ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ...

-Μεσάνυχτα και κάτι και το κεφάλι μου έχει μπλοκάρει από τις έννοιες. Για την ακρίβεια, μάλλον είναι παραφορτωμένο. Κινείται με ταχύτητα φωτός ανάμεσα σε εμμονικές εικασίες. 

-Εγώ έχω ζήσει πολύ και μου φαίνεται πως βρήκα κείνο που χρειάζεται για την ευτυχία. Ήσυχη κι απομονωμένη ζωή στο χωριό μας με τη δυνατότητα να κάνει κανείς καλό στους ανθρώπους, που είναι τόσο εύκολο να ευεργετήσεις και που είναι τόσο ασυνήθιστο γι' αυτούς.

-Η πραγματικότητα είναι αυτή που υπάρχει έξω από το δωμάτιο, στη σιγαλιά της νύχτας μου;

Δείξε μου λίγη κατανόηση. Κυκλοφορώ ανάμεσα σε σκονισμένα δωμάτια, μισάνοιχτα βιβλία, άπλυτα πιάτα, πεταμένα ρούχα, ασιδέρωτα πουκάμισα, θολά τζάμια, απλήρωτους λογαριασμούς.

-Ύστερα, δουλειά πολλή, που πάντα λέω πως είναι ωφέλιμη, ανάπαυση, όμορφη φύση, καλά βιβλία, μουσική, έρωτας αγαπημένου προσώπου, να η ευτυχία που ανώτερη της δε φαντάζομαι να μπορεί να υπάρξει. 

-Από τις γρίλιες του παραθυριού μου κοιτάζω την σπασμένη λάμπα του πεζοδρομίου, η βροχή πέφτει σιγανά, ίσα για να ποτίζει τα ακινητοποιημένα εδώ και καιρό αυτοκίνητα, πεζός κανείς.

-Και πάνω από όλα ένας σύντροφος σαν και σας, οικογένεια. Αυτά ίσως να 'ναι όλα όσα μπορεί να πεθυμήσει ο άνθρωπος. 

-Πάνε μέρες που με εγκατέλειψε. "Αφού είσαι άνεργος" μου είπε, "τι να σε κάνω χριστιανέ μου;"

Δεν θα βγω ποτέ από αυτό το δωμάτιο. Θα σαπίσω κάτω από το βάρος των χαμένων ονείρων.

Καφέ γραμματοσειρά: "ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Μπλε γραμματοσειρά: Λέων Τολστόι "Οικογενειακή Ευτυχία" Εκδόσεις Γκοβόστης 131 σελ.

______________ "o pio pistos filos tou skylou" _____ Foto _____________