ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΣ...

Θα σε πάρω μαζί μου σήμερα, ευελπιστώντας να σε παρασύρω και να σε "περάσω" στην Ασία, τόσο κεντρικά, που δεν θα δεις θάλασσα ούτε με το κιάλι! Οι αιματηρές οικονομίες ενός έτους και οι 6 ώρες πτήσης αρκούν για να βρεθεί κανείς στο Ουζμπεκιστάν. Κάποτε υπήρξε μέσα στο δρόμο του μεταξιού, αλλά αυτό τη σήμερον ημέρα δε σημαίνει τίποτα.

Η προσγείωση σε μια χώρα με ξηρό κλίμα, δημιουργεί αμέσως μια οικεία αίσθηση στην ατμόσφαιρα, κάτι που επιβεβαιώνεται αργότερα, από την επαφή με τους ίδιους της τους κατοίκους: οι Ουζμπέκοι είναι ένας από τους πιο συμπαθείς και φιλικούς λαούς που έχω γνωρίσει. Φτώχεια καταραμένη, αλλά η καρδιά τους είναι μεγάλη σαν τριαντάφυλλο! 

Η χώρα διαθέτει το "προνόμιο" να αποτελείται από απίστευτα φτωχά χωριά έως αξιοπρε-

πείς και ανθρώπινες μεγαλουπόλεις (Τασκένδη που είναι η πρωτεύουσα και Σαμαρκάνδη).

Εναλλάξ νιώθεις να βιώνεις ένα πολιτισμικό σοκ, αφού, όσο το ταξίδι γίνεται οδικά, μέσα στην απέραντη Έρημο της χώρας, περνάς διαδοχικά από χωριά της δεκαετίας...του '40 (!) και βγάλε, αλλά παράλληλα συναντάς τις μεγαλουπόλεις, με την εικόνα να αλλάζει άρδην!

Τα παιδάκια σε όλη τη χώρα ήταν ευγενικά, αξιοπρεπή, χαμογελαστά και...διψούσαν για φωτογράφιση!

Το 'χω ξαναγράψει, αυτά τα ταξίδια είναι μεν κουραστικά, αλλ' αυτά που σου προσφέρουν μέσα σε μόλις 12 ημέρες, δεν συγκρίνονται λέμε! Εκείνο που με νευριάζει είναι...ο ύπνος! Των άλλων! Εννοώ, ότι δεν μπορείς μαντάμ, να διασχίζεις μια χώρα οδικώς, πράγμα που σημαίνει ότι εκεί είναι η μοναδική σου ευκαιρία να εισπράξεις την εικόνα των χωριών και της υπαίθρου γενικότερα κι εσύ να μου κοιμάσαι!!!!!! Έ-λε-ος! Δηλαδή, πότε θα ξαναδείς τα χωμάτινα σπίτια, όμοια με το χρώμα της Ερήμου, τη μαμά μαζί με το μωρό να βγάζουν νερό από το πηγάδι, τα...αποχωρητήρια, που είναι 20 μέτρα μακριά από τα σπίτια, τα παι-δάκια να περπατούν ατελείωτα για να φτάσουν στο σχολείο, τους ανθρώπους να σταμα-τούν κάθε άλλη τους δραστηριότητα, επειδή περνάει...ένα πούλμαν (!) για να σε χαιρετή-σουν μέσα από το τζάμι, με ένα πλατύ χαμόγελο που φτάνει ως τον ουρανό;;; Πότε θα ξαναδείς ανθρώπους όλων των ηλικιών μέσα στα χωράφια, να μαζεύουν το βαμβάκι και να είναι ένας ζωντανός πίνακας ζωγραφικής μπροστά στα μάτια σου; Αξία ανεκτίμητη όλες εκείνες οι διαδρομές, που "διασχίζουν" τις ζωές των ανθρώπων. Ξύπνα μαντάμ λέμε!

Τα ταξίδια για κάποιους είναι μια καλή ευκαιρία να έρθουν λίγο -ακόμα- πιο κοντά με τον εαυτό τους. Ειδικά εκεί -εν μέσω της κόκκινης Ερήμου- που το οδικό ταξίδι χτυπάει κάτι... οχτάωρα (διακεκομμένα καλέ!), σίγουρα είναι καλό (..αν δεν κοιμάσαι! χαχα!) να φιλοσο-

φήσεις τη ζωή και να τη δεις με άλλο μάτι. Εκεί -μακριά από τη δική σου πραγματικότητα- βλέπεις -επανεξετάζοντας- πόσα και ποια πράγματα έχουν αξία στη ζωή "κι εσύ την πήρες σοβαράαααα κι εσύ την πήρες σοβαρά!" Και φυσικά το ίντερνετ το έχεις...καρα@εσμ@νο!

Και πάνω που το έχεις φιλοσοφήσει για τα καλά, έρχεται ένα...άκουσμα και σου δίνει άλλη μια σουρεαλιστική νότα σ' αυτή τη ζωή: διότι, σκέψου, πόσες φορές αλήθεια στη ζωή σου θα σου τύχει να είναι Σεπτέμβρης, να διασχίζεις οδικώς την Έρημο και να ακούγεται από το cd του πούλμαν ένα...χριστουγεννιάτικο άσμα των Boney M επειδή το περιέχει το cd μάνα μου; Όσο να πεις είναι από εκείνες τις στιγμές που το ταξίδι αποκτά άλλη διάσταση!

Μην περιμένεις να σου περιγράψω όσα είδα και βίωσα κι όσα απαθανάτισα μέσα σε 600 φωτογραφίες! Προφανώς και δε γίνεται, άσε που δε θέλω να με...σιχτιρίζεις από μέσα σου!

Θα κάνω μια σούμα με τα...events του ταξιδιού, σε μορφή...σφηνακίου και θα σε..ποτίσω:

Οι...αεροπλανικές σιδηροδρομικές γραμμές που ενώνουν την Τασκένδη με την Σαμαρκάνδη!

Χιβά: Η Γοητευτική Πόλη Που Σταμάτησε Ο Χρόνος!

"Σφηνάκια": 1) Μπορεί η...Ζουμπουλία (Παρά 5') να φαντάζει μανεκέν μπροστά στα ρούχα που φορούσαν οι γυναίκες (κυρίως στην επαρχία) αλλά οι καρδιές τους ήταν...σαν της Ζουμπουλίας! 2) Οι κάτοικοι πίνουν -και σερβίρουν- σχεδόν μόνο τσάι! (άλλωστε το νερό δεν είναι πόσιμο πουθενά) 3) Τα φαγητά τους είναι κυρίως σούπες, φρέσκο ψωμί ψημένο σε φούρνο πέτρινο και κρέας ψητό (όχι, δεν το δοκίμασα!) 4) Τα γλυκά τους -βασισμένα στο ζυμάρι- είναι απίθανα, με το...μπαχλαβά να κλέβει καρδιές! (ε, ναι, το δοκίμασα!) 5) Στις κλειστές αγορές το τραγούδι που έκανε πάταγο ήταν αυτό! Με ενθουσίασε τόσο, που αγόρασα από έναν πλανόδιο το cd, γύρισα σπίτι και το cd είναι ...άγραφο!! Αχαχα! Παντού υπάρχουν επιτήδειοι (και κορόιδα!) 6) Οι ναοί τους είναι τζαμιά (μουσουλμάνοι γαρ) και..μεντρεσέδες! Από κάποια στιγμή και μετά, λέγαμε όλοι: "όχι άλλους μεντεσέδες"! 7) Ομο- λογουμένως, οι τουαλέτες (παντού τούρκικες) στα επαρχιώτικα ταβερνάκια ήταν πάρα πολύ βρώμικες, αλλά χωρίς...σουμ (το τοπικό τους νόμισμα) δεν έμπαινες πουθενά! 8) Το σουμ λοιπόν, ήταν μόνο σε...χαρτονομίσματα! (1 ευρώ=3.000 σουμ!) Έκανες συνάλλαγμα 50 ευρώ και βρισκόσουν...εκατομμυριούχος! 9) Στις μεγάλες πόλεις (Τασκένδη-Σαμαρκάνδη) υπήρχαν άπειρα -και πεντακάθαρα!- πάρκα και ωραίες γειτονιές με καταστήματα 10) Η εγκληματικότητα βρίσκεται στο μηδέν και μπορείς να κάνεις άνετα βόλτα μόνος σου. 11) Στη χώρα δεν υπάρχει...αντιπολίτευση και ο πρόεδρος εκλέγεται...πανηγυρικά, τα τελευταία 23 χρόνια! 12) Μια βόλτα με το μετρό της Τασκένδης, σε "γυρνάει" στο 1920! 13) Αντιθέτως, όταν μπήκαμε στις τοπικές αερογραμμές (για εσωτερική πτήση) αλλά και στον...σιδηρόδρομο (δες φωτό πιο πάνω!) τρίβαμε τα μάτια μας! Είχε προσωπικό εδάφους τύπου αεροσυνοδών, καθίσματα αεροπλάνου και φυσικά πρόσφεραν δίσκο με γλυκό και χυμό! 14) Σε μια μικρή πόλη είδα ένα από τα πιο ωραία μουσεία -Savitsky- ζωγραφικής! 15) Οι Ουζμπέκοι -αν και δεν έχουν συνηθίσει ακόμα τον τουρισμό- είναι άψογοι οικοδεσπότες, φιλόξενοι και καθόλου αρνητικοί ή σνομπ με τους τουρίστες 16) Ο ξεναγός μας, ένας νεαρός Ουζμπέκος, είχε σπουδάσει οικονομικά και 4 ξένες γλώσσες (!) ήταν πολύ ευγενικός, και με πολύ υψηλή αίσθηση του χιούμορ! 17) Πήγαμε σε γάμο! Ω ναι!!! Σε μεγάλη πόλη, σε πολυτελέστατο κτήριο, με ένα πολύ λαμπερό ζευγάρι να μας καλοδέχεται και να μας απαθανατίζουν με τις μηχανές τους οι -πολύ καλοντυμένοι ομολογώ!!- καλε-σμένοι! 18) Έφερα κόκκινη άμμο από την...κόκκινη Έρημο! Τη μάζεψα μια φορά που πήγαμε εμείς τα...κοριτσάκια, τουα-

λέτα στους ...αμμόλοφους της ερήμου! Σουρεάλ στιγμή! 19) Στην μυστηριακή Χιβά άφησα την καρδιά μου, στην εξωτική Μπουχαρά πλανήθηκα στα σοκάκια, στη Σαχριζάμπς 

...χάθηκα! (εντάξει, για δυο λεπτά μόνο!), στη Σαμαρκάνδη περπάτησα στο καταπράσινο πάρκο με τις βελανιδιές, στην Τασκένδη πήγα βόλτα στον τοπική αγορά 20) Όπου και 

να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει, γι' αυτό κάνω όνειρα να μ' έχει ο Θεός καλά, για να ανοίξω -και πάλι- του χρόνου τα φτερά μου... Εδώ: Μέρος Α'

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που...αντέξατε μια τόσο...large ανάρτηση! Ελπίζω να σας ταξίδεψα λιγάκι! Σας φιλώ γλυκά! :)

Υ.Γ Το παρόν κείμενο υπόκειται στους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας. 

Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή! Οι...συνήθεις ύποπτοι το πιάσανε το υπονοούμενο...

....................................................................................... "o pio pistos filos tou skylou"...................................................................................

Ο Λουκάνικος Ποτέ Δεν Πεθαίνει...

   Μια Πέτρα   

................................................................................................................

................................................................................................................

................................................................................................................

................................................................................................................