Η Φωτογραφία της εβδομάδας: Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου!

Αν είχα το δικαίωμα της επιλογής από τη φύση, θα ζούσα συνήθως Φθινόπωρα και Άνοιξες. Τα Καλοκαίρια μου αλλά και οι Χειμώνες, θα αποτελούσαν μικρές παρενθετικές εποχούλες.

Δεν χορταίνει ποτέ το βλέμμα μου τα χρώματα του Φθινοπώρου, όμοια με μικρά έργα τέχνης.

Εκεί που σε ξεγελά ο Θεός, σε παίρνει ολοκληρωτικά με το μέρος του, σε πείθει αναμφίβολα.

Κι αν σε έχει ευλογήσει να διασχίζεις ένα δάσος, να αντικρίζεις μια λίμνη, να αγναντεύεις μια θάλασσα, συνωμοτεί η φύση με εκείνη την ομορφιά που δεν την αντέχει ο θνητός σου νους.

Προσπαθείς να πείσεις την ανταριασμένη σου ψυχή πως θα είναι για πάντα όλα γύρω σου τόσο ζωγραφιστά, θαρρείς πως ακροβατούν ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο με άγρια χαρά!

Έτσι δεν σε ξεγελά κι ο Έρωτας; Σου υπόσχεται πως θα ζεις πάντα χωρίς να χειμωνιάζει.

Με την επιπόλαια εφηβική προσέγγιση ενός αμούστακου φθινοπώρου ότι όλα είναι αιώνια.

✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.: *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎✿

"Όλα τελειώνουν και μόνο το φθινόπωρο παραμένει αιώνια νέο σαν τα πιο λυπημένα ποιήματα. Είμαι μόνος. Η εξοχή ευωδιάζει". Τάσος Λειβαδίτης