ΤΙ ΗΤΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ!...

Ψυρρή: "Ο Δρόμος Με Τα Φωτιστικά"

Γελώντας να στα πω ή κλαίγοντας; Πως τα προτιμάς αλήθεια; 
Ένα σουρεάλ "σερί" έζησα λοιπόν  χθες ολημερίς. 
Θα πήγαινα το βράδυ στους "Δαίμονες" της Βίσση. 
Μετά την δουλειά κατευθύνομαι προς έναν σταθμό του Μετρό για να παρκάρω το αυτοκίνητο. Σχεδόν στο Κέντρο της πόλης. 
Εξαιρώ πως πήγαινα χαμένη στο διάστημα γιατί δεν ξέρω τι μου γίνεται από Κέντρο. 
Εξαιρώ πως παρκάρω σ' έναν δρόμο κι έρχεται ένας τύπος και μου λέει "βάλε το αμάξι αριστερά. Δεξιά θα φας κλήση"! 
Λέω, πέσαμε ήδη στον πρώτο μαλάκα της ημέρας, αλλά το μεταφέρω καλού κακού αριστερά. 
Να' σου και βλέπω το λοιπόν μια κοπελιά μ' ένα μπλοκάκι ανά χείρας. 
Ρωτώ ευγενικά: "Κοπελιά είσαστε Δημοτική Αστυνομία;" 
Ο Πάπας Φραγκίσκος πίστεψε με, έχει λιγότερο τουπέ στ' ορκίζομαι! 
"Ναι" μου απαντάει αφ' υψηλού και συνεχίζει: 
"Αυτόν τον μήνα απαγορεύεται το παρκάρισμα δεξιά και τον επόμενο απαγορεύεται αριστερά", αλλά το..ύφος-Φραγκίσκου πλημμύριζε το στενό σοκάκι! 
"Και στο.."κέντρο" πότε επιτρέπεται;" πήγα να της πω κι εγώ, μα είμαι και πολύ..ευγενής όπως πολύ καλά γνωρίζεις ήδη κι έτσι το απέφυγα! 
Μπαίνω στο Μετρό με τρόμο. 
Με την τσάντα χιαστί και το ρολόι χειρός κρυμμένο στο μανίκι... 
Εγκληματικότητα γαρ...
Βγαίνω Σύνταγμα. 
Με...υποδέχονται δυο ολόκληρες διμοιρίες των  ΜΑΤ, γιατί λες εσύ;... 
Με τη...διαστροφή στο μυαλό σε κόβω κι εσένα!!! 
 Χαχαχα! Όχι μάνα μου! 
Είχαν πορεία διαμαρτυρίας Έλληνες φοιτητές που τους κλείνουν λέει τις Σχολές τους. 
Μπήκα στο πλήθος των παιδιών ρε φίλε κι έμεινα εκεί μαζί τους κανά δεκάλεπτο, όχι μόνο γιατί ταυτίστηκα πάραυτα, αλλά και γιατί ήθελα να δω κατά πόσο "εγκληματίες" ήταν αυτά τα παιδάκια κι είχαν πλακώσει στην κυριολεξία οι Διμοιρίες, να τα αποτρέψουν από το να μην έχουν απαιτήσεις και να θέλουν ντε και καλά να ζήσουν και να ονειρευτούν!... 
Το θράσος των Παιδιών της εποχής μας δεν έχει πια κανένα όριο!...
Στη Βουλή βεβαίως, ρέκλα του κερατά! 
Ποιος διαμαρτυρόταν, ποιος δεν διαμαρτυρόταν, να!!! 
Η παρέα μου λοιπόν μου είχε προτείνει να πάμε Βουκουρεστίου για φαγητό, σ' ένα "in" εστιατόριο λέει. 
Λέω "δε γαμιέται, με πήρε που με πήρε η "κατρακύλα" σήμερα, ας το πιω κι αυτό το ποτήρι"...
Φάτσα μόστρα λοιπόν στα τραπεζάκια έξω, να' σου η Ανθή η Σαλαγκούδη! 
Ξέρεις μωρέ, αυτή η "ταπεινή" "παρουσιάστρια", που την είχα "στολίσει" μια φορά στο κείμενο: "Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος"; 
Δες το και..τα λέμε! 
Άλλος...Φραγκίσκος του Βατικανό από δω! 
Η κοπελιά είχε στολιστεί σ' εξωτερικό τραπέζι που λες για να την βλέπουν καλύτερα! 
Αν δεις πως...γυάλιζε το μάτι της, για να δει: Την βλέπουν; Την αναγνωρίζουν; 
Ή τζάμπα μου μοστραρίστηκε καταμεσίς της πόλης;;; Και λοιπές γλοιώδεις εκδηλώσεις. 
Το κυριλέ εστιατόριο το λοιπόν είχε ατομικό μενού με 15 ευρώ. Καλό, δεν λέω. 
Αλλά με τόσους..χλεχλέδες από πάνω μου, και δως του νερό στο ποτήρι και δως του κάθε τρεις και λίγο "είναι όλα καλά;" κι άλλες λοιπές αηδίες, ήρθε και γυάλισε και το δικό μου το μάτι! 
Άσε μας χρυσέ μου άνθρωπε! Να τα ακούσεις θες κι εσύ μεσημεριάτικο; 
Αν ήταν όλα καλά, εδώ θα ήμουν εγώ τώρα νομίζεις, μην με συγχύζεις κι εσύ περισσότερο! 
Κι έρχεται η..ευλογημένη ώρα και μπαίνουμε "εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Βίσση"...
Τι να σου πω μάνα μου! 
Τέτοιο..λαϊκό προσκύνημα, ούτε όταν χάσαμε τον αείμνηστο τον "σήκω Αντρέα για να δεις τα παιδιά της Αλλαγής"..! 
Για να στο πω..συνθηματικά, της πουτάνας το κάγκελο! 
Από 15 χρονών έως...85 όλοι, κουτσοί στραβοί, αποφασισμένοι να..δαιμονιστούν! 
Θεέ μου συγχώρα με! 
Μόλις βλέπω εγώ αυτό το..ποικιλόμορφο κοινό με ζώνουν τα φίδια... 
Ούτε σε εκλογικό κέντρο τέτοια ανομοιογένεια!
Κι αρχίζει η παράσταση, που σημειωτέον την είχα ξαναδεί πριν 22 ολόκληρα χρόνια κι είχα πάθει την πλάκα μου! 
Και δεν είχε από..νηπιαγωγείο έως ΚΑΠΗ τότε!... 
Ένα θα σου πω μονάχα κι αν...παραμονεύεις για δικαίωση, το' πιασες το υπονοούμενο!
Από σκηνικά, όλα τα λεφτά, για να είμαι κι ακριβοδίκαιη. 
Η Εβελίνα Παπούλια είναι ηθοποιάρα, ο Παναγιώτης Πετράκης  είναι ηθοποιάρα και στο βάθος..Βίσση... 
Τι κούραση ήταν κι αυτή που εξέπεμπε η γυναίκα βρε μάνα μου, άλλο να στο λέω και άλλο να το βλέπεις... 
Έσερνε τα..πενηντατετράχρονα πόδια της, μέχρι να 'ρθει το σχόλασμα, να την κάνει για ύπνο... 
Η δε παράσταση; "Πειραγμένη" του κερατά και τραβηγμένη από τα μαλλιά, με κάτι κραυγαλέα "Καρβελικές" πινελιές να σου γυρνάνε το άντερο! 
Σε τεντωμένο σκοινί, για να αποφασίσει(η παράσταση): προς παρωδία να κλείσει ή προς ροκ-όπερα-μη-χέσω! 
Εγώ πάλι από την άλλη, σε τεντωμένο σκοινί επίσης: προς ύπνο να κλείσω ή προς τρανταχτό γέλιο και να με μαζέψουν παραμάσχαλα ως άλλη Τασσώ στην "Αμαρτία της ομορφιάς";.. 
Και να' χω κι ένα άγχος! 
"Τα παιδιά μου" σκεφτόμουν "θα με ψάχνουν με αγωνία ή θα..παραμονεύουν κι αυτά με την..υιοθετημένη μου άποψη "σκίσε με να αλλάξω ράφτη"!... 
Κοινώς, είχα και την έννοια σας! 
Πόρωση το λένε, μην το ψάχνεις! 
Όσο για το φινάλε της παράστασης; 
Τον κλάψαμε τον μακαρίτη κα-νο-νι-κό-τα-τα! 
Η "Ροζάνα" είτε είχε στο μυαλό της τον "Ντάνιελ", είτε την...Κύπρο(Κύπρια γαρ!) ένα και το αυτό! 
Θρήνος; Θρήνος; 
Αυτή δεν έχασε άντρα μάνα μου! 
Μια ολόκληρη χώρα έχασε και την μοιρολογούσε καταμεσίς της σκηνής του Παλλάς κι από κάτω οι ταξιθέτριες μοίραζαν...μωβ "σταυρουδάκια" στα ΚΑΠΗ για το συγχώριο! 
Αυλαία λοιπόν κι όταν βγήκαν στη σκηνή, Παπούλια και Πετράκης, σείστηκε η Βουκουρεστίου από την αποθέωση κι όταν βγήκε στη σκηνή και η Βίσση, χειροκροτούσαν όλοι με παραλήρημα, χειροκροτούσα κι εγώ που το..πανηγύριζα που, επιτέλους, είχε τελειώσει αυτό το..δαιμονικό μου μαρτύριο! 
Yeeees!!! 
Θα μπορούσε όμως στην τελική αυτή η..μεγαλοκοπέλα, να είχε κόψει έστω και 5 λεπτά και μόνο...παραληρήματος, να πρόφταιναν κι οι άνθρωποι το τελευταίο δρομολόγιο του Μετρό, που με το που φτάσαμε αποβάθρα, μόλις είχε φύγει και το τελευταίο... 
Πάρε λοιπόν μετά κι ένα..ωραιότατο ταξί στο τέλος για να σου βρίσκεται...
Υπήρξε όμως κι αυτό το "κάτι" που με έκανε να ξεχάσω την τραυματική έως φρικαλέα εμπειρία της χθεσινής ημέρας. 
Ο "λόγος" βρίσκεται σ' αυτό το κινηματογραφικό σκηνικό στις φωτογραφίας που βλέπεις. 
Ψυρρή: "Ο Δρόμος Με Τα Φωτιστικά". 
Έργο της "Ελλάδας" του σήμερα. 
"Της Ελλάδας που αντιστέκεται, της Ελλάδας που επιμένει κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει"............... 

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"