Τα παιδικά τα όνειρα μυρίζουν πορτοκάλι
Και ξημερώνει Κυριακή σε μυρωμένη αγκάλη
Το σπίτι είναι δροσερό κι η κάμαρη με ασβέστη
Για να την ξεγελάσουμε κι εφέτος τόση ζέστη
Έχει έναν φούρνο στη γωνιά και ψήνει τα ψωμάκια
Κι έχουμε και περίσσευμα για δυο κουλουράκια
Αφού στην άλλη τη γωνιά ο κουλουρτζής φωνάζει:
Φρέσκα κουλούρια ποιος μπορεί να μην τα αγοράζει!
Τα παιδικά τα όνειρα ποδήλατα ανεβαίνουν
Κι όποτε είναι Σάββατο στην εξοχή πηγαίνουν
Γύρω τους είναι Άνοιξη, ποτέ δεν χειμωνιάζει
Αφού μέσα στα όνειρα τίποτα δεν αλλάζει
Στα παιδικά τα όνειρα έχει μια αυλή με χόρτα
Και το κλειδί δεν κρύβεται. Απάνω είναι στην πόρτα
Η μάνα κι ο πατέρας μας στο σκαλοπάτι στέκουν
Και με λατρεία στη ματιά όλα τα επιβλέπουν
Η μάνα κάνει ένα γλυκό του κουταλιού σταφύλι
Και ο καφές στη χόβολη να πίνουνε οι φίλοι
Κι οι γείτονες μας αγαπούν κι όλο τους ενδιαφέρει
Πόσες βροχές στα χτήματα η Άνοιξη θα φέρει
Στα παιδικά τα όνειρα Πατρίδες δεν υπάρχουν
Μήτε υπάρχουν σύνορα, εμπόδια για να' χουν
Παιδιά πηγαίνουν, έρχονται, ζητούν Ελευθερίες
Λιώνουνε τα παπούτσια τους σε ατέλειωτες πορείες
Και οι μανάδες είναι εκεί, δεν χάνουνε το δρόμο
Να κλάψουν έχουν τα παιδιά έτοιμο έναν ώμο
Κι ότι ονειρευτήκανε στ' αλήθεια ξημερώνει
Και βγαίνει ο Ήλιος λαμπερός στου Κόσμου το μπαλκόνι...
"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
Τα παιδικά τα όνειρα μυρίζουν πορτοκάλι
και των μεγάλων καμφορά γιατί τους πιάνει ζάλη
όταν κλείνουν τα μάτια τους και βλέπουν: εφορία,
λογαριασμούς, κοινόχρηστα και κάθε μαλ…
που πρέπει να πληρώσουνε μήπως και ξεχρεώσουν
κι απ’ τα γαμωχαράτσια τους κάποτε ξελασπώσουν.
Γιατί δεν ξεσηκώνονται γιατί δεν αντιδρούνε;
Γιατί όλοι μουγκάθηκαν γιατί φιλοσοφούνε
μονάχα απ’ την οθόνη τους; Τι φταίνε τα παιδιά μας
για την Ελλάδα της βρωμιάς που αφήνει η γενιά μας;
Κανένα όμως πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας.
Ίσως γι’ αυτό νομίζουμε πως βρίζοντας και φωνάζοντας
θ’ αλλάξουμε τον κόσμο μας. Όμως αυτά δεν φτάνουν.
Θυσίες, αίμα, δάκρυα, αυτά είναι που κάνουν
γενιές να ξεχωρίζουνε να τις τιμούν οι άλλοι.
Νέα γενιά μη προσκυνάς. ΣΗΚΩ ΨΗΛΑ ΚΕΦΑΛΙ !!!
"Ακυβέρνητος"
Ο 14χρονος Ισμαήλ από το Αφγανιστάν δέχτηκε ρατσιστική επίθεση
σε κεντρική πλατεία της Αθήνας, όπως καταγγέλλουν οι Γιατροί του Κόσμου.
Το παιδί νοσηλεύτηκε προσωρινά και ύστερα από 16 ράμματα
στο πρόσωπο, αφέθηκε και πάλι στη μοίρα του!
Οποία Ιεροσυλία...
12χρονος τουρίστας από τη Ρωσία δέχτηκε επίθεση με 22 μαχαιριές
στη Χερσόνησο της Κρήτης από Ολλανδό εργαζόμενο σε τουριστική επιχείρηση.
Ο άτυχος μικρός μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της Αθήνας με C130
όπου δέχτηκε την επίσκεψη του Υπουργού Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζου!
Οποία Υποκρισία...
(Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η αντιγραφή και η αναδημοσίευση)
Και ξημερώνει Κυριακή σε μυρωμένη αγκάλη
Το σπίτι είναι δροσερό κι η κάμαρη με ασβέστη
Για να την ξεγελάσουμε κι εφέτος τόση ζέστη
Έχει έναν φούρνο στη γωνιά και ψήνει τα ψωμάκια
Κι έχουμε και περίσσευμα για δυο κουλουράκια
Αφού στην άλλη τη γωνιά ο κουλουρτζής φωνάζει:
Φρέσκα κουλούρια ποιος μπορεί να μην τα αγοράζει!
Τα παιδικά τα όνειρα ποδήλατα ανεβαίνουν
Κι όποτε είναι Σάββατο στην εξοχή πηγαίνουν
Γύρω τους είναι Άνοιξη, ποτέ δεν χειμωνιάζει
Αφού μέσα στα όνειρα τίποτα δεν αλλάζει
Στα παιδικά τα όνειρα έχει μια αυλή με χόρτα
Και το κλειδί δεν κρύβεται. Απάνω είναι στην πόρτα
Η μάνα κι ο πατέρας μας στο σκαλοπάτι στέκουν
Και με λατρεία στη ματιά όλα τα επιβλέπουν
Η μάνα κάνει ένα γλυκό του κουταλιού σταφύλι
Και ο καφές στη χόβολη να πίνουνε οι φίλοι
Κι οι γείτονες μας αγαπούν κι όλο τους ενδιαφέρει
Πόσες βροχές στα χτήματα η Άνοιξη θα φέρει
Στα παιδικά τα όνειρα Πατρίδες δεν υπάρχουν
Μήτε υπάρχουν σύνορα, εμπόδια για να' χουν
Παιδιά πηγαίνουν, έρχονται, ζητούν Ελευθερίες
Λιώνουνε τα παπούτσια τους σε ατέλειωτες πορείες
Και οι μανάδες είναι εκεί, δεν χάνουνε το δρόμο
Να κλάψουν έχουν τα παιδιά έτοιμο έναν ώμο
Κι ότι ονειρευτήκανε στ' αλήθεια ξημερώνει
Και βγαίνει ο Ήλιος λαμπερός στου Κόσμου το μπαλκόνι...
"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
Τα παιδικά τα όνειρα μυρίζουν πορτοκάλι
και των μεγάλων καμφορά γιατί τους πιάνει ζάλη
όταν κλείνουν τα μάτια τους και βλέπουν: εφορία,
λογαριασμούς, κοινόχρηστα και κάθε μαλ…
που πρέπει να πληρώσουνε μήπως και ξεχρεώσουν
κι απ’ τα γαμωχαράτσια τους κάποτε ξελασπώσουν.
Γιατί δεν ξεσηκώνονται γιατί δεν αντιδρούνε;
Γιατί όλοι μουγκάθηκαν γιατί φιλοσοφούνε
μονάχα απ’ την οθόνη τους; Τι φταίνε τα παιδιά μας
για την Ελλάδα της βρωμιάς που αφήνει η γενιά μας;
Κανένα όμως πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας.
Ίσως γι’ αυτό νομίζουμε πως βρίζοντας και φωνάζοντας
θ’ αλλάξουμε τον κόσμο μας. Όμως αυτά δεν φτάνουν.
Θυσίες, αίμα, δάκρυα, αυτά είναι που κάνουν
γενιές να ξεχωρίζουνε να τις τιμούν οι άλλοι.
Νέα γενιά μη προσκυνάς. ΣΗΚΩ ΨΗΛΑ ΚΕΦΑΛΙ !!!
"Ακυβέρνητος"
Ο 14χρονος Ισμαήλ από το Αφγανιστάν δέχτηκε ρατσιστική επίθεση
σε κεντρική πλατεία της Αθήνας, όπως καταγγέλλουν οι Γιατροί του Κόσμου.
Το παιδί νοσηλεύτηκε προσωρινά και ύστερα από 16 ράμματα
στο πρόσωπο, αφέθηκε και πάλι στη μοίρα του!
Οποία Ιεροσυλία...
12χρονος τουρίστας από τη Ρωσία δέχτηκε επίθεση με 22 μαχαιριές
στη Χερσόνησο της Κρήτης από Ολλανδό εργαζόμενο σε τουριστική επιχείρηση.
Ο άτυχος μικρός μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της Αθήνας με C130
όπου δέχτηκε την επίσκεψη του Υπουργού Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζου!
Οποία Υποκρισία...
(Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η αντιγραφή και η αναδημοσίευση)
ΚΑΛΗΜΕΡΑ..ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ/ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ..ΑΥΤΟΣ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΦΑΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!! (ΚΑΙ ΕΞΗΓΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΡΙΑ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα γλυκό μου Δελφινάκι και σ' ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΟ ρατσισμός "ζει" ανάμεσα μας.
Μισούμε ο ένας τον άλλον και το κέφι συνεχίζεται αμείωτο!...
Φιλούθκια καλό μου! :)
Τι τρυφερό όνειρο ήταν αυτό... σαν να το έζησα η ίδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον το έζησα η ίδια μόνο που τώρα έχω ξυπνήσει πια εγώ και έχει αλλάξει ο κόσμος.
Γέμισε μαχαιριές και ξύλο για τους συνανθρώπους, ξεχάσαμε το "αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν"
ξεχάσαμε να αγαπάμε ακόμη και τον εαυτό μας.
Που και που για το θεαθήναι κάποιοι μιλούν για την καταδίκη του ρατσισμού αλλά πράξεις δεν βλέπω...
Τα πινακάκια τέλεια.... θα τα έβαζα άνετα στο σαλόνι μου....
Τα πινακάκια μπορείς να τα αντιγράψεις και
Διαγραφήνα τα αναρτήσεις γλυκό Φλωρούκο!
Είναι τέλεια και μου προκάλεσαν μια αγαλλίαση
όταν τα βρήκα.. Μου θυμίζουν παιδικά χρόνια
και ανεμελιά...
Φιλάκια! :)))
Τα παιδικά τα όνειρα μυρίζουν πορτοκάλι και δέχονται μαχαιριές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας κόσμος που η υποκρισία του περισσεύει....
Το ποίημα απλά υπέροχο!!
Φιλιά πολλά!
Να είσαι καλά γλυκό μου Μαράκι!
ΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκά! :)))
Δεν είναι η ζωή δίκαιη... ούτε οι πολιτικοί αυθεντικοί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι απ'ολα δεν έχεις καταλάβει μέχρι τώρα?
Ομορφη ανάρτηση,για μια ακόμη φορά προβλημάτισες..
Αμ, δεν προβλημάτισες εσύ με την ανάρτηση σου περί σχολείων;;;
ΔιαγραφήΤούρκος έγινα βραδιάτικο...
Σε φιλώ, τι να πω;..
Δες κανά γλυκό όνειρο, τίποτα άλλο δεν μας σώζει! :(
Ωραίο το ποίημα, άσχημα τα νέα. Τα άκουσα το πρωί για το παιδί στην Κρήτη. Τι να πω, μόνο να καταφέρει να γίνει καλά. Τη μαμά του σκέφτομαι... και τα όνειρά του που μαχαιρώθηκαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό είμαι μαλωμένη από τότε που γεννήθηκα.
Πολλά φιλιά, κορίτσι μου.
Απόψε οι γαμωειδήσεις έκαναν "σημαία"
Διαγραφήτην ιστορία του άτυχου μικρού από την Ρωσία...
Για το άλλο το άτυχο -ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΩΜΕΝΟ-
το πλάσμα (από το Αφγανιστάν) από "Έλληνες", ούτε λέξη!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ/ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ/ΣΙΧΑΜΕΝΟΙ....
Έχουν χρώμα τα παιδιά βρε γελοίοι; Ε;
Γιατί "κλαίτε" ΜΟΝΟ το ένα παιδί και το άλλο στο πουθενά;;;
Γελοίοι!
Έλλη μου, σόρρυ, αλλά τα έχω πάρει κρανίο (και) απόψε...
Σε φιλώ.
Τρομάζω στην ιδέα μέχρι που μπορεί να φτάσει ο ανθρώπινος νους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως εξελίχθηκε έτσι το είδος μας, μήπως είναι το πιο άχρηστο πάνω στον πλανήτη και το πιο περιττό;
Λέω εγώ τώρα!
Φιλιά πετροκόριτσο!
Το πιο περιττ(ο)ωμα από όλα...
ΔιαγραφήΛέω εγώ τώρα..
Σε φιλώ Ελενάκι μου!
Τι όμορφη ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ που με κάτι τέτοιες αναρτήσεις έχεις δείξει την (τρομερή) ευαισθησία σου!
Είσαι μανούλα για αυτό! :)))
Φιλάκια ευαίσθητο τρελοκαμπερούλι μου! ♥
Απλά σαλτάρω με αυτά που βλέπω γύρω μου!
ΔιαγραφήΑυτό αρκεί από μόνο του...
Αντιγραφή----Επικόλληση: ♥ ♥ Χαχα!
Φιλί τρελοκομείο! :)))
Τα παιδικά τα όνειρα μυρίζουν πορτοκάλι
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι των μεγάλων καμφορά γιατί τους πιάνει ζάλη
όταν κλείνουν τα μάτια τους και βλέπουν: εφορία,
λογαριασμούς, κοινόχρηστα και κάθε μαλ…
που πρέπει να πληρώσουνε μήπως και ξεχρεώσουν
κι απ’ τα γαμωχαράτσια τους κάποτε ξελασπώσουν.
Γιατί δεν ξεσηκώνονται γιατί δεν αντιδρούνε;
Γιατί όλοι μουγκάθηκαν γιατί φιλοσοφούνε
μονάχα απ’ την οθόνη τους; Τι φταίνε τα παιδιά μας
για την Ελλάδα της βρωμιάς που αφήνει η γενιά μας;
Κανένα όμως πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας.
Ίσως γι’ αυτό νομίζουμε πως βρίζοντας και φωνάζοντας
θ’ αλλάξουμε τον κόσμο μας. Όμως αυτά δεν φτάνουν.
Θυσίες, αίμα, δάκρυα, αυτά είναι που κάνουν
γενιές να ξεχωρίζουνε να τις τιμούν οι άλλοι.
Νέα γενιά μη προσκυνάς. ΣΗΚΩ ΨΗΛΑ ΚΕΦΑΛΙ !!!
Πολύ καλό και δυνατό Πέτρο!
Διαγραφή@ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕ,
Διαγραφήη απάντηση μου βρίσκεται ήδη στην ανάρτηση της ημέρας...
Σε φιλώ! χχχχχ
Συγχαρητήρια στους δύο ποιητές της παρέας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ένας συμπληρώνει τέλεια τον άλλο.
Κάντε κοινή ανάρτηση λέμε...
Πέτρα μου πολύ γλυκό και συγκινητικό αυτό που έγραψες.
Κόβει γλυκά σα μαχαίρι.
Οι εικόνες σου δε... μαγεία!
Όμορφα ήταν σήμερα.
Φιλιά πολλά!
Εντάξει ντε!
ΔιαγραφήΑποστολή εξετελέσθη...
Οι φωτό δεν είναι τέλειες;;
Κάτι να σπάσει την ασχήμια αυτού του κόσμου ρε γαμώτο...
Φιλάκια "Κανελλάκη" μου!
"Στιχοπλόκα" μου εσύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν γράφεις για παιδιά ξεπυδάει από μέσα σου η τρυφερή μανούλα που δεν νοιάζεται μόνο για το βλαστάρι της αλλά για όλα τα βλαστάρια του κόσμου.
Καλό βράδυ γλυκιά μανούλα!
"Στιχοπλόκα";;;
ΔιαγραφήΤι λες μαντάμ "σκιτσοπλόκα";;;
Χαχαχαχα!
Σε φιλώ γλυκά Χριστινάκι μου! :)))
Τι καλα που θαταν το κλειδι να βρισκεται πανω στη πορτα του σπιτιου και της καρδιας!Να μη υπαρχει φοβος για τον οποιο εισβολεα!Να ειμαστε ανοικτοι σε καθε προσκαλεσμα και προκληση και να μη βαζουμε λουκετα ασφαλειας γυρω μας!Οπως στα χρονια της ξενοιασιας και της αθωοτητας που τα ονειρα μυριζαν πορτοκαλι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε, το κλειδί ήταν επάνω στην πόρτα
Διαγραφήκαι δεν φοβόμασταν τίποτε...
Αλλά, μας έφαγε η απληστία..
"Συναγερμοί" και "λουκέτα" παντού...
Σε καρδιές και πόρτες...
Είσαι Ακυβέρνητη μάνα μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχτύπητο ντουέτο εσείς οι δυο!
Αναμένω κι άλλα ε;
Εγώ είμαι "Ακυβέρνητη" ή ο "Ακυβέρνητος" είναι αχτύπητος; ;)
ΔιαγραφήΑπό ότι βλέπεις, τα καλά γράφονται αυθόρμητα!
Περίμενε τώρα πότε θα μας ξανακάτσει η έμπνευση!! Χαχα!
Στο μεταξύ, τον ενημέρωσα, αλλά μάλλον διαβάζει ο δόλιος..
Πανελλήνιες γαρ αύριο..
Καλά! Τι διαβάζει; Έκθεση;;; Χαχαχα!