Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Μαμά, γερνάω μαμά...


Όλα μου, γερνούν μαμά. Μια αντίστροφη μέτρηση από παιδάκι ακόμα, με γερνάει μαμά. Θα φταίει το μυαλό που δεν έβαλα όταν έπρεπε ίσως. Όταν εγώ αναζητούσα τη ζεστή σου αγκαλιά, αλλά εσύ την είχες κλείσει ερμη-τικά; Να δεις που τότε τα εγκεφαλικά μου κύτταρα άρχισαν να γερνούν...

Κι έπειτα, είναι που η αγάπη άργησε έναν αιώνα μαμά. Κι άμα η αγάπη αργεί, κλείνουν οι δρόμοι από τον παγετό. Κανένα έκτακτο δελτίο θυέλλης δεν είναι ικανό να μας προφυλάξει. Τι να σου κάνουν κι οι συμβουλές και τα "να προσέχεις", τι να σου κάνουν και τα "ρίξε κάτι πάνω σου"... Όταν έχεις περάσει μοναχός έναν παγωμένο ωκεανό, οι συμβουλές βουλιάζουν.

Δεν με ελέγχω πια μαμά. Δηλαδή, εκεί που νομίζω πως με ελέγχω, εκεί το έχω χάσει το παιχνίδι και το έχει αναλάβει ο κακός μου εαυτός, ο κακός μου ο καιρός, ο χρόνος, δεν ξέρω ποιος άλλος διάολος το έχει αναλάβει, αλλά όχι εγώ. Ήθελα να ήξερα ποιος είπε πως "αν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί", ου, εμένα μου λες, αν κι αυτό με τη συνωμοσία το πιστεύω! 

Πονάω παντού μαμά. Αν με ρωτήσεις πόσο χρονών είμαι, μερικές φορές νομίζω πως είμαι πάνω από εκατό. Από τα μαλλιά μέχρι τα νύχια, όλα μου πονάνε μαμά. Πιο πολύ από όλα όμως πονάνε οι νύχτες μου. Εκεί να δεις πόνο. Οι νύχτες μου είναι αρρώστια ανίατη. Δε με νοιάζει αν το είπε ο γιατρός, το λέω εγώ που ξέρω τις νύχτες μου καλύτερα από τον καθένα. 

Και μην σε ξανακούσω να παθαίνεις πανικό και να ανησυχείς για το τί- ποτα. Ξέρεις πόσο "τίποτα" είναι μια βρύση που στάζει μαμά; Ρώτα εμέ- να που πνίγομαι καθημερινά μέσα σε μια κουταλιά νερό. Αχ, πως πέρα- σαν έτσι τα χρόνια μαμά... Από τότε που ήμουν ένα ροδαλό μωρό, μέχρι σήμερα που μετράω δεκαετίες...από τότε που έκρυβες τα σοκολατάκια στο ντουλάπι (κι εγώ τα έβρισκα πάντα) μέχρι σήμερα που...θυμάσαι τι μου είπες προχθές μαμά; "Να σου δείξω που είναι τα ρούχα που θα φορέσου- 
με όταν θα..."..."άσε μας ρε μάνα! αηδίες μεσημεριάτικα!"..."αηδίες; ξεχνάς πόσο χρονών είμαστε παιδί μου;" Ούτε που να το θυμάμαι, εδώ γέρασα εγώ. Και στο ενδιάμεσο, τα παράπονα μου, τα γιατί και τα γαμώτο μου.

Και κοίτα ένα μυστήριο, του κόσμου το κριτήριο πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες... Μαμά, πεινάω μαμά, φοβάμαι μαμά, γερνάω μαμά. Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς: ωραία, νέα και ατυχής...

Βρήκα όμως τον τρόπο να αγαπώ τα σωστά σας, μα και να συγχωρώ τα λάθη σας μαμά. Κλείδωσα στο ντουλάπι του μυαλού μου εκείνους τους γονείς που ανησυχούσαν πάντα με τον πιο λάθος τρόπο. Και ξεκλείδωσα εκείνους τους γονείς που ξέρουν μόνο να αγαπούν και να αποδέχονται. Υπέρβαση το λένε αυτό μαμά. Υπέρβαση. Κι αποφάσισα να το κάνω μια μέρα...που είδα τις ρυτίδες της ψυχής μου γερασμένες στον καθρέφτη... 

Μαμά, γερνάω μαμά... Γερνάω με μια ταχύτητα που με θορυβεί και με μουδιάζει. Κάθε πρωί κοιτάζω στον καθρέφτη να δω αν έχω γεράσει κι άλλο. Μετράω τις άσπρες τρίχες του μυαλού μου κι όλο και πληθαίνουν. 
Και ξέρεις τι φοβάμαι πιο πολύ μαμά; Πως θα ΄ρθει μια μέρα και θα εί- μαστε τρία γεροντάκια στο σαλόνι, γύρω από το τζάκι και θα αναπολού- με τις μέρες εκείνες, που τα παιδικά μας όνειρα τα πήρε η βροχή και τα παρέσυρε στη θάλασσα. Πριν πνιγούμε όλοι μαζί μαμά, να προλάβω να 
σου πω πόσο σ' αγάπησα. Δεν στο έχω πει ούτε μια φορά, μα ξέρεις πως περίμενα εσένα να το ξεστομίσεις έστω και μια φορά. Τι περιμένεις πια μαμά; Ο χρόνος μας μετρά αντίστροφα και μας οδηγεί μοιραία προς την αιωνιότητα. Μα πριν γίνουμε κι εμείς φωτογραφίες, μάθε το επιτέλους 
 Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση
"Τα παιδιά στην αρχή αγαπούν τους γονείς τους – όταν μεγαλώνουν τους κρίνουν – κάποιες φορές τους συγχωρούν". Όσκαρ Ουάιλντ
................................................................................
 ❤¸¸.•*¨*•♫ ...................................................................................❤¸¸.•*¨*• 

80 σχόλια:

  1. έλα...τι μου έκανες πρωί πρωί...κλαίω ☻
    δεν μπορώ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι όμως... όλη η ουσία είναι εδώ:

      "Βρήκα όμως τον τρόπο να αγαπώ τα σωστά σας, μα και να συγχωρώ τα λάθη σας μαμά. Κλείδωσα στο ντουλάπι του μυαλού μου εκείνους τους γονείς που ανησυχούσαν πάντα με τον πιο λάθος τρόπο. Και ξεκλείδωσα εκείνους τους γονείς που ξέρουν μόνο να αγαπούν και να αποδέχονται. Υπέρβαση το λένε αυτό μαμά. Υπέρβαση. Κι αποφάσισα να το κάνω μια μέρα...που είδα τις ρυτίδες της ψυχής μου γερασμένες στον καθρέφτη..'

      η υπέρβαση!
      Και την έκανες Πέτρα μου♥
      Όπως την έκανα κι εγώ ...γιατί αν δεν την κάνουμε τότε όντως θα κοιτάζουμε το καθρέφτη (κυρίως της ψυχής) και θα τα χάνουμε...

      πέρασα και διάβασα ξανά και ξανά....
      ΣΛ

      Διαγραφή
    2. Έτσι, είναι βρε μπουκλωτό όπως τα λες!!!
      Αυτή η υπέρβαση, από ποιον την έχει κάνει, είναι η λύτρωση της ψυχής και
      δείχνει το μεγαλείο της! Άλλοι το κάνουν, για να υπερβούν πολύ ζόρικες οικογενειακές
      καταστάσεις κι άλλοι κάπως πιο ελαφρές, όμως μόνο εκείνοι ξέρουν τι δύναμη χρειάζεται,
      για να το επιτύχουν!
      Σε φιλώ πολύ γλυκά!!!

      Διαγραφή
    3. @ Αριστέα, δύσκολη η Υπέρβαση, αλλά απαραίτητη...

      Διαγραφή
    4. @ Γλαύκη, χρειάζεται και αυτογνωσία η υπέρβαση, για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ...

      Διαγραφή
  2. καμάρι μου... όσο προλαβεις... κι... όλοι γερνάμε... συμβαίνει... !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κορίτσι μου, με έχεις συγκλονίσει πρωί-πρωί...
    Δεν μπορώ να κρατηθώ από την συγκίνηση!
    Είσαι κουκλάρα έξω και μέσα και θα είσαι ακόμα και ως γιαγιά!
    Σ' αγαπώ πολύ και να το ξέρεις!
    Μοιράζομαι πρώτη φορά δημόσια ένα τόσο σπουδαίο συναίσθημα για κάποιον άνθρωπο,
    όμως η ζωή μου μέχρι τώρα με έμαθε (ισως με άσχημο τρόπο) να λέω αυτό που
    αισθάνομαι, έτσι αυθόρμητα και παιδικά, γιατί μπορεί να μην υπάρξει περιθώριο κάποια
    στιγμή να πούμε στους άλλους αυτά που θα θέλαμε πολύ, αλλά τα προσπεράσαμε από
    εγωισμό ή αδιαφορία ή νομίζοντας πως όλα είναι δεδομένα. Όχι, δεν είναι!
    Δεν σε γνωρίζω χρόνια, αλλά κάποιες φορές στην ζωή μας δεν χρειάζεται να είσαι
    γνώριμος από παλιά με κάποιον, για να συνδεθείς βαθύτερα μαζί του. Σημασία έχει η ποιότητα
    του χρόνου που θα μοιραστείς με τον άλλο κι όχι η ποσότητα!!!!
    Σήμερα χτύπησες στο κέντρο του στόχου...
    Σε φιλώ πολύ σβουρηχτά, μάγκικη ψυχή!

    υ.γ.
    Οι φωτογραφίες απίστευτες!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει Γλαύκη, με έκανες αλοιφή με αυτό το σχόλιο... Το θεωρώ πολύ, μα πάρα πολύ μεγάλη μου τιμή και χαρά... Ευχαριστώ που πρόσεξες και τις φωτογραφίες! Ούτε ξέρω πόσο μου πήρε μέχρι να τις βρω! :))

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα Πετράδι μου
    Πόσο μα πόσο με συγκίνησες!!!
    Τα ίδια σχεδον συναισθήματα κατακλύζουν
    κι εμένα....κορίτσι μου εσύ!!!

    φιλάκι πολύ γλυκό ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. συγκινητικη αναρτηση! προσπαθω ακομη να μη τα σκεφτομαι με τοσο βαθος. λεω απλως ζω μαμα! κατι τετοιο!
    φιλακια πολλα αδυναμια μου! καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι γερνάμε... σε καταλαβαίνω... όταν είδα την πρώτη άσπρη τρίχα στο κεφάλι μου, είχα φρικάρει... μερόνυχτα ολόκληρα το σκεφτόμουν και δεν μπορούσα να κοιμηθώ... όταν με είδα παχουλεμένη (σε γεροντόπαχα μου έφερναν), έπαθα κατάθλιψη με όλη τη σημασία της λέξης...
    Όχι όμως κοριτσάρα... εδώ και καιρό μου αρέσει η Σοφία... με τις άσπρες τρίχες της σοφίας, με τις ρυτίδες του πόνου αλλά και του γέλιου, με τα παραπανίσια κιλά από τα τσιμπούσια με φίλους... γιατί αποφάσισα πως όσο γερνάω τόσο σημαίνει πως ζω... και θα ζήσω κάθε στιγμή της ζωής μου σε πείσμα τόσο του εαυτού μου όσο και της μητέρας μου... Ναι, δυστυχώς ανακάλυψα κι εγώ πως οι μαμάδες φοβούνται να πούνε "σ'αγαπώ" στα παιδιά τους... και πλέον έμαθα να το λέω εγώ κι ας με κοιτάζει σαν εξωγήινη... Κοριτσάρα, δεν γερνάμε... ζούμε!!! Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι τόσο (επιφανειακά) σωματικά, όσο ψυχικά, που (οφείλουμε να) προσεγγίζουμε κάποια θέματα. Την καλημέρα μου.

      Διαγραφή
  7. Πετρουλακι μου....!!!!
    Να το διαβασεις αυτο στη μαμα! Θα σε νιωσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καλημέρα τι καλημέρα τι το ήθελες.... γειά σου ρε πέτρα με έστειλες!!! συγκινήθηκα και εγώ !!! συγκλονίστηκα να πω μπράβο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτή η τρύπα της απουσίας θα μένει άδεια και αχανής, όσες δεκαετίες κι αν περάσουν.
    Εύχομαι, για όσες από μας μπορέσαμε να δούμε κατάμματα το βάθος και την μοναξιά που προκάλεσαν οι παρούσες/απουσες μαμάδες, να καταφέραμε να δούμε λίγο μακρύτερα, όταν ήρθε η σειρά μας να αγκαλιάσουμε και να πούμε τα σ' αγαπώ μας... και να ζεσταθηκε κι εμάς η ψυχή μας.

    Μην παλεύεις να αλλάξεις τους ανθρώπους. Δεν αλλάζουν κι αυτό μόνο θα σε πληγώνει περισσότερο.
    Προχωρούμε μόνο με αυτούς που μας "ακούνε", που τα λόγια και το συναίσθημα μας φθάνουν μέχρι την ψυχή τους και την αγγίζουν.
    Για πολύ λίγους, υπέρβαση.
    Για τους άλλους, οι πόρτες κλείνουν.

    Να χαίρεσαι τη ζωή και όσους αγαπάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο καθένας από εμάς έχει άλλα βιώματα στη ζωή του και προφανώς και άλλη ιδιοσυγκρασία. Σε ο,τι με αφορά, δεν μίλησα ποτέ για απουσία, διότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Επίσης, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι (σας) τα έχω εξομολογηθεί όλα. Αυτό δεν θα συμβεί ΠΟΤΕ'. Το λογοτεχνικό "ψώνιο" πάντα προστίθεται στα κείμενα μου. Την καλημέρα μου και μια τελευταία "πινελιά": αν μιλάμε για γονείς, πάντα αξίζει τον κόπο να προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι...

      Διαγραφή
  10. Α βρε Πετρούλα.... αχ! Να σε υιοθετήσω; Θέλεις;;;; Κάνω και ωραία γεμιστά!
    Φιλάκι, φιλάκι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρατώ τα γεμιστά σου Χριστινάκι μου, αλλά και τους δυο ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ γονείς που έχω! Φιλιά πολλά και...αν έχεις κάνα...κομπόδεμα, πες μου να την σκεφτώ την υιοθεσία!!!

      Διαγραφή
  11. Εντάξει τι θέλεις τώρα να ψάξω να βρω που μένεις και να σου κάνω έφοδο για αγκαλιά και φιλί;;;;
    Με έκανες να κλάψω πρωί πρωί.
    Σου στέλνω έστω και από μακριά ένα τεράστιο φιλί και μια τεράστια αγκαλιά!!
    Κοίτα στον καθρέφτη και βλέπε εσένα και μόνο εσένα και όλα καλά θα πάνε.
    Η αγάπη υπάρχει πάντα, αλλά δεν μπορούν όλοι να την δείξουν, την κρατάνε ίσως από φόβο μην προδοθούν.
    Ισως επειδή δεν βρέθηκε κανείς να τους δείξει πως γίνεται όταν ήταν και εκείνοι νέοι και τώρα δεν μπορούν.
    Τι θα σκέφτονται εκείνοι μπροστά στον καθρέφτη άραγε;
    Σε φιλώ πολύ πολύ πολύ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν κοιτάμε στον καθρέφτη και βλέπουμε μόνο εμάς, χωρίς τα είδωλα των γονιών μέσα του, κάτι δεν έχουμε κάνει σωστά στη ζωή μάλλον... Δικό μου μουστάκια! Φιλιά πολλά :))

      Διαγραφή
  12. Συγκλονιστικό κείμενο, εξαιρετικές φωτογραφίες!!!! Σ΄αγαπώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Με "τακτοποίησες" για τα καλά !!!!
    Ωραίο κείμενο και όλοι γερνάμε και πρέπει να λέμε σ αγαπώ όποτε βρίσκουμε ευκαιρία !!!!!
    Σε φιλώ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, συμφωνώ απολύτως... Σε ο,τι με αφορά, αυτό κάνω με το παιδί μου. Φιλάκια :))

      Διαγραφή
  14. Απίστευτο Πέτρα μου...
    Την υπέρβαση λίγοι μπορούν να κάνουν και εσύ το κατάφερες και αυτό σημαίνει πως είσαι πάμπλουτη μέσα σου και αυτό δεν έχει να κάνει με το πως μεγάλωσες αλλά τι διαμάντι ήρθες στον κόσμο! Δεν γερνάμε, μεγαλώνουμε και αυτό είναι ευτυχία, που έχουμε την υγεία μας και περνούν τα χρόνια καλά. Μακάρι όλοι να γεράσουμε...!
    Γλυκά φιλιά και μια γεμάτη και σφιχτή αγκαλιά από εμένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα πω μια ατάκα που πάντα με σώζει: "όλα είναι σχετικά"! Αχαχαχα! Φιλιά πολλά Κατερίνα μου :))

      Διαγραφή
  15. Η ουσία... βρίσκεται εκεί ακριβώς που την βρήκε και η Αριστέα. Κέντρο στόχου.
    Και να σου πω κάτι; Η Υπέρβαση δεν γίνεται μία φορά. Γίνεται καθημερινά και συνεχώς. Να το πεις το "Σ'αγαπώ". Να το λες κάθε που το νιώθεις. Είναι μια πολύτιμη αποσκευή, που την εγκολπώνονται για πάντα δύο: και αυτός που την παίρνει και αυτός που την δίνει. Μην χάσεις την ευκαιρία να την χαρίσεις - κερδίσεις. Μπορεί μετά να είναι αργά.
    Φιλιά. Σ' αγαπάω πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πω πω... Πόσο με έχετε συγκινήσει/συγκλονίσει με τα σχόλια σας Αννούλα μου... Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ πάρα πολύ... :))

      Διαγραφή
  16. Κατάφερες αυτό που λίγοι τολμούν και πιο λίγοι καταφέρνουν.
    Να κάμεις μιαν υπέρβαση.
    Όμως για να αλλάξεις τους ανθρώπους, δύσκολο πολύ.
    Ένα κείμενο στ΄αλήθεια λογοτεχνικών αξιώσεων.
    Νάσαι καλά πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Ντένη, μεγάλη τιμή για μένα τα λόγια σου... Την καλημέρα μου από Ελλάδα :))

      Διαγραφή
  17. Μας έστειλες αδιάβαστους σήμερα... Έχω κατασυγκινηθεί.
    Τι να σχολιάσω; Πολλά από όσα γράφεις αρχίζουν να κλωθογυρνούν και στο δικό μου κεφάλι. Ίσως επειδή λείπω εδώ και χρόνια από δίπλα της και ξέρω ότι της λείπω. Και ότι ανησυχεί - πάντα ανησυχεί. Ξέρω ότι ο χρόνος που περνά είναι αμείλικτος, ο ρημάδης... και δεν ξέρω αν (και πότε και πόσο) θα μπορέσω να της τον αναπληρώσω. Τον μεταξύ μας χρόνο.
    Μην κρατάς τα "σ΄αγαπώ" σου. Πες τα - κάθε στιγμή που το αισθάνεσαι. Πες όσο πιο πολλά μπορείς, πες ακόμη περισσότερα από όσα μπορείς. Πες τα κατ΄ιδίαν, γράψτα σε χαρτί και κόλλα τα στο ψυγείο, στείλε τα με SΜS. Όμως πες τα.
    Με τον καθρέφτη προσπάθησε να συμφιλιωθείς - άλλωστε, δεν έχει σημασία ο χρόνος που περνάει. Για όλους μας περνάει. Σημασία έχει όταν περνάει, να αξίζει τον κόπο που περνάει... κι αυτό είναι στο χέρι μας.
    Σε φιλώ! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπα, με τον καθρέφτη μου δεν έχω πρόβλημα. Άλλωστε, ο ίδιος με λατρεύει (αχαχα!) Αυτό που βρίσκω πάντα ενδιαφέρον, είναι πως, με τέτοια κείμενα, κινητοποιούνται κι αυτοί που τα διαβάζουν κι αυτό είναι το πιο χρήσιμο... Φιλιά :))

      Διαγραφή
  18. Δεν ξέρω αν το έχεις αισθανθεί κι εσύ, σε μερικούς ανθρώπους συμβαίνει όσο φορτώνονται με χρόνια τόσο πιο αγνοί να γίνονται στην ψυχή. Να απελευθερώνονται από δεύτερες σκέψεις, να γίνονται πιο δοτικοί και πιο δεκτικοί, να αντέχουν περισσότερα, να συγχωρούν και να ανέχονται.
    Στα μικρά μας χρόνια νομίζουμε ότι είμαστε κάτι πολύ μεγάλο. Όσο μεγαλώνουμε καταλαβαίνουμε πως το απόλυτό μας τίποτα απλά θα φύγει και θα πάει να προστεθεί με τα άλλα.
    Και τότε κοιτάμε τα χρόνια πίσω, κάνουμε τη σούμα και καταλαβαίνουμε τα λάθη μας.

    Όσο και να ακούγεται παράξενο, βρίσκω αυτή σου την εξομολόγηση πολύ αντρίκεια! Δεν μπορώ να στο εξηγήσω περισσότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο, πόσο το λάτρεψα το σχόλιο σου...
      Και κατάλαβα πολύ καλά τι εννοείς με την "αντρίκεια εξομολόγηση". Πολύ μεγάλη τιμή...

      Διαγραφή
  19. Φτάνει το χάλι μου σήμερα...
    Φτάνει που νιώθω προδομένη ακόμη κι απ' τον ίδιο μου τον εαυτό...
    Φτάνουν τα άλυτα προβλήματα στις σχέσεις με τους γονείς....
    που τα πετάω πίσω κι έχουν γίνει βουνό να πέσουν πάνω μου να με συνθλίψουν....
    έχω κι εσένα που ήρθες σήμερα, σαν να ήσουν βαλτή να με αποτελειώσεις...
    Τι σου έκανα και μου το έκανες αυτό....
    Πονάω παντού σαν και σένα... ίσως και περισσότερο
    και το σ' αγαπώ δεν μου το έχει πει ακόμη η μαμά μου....
    Κουράστηκα να δέχομαι κριτική για το παραμικρό....
    κι ας είναι από αγάπη.
    Την ανοιχτή αγκαλιά που θα με φιλοξενήσει για να κλάψω
    εφ' όλης της ύλης ακόμη την περιμένω....
    Σ' ευχαριστώ πάντως που με αποτελείωσες σήμερα...
    όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δράττομαι της ευκαιρίας να πω, ότι εγώ δεν πονάω παντού. Έχω κάνει πολύυυυυυ (καλή) δουλειά με τον εαυτό μου και βρίσκομαι σε άριστο δρόμο! Τόσο, που άμα λάχει γράφω κι ένα κείμενο με "λογοτεχνικές παρεμβάσεις"... Σε φιλώ :)

      Διαγραφή
  20. Αχ, όχι! Περνάω δύσκολα, Πέτρα μου και ήρθες να βάλεις το μαχαίρι στην πληγή;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
    Ήταν όμως και ανακουφιστικό με κάποιο τρόπο...
    Την αγάπη μου σου αφήνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Υπέρβαση. Βαρύτατη λέξη, φιλτάτη Joan. Δυσκολότατη. Ίσως ακατόρθωτη.
    Η αγάπη τού άλλου (μας αρέσει, δε μας αρέσει και η μάνα είναι άλλος) και η ατομικότητα μου. Η αγάπη του και η ελευθερία μου. Η αγάπη του και οι απαιτήσεις του – φανερές ή κρυφές. Η αγάπη και η ανταπόκριση. Η ανάγκη μου για αγάπη.
    Τεράστιο θέμα θέτεις, Joan. Και το θέτεις τόσο αδρά και τόσο τρυφερά ταυτόχρονα, κι αυτό είναι σπουδαίο συγγραφικό κατόρθωμα!
    Και το γνωρίζω πολύ καλά το ζήτημα, μέσα από ποικίλες εμπειρίες πλήθους στενών συγγενών μου αλλά και πολλών κοντινών.
    Βαριά ανάρτηση, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Θέλω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο. Και για την ωφέλεια που θα αποκομίσουν όσοι γονείς σε διαβάσουν!
    Αλλά και η ευχή μου. Επιμονή στην υπέρβαση, και στη Λήθη…
    (προσπάθησα να βάλω στην άκρη τη συγκίνηση που μου προκάλεσε το γραπτό σου και να μιλήσω με ψυχραιμία…). Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή γνωρίζω φίλε Άρη, την δική σου υπέρβαση, για να γράψεις αυτά τα λόγια, σε ένα τέτοιο θέμα, σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου! Καλή σου μέρα και να είσαι καλά :)

      Διαγραφή
  22. Πες το εσύ πρώτη. Είναι απελευθερωτικό. Κι όταν το λες, κάνει γκελ και γυρίζει πίσω.
    Πετρούλα μου, έγραψες ένα πολύ γλυκό γράμμα, που ξεχειλίζει από ειλικρίνεια και τρυφεράδα.
    Με εκφράζει απόλυτα και βρίσκω πολλά κοινά σημεία με δικές μου παραδοχές και αγωνίες.
    Να είσαστε καλά και να την προσέχεις. Οι παλιές μαμάδες δεν μάθανε να το λένε εύκολα. Πολυτέλεια τους φαινόταν, αφού έπρεπε να καλύψουν ανάγκες επιβίωσης. Ποτέ δεν είναι αργά όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα τα λαμβάνουμε υπόψη μας Μαρία, όταν αποφασίζουμε να υπερβούμε λάθη και παραλείψεις, αυτό είναι σίγουρο. Την καλημέρα μου και να είσαι καλά :))

      Διαγραφή
  23. Πέτρα ..............................................................
    χωρίς περαιτέρω σχόλια.....
    Απλά υπόκλιση στην εξομολόγηση έκφραση της ψυχής σου......
    δεν έχω το παραμικρό δικαίωμα να αλλάξω το οτιδήποτε από αυτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κάντο τώρα Πέτρα , τώρα όχι αύριο , κάντο εσύ , πές το !!! Μην αφήνεσαι άλλο πιο γερασμένη και άδεια είμαι τώρα που την έχασα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ουφ... Νιώθω αφόρητη συγκίνηση με τα λόγια σας... Σε φιλώ Νικόλ και να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  25. Απόψε με έβαλες σε σκέψεις Πετρίνα μου... το παράπονο σου γροθιά στην ψυχή .....εκανα μια στροφή στο μεσα μου.. μηπως είμαι απο τις μανες εκεινες που δεν λενε ευκολα σ αγαπω στα παιδια τους; .... και η ανακαλυψη αυτή με τρόμαξε...ναι δεν το λεμε... ισως γιατί το θεωρούμε αυτονοητο οτι το καταλαβενετε....όσο το ότι σας εχουμε γεννήσει...και ειναι φορες που δεν ξερουμε τον τροπο να το λεμε γιατί το δείχνουμε με τις πραξεις μας.. πως θα είμαστε διπλα σας σε ότι και αν συμβει.... και νομίζουμε οτι αυτό ειναι αρκετό...ισως πάλι να μην έχουμε μαθει να το λεμε ... ισως και να ντρεπόμαστε... διαβαζοντας οτι γραφεις απόψε.... ντραπηκα πραγματικα που δεν τους έχω πεί οτι τις αγαπω.. πιο πάνω και απο την ίδια μου την ζωή....ισως να μην είμαι καλή στις λέξεις .. ομως θα προπαθήσω να το κανω και είναι τοσο απλό γ.μ.τ.
    ενα σ αγαπώ..!!!! να έχεις την ευχή μου για το ταρακούνημα..!!!φιλώ σε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σμαράγδι μου, τι να πω, δεν ξέρω...πέρα από το ότι με τιμά να διαβάζω ότι...παρασύρω κάποιους στο μονοπάτι των σκέψεων μου... Σε ευχαριστώ πολύ κι εγώ για τα λόγια σου... Τα φιλιά μου :))

      Διαγραφή
  26. Συγκλόνισες κι εμένα γλυκιά μου!! Άριστη απόδοση !!! μπράβο σου!! Αλήθειες που χρειάζονται την υπέρβαση , όσο δύσκολο κι αν είναι!! πρέπει να λέμε σ'αγαπώ.. Είναι ανάγκη μας!! φιλάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Την καλημέρα μου και καλό σ/κ :))

      Διαγραφή
  27. Σ-Υ-Γ-Κ-Λ-Ο-Ν-Ι-Σ-Τ-Ι-Κ-Ο !!! Απίστευτο το κείμενο Πέτρα! Γεμάτο αλήθειες και συναισθήματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ας χαιρόμαστε που γερνάμε.
    Τουλάχιστον ως φόρο τιμής σ' αυτούς που δεν πρόλαβαν να γεράσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα δεν είμαι αχάριστη, απλά το γήρας (το ψυχικό) το νιώθουμε όλοι μας κάποιες φορές, ας μην γελιόμαστε.

      Διαγραφή
  29. Να, να, κάτι έχει σταθεί στο λαιμό μου σαν κόμπος ένα πράγμαααα... αχ :(
    Δεν μπορώ να ακούω πως γερνάς, μπορεί να αισθάνεσαι έτσι, όμως στην πραγματικότητα είσαι νεότατη και ακμαιότατη! Διάβασέ το όμως στη μαμά σου, θα σε καταλάβει...
    Αυτός ο χρόνος που φεύγει και δεν τον πιάνουμε, και κάθε μέρα μας πάει παραπέρα χωρίς να το ελέγχουμε, είναι από τους μόνιμους φόβους μου :( ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πως από τα 19 έφτασα στα 24... πώς πέρασαν τα χρόνια... Το σκέφτομαι συνέχεια και όμως από ένα σημείο και μετά αυτό μου δίνει ώθηση στο να κάνω παραπάνω πράγματα και να "ζω" πιο πολύ...
    Όμως εύχομαι να περάσουν κι άλλα χρόνια, πολλά! Το ίδιο και για εσένα! :))))))
    Καλά να είμαστε και να έχουμε την υγεία μας στο τέλος... Φιλάκια πολλά Πέτρα μου! Καλή σου μέρα! ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητό μου Αναστασάκι, δεν κυριολεκτώ με το γήρας, εννοώ δηλαδή, πως δεν έχω πέσει στα πατώματα επειδή μεγαλώνω. Όπως λέει κι ο Μαζεστίξ, είναι χαρά να μεγαλώνουμε. Μιλώ όμως για το Ψυχικό γήρας κυρίως, το οποίο κάποιες στιγμές δεν το γλιτώνει κ α ν έ ν α ς σε αυτήν τη ζωή, όσο κι αν δεν το παραδέχονται οι άνθρωποι. Συνεπώς, δεν μιλώ για την εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου. Πολλά φιλιά :))

      Διαγραφή
  30. οι παλιές μαμάδες δεν ειχαν μάθει να λένε ''σ'αγαπώ'' και την αγάπη τους δεν ήξεραν να την εκφράσουν! Νόμιζαν πως με την αυστηρότητα και τη σκληράδα κάνουν το σωστό....κοίτα όμως πόσο σωστή και δοτική έγινες εσύ!
    Αν ήταν τα γεράματα σαν τα δικά σου Πέτρα μου ,ας γεράσουμε όλοι! χαχαχα
    φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να αφορά αυτό μόνο τις παλιές μαμάδες Νάσια μου, αλλά και οι δικές μας γενιές νομίζω πως χωλαίνουν σοβαρά σε αυτό το θέμα... Κάτι...άιφον και κάτι φέις έχουν αντικαταστήσει την αγάπη με τα ανούσια δώρα...

      Υ.Γ Πόσο ανεβαστική είσαι μάνα μου! Αχαχαχα! Φιλιά πολλά :))

      Διαγραφή
  31. Αχ αυτή η αγάπη!! Μεταξύ πυρός και σιδήρου περνά.. Οσο εύκολη άλλο τόσο δύσκολη σχέση μα τόσο απαραίτητη!!!
    Καμιά φορά ίσως μεγαλύτερη αξία να χει το σαγαπώ με πράξεις.
    Ησουν συγκλονιστική Πέτρα μου!! Απλά συγκλονιστική!!
    Να σαι σίγουρη γνωρίζει τις σιωπές σου, όπως κι εσύ νιώθεις τις δικές της!!
    Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές και πάλι θα περισσέψει... Ο.Ελύτης

    Σε φιλώ με αγάπη!! Να χεις ένα ξεκούραστο σ-κ συμπεθέρα μου!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μετά τον Ελύτη το χάος, τι μιλάμε κι εμείς βρε παιδιά, λέει μια πρόταση κι έχει γράψει ολόκληρο βιβλίο... Σε φιλώ γλυκά και καλό σ/κ επίσης συμπεθερόνι :))

      Διαγραφή
  32. είναι συγκλονιστική η ανάρτηση σου πραγματικά...
    αλλά πως το βλέπω εγώ το σημαντικό είναι να προλάβεις να γεράσεις γιατί πολλοί δεν προλαβαίνουν καν γιατί φεύγουν μικροί...
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Ω! Σου έκρυβε τα σοκολατάκια στο ντουλάπι; Εμένα η δικιά μου τα έκρυβε μέσα στο πλυντήριο!
    Ε ναι, φυσικά και τα βρήκα!
    Κατά τα λοιπά, δεν έχω κάτι να πω, διότι έχω συγκινηθεί από το γραπτό...
    Αυτά...
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα μου δημιουργήσεις (κι άλλο!) ψυχικό τραύμα τώρα;;; Εμείς δεν είχαμε πλυντήριο.... !!! Τα φιλιά μου :))

      Διαγραφή
  34. Τουλάχιστον να γερνάμε όμορφα και να μην διαιωνίζουμε τα ίδια λάθη. Δύσκολο! Βαθιά τ' αποτυπώματα! Μα αν τα επεξεργαστείς και τα βγάλεις από μέσα σου, κομματάκι πιο ξεκάθαρα φαντάζουν.
    Δυνατό κείμενο, Πέτρα! Ήθελε θάρρος!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς είναι το μυστικό. Άλλοι δεν το τολμούν ποτέ ή δεν έχουν τη δυνατότητα... Φιλιά και σε ευχαριστώ :))

      Διαγραφή
  35. Δεν υπαρχει γηρας.εκτιμω.
    Μονο εγκαταλειψη.

    καλησπερολουλουδοπεριμενωτοψυχροαερακισουοχιαπ'ταπαλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Τι δυνατά συναισθήματα που βγάζεις!!!
    Μπράβο Πέτρα!!!
    Καλό ξημέρωμα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Το έχω διαβάσει τρεις φορές.. πάω και έρχομαι..
    Δεν της το έχω πει ακόμα αλλά ούτε και εκείνη... και ας είναι σχετικά νέα..
    Πόσα πράγματα μπορούν να αλλάξουν και πόσα πράγματα τελικά θα αλλάξουν..
    Πόσες σκέψεις με τα λόγια σου...
    Πόσα συναισθήματα.. καλά ή κακά, φόβοι..
    Εκπληκτικό κείμενο!! Φιλιά Πέτρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι τόσο η λέξη Ελεάνα μου, όσο η σημειολογία της στιγμής... Εγώ το λέω στο παιδί μου από την ημέρα που γεννήθηκε, οπότε δεν υπάρχει πια...η στιγμή...αμηχανίας, αχ και πως θα το ξεστομίσω... Κατάλαβες φαντάζομαι το πνεύμα μου. Σε φιλώ :)

      Διαγραφή
  38. Εκπληκτικό κείμενο Πέτρα μου συνοδευόμενο από εξαιρετικές φωτογραφίες, αυτές που κάθε φορά επιλέγεις με τόση φροντίδα.....μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε και ίσως αποκτάμε τη σοφία να κάνουμε καλλίτερες, επιλογές, να αναγνωρίζουμε και να διορθώνουμε λάθη, να συγχωρούμε, να αποδεχόμαστε, να κάνουμε υπερβάσεις και να μη διστάζουμε να δείχνουμε την αγάπη μας και να λέμε "σ΄αγαπώ"... πολλές οι σκέψεις για τις. σχέσεις γονιών-παιδιών, που καλό θα είναι να τις ξαναδούμε με πιο ώριμη ματιά και κάνοντας ο καθένας την υπέρβασή του....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως είπες και στο τέλος, ο καθένας οφείλει να κάνει μόνος του την "διαδρομή" της υπέρβασης. Σε φιλώ :)

      Διαγραφή
  39. Ciao, Petra!... Καλή Κυριακή!

    -"Το γήρας ου κ έρχεται μόνον"!...

    -Φερεϋντούν Φαριάντ:

    «Τα χρόνια περνούν.

    Ο ήλιος, με τον ίδιο ρυθμό,
    ανοιγοκλείνει τα παράθυρα.
    Παιδιά γεννιούνται.
    Οι μέρες κυκλοφορούν με τρίκυκλα.
    Γερνάμε.»
    (Φερεϋντούν Φαριάντ, Πέρσης λογοτέχνης που έζησε και πέθανε στην Ελλάδα)

    -Κ. Π. Καβάφης, «Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου, ποιητού εν Κομμαγηνή, 595 μ.Χ.»

    “Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου
    είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.
    Δεν έχω εγκαρτέριση καμιά.
    Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
    που κάπως ξέρεις από φάρμακα,
    νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.

    Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι. –
    Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
    που κάμνουνε – για λίγο- να μη νιώθετε η πληγή.”
    [1927]
    (Κ. Π. Καβάφης, Άπαντα ποιητικά, εκδόσεις Ύψιλον/ βιβλία)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.