Τί άλλο να επιθυμήσει κανείς στη ζωή του; Μιά γατουλένια παρέα μέσα, όταν η βροχή χορεύει έξω
Κάπου διάβασα ότι όσο μεγαλώνει κανείς, ο χρόνος κυλά πιο γρήγορα. Εντάξει τώρα. Ο χρόνος είναι ο μόνος που κυλά στον ίδιο ρυθμό, εμείς όμως, μιας και περνάμε από μέσα του, έχουμε την αίσθηση ότι περνά πιο γρήγορα, και η εξήγηση λέει, είναι πως, επειδή έχουμε ζήσει σχεδόν τα πάντα, δεν μας κάνει πια τίποτα εντύπωση, κι εκεί που ήταν Δευτέρα, να 'σου και ξημερώνει Παρασκευή. Το χειρότερο είναι άλλο. Πως, εκεί που ήταν νιάτα, να 'σου και ξημερώνει γηρατειά.. Κι ενώ το μπεμπέ κάθε πρωί που ξυπνά είναι ενθουσιασμένο γιατί μαθαίνει και κάτι καινούργιο, ο μεγάλος χάνει κάθε ενθουσιασμό τύπου "πω πάλι σ/κ γαμώ την τρέλα μου"
Βέβαια η φύση η δόλια προσπάθησε, αιώνες πριν, να μας δίνει εναλλαγές για να μη βαριόμαστε. Βρε τί καλοκαίρια με ήλιους και δροσερά μελτεμάκια, βρε τί φθινόπωρα με θεσπέσια φύλλα στα δέντρα και σιγανοψιχάλισμα, βρε τί χειμώνες με αλκυονίδες ημέρες, βρε τί άνοιξες με λαχταριστά λουλούδια και αρώματα.. Με τίποτα δε μέναμε ευχαριστημένοι οι "νοήμονες". Όλο και κάτι παραπάνω μάς έλειπε, και καταλήγαμε ότι η φύση δεν είχε δα ποιήσει και τα πάντα εν σοφία! Τώρα σε τα μας, τώρα;!
Τσάμπα κι άδικα είχε κάτσει ο θεός κι είχε φτιάξει και τους μήνες και τα δέντρα και τα βουνά και τα ποτάμια. Όοοοοχι! Εμείς εκεί, πείσμα τρελό, θα τον μεθύσουμε τον ήλιο, σίγουρα ναι, κι ας ρίχνει έξω βροχή και χαλάζι! Βρε δεν πα' να! Ε, με τούτα και με κείνα, φτάνουμε στο σήμερα, όπου, δεν πα' να (ξανά) λέει η φύση ότι είναι αρχές φθινοπώρου; Κάποιοι δεν συγκινούμαστε καθόλου ούτε με τα κίτρινα φύλλα ούτε με τα λυπημένα δέντρα, ενώ την ίδια στιγμή κάπου αλλού -όχι και τόσο μακριά από εμάς- κάποιοι άλλοι δίνουν μάχη να πείσουν τη φύση να σταματήσει πλέον την μπαρουτιασμένη εκδίκηση. Τώρα; Τώρα είναι αργά αγάπη μου γλυκιά.
Ομολογώ ότι δεν είχα σκοπό να μιλήσω για την κλιματική αλλαγή (αν θέλετε να σας πω για την εγκληματική..) Εγώ για το φθινόπωρο ήθελα να μιλήσω, αλλά και για την ομορφιά τής κάθε εποχής. Γιατί η φύση ακόμα μας κάνει τη χάρη και μας δωρίζει ομορφιές απλόχερα. Κι ο Οκτώβρης (-αν δεν σε έχει κάψει πρώτα ο γαμωμητσοτάκης, να σε αλείψει μετά με πλημμύρα και θάνατο-) είναι άλλος ένας μήνας που έχει υπέροχα χρώματα στην παλέτα του, ενώ οι μέρες του μοσχοβολούν σταφύλι, *αλλά τα βράδια τί όμορφα που μυρίζει η γη.. τί όμορφα..!🧡 Ξεπεζεύει το φθινόπωρο..
.jpg)
✰*•˛❤˛•*✰♡*•˛❤✰❤✰ ✰ ✰❤✰❤˛•*♡✰*•˛❤˛•*✰
.jpg)
