ "o pio pistos filos tou skylou" _______________ Foto ____________________

ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΓΙΑ ΝΑ 'ΡΘΕΙΣ ΕΣΥ...

Α! Ρε Δέσποινα! Ότι θα έμπαινες στη λίστα με τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ούτε που το είχες φανταστεί νομίζω. Προφανώς και ο Φοίβος διαθέτει μεγαλύτερη φαντασία από σένα! Κάτσε τώρα για να μην παρεξηγηθώ! Στη δική μου λίστα περιλαμβάνεσαι! Σ' εκείνη που "τα κάλαντα" σου είναι τα πιο ατμοσφαιρικά, αν μη τι άλλο. Το ξέρεις το ανέκδοτο με τον λαγό και την αρκούδα; Που ο λαγός έλεγε σε όλα τα ζώα πως περίμενε την αρκούδα για να την .....γα....ει κι όταν εμφανίστηκε η αρκούδα της είπε ότι λέει καμιά μ@λ@κί@ να περνάει η ώρα;;;

Σόρρυ ρε Δεσποινάκι, αλλά εγώ μια φορά "τα κάλαντα" σου τα έκανα χορογραφία! Που, πως, πότε, μη με ρωτάς! Δεν θα σου πω, δεν πα' να μου φέρεις εδώ το........Νότη να με απειλεί με "δαίμονες"! Άσε που δεν πρόκειται να το πω και σε κανέναν άλλον δλδ, όσο κι αν χτυπιέται!!

Πιο εύκολο το έχω να σου πω πως τα αγαπημένα μου Χριστούγεννα είναι αυτά που κάθε χρόνο τα προσμένω εναγωνίως κι όλο προσπαθώ να μπω στο κλίμα και να τα φανταστώ ονειρεμένα, αλλά μετά όλο κάτι γίνεται, γιατί από όλα κάτι λείπει, αφού δεν είναι διαφήμιση!!

Καλά! Τώρα άμα σου πω ποιο ξένο τραγούδι σε συναγωνίζεται στην πρώτη θέση, σε βλέπω να μασάς τις κοτσίδες σου και να παραληρείς, αλλά δε σε λυπάμαι ρε μάνα μου! Διότι, όταν εγώ άκουγα το last christmas εσένα δεν σε ήξερε ούτε η μάνα σου! Ώπα! Αρκούδα, σόρρυ καλέ!

Να υποθέσω ότι ύστερα από όλα, σκοτίστηκες να μάθεις ότι εύχομαι φέτος να ανοίξει η γη και να καταπιεί το κάθε απόβρασμα αυτής της κοινωνίας, καθώς σε κόβω θρησκόληπτο άτομο κι ένα σοκ θα το έχεις υποστεί!! Τουλάχιστον να τολμήσω να σου πω ότι φέτος περιμένω να μου φέρει ο Άη Βασίλης έναν μεγάλο βούρδουλα, για να τακτοποιήσω κάτι "εκκρεμότητες" που 'χω;

Μετά από όλα αυτά, το λιγότερο που μπορώ να κάνω Δέσποινα μου, για να σε αποκαταστήσω (μετά το κάζο που έπαθες από το Νότη!) είναι να αναρτήσω "τα κάλαντα" σου, που τα λατρεύω!

Ε, ρε τι έχω να ακούσω πάλι! Όχι μόνο για τις μουσικές μου επιλογές (ρε παιδιά, δεν είπαμε πως η μουσική δεν έχει σύνορα;; το είπε και η Άντζελα, όταν τη ρώτησαν αν θα τραγουδούσε ποτέ στα κατεχόμενα!!), αλλά κι επειδή -εκτός από το κουμπαρόνι και το τρελοκομείο- δεν θυμάμαι να μνημονεύσω με τίποτα τους υπόλοιπους 5; 6; που είχαν όλοι τις ίδιες απορίες! :((

Υ.Γ Το Δεσποινάκι είναι αυτό μέσα στο νερό! Τι τράβηξες μάνα μου γι' αυτό το video clip;;

______ "o pio pistos filos tou skylou" ___ Βραβείο: στο βάθος κήπος! Foto  ______

ΟΧΙ ΑΛΛΗ MAMACITA...

Μέχρι να περάσουν οι γιορτές θα χρειαστώ κλινική αποτοξίνωσης από το πολύ mamacita! Δεν αντέχεται άλλο πια αυτό το τραγουδάκι, το οποίο -και ωραίο να ήταν κάποτε- μετά από 

τις τόσες επαναλήψεις αηδία κατάντησε! Μετά την (γνωστή) διαφήμιση, ακούγεται πια παντού!

Αντιθέτως, δεν με βλέπω να μπουχτίζω από τα σοκολατένια μελομακάρονα! (μ' ακούει κανείς;)

Είναι άδικο (αυτό με τα μελομακάρονα!) Καθώς, το τραγούδι, ναι μεν σου σπάει τα νεύρα, αλλά δεν παχαίνει τουλάχιστον γαμώτη μου! :( Έχω πάθει εμμονή και με τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια! Τα ακούω σχεδόν συνέχεια στο αυτοκίνητο, μπας και ξεχαστώ και με σώσω/ουν!

Αν θες καμιά άλλη πρόταση, να σου δώσω μια συνταγή για μπισκότα χριστουγεννιάτικα, αλλά δεν έχω επιχειρήσει να φτιάξω ποτέ και δεν κάνει να σε στείλω αδιάβαστο, μέρες που είναι! Τι διάολο; Δεν υπάρχουν πιο "κατάλληλοι" από μένα για να μας ξεκάνουν; Να συμβάλλω κι εγώ;;

Σκέφτηκα όμως να σου κάνω μια πρόταση μέσω μιας περσινής μου ανάρτησης, τότε που δεν με ήξερε ούτε η μάνα μου και μετά με έμαθαν κι οι πέτρες! Χαχα! Διαθέτω χιούμορ και τέλος!
Ένα κλικ εδώ θα σε πείσει πως πέρυσι σουλατσάραμε εδώ μέσα, σαν να ήταν άδειο γήπεδο!
Κι έπειτα ήρθατε εσείς και είδανε φαγητό οι κατσαρόλες μου και μπουρεκάκια τα ταψιά μου!
Είμαι που είμαι Μάρθα Βούρτση, ας μην γίνω κι άλλο μελό! Σας ευχαριστώ όλους για όλα! ;)

Κάνε εδώ το "the click"!!! Αφιερωμένο στον "άσωτο γιο" γιατί πολύ με συγκινεί!

__________________ "o pio pistos filos tou skylou" _________ Foto & Foto  ____________________

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΤΡΕΛΗΣ...

Έστριψα δεξιά στο φανάρι. Βρέθηκα σε μια άγνωστη περιοχή. Έστριψα και πάλι δεξιά. Είχα 

πια χαθεί. Έστριψα στο επόμενο φανάρι αριστερά και κατάφερα και ξαναβγήκα στη λεωφόρο.

Στη κεντρική λεωφόρο είχε μπουλντόζες κατά μήκος του δρόμου και η έξοδος ήταν κλειστή. Σκέφτηκα ότι το κουράζω το πράγμα, ότι κάποιος σήμερα έχει αποφασίσει να μην με αφήσει να φτάσω στον προορισμό μου ποτέ κι ότι το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να πάω σπίτι.

Αμέσως μετά όμως σκέφτηκα ότι αυτό δεν θα το άντεχα. Έπρεπε να κάνω κάτι για να ξεχαστώ και να απασχολήσω το μυαλό μου, αλλιώς θα τρελαινόμουν. Μπήκα στο Παζάρι του Βιβλίου. 

Δεν είχε κόσμο καθώς ήταν ακόμα νωρίς το απόγευμα. Άρχισα να ανοίγω χιλιάδες σελίδες.

Να διαβάζω λογοτεχνία, ποίηση, μαγειρική, τα λάθη των γονέων, ταξίδι στην Ανατολική Ασία, μπαχαρικά για πικάντικη κρεατόσουπα, ροφήματα για το κρύωμα, φυσικές μάσκες προσώπου. 

Όλα αυτά γέμιζαν το κεφάλι μου και το αποσυντόνιζαν. Το έβγαζαν από τα τρελά μονοπάτια.

Η διοργάνωση αυτή φθείνει κι αν θυμάμαι καλά, στο έχω ξαναπεί στο παρελθόν. Αλλά εγώ έπρεπε να βρω βιβλία οπωσδήποτε. Τόσες χιλιάδες σελίδες, δεν μπορεί, κάτι θα είχαν να πουν.

Τελικά επέλεξα 5 βιβλία. Κυρίως κλασσικά. Βλέπεις, μαζί με άλλα 17; 18; που έχω στο σπίτι αδιάβαστα ακόμα, θα κάνουν πολύ καλή παρέα! Αδιάβαστη θα πάω, μα με βιβλία γύρω μου!

"Το ημερολόγιο ενός τρελού", "Η μύτη" του Νικολά Γκόγκολ και τα 2. "Το όνειρο ενός γελοίου" του Ντοστογιέφσκι. "Η κόλαση των Αγγέλων" Τότα Τσάκου-Κονβερτίνο. Δεν είναι κλασσικό.

Και τέλος "Το μικρό έλατο". Λίντα Έβελιν Αλεξάνδρου. Παιδικό και εικονογραφημένο. Ο,τι πρέπει για ενήλικα τραύματα. Η ιστορία ενός μωρού έλατου, που το κόβουν οι άνθρωποι χωρίς ενοχές, το αποκόβουν άκαρδα από τους γονείς του (!) και το παίρνουν σπίτι τους για στόλισμα.

Η παιδική λογοτεχνία πολλές φορές με γιάτρεψε και με απέκοψε επιτυχώς από την πραγμα-

τικότητα. Διάγω δύσκολα 24ωρα. Πως λένε οι γιατροί, τα πρώτα 24ωρα είναι τα πιο κρίσιμα;; 

Δεν είμαι σε θέση να σου μιλήσω περισσότερο. Δεν δύναμαι για πολλούς και ποικίλους λόγους. Εξάλλου, το ίντερνετ έχει απλά εναρμονιστεί με τη γενικότερη κατάσταση μου, κόβεται συνεχώς. Η ψυχολογία μου είναι σκούρο πράσινο. Χθες έπεσε και το δέντρο έξω από το σπίτι.

______________ "o pio pistos filos tou skylou" _______________________ Foto ____________