Η ΤΑΪΛΑΝΔΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝ...

Πάρτο απόφαση! Η Ταϊλάνδη "βγαίνει" σε μορφή σήριαλ! Όχι μόνο γιατί είναι Ταξίδι Ζωής! Αλλά και γιατί συμβαίνουν διάφορα εδώ πέρα, που δεν έχω μυαλό να γράψω όσα έζησα μέχρι προχθές! Συνεπώς ή που θα με παρακολουθήσεις (τι σόι σήριαλ είμαι;;) ή που θα με σιχαθείς!

Κι έτσι κάθε φορά θα σε συνδέω με τα προηγούμενα επεισόδια, για να μην χαθεί η μπάλα!  

Ένα υπερατλαντικό ταξίδι είναι από μόνο του μια εμπειρία ζωής. 300 και βάλε άνθρωποι μέσα σ' ένα αεροπλάνο, να μοιραστούν 9 ώρες από τη ζωή τους, καταλήγει να είναι συγκατοίκηση! Κουβέρτες, μαξιλάρια, ακουστικά, κάλτσες, κρουασάν, καφέδες, δείπνα, πρωινά, υπολογιστές, ταινίες, τουαλέτες, ροχαλητά, χρώματα, αρώματα, λευκοί, μαύροι, κίτρινοι, πλήρωμα, όλοι ένα!

Κι όπως είπε και κάποιος σοφός που τώρα δεν τον θυμάμαι: "η υπερατλαντική πτήση είναι το πιο βαρετό πράγμα που διακόπτεται από στιγμές πανικού"! Κοινώς, όλα ήταν μια χαρά, μέχρι που άρχισαν οι αναταράξεις κι είπαμε, αρκετοί επιβάτες (όσοι δεν κοιμόντουσαν ζωωδώς!) το δεσπότη Παναγιώτη! Κι ύστερα ήρθε το γλυκοχάραμα! Κι άνοιξαν τα παράθυρα! Κι είδαμε τα σύννεφα! Κι άρχισε να αχνοφαίνεται η Ταϊλάνδη! Με τα ποτάμια της και τα νερά της! Μαγεία!

Συνεχίζεται!!!! Χαχα! Πλάκα κάνω! Έχει κι άλλη μια πτήση βρε κουτό! Για τη βόρεια Ταϊλάνδη!

Ε, φταίω εγώ, που για να πατήσω το έδαφος της χώρας πέρασαν σχεδόν 24 ολόκληρες ώρες;

Και βουρ για το ξενοδοχείο, ένα πεντάστερο να σου φύγει το τσερβέλο, αν κι εμένα αυτά καθόλου δεν με συγκινούν. Κανονίζουμε λοιπόν, έτσι "ζεστοί" όπως είμαστε ακόμη από τις 3 πτήσεις, να φύγουμε για το νυχτερινό παζάρι της πόλης. Οι ουρανοί ήταν δικοί μας! Άνοιξαν αδερφέ! Ή για να το πω πιο ποιητικά, άρχισε να βρέχει με το τουλούμι! Σχεδόν άγγιζε γάμπα!

Θυμάσαι μια φορά κι έναν καιρό που έσερνα μαζί και μια καπελαδούρα;; Ε! Ξέχνα την! Το πρώτο πράγμα που αγόρασα στο παζάρι ήταν 2 ωραιότατες  νιτσεράδες, μια ροζ και μια μοβ! Κι ύστερα ρώτησα την ξεναγό "έχουμε πολλές μέρες ακόμα στην Ταϊλάνδη; γιατί είναι βλακεία" Αυτά, ως την επόμενη μέρα, που ξημέρωσε ένα ηλιόλουστο πρωινό ανατολικά του κόσμου!

Για να σε αφήσω αφώνου -αν δεν έχεις πάει βεβαίως βεβαίως- έχω να σου πω πως έκανα μια κρουαζιέρα αξέχαστη! Στο χρυσό τρίγωνο! Που ενώνει Ταϊλάνδη, Βιρμανία, Λάος! Ω! ναι!

Φοβερή η αίσθηση ότι έχεις φύγει πριν από 24 ώρες από την πατρίδα σου κι είσαι στο Λάος!

Αλλά, κρατήσου, σου' χω και καλύτερο: βόλτα επάνω στον ελέφαντα μες στο ποτάμι! Ρεσιτάλ! 

Κι ώσπου να γίνουν όλα αυτά και πάνω που είμαστε ευτυχείς επάνω στους ελέφαντες, τα σύννεφα μάς επισκέφτηκαν ξανά! Τέλος μουσώνων βλέπεις! Οπότε φίλε μου, ξέχνα και το χυτό μου μαλλί στους ώμους κι άρχισε να με φαντάζεσαι με μια ροζ κουκούλα στο κεφάλι! Σκέτο ντοκουμέντο! Σε πληροφορώ, ότι ως το μεσημέρι, είχαν αγοράσει όλοι από μια νιτσεράδα και κυκλοφορούσαμε στους δρόμους σαν πολύχρωμα στρουμφάκια! Κι η ζέστη όμως, ζέστη!

Σ' αυτό το ταξίδι θα σου μιλήσω για μέρη, γεύσεις, ανθρώπους, πάρα πολύ γέλιο, θα σου μιλήσω για τα συν αλλά και τα πλην της Ταϊλάνδης, αλλά και για ένα ζευγάρι νιόπαντρο!

Αλλά τώρα πες μου! Δεν το θέλεις κι εσύ ένα διάλειμμα; Επιστρέφω σύντομα! Διαφημίσεις!

Ε, όχι! Εμένα, που με βούτηξε αιφνιδίως ο ελέφαντας με την προβοσκίδα του και μ' ανέβασε ψηλά κι ένας Ταϊλανδός με κρατούσε μην πέσω κι ένας άλλος με απαθανάτισε με τη φωτογραφική (μου) μηχανή κι εγώ έχω σχεδόν λιποθυμήσει από τα γέλια.....
Ε, όχι! Δεν θα τη δεις, στον αιώνα τον άπαντα! Να πέσουν διαφημίσεις!