Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

ΚΙ ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΩ ΤΟ ΠΡΩΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΑΜΑΙ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"


"ΜΕΡΟΝΥΧΤΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ"
Είχα πει πως θα γλίτωνα την παγίδα
Είπα πως είναι μόνο μια βόλτα στην εξοχή, εκεί πέρα στα αλώνια. 
Ατελείωτες εκτάσεις στάχυνου ή ανώριμου μενεξεδί, μιας άνοιξης που την περιμένω χρόνια τώρα να έρθει εδώ, γιατί όλοι λένε πως φτάνει πάντα μετά τον χειμώνα. Ψέματα
Χάθηκα μέσα σ' εκείνες τις λωρίδες του πράσινου και της ελπίδας και πέταξα ψηλά έναν αετό, προσμένοντας να αγγίξει λίγο ήλιο, έτσι, ίσα για να μου πει μονάχα, πόσο πολύ μπορεί να καίνε οι αχτίδες του. 
Μου είχαν πει πως απαλύνεται ο πόνος και λειαίνει και πως όποτε νιώθω την καρδιά μου βαριά, να ανοίγω "σελίδες" "από πράσινο και κόκκινο και μενεξεδί", για να νιώθω καλύτερα. 
Έκανα ακριβώς ότι μου σύστησαν. 
Άπλωσα τις παλάμες μου στα πλήκτρα κι αναζήτησα "τα χρώματα". 
Γέμισε η οθόνη μου κόκκινα και μπλε και πορτοκαλί και ροζ και βιολετιά, που είχαν όλα τους "φωνές" και μου μιλούσαν δυνατά. 
Χωρίς ήχο... 
Είπα "δε βαριέσαι μωρέ, θα το συνηθίσω αυτό με τον καιρό"...κι "όρμηξα" με λαχτάρα να βαφτώ μέσα σε κόκκινα και βιολετιά και πορτοκαλί... 
Άπλωσα τα εσώτερα μου στα χωράφια του άπειρου κι ύστερα άρχισα σιγά σιγά όλο και να το οριοθετώ αυτό, όλο και να το περιορίζω. 
Επέλεξα τα χωράφια εκείνα, που το χώμα τους ήταν καρπερό και τα νερά των ποταμών τους με ξεδιψούσαν. 
Όλα μου τα είχαν πει. 

Εκείνο που μου απέκρυψαν μόνο, ήταν πως, υπάρχει ένα πηγάδι εκεί, ανάμεσα στους θάμνους, που είναι κρυμμένο για τα καλά κι ούτε που το διακρίνει ανθρώπου μάτι. 
Όποιος πέσει στο στόμα του δεν έχει γυρισμό
Το μαγγάνι του σάπισε από καιρό και δεν θα κατέβαζε ποτέ του ένα σκοινί, ούτε καν για κρέμασμα... 
Είμαι μέσα στο πηγάδι φίλε. 
Από κει μέσα σου γράφω τις νύχτες μου. 
Από κει μέσα ανασαίνω τις μέρες μου. 
Από κει μέσα πλημμυρίζουν τα δάκρυα μου. 
Τόσο, που το πηγάδι ανέβασε τη στάθμη του και τώρα κινδυνεύω πια από πνιγμό. 
Γιατί μου τα είπανε όλα κι όμως μου έκρυψαν πως "οι φωνές" δεν θα ζωντανέψουν ποτέ... 
Θα παραμείνουν "γράμματα". 
Που, όταν έχω χαρά θα φαίνονται λαμπερά και μεγάλα κι όταν η ψυχή μου ανταριάζει, θα γίνονται θαμπά από τα δάκρυα...
Μέχρι που φτάνω να πιστέψω ώρες-ώρες, πως δεν υπάρχει κανείς, πουθενά...
Να δεις που...μόνη μου τις γράφω όλες αυτές τις αράδες
Μόνη μου γράφω τις σκέψεις μου κι εκείνες έχουνε τόση δύναμη που μου απαντούν σχηματίζοντας από μόνες τους προτάσεις. 
Δεν περιμένω λοιπόν κάτι άλλο να μου συμβεί.

Τα δάκρυα μου θα ορμούν αστείρευτα στα μάγουλα μου, σ' εκείνα τα μάγουλα που κανείς δεν θα απλώσει "ένα χέρι" να τα χαϊδέψει κι ούτε να σκουπίσει τρυφερά ένα δάκρυ. 
Κανένα "κομμάτι συμπαράστασης" δεν θα διοχετευτεί μέσα από την φωτεινή οθόνη για να παρηγορήσει τις αγωνίες μου, κανένα "χέρι" δεν θα με κλείσει στην αγκαλιά του και καμμιά "φωνή"...με ήχο δεν θα διασκεδάσει τους φόβους μου. 
Πάλι εγώ; 
Πάλι εγώ;...
Μόνη εγώ λοιπόν καλούμαι να με γιατροπορέψω και να με προστατέψω τα βράδια εκείνα...που η συννεφιά φέρνει καταιγίδα κι η καρδιά πλημμυρίζει ως τα υπόγεια...

Φεύγω φίλε. 

Σκαρφαλώνω από το πηγάδι, με τα νύχια μου και με τα δόντια μου, παίρνω τα πληγωμένα μου φτερά και επιχειρώ μια βόλτα νυχτερινή πάνω από τα χωράφια... 
Αν υπάρχει κάτι αληθινό, θα το βρω επιστρέφοντας το ξημέρωμα, κάτω από το χαλάκι της πόρτας. 
Κι αν δεν είναι όλα αυτά παρά μόνο μια ψευδαίσθηση, κάνε μου τότε σε παρακαλώ μια χάρη τελευταία...
"...όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί, για να μου πεις να μη φοβάμαι"...           


Αφιερωμένο...




"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
http://pistos-petra.blogspot.gr/

11 σχόλια:

  1. Έτσι κι αλλιώς εδώ θα είμαι το ξέρεις, όχι μόνο για σένα αλλά και για μένα.
    Όσοι είμαστε εδώ έχουμε μεγάλα κομμάτια μοναξιάς που μέσα απ' την παρέα μας τα γεμίζουμε.
    Δεν είσαι μόνη σου.
    Δεν είσαι η μόνη που κλαις.
    Εγώ αλλά σίγουρα και πολλοί άλλοι νοιάζονται για σένα.
    Απορώ σηκώνοντας τα μάτια ψηλά πως δεν είδες τόσα χέρια που απλώθηκαν για να σε βγάλουν απ' το πηγάδι ή να σε σώσουν απ' τον πνιγμό.
    Κι αν μες στη νύχτα ένοιωσες μόνη, πήγαινε να κοιμηθείς και το πρωί θα δεις πόσοι σαν κι εσένα ξενύχτησαν μόνοι τους, και πόσοι κοιμήθηκαν με την έγνοια σου μόλις άνοιξες την καρδιά σου.
    Πάντως ένα δικό μου μαντήλι έσπευσε να σφουγγίσει τα δάκρυά σου.
    Καλημέρα και να έχεις ένα Σαββατοκύριακο αδάκρυστο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Εδώ είμαι..Δεν έχει νόημα να φοβάσαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι απογοήτευση είναι αυτή γλυκό μου; Δεν ξέρω τι έχει συμβεί, αλλά δυνατή σε θέλω. Είναι στιγμές, το ξέρω, που βουλιάζουμε στην μελαγχολία. Αλλά πάντα το πρωί νιώθουμε καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς εδώ θα είμαστε όλοι για να τα λες. Δεν είναι καλύτερα που τα γράφεις; Δεν νιώθεις ότι φεύγουν από πάνω σου; Είναι μεγάλη ψυχοθεραπεία το μπλογκ. Για μένα τουλάχιστον είναι.
    Αν έχεις την ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον και πιο προσωπικά στείλε μου μήνυμα asmhnio@gmail.com.
    Καλή δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κρατα φιλεναδα!Το λεω σ εσενα για να το ακουσω κι εγω!!Οσο σε διαβαζα ειναι σαν να εκανα μια καταδυση στον εαυτο μου!ομως εχουμε τους φιλους μας, τους συντροφους μας,την ανθρωπια μας!οχι!κι οπως λεει ο ποιητης'Μην καρτερατε να λυγισουμε,ουτε για μια στιγμη!ουτε οσο απ την κακοκαιρια λυγαει το κυπαρισσι! ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΛΥ,ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΣΕΙ!" ΦΙΛΑΚΙΑ ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κρατα φιλεναδα...Το λεω σε σενα,να το ακουσω κι εγω...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Απ' το πλαϊνό "πηγάδι" σου φωνάζω κι εγώ... Οβερ!
    Κι αν με ρωτήσεις, θα σου πω πως το σενάριο της ζωής μας το γράφουμε εμείς οι ίδιοι. Πρωταγωνιστές στο ρόλο που εμείς επιλέγουμε. Κι αν ήταν να ξαναρχίσω απ' την αρχή, το ίδιο χωράφι θα διάλεγα. Όσο κι αν γδάρθηκα και μάτωσα, εκεί έχτισα το αξιακό μου σύστημα κι έμαθα πολλά. Πρώτα απ' όλα να επιβιώνω μέσα στα ... πηγάδια.
    Τα λόγια σου σπάνε κόκαλα. Η κάθε λέξη σου είναι και μια βαριοπούλα. Αλήθειες όλα, μέσα βρήκα και κάποιες δικές μου. Σ' ευχαριστώ που μ' έκανες κοινωνό στα ενδότερα της ψυχούλας σου.
    Δεν σε φοβάμαι. Ξέρεις ν'αντέχεις εσύ.
    Φιλί σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σώπα καλέ και με τρομάζεις!
    Εγραψες την ωραιότερη ανάρτηση σου μέχρι σήμερα.
    Εχεις σπουδαία πράγματα να μας δώσεις φιλενάδα.
    Πολλά φιλάκια:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι
    ...θα έρθει και για μας μια Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Επειδή μάλλον ξύπνησες Σάββατο πρωί και δεν ήρθες ως εδώ...
    επειδή μάλλον ξύπνησες Κυριακή πρωί και πάλι δεν ήρθες ως εδώ...
    επειδή ανησυχώ για σένα...
    πες μου ότι είσαι καλά και τίποτε άλλο.
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΧΟΛΙΟ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ...ΑΠΟΠΑΝΩ!
    Κοίτα να δεις φίλε μου...
    Ολόκληρη σελίδα έγραψα πιο πάνω και τώρα δεν βρίσκω λόγια για να απαντήσω στα σχόλια...
    Ας πρόσεχα!
    Πως λένε οι πολιτικάντηδες: "θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους σας μαζί, αλλά και τον καθένα από σας ξεχωριστά"!(μη διαθέτοντας οι άχρηστοι καμμία φαντασία και χωρίς φυσικά να το εννοούν σε καμμία περίπτωση;!)
    Ε! Καμμία σχέση!
    Εγώ λοιπόν τώρα θέλω να απλώσω τις λέξεις μου..."κόκκινο χαλί" στα πόδια σας και να σας πω ότι με κάνατε...να συγκινηθώ; να χαρώ; να σας ευγνωμονώ; να ελπίζω; να επανέλθω δριμύτερη;;;
    Δηλαδή, βρε άτιμα παιδιά, εσείς είχατε δεν είχατε, με κάνατε σκόνη!
    "Χρυσόσκονη" θα έλεγα πιο συγκεκριμένα, γιατί γυαλίζω από την χαρά μου, επειδή, όταν άρχισα πριν από καιρό, να σας...μαζεύω "λουλούδι-λουλούδι" από τα..."χωράφια" που λέγαμε παραπάνω, δεν έπεσα έξω για κανέναν από σας!
    Οπότε...δοξάστε με! (Αστείο ήταν αυτό ρε, μη βαράτε!)...
    Αλλά βρε γμτ, αφού ΜΠΟΡΟΥΜΕ αλλά και ΞΕΡΟΥΜΕ τον τρόπο, να γινόμαστε "όλοι για έναν", η ισχύς εν τη ενώσει, γιατί δεν γίνεται να πάμε λίγο πιο πέρα και κάποιους άλλους που μας αντιστέκονται σθεναρά, παραμένοντας κολλημένοι στην δική τους πραγματικότητα;!
    Μήπως είμαστε μόνοι μας επάνω σε έναν δικό μας πλανήτη, οπότε...τζάμπα βαρούν τα όργανα;...
    Όπως και να έχει πάντως, εγώ δηλώνω ΠΕΡΗΦΑΝΗ, αφού πίσω από τα πλήκτρα υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ!...
    ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΗΜΕΡΑ, ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΥΡΙΟ...
    Κι έσπευσαν να μου το δείξουν αυτό με όλους τους τρόπους πως..."όταν ξυπνήσω το πρωί θα είναι εκεί, για να μου πουν να μη φοβάμαι"...
    ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΣΚΟΡΠΟΥΝ ΠΡΟΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ...
    Και για να το ρίξω το επίπεδο, λιγάκι έως πολύ, τώρα στο τέλος, γιατί πολύ το βάρυνα το κλίμα:
    "Δεν ήρθα για λίγο
    δεν ήρθα να φύγω,
    ήρθα για μόνιμα!"...
    Και για τους "αμόρφωτους"...Άντζελα Δημητρίου ρε! Άσχετοι!
    Σας εξαφάνισα;!
    ΓΟΡΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΕΣ...ΓΥΡΙΣΑ!



    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.