Χαρακτηριστικό της εμμονής μου με το πρόσωπο της Τζένης Καρέζη ήταν μια ασπρόμαυρη φωτογραφία της, με αυτά τα δυο υπέροχα μάτια στο κομοδίνο του νυφικού μου δωματίου.
Η Τζένη Καρέζη είχε "φύγει" στις 27 Ιουλίου 1992. Αρκετούς μήνες μετά, η φωτογραφία της εξακολουθούσε να με συντροφεύει ακόμα και σε μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Το συναίσθημα μου με είχε ολοκληρωτικά κατακλύσει κι ο πόνος ήταν ανείπωτος.
Δεν την είχα γνωρίσει ποτέ προσωπικά. Αναρωτιέμαι όμως, κάποιους ανθρώπους που γέμισαν τις ατελείωτες ώρες της μοναξιάς μας ή της ξενοιασιάς μας και μας έσωσαν τόσες φορές που ποτέ δεν το έμαθαν οι ίδιοι (κι ίσως και να μην το υποψιάζονταν καν), αναρωτιέμαι αλήθεια, έχει σημασία που δεν τους είχαμε γνωρίσει προσωπικά; Αφού είχαν λειτουργήσει οι ίδιοι τόσο λυτρωτικά από οποιονδήποτε άλλον κάποιες φορές κι αφού τους ήμαστε αιώνια ευγνώμονες!
Η Τζένη είχε θηλυκότητα, πάθος, ταλέντο, νάζι, ταμπεραμέντο, φλόγα, αγωνιστικότητα, βλέμμα!
Τα είχε όλα! Κι όλες τις στιγμές κρεμόσουν απ' τα χείλη της για να ακούσεις την επόμενη ατάκα της....απόψε λέω απόψε, τι θα κάνετε απόψε.. έως....αγάπη μου, άντρα μου μοναδικέ!
Δεν ήξερες αν την προτιμούσες γατούλα ή ερωτευμένη τόσο, που δεν έβλεπε μπροστά της, γιατί την μεθούσε το αντικείμενο του πόθου της, αν την ήθελες να είναι τόσο γουστόζικα αμήχανη και να αντηχεί ως τα τώρα στα αυτιά σου αυτό το αιώνιο "Αθηνάααααααα" της!
Κι ύστερα έπαιρνε το κατόπι για τους αγώνες της Ελευθερίας κι ανέβαζε πάντα στο σανίδι μόνο ο,τι μιλούσε στην ψυχή και ξυπνούσε αγωνιστικά ένστικτα. "Το Μεγάλο Μας Τσίρκο" με τον μεγάλο μας επίσης Νίκο Ξυλούρη κι αμέσως ξεχνούσες την "γατούλα" στο "Μια τρελή τρελή οικογένεια" κι ήθελες να βγεις μαζί της στους δρόμους και να φέρεις τα πάνω κάτω...
Με τον κίνδυνο να φανώ γραφική, είμαι στο όριο ανάμεσα στο κλασσικό πια κλισέ "Η Τζένη ποτέ δεν πέθανε" κι από την άλλη, τέτοιες γυναίκες δεν γεννιούνται συχνά στους αιώνες των αιώνων. Υπερβολή; Μονάχα για όσους δεν έχουν δει τη Τζένη να χορεύει χασάπικο και να γεμίζει με τη χάρη της μια ολόκληρη πίστα. Αρκεί που σήκωνε τη ματιά της και σκορπούσε γαλαζοπράσινες μαχαιριές. Τόσο στο "Τζένη Τζένη" όσο και στο '"Ένας μεγάλος έρωτας".
Είχε μαγνητίσει την καρδιά σου τόσο, που είχες μετατραπεί μαγικά σε Νίκο Κούρκουλο ή Ανδρέα Μπάρκουλη κι ένιωθες αιώνια ευγνωμοσύνη επειδή σε είχε χαϊδέψει το βλέμμα της!
Η Τζένη είχε θηλυκότητα, πάθος, ταλέντο, νάζι, ταμπεραμέντο, φλόγα, αγωνιστικότητα, βλέμμα!
Τα είχε όλα! Κι όλες τις στιγμές κρεμόσουν απ' τα χείλη της για να ακούσεις την επόμενη ατάκα της....απόψε λέω απόψε, τι θα κάνετε απόψε.. έως....αγάπη μου, άντρα μου μοναδικέ!
Δεν ήξερες αν την προτιμούσες γατούλα ή ερωτευμένη τόσο, που δεν έβλεπε μπροστά της, γιατί την μεθούσε το αντικείμενο του πόθου της, αν την ήθελες να είναι τόσο γουστόζικα αμήχανη και να αντηχεί ως τα τώρα στα αυτιά σου αυτό το αιώνιο "Αθηνάααααααα" της!
Κι ύστερα έπαιρνε το κατόπι για τους αγώνες της Ελευθερίας κι ανέβαζε πάντα στο σανίδι μόνο ο,τι μιλούσε στην ψυχή και ξυπνούσε αγωνιστικά ένστικτα. "Το Μεγάλο Μας Τσίρκο" με τον μεγάλο μας επίσης Νίκο Ξυλούρη κι αμέσως ξεχνούσες την "γατούλα" στο "Μια τρελή τρελή οικογένεια" κι ήθελες να βγεις μαζί της στους δρόμους και να φέρεις τα πάνω κάτω...
Με τον κίνδυνο να φανώ γραφική, είμαι στο όριο ανάμεσα στο κλασσικό πια κλισέ "Η Τζένη ποτέ δεν πέθανε" κι από την άλλη, τέτοιες γυναίκες δεν γεννιούνται συχνά στους αιώνες των αιώνων. Υπερβολή; Μονάχα για όσους δεν έχουν δει τη Τζένη να χορεύει χασάπικο και να γεμίζει με τη χάρη της μια ολόκληρη πίστα. Αρκεί που σήκωνε τη ματιά της και σκορπούσε γαλαζοπράσινες μαχαιριές. Τόσο στο "Τζένη Τζένη" όσο και στο '"Ένας μεγάλος έρωτας".
Είχε μαγνητίσει την καρδιά σου τόσο, που είχες μετατραπεί μαγικά σε Νίκο Κούρκουλο ή Ανδρέα Μπάρκουλη κι ένιωθες αιώνια ευγνωμοσύνη επειδή σε είχε χαϊδέψει το βλέμμα της!
Μια Εικόνα Ίσον Με Χίλιες Λέξεις
Δεν ξέρω αν σας συμβαίνει εσάς, αλλά όταν
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαβάζω για την Τζένη...ακούω την φωνή της!!
Ακούω το "Αθηνάαααααα" όπως είπες, ακούω το "Νικολάκη μας" ακούω το "Κύριε Σαμιωτάκη" κλπ
Καλημέρα σε όλους..
Δεσποινίς διευθυντής:
ΔιαγραφήΠρώτο τηλεφώνημα η Λίλα στον Αλέκο με νάζι: -Γυρίσατεεεεεε;
Αλέκος ξαφνιασμένος: Όχι!! (και της το κλείνει!)
Δεύτερο τηλεφώνημα Λίλας στον Αλέκο με φωνή μπάσα:
-Κύριε Σαμιωτάκη, Βασιλείου εδώ!
Ξαδέρφη: -Ιιιιι! Έλα, γλύκανε τώρα, γλύκανε!
Λίλα ναζιάρικα: -Πως τα πάτε εσείς εκεί, πως τα πάτε;
Κι ο Αλέκος τίναζε το ακουστικό μήπως είχε χαλάσει η γραμμή! Χαχα!
Ανεπανάληπτη!
Και φοβερή ηθοποιός! Με απόλυτη φυσικότητα!
Καλό απόγευμα! :)
Μου πήρες τις ατάκες τρελοκομείο μου ! Αυτά θα έγραφα!
ΔιαγραφήΤώρα τι να γράψω;
Α! Ότι θα στις παίξω λάιβ εγώ όταν με το καλό θα συναντηθούμε!
Να ακούσεις το "Αθηνάααααααααααααα" ...με την ίδια τσιριχτή φωνή το κάνω!!!!!
Ή το χαζούλικο "γυρίσατεεεεεεεεε" Θα με λατρέψεις! Τέλος!
Φιλούρες!
Καλό ΣΚ
Πως και πως περιμένω να το δω το live τρελοκομείο!!
ΔιαγραφήΕιδικά γι' αυτό το "θα σε λατρέψω" σου!
Και μόνο που το λες, αδημονώ!
Φιλούθκια έχουμε καιρό να δώσουμε, ε; :)))
♥♥♥
ΔιαγραφήΚι ανταποδίδω! ♥♥♥♥♥♥
ΔιαγραφήΕγω θαυμαζω κατι αλλο με την Τζενη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΑΛΜΑ...Που εκανε, συνειδησιακα.Και πηδωντας ολες τις ταξικες της διαφορες, ταχθηκε εκει που η αγαπη της την διεταξε...!!
Και ο νοων νοητω..!!
Και για το ΑΛΜΑ της όπως λες, έγραψε το όνομα της με φωτεινά γράμματα...
ΔιαγραφήΚαλό Σαββατόβραδο φίλε μου Μαχαίρη! :)
Για όλα αυτά που ήταν, μα πάνω απ' όλα γι αυτά που γράφει ο Μαχαίρης πιο πάνω, η Τζένη έγραψε ιστορία. Την αγαπάω... Και πάντα θα μιλάω στον ενεστώτα γι αυτήν. Θα ήθελα πολύ να τη γνωρίσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέτρα συγχαρητήρια για το αφιέρωμα που της έκανες!
Το απόλαυσα μέχρι τελείας.
Να'σαι καλά!
"Κανελλάκη" μου, το ξέρω ότι είναι κι εσένα η αγαπημένη σου.
ΔιαγραφήΆλλωστε είχε τόσα πολλά χαρίσματα...
Και τώρα που μίλησα για χαρίσματα.....
...ΘΕΡΜΑ ΞΑΝΑΜΑΝΑΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΑΝΑ ΜΟΥΟΥΟΥΟΥ!!!
Έσκισες, αλλά ως συνήθως, σου άξιζε ΑΛΛΗ ΜΙΑ καρφίτσα και με το παραπάνω!
Σε φιλώ γλυκά "Κανελλάκη" μουουου!!! :))))
Δυο γυναίκες με έχουνε αγγίξει τόσο πολύ που στο θάνατό τους έκλαψα σα να τις γνώριζα:
ΑπάντησηΔιαγραφήH Τζένη Καρέζη είναι μια απ'αυτές...
Η άλλη είναι η Μελίνα Μερκούρη...
Καλό απόγευμα σου εύχομαι! :)
Σου χαλάω εγώ χατίρι;;
ΔιαγραφήΕδώ σου έχω το αφιέρωμα μου στην άλλη αγαπημένη ΜΑΣ, τη Μελίνα:
http://pistos-petra.blogspot.gr/2013/03/blog-post_7.html
Να πω πάντως, πως την Τζένη Καρέζη είχα την τιμή να τη δω δυο φορές στο θέατρο.
"Πάπισσα Ιωάννα" και "Διαμάντια και Μπλουζ",
που -αν δεν με απατά η μνήμη μου-
ήταν το τελευταίο έργο που ανέβασε...
Σε φιλώ γλυκά! Καλό σου Σαββατόβραδο! :)))
Δυστυχώς εγώ δεν ήμουν τόσο τυχερή...
ΔιαγραφήΑν και στο θέατρό της έχω πάει για να δω το "θάνατο του εμποράκου" με τον Καζάκο...
Πάω να διαβάσω την ανάρτηση...
Υ.γ. Τελικά τα γούστα-απόψεις μας μοιάζουν πολύ...! :)
Κι έλα αν θες να μου πεις την άποψη σου μετά.
ΔιαγραφήΥ.Γ Μα αφού αυτές/οι που άξιζαν ήταν δαχτυλομετρούμενοι!
Μη το λες μη το λες...
ΔιαγραφήΑλλοι κλάψανε μόνο στην Αλίκη Βουγιουκλάκη...
Από άντρες έκλαψα τον ξυλούρη και τον Κατράκη...
Από άντρες έκλαψα τον Θανάση Βέγγο και τον Νίκο Παπάζογλου.....
ΔιαγραφήΠάρα πολύ όμως...
Λατρεμένη!!...τέτοιο υπέροχο αφιέρωμα μόνο εσύ θα μπορούσες να της κάνεις...ααααα πες στην Αριστέα, θέλω κι εγώ live!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή(τι υπέροχη γυναίκα..δεν μπορώ να τραβήξω τα μάτια μου από τις φωτογραφίες της)...
Φιλιά πολλά!!
Μα δεν είναι δύσκολο να γράψει κάποιος για την Τζένη Καρέζη...
ΔιαγραφήΚαι λίγα πράγματα είπαμε.
Η προσωπικότητα της είχε φοβερό εκτόπισμα!
Σε φιλώ γλυκά Μαράκι μου! :)))
ΗΤΑΝ ΘΕΑ!
ΑΙΩΝΙΑ ΤΖΕΝΗ,ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ!!!Την ειχα δει κι εγω στην"Παπισσα Ιωαννα"και ειχα παθει!Αλλα εκει που δεν την χορταινω ειναι να την ακουω στο"Μεγαλο μας τσιρκο" με τοντρισμεγιστο Νικο Ξυλουρη!!ΦΙΛΙΑ ΓΛΥΚΑ!!ΒΑΣΩ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι άλλη κοπελιά που είδε την "Πάπισσα Ιωάννα"!
Διαγραφή"Το Μεγάλο μας Τσίρκο" ήταν ένα σύμβολο έτσι κι αλλιώς!
Φιλάκια και πάλι ΒΑΣΩ μου! :)))
Την πρωτοειδα στο θεατρο στον "Εχθρο λαο" και την επομενη χρονια στη Παπισσα Ιωαννα που θα μου μεινει αξεχαστο(Ρε συ Πετρα,εγω ημουν φοιτητρια τοτε,πρεπει ναταν 75 -79,εσενα πως σε βαλανε που απαγορευονταν οι ανηλικοι λογω θεματος;!)Μετα την εβλεπα συνεχεια ..Θεατρινους,Αγριογατα, Εντα Γκαμπλερ,Μηδεια,ποος φοβαται τη Βιρτζινια Γουλφ κλπ,καθοτι το θεατρο συγκαταλεγεται στις μεγαλες αγαπες μου!Δε μπορω να πω οτι ηταν παντα συγκλονιστικη,ομως η βραχνη φωνη και το βλεμμα της θα μου μεινουν αξεχαστα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τις ταινιες δε μιλαω τα ειπατε ολα!!Τις εχω δει ολες!!
Οσο για τις πολιτικες της πεποιθησεις,μυηθηκε στην πορεια απο το Καζακο!
Να πουμε και για το ιδρυμα ανακουφισης χρονιου πονου σε καρκινοπαθεις και χρονιους πασχοντες που ξεκινησε απο σκεψη δικη της λιγο πριν το οδυνηρο τελος της!
Κρύβε λόγια!
ΔιαγραφήΕίχα πάει με τον μπαμπά και τη μαμά και το θείο και τη θεία
και μπήκα...χαριστικά...!
Πόσο τυχερή είσαι που την είδες τόσες φορές...
Κι εγώ πάλι θυμάμαι πως στο "Διαμάντια και μπλουζ"
μου είχε κάνει εντύπωση που έπινε ποτό καθ όλη τη διάρκεια της παράστασης..
Θυμάμαι πως το είχα παρατηρήσει και με είχε ανησυχήσει πολύ...
(Λες να είπα βλακεία;..)
Διαγνωσθηκε το 1988,παρουσιασε τα Διαμαντια και μπλουζ το 90 και το 92 κατεληξε!
ΔιαγραφήΉταν μια παραγγελία ή μια προσφορά μάλλον της Λούλας Αναγνωστάκη προς τη Καρεζη γιατι ..ηξεραν!
Εκει τραγουδουσε και ενα υπεροχο μπλουζ της Καραινδρου το..χαθηκα μεσα στη ζωη μου.!
Σαν τη Λαμπετη επαιζαν σχεδον μεχρι τη τελευταια στιγμη ,στο σανιδι ξεχνουσαν τους πονους!
Άρα είχα...."διαγνώσει" κι εγώ σωστά....
ΔιαγραφήΠόσο κρίμα... Που έφυγε τόσο νέα εννοώ.
Σε φιλώ γλυκά και καλή Κυριακή! :)
Η ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΠΙΣΗΣ....
Δεν υπάρχουν τέτοιες γυναίκες, Πέτρα. Γενιέται μία κάθε 100 χρόνια. Καμιά σύγκριση με τη Βουγιουκλάκη, η οποία είχε επινοήσει τον εαυτό της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τζένη ήταν αυθεντική, υπέροχη, χωρίς σκηνοθεσία, χωρίς τη σημερινή πουτανιά. Θηλυκότητα χωρίς παθητικότητα, χάρη χωρίς επιτήδευση.
Μεταξύ μας, απορώ με την επιλογή συζύγου. Τα ετερώνυμα έλκονται; Μάλλον.
Από την αρχή ως το τέλος του σχολίου σου, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
ΔιαγραφήΚι αυτή η επιλογή συζύγων, δεν ξέρω..
Δεν θέλω να πω κάτι αρνητικό. Τον Καζάκο τον συμπαθούσα
(για τον πρώτο ούτε λέξη...), αλλά με ξένισε απίστευτα,
καθώς, ο Καζάκος "ξανάφτιαξε" τη ζωή του, λίγο καιρό μετά τον χαμό της Τζένης...
Και μάλιστα με μια άλλη Τζένη και πάλι...
Μεταξύ μας, αυτό δεν το χώνεψα ποτέ.. Αχαρακτήριστο το βρήκα...
Και ολίγον ως...αποδόμηση(;)...
Καλημέρα με χαρά τσουπίτσα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://princess-airis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_28.html
χεχε!
Θα καταλάβεις!
Ναι, εσένα περιμέναμε! Αχαχαχα!!
ΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκά! :)))))
Καλημέρα! Έκανες ένα μοναδικό αφιέρωμα, όπως άρμοζε σε μια μοναδική γυναίκα και ηθοποιό. Τη λάτρευα για την αυθεντικότητά της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φωτογραφίες της που έβαλες εδώ σου κόβουν την ανάσα. Τι ομορφιά...
Σε φιλώ!
Απίστευτα ταλαντούχα και με ομορφιά (όπως το λες) που έκοβε την ανάσα...
ΔιαγραφήΚαι παρ' όλα αυτά, σεμνή και χωρίς αλαζονεία...
Σε φιλώ!