Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Η ΑΙΘΑΛΟΜΙΧΛΗ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΜΑΣ...


Υπάρχει μια Χώρα βυθισμένη στην ύφεση του εγωκεντρισμού της, που αποδεικνύει καθημερινά, πως είναι ένα κουτί με αμέτρητα μικρά κι ασύνδετα κομματάκια, έτσι, που ακόμα κι ένας επίμονος όσο κι επιμελής χομπίστας, δεν θα κατάφερνε ποτέ να τα ενώσει ως ολόκληρο σχέδιο ενός παζλ


Πολλές γειτονιές, πολλές πόλεις, πολλά χωριά, μοιάζουν σαν να κατοικούνται από φαντάσματα, σκιές, άλαλους κατοίκους... 


Κάτι αλλαφροϊσκιωτα μίζερα ανθρωπάκια, που περπατούν νυχοπατώντας μέσα στη νύχτα, με τον φόβο μην τυχόν και τρομάξουνε το "τέρας"! 


Όπου "τέρας" βλέπε "Μνημόνιο"...


Το "τέρας" λοιπόν, έχει πάρει...κεφάλι προ πολλού κι έχει κάτσει πάνω από τα κεφάλια μας. 


Σαν την αιθαλομίχλη τις κρύες νύχτες του χειμώνα, που ο άνεμος γυρίζει σε νοτιά και δεν διαλύει το νέφος με τίποτα... 


Δεν τίθεται βεβαίως καν το ερώτημα, πότε στην ευχή αποκοιμήθηκε "γλυκά" ένας ολόκληρος λαός, από την στιγμή που υπάρχουν...τρανές αποδείξεις πως ο ίδιος ο λαός έχει αποφασίσει αυτοβούλως, να παρατείνει την "σιέστα" του μέχρι τελικής πτώσεως...


Η "Ζωή" δείχνει να κινείται σε σουρεαλιστικούς ρυθμούς, κουκουλωμένη από μια ζοφερή πραγματικότητα κι από μια απάθεια...θαρρείς και γυρίζεται κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας κι οι πρωταγωνιστές σε ρόλους slow motion... 


Κάποιοι έφτασαν να μιλήσουν ακόμα και για τα χημικά που ρίχνουν "ειδικά" αεροπλάνα πάνω από τον ελλαδικό χώρο, αδρανοποιώντας απόλυτα, ακόμα κι εκείνους τους πολίτες που κάποτε δήλωναν "αγανακτισμένοι"... 


Πως όμως όλα αυτά τα χημικά, που προσγειώνονται πάνω στα κεφάλια μας, καταφέρνουν και ακυρώνουν δράσεις και αντιδράσεις, σκεπάζοντας επιλεκτικά τα πλήθη σε κατοικίες, γειτονιές, συνοικίες ολόκληρες, αλλά κρατούν μια ολόκληρη Βουλή "μάχιμη" και αλληλοσπαρασόμενη;...


Παραμένει ερωτηματικό μέγα...


Εξαντλημένοι Άστεγοι. 

Κλειδαμπαρωμένοι Άνεργοι. 
"Κουμπωμένοι" Μισθωτοί. 
Φτωχοποιημένοι Συνταξιούχοι. 
Αλλοδαποί Άρτι Αφιχθέντες. 
Νεολαίοι Μετανάστες. 
Νεολαίοι Παραιτημένοι. 
Αστική Τάξη Γυάλινης Σφαίρας. 
Πλουτοκρατία Αυτιστική. 
Συνδικαλισμός με Μαύρο Χιούμορ.
Υγεία στον Γύψο.
Παιδεία Χωρίς Ψωμί. 
Κανάλια Ξεπουλημένα. 
Εκκλησία Απυρόβλητη. 
Δικαιοσύνη Καμένη από "Ήλιο Νοητό". 
Εξουσία Πορωμένη.
Λογική στα Κάγκελα.

Πες μου τώρα εσύ λοιπόν, τι παζλ θα φτιάξεις...


Μην τρομάξεις. 

Κάποτε θα το μάθαινες κι αυτό που θα σου πω. 


Ξέρεις, δεν απογράφησαν ποτέ πουθενά  οι Αρνητές της Πικρής Πραγματικότητας... 


Μόνο βρήκαν για λίγο τον δρόμο που οδηγούσε προς την Μεγάλη Πλατεία στο κέντρο της πόλης κι ύστερα έσυραν νωχελικά, τα βήματα της αυτο-ικανοποιούμενης συνείδησης τους, μπαίνοντας ξανά στο Μετρό κι επιστρέφοντας στο βελούδινο καναπέ του ημιυπαίθριου σαλονιού τους.. 


Εκεί, μακριά από το παράθυρο, και με τετελεσμένο το "καθήκον"... Ως όφειλαν τα "σωστά" φυτά εσωτερικού χώρου, σύμφωνα με τις προδιαγραφές τους, που έτσι κι αλλιώς, έχουν ξεκαθαρίσει προ πολλού πως είναι απλά...διακοσμητικά. 


Σε μέρος σκιερό και δροσερό. Πολύ δροσερό. Με χαμηλές θερμοκρασίες κάπου εκεί κοντά στο μηδέν.


Στο μηδέν των ονείρων, στο μηδέν των αγώνων, στο μηδέν του επαναπροσδιορισμού.  

Το "νοικοκύρεμα", μια παρεξηγημένη έννοια, που εύκολα παρερμηνεύτηκε από χιλιάδες "εαυτούληδες" ως "αρπαγή", "υφαρπαγή", "κεκτημένο δικαίωμα"... 


Κι ύστερα πάλι...αχ! εκείνος ο Λαός!... Ποιος να κάνει πως δεν το βλέπει;... 


Είναι μοιρασμένος σε δυό μέρη: Ο Λαός κι ο Καθρέφτης του. Διχασμένη προσωπικότητα. 


Κι ο Καθρέφτης συναίνεσε, να ενσαρκώνουν εναλλάξ αυτούς τους δυο ρόλους. 


Ο Καθρέφτης του Λαού. 


Κι ύστερα πάλι...ο Λαός του Καθρέφτη. 


Δίκαιη μοιρασιά... 


ΔΕΝ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΕΤΣΙ ΕΥΚΟΛΑ ΟΙ "ΠΛΑΤΕΙΕΣ" ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΟΤΑΝ Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΤΟ "ΠΑΚΕΤΟ"... 


Δες τους "επαναστάτες" του γλυκού νερού, που ροβόλισαν τον "αναίμακτα αποκτούμενο" οβολό τους και τον στεγανοποίησαν "σε μέρος σκιερό και δροσερό"... 


Τον ταξίδεψαν χιλιάδες μίλια μακρυά από τον "κίνδυνο", κι ελάφρυναν τον ύπνος τους, μ' ακρογιαλιές-δειλινά... 


Το "Περιουσιολόγιο" της Διαφθοράς και του Βολέματος...


Όλοι εναντίον όλων. Κανείς έναντι του εαυτού του. Εκποίηση αξιών: 95%. Ευκαιρία...


"ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ...ΚΑΝΕΝΟΣ".


Τι κοιτάς με απορία το νέφος πάνω από το βλέμμα σου! 


ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΘΑΛΟΜΙΧΛΗ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΜΑΣ ΗΛΙΘΙΕ... 


Αιώνες τώρα αποτινάσσουμε "σκλαβιές" από πάνω μας, απλά και μόνο αναμένοντας καρτερικά πότε θα αποφασίσει ο εχθρός να μας εγκαταλείψει από μόνος του... 


Φαντάσου λέει και να γινόμασταν κάποτε "Έθνος"...


(Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η αντιγραφή και η αναδημοσίευση)

"Πες μου δεν το βλέπεις πως φοβάμαι το σκοτάδι στο κενό
για ποια...επανάσταση μιλάμε που προσπαθώ όρθιος να σταθώ..."



29 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Και με πολύ μεγάλη συναισθηματική φόρτιση σε πληροφορώ...
      Ξύστηκαν πληγές...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!
      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  2. Σ' αυτή τη χώρα, που δεν είναι των αγγέλων,
    αγκουσεμένο κρύβεται το Μέλλον,
    πριν του παρόντος η μιζέρια να τ' αγγίξει
    κι αφτέρουγο στα βρόχια της το πνίξει.
    Στου ανθρωποβάλτου την πνιχτήν ομίχλη,
    το χθεσινό το Μέλλον καταπνίχθει
    σπίθες μικρές φωτιάς σκορπώντας μόνον,
    που δεν μπορούν να γίνουν Ήλιος Ανατέλλων,
    σ' αυτο τον κόσμο,
    που δεν είναι των αγγέλων...
    Άννα Πάρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια χαρά γράφουμε όλοι μας βρε παιδιά. Καιρός τώρα νομίζω να πάμε και παρακάτω...
      Φιλάκια Άννα-Πάρος από την...αστραπόβροντη Αττική!

      Διαγραφή
    2. Κάτι μας βγαίνει πετρινη φίλη μου, όταν ξύνονται πληγές. Γιατι η καρδιά μας δεν ειναι από πέτρα και πονάει ( gamoto)
      Άννα Παρος

      Διαγραφή
    3. Μπορεί η καρδιά μας να μην είναι από πέτρα, είναι όμως "καρδιά-αγκινάρα", με την έννοια της "αβάσταχτης ελαφρότητας του είναι".
      Πουθενά δεν μας βρίσκει κανείς τελικά!

      Διαγραφή
  3. Δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα μπορούσε να κρυφτεί τόση ποιητική διάθεση μέσα στην παρότρυνση για ξύπνημα, μέσα στη δική σου αγανάκτηση.
    Ευχαριστήθηκα πολύ που το διάβασα.
    Έχεις οίστρο...
    και καθώς σε διαβάζω σκέφτομαι...
    βρε λες να παρακινηθούν μερικοί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας ψάξουμε τον καλύτερο τρόπο να παρατρύνουμε και να παρακινήσουμε όσους μπορούμε περισσότερους.
      Που ξέρεις; Η "ποιητική" διάθεση μπορεί να είναι ένας ακόμη τρόπος και να αποδειχτεί (αυτός!) ο αποτελεσματικότερος...
      Φιλάκια Φλωρούκο μου!

      Διαγραφή
  4. Νιώθω πολύ οικείος με την ανάρτηση!
    Όχι μόνο για το τζάκι και τους στίχους του Σιδηρόπουλου στο τέλος,
    αλλά γιατί μιλάς για μένα!!
    Εμένα τον Έλληνα "πολίτη",εμένα τον ανευθυνοϋπεύθυνο, εμένα που από το πρωί που θα ξυπνήσω,
    ψάχνω να βρω δικαιολογίες για τον εαυτό μου και δεν διστάζω να κατηγορώ όλους τους άλλους
    για τα μικρά και τα μεγάλα, εμένα που εφευρίσκω τα πιο απίθανα για να δικαιολογήσω
    την ευθυνοφοβία και την ανυπαρξία μου, εμένα που την "αμολάω" μέσα στο λεωφορείο
    της ζωής και βρίζω, μαζί με τους άλλους, αυτόν που το έκανε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις ομολογώ πολλούς λόγους να νιώθεις οικείος με την ανάρτηση...
      Πρώτον γιατί...το τζάκι προφανώς και σου θυμίζει κάτι, αφού...στο έκλεψα!...
      Μπορείς να με μαλώσεις...
      Ο Σιδηρόπουλος ναι μεν είναι γενικώς οικείος, αλλά μην ξεχνάς (ξεχνάς;!) πως μόλις χθες μου απήγγειλες κάποιους στίχους αυτού του τραγουδιού... Ήσουν...έναυσμα...

      Για τα παρακάτω που έγραψες, εγώ τι να πω... "Ψυχανάλυσις συνέχεια" ενδεχομένως. Και...κοντεύεις να έρθεις στα λόγια μου: "ψάχνω να βρω δικαιολογίες για τον εαυτό μου"...
      Είμαστε πολλοί "τέτοιοι τύποι" αν κι αυτό δεν νομίζω να είναι παρηγορητικό... Ίσα-ίσα...

      Διαγραφή
  5. Κοφτερά τα λόγια σου Πιστή μου Φίλη. Σα λεπίδια κόβουν. Έγραψες με την ψυχή σου, όχι με το πληκτρολόγιο. Σε νιώθω και συντάσσομαι απόλυτα μαζί σου.
    Επέτρεψέ μου μονάχα, να κρατήσω μια μικρή ελπίδα να σιγοκαίει. Και να μείνω με τους αγαπημένους στίχους, ενός άλλου αγαπημένου δημιουργού. Αυτό που μας χρειάζεται είναι το πείσμα και όχι το αυτομαστίγωμα. Ενοχικές κοινωνίες, δεν έχουν μέλλον. Για παρόν δεν το συζητώ...

    "...Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει/ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που μας καίει
    η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει..." Αγγελάκας/Σαράβαλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου, ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ γράφω, το πληκτρολόγιο είναι το μέσο, αν κι ομολογώ πως χθες είχα λίγο παραπάνω...οίστρο ή τα είχα πάρει λίγο περισσότερο στο κρανίο! (πάει η ποιητική χροιά!).
      Επέτρεψε μου όμως να διαφοροποιηθώ, μιας και το "αυτομαστίγωμα" το θεωρώ ΣΤΑΔΙΟ και μάλιστα αρχικό...
      Αυτομαστίγωμα-αυτοκριτική-κάθαρση-ελπίδα-ανάπτυξη(που λένε κι οι "παπατζήδες"!)...
      Στην "ελπίδα" κατευθείαν δεν έχει νόημα να πάει κάποιος -κινδυνεύοντας να καπελώσει τα προηγούμενα- γιατί παραμονεύει ο κίνδυνος να χάσει ΚΑΙ την ελπίδα κι ας λένε κάποιοι πως πεθαίνει τελευταία...

      Διαγραφή
  6. Το συμπέρασμα είναι πως μας ψεκάζουν.
    Μας ψεκάζουν κατανάλωση, κομφορμισμό, "υπευθυνότητα", ατομικισμό, μισανθρωπία.
    Και μετά από τέτοιο ψέκασμα, οι πλατείες μένουν άδειες κι απ'' το πρόσωπό μας κάτι έχει χαθεί, εκεί που μιλώντας για επανάσταση προσπαθούμε να σταθούμε όρθιοι.
    Προσπαθήσαμε να επαναστατήσουμε, είναι η αλήθεια, αλλά ηττηθήκαμε.
    Μας λύγισε η καχυποψία, ο φόβος και το "δε γαμιέται".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λάθος τρόπος, λάθος ώρα, λάθος εξέγερση...
      Η επανάσταση έρχεται πρώτα εκ των έσω, ωριμάζει και μετά βγαίνει στο σεργιάνι να ανταμώσει "συντρόφους" με τον ίδιο προορισμό -και όχι με (τα ίδια) απωθημένα...
      Η "επανάσταση" απέτυχε...γιατί δεν ήταν "αγανάκτηση", ήτανε ένα απότομο ξύπνημα από τον βαθύ ύπνο "του δεδομένου"...

      Διαγραφή
    2. Όλοι εδώ είμαστε. Απλά, τα κάναμε λίγο ανάποδα. Πρώτα ξεσηκωθήκαμε και μετά σκεφτήκαμε. Τώρα σκεφτόμαστε. Πάντως, τουλάχιστον προσπαθήσαμε. Με πολλή αφέλεια, βέβαια, απέναντι σε ένα πολύ οργανωμένο και αδίστακτο σύστημα, αλλά προσπαθήσαμε. Μην ξεχνάτε πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι ελεύθεροι και θέλουν πάντα κάποιον να τους λέει τι να κάνουν.
      Εγώ δεν έχω κουραστεί, απλά νιώθω μια βαθιά αηδία. Αλλά θα έρθει το καλοκαίρι, θα κάνω 150 μπάνια -η θάλασσα δεν έχει φορολογηθεί ακόμα- και θα είμαι μια χαρά. Καταλαβαίνω την κούρασή σας -«Κουράζονται κάποτε οι άνθρωποι»- αλλά να σας θυμίσω πως πολύ καλύτεροι άνθρωποι από εμάς έζησαν σε εποχές πολύ πιο δύσκολες από τη δική μας. Και, παρ’ όλα αυτά, κατάφεραν να ανθίσουν και να δημιουργήσουν.
      Από την άλλη, εγώ χαίρομαι που βλέπω όλους αυτούς τους σιχαμένους στην εξουσία και γύρω μου. Και χαίρομαι γιατί δεν είμαι σαν κι αυτούς. Φαντάζεστε τη μια και μοναδική φορά που ζούμε να ήμασταν σαν αυτούς; Επίσης, χαίρομαι που κατέρρευσε όλη αυτή η μεγάλη ιδέα που είχαν οι σύγχρονοι Έλληνες για τους εαυτούς τους.
      Μια σύγκριση ανάμεσα στον τρόπο που αντέδρασαν οι Έλληνες και στον τρόπο που αντέδρασαν οι Ισλανδοί αποδεικνύει πως η ελληνική κοινωνία είναι πολύ καθυστερημένη. Και βέβαια, δεν περίμενα την χρεοκοπία για να αντιληφθώ το πόσο άρρωστη ήταν η ελληνική κοινωνία. Ήταν φως φανάρι.
      Αλλά αυτή η σύγκρουση με την πραγματικότητα -και με τον καθρέφτη- μόνο καλό θα μας κάνει. Καλή τύχη! Venceremos! Εκτός αν χάσουμε.


      Αυτά έγραψε επί του θέματος ο "πιτσιρίκος" προ ημερών.
      Και συνήθως γράφει σοφά.

      Διαγραφή
    3. Όταν τα "σοφά λόγια" εξελιχθούν σε "σοφά έργα", τότε ναι.
      Θα μπορούμε να μιλήσουμε για νίκη, απέναντι στον κακό μας εαυτό.
      Ως λαός, είχαμε πάντα πιο εύκολα τα λόγια κι εκεί σκαλώσαμε...αιωνίως!

      Διαγραφή
  7. Αχα!!! Ώστε εσύ ανάβεις το τζάκι και έγινε η Αθήνα χάλια! Κοίτα πως της την έκανες στην κάτω φωτογραφία. :))
    Πάντως εγώ θα περνάω συχνά να ζεσταίνομαι. Πετρέλαιο δεν έβαλα και τζάκι δεν έχω.

    ΥΓ: Ρίχνε κανα κούτσουρο μη σβήσει. Θα αφήσω ανοιχτό το μόνιτορ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ανάβω το τζάκι κι αυτές οι φωτογραφίες που βλέπεις είναι το "πριν" και το "μετά" και κανονικά έπρεπε να τις είχα βάλει δίπλα-δίπλα!
      Πέρνα όποτε θες! Από καθόλου, κάτι είναι κι αυτό. Να ευχαριστείς τον Θεό που σου έχει απομείνει ένα...μόνιτορ!

      Διαγραφή
  8. Απαντήσεις
    1. Έλα μου ντε! Κι εγώ απορώ!...
      Όλα καλά, όλα ανθηρά,
      προς τι τόσο...νταούνιασμα...

      Διαγραφή
  9. Και έτσι λοιπόν μια μέρα πέσαμε αμαχητί...

    Καλό βράδυ.


    υγ. σε βαζω στο ΔΙΆΒΑΣΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΆΡΕΣΕ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου, σ' ευχαριστώ -για άλλη μια φορά!- για την αναδημοσίευση!
      Φιλάκια πολλά και καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  10. Ομορφη ποιητικη διαθεση για ενα θεμα-γροθια στο στομαχι!Οταν ανακαλυψουμε οτι εκτος απο το "εγω"υπαρχει και το "εμεις" θα βρουμε και το δρομο του αγωνα ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτόν τον δρόμο άμα τον βρεις έλα να μου τον δείξεις κι εμένα...
      "Συλλογική ψυχανάλυση σε 10.000.000 Έλληνες, με μαθήματα αυτοκάθαρσης-αυτογνωσίας": αξία...ανεκτίμητη"...

      Διαγραφή
  11. Πολλες φορες εχω πει συναρπαστικα τα γραπτα σου!αυτη τη φορα δεν εχω λογια κοριτσακι μου!!!!ειναι πολυ πιο περα ειναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει ένα "Καμάρι" που με καμαρώνει κι εξαιτίας αυτού καμαρώνω γι' αυτό με πολύ καμάρι.....

      Διαγραφή
  12. Εγώ πού ήμουν η Χαζέα σε αυτή την ανάρτηση;
    Ήμουν σίγουρη ότι ήμουν η πιο φανατική σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.