* ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΣΤΑΧΤΙ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ...

Όσοι μας ευχήθηκαν, μας ευχήθηκαν. Οι υπόλοιποι να είναι καλά, μακριά κι αγαπημένοι. Και το εννοώ γενικώς, καθώς άλλοι ήταν μακριά, άλλοι ξεχάστηκαν κι άλλοι έκαναν ότι μας ξέχασαν. Χα! Σ' όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε και κλείνει κι αυτό το κεφάλαιο.

Πέρασαν και τα Χριστούγεννα. Μια μέρα ήταν τελικά. Άλλη μια μέρα, που πολλοί την έζησαν όπως επιθυμούσαν, άλλοι την έζησαν όπως ποτέ δεν είχαν φανταστεί κι άλλοι έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα: κλείδωσαν τις αισθήσεις και παρίσταναν τους ευτυχείς. Όλα τα 'χει ο μπαξές.

Άλλοι γεμίσαν τις κοιλιές, άλλοι την καρδιά κι άλλοι το υποσυνείδητο. Αυτό το τελευταίο είναι πολύ ύπουλο και δεν ξέρεις με τι είναι ικανό να γεμίσει. Αν έχει και επιλεκτική μνήμη, είναι ικανό να παριστάνει κι αυτό ότι είναι ευτυχισμένο και δεν τρέχει κάστανο. Α! τώρα που είπα "κάστανο", κάτι κάστανα τα χτύπησα να σου πω την αλήθεια μου. Μούρλια είναι τα άτιμα.

Που τον πέτυχαν τον καθένα τα φετινά Χριστούγεννα, υπάρχει η κακή συνήθεια να το ξεχνάμε και να βυθίζεται ο καθένας στη δική του πραγματικότητα. Μη βαράς. Για τους άλλους το λέω. Έπιασα τον εαυτό μου στο οικογενειακό τραπέζι, να έχει ξεχάσει κάποιους δυστυχείς (βλέπεις, η γέμιση σε ζαλίζει!), αλλά δεν ξέχασα στιγμή εκείνους που δημιούργησαν τους δυστυχείς.

Καθώς, εκείνοι που δημιουργούν και κατασκευάζουν τους δυστυχείς, διαθέτουν ένα απύθμενο θράσος, τόσο πολύ που, όχι μόνο δεν κωλώνουν να σου ρίξουν τη μάπα τους στη μάπα, μέρα γιορτινή, αντιθέτως, γουστάρουν σε βαθμό σαδομαζώ, να σου επιβληθούν για να σε συγχύσουν.

Μην ξανακούσω "κι εσύ γιατί κάθεσαι και τους ακούς;", καθώς έχω γράψει και παλαιότερα την άποψη μου επί του θέματος: αν δεν το ακούσω εγώ, αν δεν το ακούσεις εσύ, πάει να πει πως δεν συνέβη;;; Ε! Μην τρελαθούμε και τελείως δηλαδή! Ο στρουθοκαμηλισμός έχει κι ένα όριο!

Η πολύ καλά μελετημένη κίνηση, από το τιμ του εμετού, έγινε ανήμερα των Χριστουγέννων, όταν το γλοιώδες τρίο στούντζες "συνεδρίασε" (προς τα που να μουντζώσω;;) για να καταλήξει στο νοσηρό πόρισμα πως, χτυπάτε τον κώλο σας κάτω, πετρέλαιο δεν σας δίνουμε, κανονίστε να σβήσετε και τα τζάκια, μη γίνουμε από δυό χωριά χωριάτες! Είπε κανείς τίποτα;; Μούγκα!

Θα κλείσω, για να μην σε ξενερώσω κι άλλο, κάπως πρωτότυπα σήμερα: "Ας μη ξαναζήσει η πατρίδα τέτοιες εποχές. Δεν θα υπάρχουν Λειβαδίτες να μας τις γράψουν"......είπε ο Πέτρος στο blog της Μαρίας, όπου ο υπέροχος Λειβαδίτης πλημμύριζε τη σελίδα της, εξού κι ο τίτλος *

____________________ "o pio pistos filos tou skylou" _____________  Foto  ___________________