Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Η Φωτογραφία της εβδομάδας: Μην ερωτευτείς ποτέ σου σκύλο..


Όσο κι αν υποσχεθείς στον εαυτό σου πως δεν θα ερωτευτείς, σπάνια έως ποτέ θα είσαι συνεπής. Ο έρωτας -εκτός από μπαμπέσης- είναι κι απρόβλεπτος. Ακόμα κι αν ερωτευτείς σκύλο. Κυρίως τότε. Ακόμα κι αν θυμάσαι τότε που ήσουνα πολύ μικρό παιδάκι, πως ένας σκύλος σε είχε δαγκώσει στο πόδι κι εσύ έκλαιγες για καιρό. Αλλά δεν ήταν μόνο το κλάμα σου, όσο ο φόβος. Εκείνος ο φόβος που σε έκανε να μην θες να ξαναδείς σκύλο ποτέ ξανά.

Ναι. Και σκασίλα τους μεγάλη των σκυλιών, αν εσύ δεν θες να τα ξαναδείς ποτέ. Στο χέρι σου είναι; Έρχεται ένα βράδυ -αρκετά χρόνια μετά- τότε που είσαι στην εφηβεία κι όλα μοιάζουν ατρόμητα, έρχεται που λες ένα τέτοιο βράδυ κι ανταμώνεις για δεύτερη φορά 
με τον απόλυτο τρόμο: τότε που ένα λυσσασμένο σκυλί δεν διαπραγματεύεται τίποτα λιγότερο, από το να σε δαγκώσει. Ρώτα ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, που ακόμα 
θα θυμάται το ουρλιαχτό σου, όμοιο με λύκου, αλλά τόσο σωτήρια αποτρεπτικό. Μόλις έχεις δώσει μια μάχη κι έχεις νικήσει, αν κι έχει περάσει όλη σου η ζωή από μπροστά σου. 

Για δεύτερη φορά και πιο οριστικά από ποτέ, η υποτυπώδης, μα τόσο τραυματική σχέση 
σου με τα σκυλιά, μόλις έχει κλείσει. Δεν ακούς κανέναν. Καλύτερα να συναντήσεις μια αρκούδα (λέμε τώρα) παρά ένα σκύλο. Ξέρω τι θα πεις. Ποτέ μη λες ποτέ. Στα λόγια μου έρχεσαι. Γιατί είσαι εσύ στο σπίτι σου κι έχεις μια κοινή αυλή με τα αδέρφια σου και μια μέρα σού ανακοινώνουν πως θα φέρουν ένα σκύλο στην αυλή σας. Στην αυλή σου. Μόλις 
το ακούς, αρχίζεις τις προσευχές και ρίχνεις γύρω σου ματιές, να δεις πως θα ξεφεύγεις από τον σκύλο, αν καμιά φορά σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και σε πλησιάσει αρκετά. 

Όπως όλοι μαντεύουμε..κι ύστερα ήρθε ο έρωτας. Ένα θηλυκό πανέμορφο μωρό χάσκι, 
το οποίο σου κάνει ξεκάθαρο εξαρχής, ότι, αν κάποιος πρέπει να φοβάται από τους δυό 
σας, αυτό σίγουρα είναι το σκυλί κι όχι εσύ. Γιατί μόλις έχει αλλάξει περιβάλλον, γιατί εί-
ναι μωρό, αλλά το σημαντικότερο, γιατί μοιάζει το πιο καλό άτομο που έχεις γνωρίσει 
ποτέ στη ζωή σου. Κι εδώ τρως ένα κόλλημα. Γιατί λες "βρε μπας;" και λίγο-λίγο αφήνεις μικρές χαραμάδες επικοινωνίας στην αρχή, λίγο μεγαλύτερες μετά και περνούν οι μέρες. 

Δεν θυμάσαι συγκεκριμένη ημερομηνία, ενδεχομένως ούτε χρονική στιγμή, που η σχέση 
σου πια με το σκύλο, δεν είναι εχθρική, τυπική, φοβική, νιώθεις τη χημεία που σας δένει στον αέρα. Νιώθεις ότι δεν μοιάζει με το πιο καλό άτομο, αλλά είναι το πιο καλό άτομο! 
Ο καιρός περνά και μαζί με το σκύλο περνάτε και τις εποχές: Τότε που έβρεχε κι εσύ του άνοιγες την πόρτα ένα φθινοπωρινό πρωινό, τότε που χιόνιζε κι η φατσούλα του είχε γε-μίσει με νυφάδες ένα παγωμένο χειμωνιάτικο μεσημέρι, τότε που καθόταν στην πόρτα 
σου και κοιτούσατε μαζί τις πεταλούδες ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, τότε που ζεσταινόταν 
πολύ κι εσύ του 'βαζες νερό να δροσιστεί ένα καλοκαιρινό βράδυ με άπνοια και καύσωνα.

Μα δεν ήταν μόνο αυτά και το ξέρεις. Ήταν ότι ήταν η παρέα σου, η συντροφιά σου, αν 
δεν κινδύνευες να σε πουν σχιζοφρενή, θα έλεγες πως ήταν "ο άνθρωπος σου". Ώχου, δεν ξέρεις ειλικρινά πως αλλιώς λένε έναν σκύλο που σου κάνει συντροφιά, ακόμα κι όταν φαίνεται ότι σε έχουν εγκαταλείψει όλοι επάνω στη γη, ακόμα κι όταν νιώθεις ότι δεν θα ξαναβρείς ποτέ σου φίλους, ακόμα κι αν το τηλέφωνο είναι μια διακοσμητική συσκευή
Πως λένε αλήθεια ένα σκύλο που σε κοιτάει στα μάτια και λιώνει, όταν τα δικά σου μάτια κλαίνε χωρίς σταματημό, όταν σε πλακώνουν οι πίκρες όλου του κόσμου, όταν η μοναξιά γίνεται ένα σφιχτό ζωνάρι και τυλίγεται γύρω από τη μέση σου. Κι ο σκύλος σου είναι εδώ.

Στην αρχή δεν αντιλαμβάνεσαι τι συμβαίνει. Σου λένε πως ο σκύλος σου θα επιστρέψει και πάλι στο παλιό του αφεντικό. Εσύ όμως τη λέξη "αφεντικό" δεν την ήξερες, δεν ήσουν αφε- ντικό εσύ, κι ο σκύλος σου ιδιοκτησία. Ο σκύλος (σου) ήταν ο φιλαράκος σου, ήταν τα δυό μάτια που αναζητούσες, κάθε που ένιωθες κομμάτια, ήταν εκείνος που, τον κοιτούσες και αναρωτιόσουν αν ήταν ευτυχισμένος ή μελαγχολικός, πως θα 'ναι το τρίχωμα του σε 10 χρόνια, πόσες στιγμές και εποχές και μοναξιές και κατανοήσεις θα σας ενώσουν ακόμα..

Ξυπνάς ένα πρωί και συνειδητοποιείς πως δεν το είδες σήμερα. Βγαίνεις έξω να τον ανα-
ζητήσεις και επικρατεί νεκρική σιγή. Όταν μαθαίνεις και επίσημα πια, ότι ο σκύλος ΣΟΥ
από σήμερα γύρισε στο πρώτο του "αφεντικό", επειδή..έτσι αποφάσισαν τα "άλλα" αφε- ντικά του, πέφτεις κάτω και κλαις. Και κλαις με μαύρο δάκρυ. Και θρηνείς. Ένα μαχαίρι 
έχει καρφωθεί στην καρδιά σου βαθιά. Είναι τόσο γνώριμο αυτό το συναίσθημα. Όπως 
τότε που σε εγκατέλειψε ο μεγάλος σου έρωτας. Μόνο που ο σκύλος σου δεν το θέλησε
δεν ήταν δική του η απόφαση να σε εγκαταλείψει. Άλλοι αποφάσισαν για σένα. Για σας.

Όλα γύρω είναι έρημα. Ξαφνικά, όλοι οι άλλοι γύρω σου είναι μαζί κι εσύ χώρια. Όλοι 
έχουν συντροφιά κι εσύ την έχασες, όλοι έχουν ταίρι κι εσένα μόλις έφυγε. Για μια άλλη αυλή, για ένα άλλο "αφεντικό", για να περάσει αλλού όλες τις υπόλοιπες εποχές της ζωής. 
Ξέρεις πως θα το αγαπάς για πάντα. Κάθε που βραδιάζει, θα πενθείς και θα το ζητάς. 
Κι όλο και κοιτάς το δρόμο μήπως και φανεί έτσι μαγικά ο σκύλος και γυρίσει σε σένα για πάντα. Ξέρεις πως δε συνηθίζεται να αφιερώνουν οι άνθρωποι τραγούδια σε σκύλους, μα
τι έγινε που δεν είναι λογικό, εσύ κάθε φορά που το θυμάσαι και κλαις (για ποιον άραγε;)
όλο και τραγουδάς...ξέρω πως δε θα 'ρθεις ξανά, άλλη φορά δε θα σε δω, όμως για μένα είσαι εδώ, είσαι παντού και πουθενά.. Τρίτη και φαρμακερή. Εσύ με τα σκυλιά έκλεισες.


Γλυκιά μου Κατερίνα Βαλσαμίδη σ' ευχαριστώ πολύ για όλα..

Γιατί οι σκύλοι κλέβουν την καρδιά των ανθρώπων με τα μάτια τους;


Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου θα είναι για πάντα ο πιο πιστός του φίλος..
Art:Oleg Oprisco
❤¸¸.•*¨*•♫ ......................................................................................❤¸¸.•*¨*•

68 σχόλια:

  1. Θελω τοσα να γραψω μα απο κινητο δεν μπορω. Ο βλαμενος μου κολλησε ιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Πετράδι μου
    Είναι η πιο απόλυτη σχέση αυτός ο δεσμός!!!
    Το κορυφαίο συναίσθημα είναι η άδολη αγάπη
    προς το αφεντικό...απερίγραπτο το μέγεθός της!!
    Επειδή έχω σκύλο η περίπτωση να τον χάσω
    με κάνει να νιώθω απέραντη θλίψη και πανικό!!!
    Δεν την αλλάζω με τίποτα την γλυκιά μου Βάνα...
    μόνο όσοι έχουν σκύλο και τον αγαπούν θα με καταλάβουν!

    φιλάκι και καλή Κυριακή ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ που δεν έχω τώρα πια, σε καταλαβαίνω απόλυτα...♥

      Διαγραφή
  3. Μελαγχόλησα...
    Στην αρχή νόμιζα πως περιγράφεις την κόρη μου...
    Μια επίθεση όταν ήταν μικρή από ένα σκυλί την είχε κάνει να τα φοβάται για καιρό...για πολύ καιρό...ώσπου συνάντησε τον Μπρίκι...και η σχέση που έχουν οι δυο τους δεν περιγράφεται με λόγια...είναι μαγική!
    Δε θέλω να σκέφτομαι τι θα νιώσει (νιώσουμε) αν μια μέρα τον χάσει...ελπίζω να ψάξουν ο ένας τον άλλον, όπως την έψαξε εκείνος μια φορά στο σούπερ μάρκετ και δεν έφυγε, όταν ένας ούγκανος απ' έξω που της έκανε φασαρία επειδή τάχα φοβήθηκε από τον Μπρίκι (από τον Μπρίκι!! το πιο καλό και φιλικό σκυλί του πλανήτη) τον έλυσε (που τον είχε δέσει για λίγο να πάρει δυο πράγματα) για να φύγει κι εκείνος που ήξερε που μπήκε η λατρεμένη του μπήκε στο μαγαζί κι έτρεχε στους διαδρόμους μέχρι να τη βρει...η συνάντηση σχεδόν έκανε τους άλλους να χειροκροτήσουν, ενώ η κόρη μου ζητούσε συνέχεια συγνώμη από τους υπαλλήλους που γελούσαν...μεγάλες στιγμές!!
    Κι επειδή του παιδιού μου το σκυλί είναι δυο φορές σκυλί μου, πραγματικά καταλαβαίνω τι εννοείς!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ συγκινητικό στιγμιότυπο Μαρία μου, μόνο οι σκύλοι κάνουν τέτοια.. Ευχαριστώ♥

      Διαγραφή
  4. Πω ρε συ....Συγκινηθηκα... καλυτερα κι απο ανθρωποι ειναι τα ατιμα...Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το κείμενό σου με γέμισε συναισθήματα και με συγκίνησε. Δεν είχα τη χαρά να ζήσω αυτό το δέσιμο με ένα σκύλο. Ελπίζω κάποτε να συμβεί!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι τέλειο κείμενο, βρε κουμπαρόνι;; Κέντησες! Και κατασυγκινήθηκα...
    Δυστυχώς, δεν το έχω ζήσει στο 100%, καθώς μένουμε σε διαμέρισμα κι οι γονείς μου ήταν από πάντα κατηγορηματικοί: όχι σκυλιά και γατιά στο σπίτι. Αλλά, έβγαζα τ' απωθημένο μου στο σπίτι των παππούδων μου. Σπίτι στην εξοχή (ή να πω βουνό καλύτερα;) και ζωντανά να χορτάσει το μάτι σου. Ξελύσσαγα ωραιότατα! :P Πέρασαν σκυλιά και σκυλιά απ' τα χέρια τους, αλλά όλο αυτό που περιγράφεις το έζησα, εν μέρει γιατί δεν έμενα καθημερινά εκεί, μόνο με έ ν α ν σκύλο. Μου 'χει μείνει χαραγμένος ακόμα στο μυαλό, και συγκινούμαι όταν τον θυμάμαι. Σαν άνθρωπος ήταν, τέλειος!

    Να ξεφύγω και λίγο απ' το θέμα; Ίσως όχι στον ίδιο βαθμό, μα σε σημαντικό ποσοστό, η σχέση αυτή μπορεί να αναπτυχθεί και με άλλο ζωάκι. Από δική μου πείρα: με παπαγάλο. Από φίλη μου: καναρίνι. Πολλοί νομίζουν πως δεν μπορεί να υπάρξει αλληλεπίδραση με πουλιά. Κι όμως!

    Φιλιά σβουριχτά, κουμπαρόνι μου!!! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαν άνθρωπος; Τον αδικείς νομίζω..... Παπαγάλο; Δε νομίζω...κουμπαρόνι μου!

      Διαγραφή
  7. Έχω τραυματικές εμπειρίες με σκυλιά γιατί τα αγάπησα τόσο που μου κόστισε όταν τα έχασα! Φυσικά εγώ δένομαι ακόμα και με καναρίνι αλλά ακόμα και αυτά μπορούν να δεθούν με άνθρωπο!! Φιλιά Πετρούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Είναι ευλογημένος όποιος απόλαυσε την απόλυτη αγάπη και αφοσίωση του σκύλου
    όμως φαντάζομαι πως είναι απ' τις πιο οδυνηρές στιγμές όταν τον χάνεις για κάποιο λόγο.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εμπειρία ζωής.....ο Σκόττυ μας ήρθε στο μας 2 μηνών μέσα σε ένα κουτί παπουτσιών....."έφυγε" μετά από 17 χρόνια πλήρης ημερών......δεν ήτανε ΄πανέμορφος, πανέξυπνος, κολπατζής, ήτανε απλά,ο δικός μας αγαπησιάρης σκύλος που μας δίδαξε το νόημα της απόλυτη αφοσίωσης και της ανιδιοτελούς αγάπης.....μας λείπει κάθε μέρα....
    Αφιερώνω το τραγούδι του αγαπημένου μου τραγουδιστή γραμμένο για το δικό του σκύλο https://www.youtube.com/watch?v=kePUoyPkH9Y

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για το τραγούδι Κλαυδία... Ανιδιοτελής αγάπη, ακριβώς αυτό...

      Διαγραφή
  10. Έχω μια αγαπημένη σχέση με τους σκύλους. Έκλαψα όταν μου δηλητηρίασαν τον Ρόκυ μου, ήταν ένα πανέξυπνο λυκόσκυλο και αναπόσπαστο μέλος της οικογένειάς μας. Τώρα έχουμε τον Ηρακλή που κουταβάκι μικρό με κέρδισαν τα όμορφα ματάκια του και είναι 10 χρόνια μαζί μας και ελπίζω να είναι για αρκετά ακόμη.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εύχομαι κι εγώ να είναι για πολλά χρόνια ακόμα... :))

      Διαγραφή
    2. Και χρόνια πολλά κι από δω Ελενάρα μου! Για τα γενέθλια σου αυτή τη φορά!

      Διαγραφή
  11. Μ' αυτή την συγκινητική κατάθεση ψυχής, επιβεβαιώνεις τον τίτλο του μπλογκ σου.
    Μεγάλη απώλεια. Κι ότι την αποφάσισαν άλλοι όπως λες, την κάνει δυο φορές πιο οδυνηρή.
    Ας είναι καλά με τα νέα του αφεντικά κι εσύ κουράγιο ρε Πετρούλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και να φανταστείς ότι όταν έκανα το blog, δεν είχα ακόμα σκύλο!

      Διαγραφή
  12. Πόσο σε καταλαβαίνω!!!! Αλλά πάλι δεν το εννοείς ότι έκλεισες με τα σκυλιά..........Ξέρω πόσο λυπάσαι, πόσο πονάς αλλά αυτή η σχέση και τα αισθήματα είναι ανεκτίμητα. Δεν θα θελες σίγουρα να μην τα είχες νοιώσει!!! Πάρε έναν δικό σου σκύλο... είναι το φάρμακο. Εμείς περιμένουμε ένα μωρούλι σκυλάκι να έλθει σε λιγο καιρό!!! Και το περιμένουμε πώς και τι σαν να πρόκειται για το παιδάκι μας!!! Φοβερό συναίσθημα ασυναγώνιστο!!
    Φιλιά πολλά και μια αγκαλιά παρηγοριάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αχ βρε Πέτρα μου, συγκινήθηκα, λυπήθηκα.... γιατί έχω σκύλο, τον Π΄ριγκιπά μου εδώ και 14 χρόνια και ...είναι ο μόνος που όταν δεν είμαι στις καλές μου, στα δάκρυα μου... με νιώθει! Όποιος αγαπάει τα ζώα, μπορεί να αγαπήσει και τον άνθρωπο, λέω πάντα Εγώ! Και εκεί... μέχρι το τέλος, γιατί έτσι θα κάναμε με τους ανθρώπους, όσους αγαπάμε!
    Καλή εβδομάδα να έχεις Πέτρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα, είναι μια άλλη εκδοχή επίσης...

      Διαγραφή
  14. Αυτά τα ζωάκια είναι αξιολάτρευτα! Ανάμεσα στα σκυλιά και στους ανθρώπους, υπάρχει μία ιδιαίτερη χημεία. Έχουν την ικανότητα να προσφέρουν άνευ όρων αγάπη, πίστη κι αποδοχή!
    Πάντα είχαμε σκυλιά και γατιά στο πατρογονικό μου σπίτι, καθ' ότι εξοχή, μονοκατοικία κλπ. κι έτσι πήραμε κι εμείς ένα κατάλευκο σκυλάκι τον Σίμπα, όταν η κόρη μου ήταν μικρή.
    Το αγαπήσαμε, το φροντίσαμε, δεθήκαμε, "ερωτευτήκαμε" που λες κι εσύ Πέτρα μου, είχε γίνει μέρος της οικογένειας κι ανταπέδιδε με αγάπη κι αφοσίωση. Αλλά μετά από 8 χρόνια, πέθανε ξαφνικά κι από τότε δεν πήραμε άλλο. Μας πήρε πολύ καιρό ώσπου να μάθουμε να ζούμε με τη θλίψη μας. Δεν ξαναπήραμε, γιατί δεν θα αντέχαμε να ξαναπεράσουμε κάτι παρόμοιο. Καταλαβαίνω το πως νοιώθεις σ' αυτή την απουσία κι εύχομαι κάτι να γίνει και να ξαναγυρίσει κοντά σου! Να έχεις ένα όμορφο βραδάκι κοπέλα μου και μια ήρεμη εβδομάδα που οσονούπω αρχίζει!
    Φιλιά πολλά με μια θερμή αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρω, έχουμε κι εμείς ζήσει στο πατρικό με ουκ ολίγα γατιά... Ευχαριστώ Κατερίνα μου ♥

      Διαγραφή
  15. Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί τα σκυλιά τα λατρεύω και από μικρή είχα πάντα σκύλο (τώρα δεν έχω στο διαμέρισμα).
    Εύχομαι να τον ξαναέχεις κοντά σου, γιατί κι αυτό το έχω αντιμετωπίσει και μετά μία εβδομάδα γύρισε !!!
    Καλή εβδομάδα και μια αγκαλιά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα γυρίσει καλή μου Ράνια... Όσο κι αν δεν μπορώ να το πιστέψω..

      Διαγραφή
  16. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε νοιώθω..... Πολλά φιλιά!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εξομολόγηση ψυχής μάλλον καρδιάς που σε παγώνει........! Πέτρα τι να πω τώρα.......δεν μιλάω...... κοιτάζω το κουτάβι μου δίπλα και σιωπώ από σεβασμό σε σένα και τα αισθήματά σου.
    Όταν οι άλλοι αποφασίζουν για μας τότε μιλάμε για έκτρωματική ζωή και τίποτα άλλο......
    Καλό ξημέρωμα κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλημέρα Πέτρα μου,
    Πώς γίνεται να κόβεται έτσι βίαια ένας τόσο ισχυρός δεσμός; Γιατί; Αλλά να ήταν η πρώτη φορά στη ζωή που αποφασίζουν άλλοι για τους άλλους...
    Σκέψου ότι μαζί με τον καλό σου σκύλο ένιωσες τόσα πολλά πράγματα/συναισθήματα που σας έκαναν και τους δύο καλύτερους και πλουσιότερους.
    Και είναι καλύτερο να τα δίνουμε όλα και μετά να υποφέρουμε παρά να κρατάμε καβάτζες και πισινές για να μην πληγωθούμε κάποτε (καταλαβαίνεις, δεν μιλάω για το σκυλάκι, με παρέσυρε το κλίμα και οι σκέψεις και μου ήρθαν στο μυαλό άλλες παράμετροι της ζωής!)
    Πολλά φιλιά
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταλαβαίνω τι λες και προφανώς και συμφωνώ Ελένη μου :)

      Διαγραφή
  19. Καταλαβαίνω στο έπακρο τα λόγια σου.
    Έτσι ακριβώς είναι για όλους μας με τα αγαπημένα μας ζωάκια.
    Το χειρότερο συναίσθημα είναι όταν οι άλλοι αποφασίζουν για την τύχη τους !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Αλέξανδρε. Να σου θυμίσω για άλλη μια φορά ότι δυσκολεύομαι να μπω στο blog σου. Στο google+ (όπου και ανήκεις) δεν υπάρχει πουθενά το λινκ της σελίδας σου.

      Διαγραφή
  20. Σε καταλαβαίνω απόλυτα Πέτρα μου πέρασα ακριβώς την ίδια κατάσταση με γάτο.
    Είχα ερωτευτεί και κάποιοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να μπουν ανάμεσά μας.
    Και ήμουν και σε μία πολύ τρυφερή ηλικία.
    Ημουν άρρωστη για μέρες με πυρετό και κανείς δεν ήξερε τι είχα.
    Μάλλον ήξεραν αλλά δεν ήξεραν τι να κάνουν για να με παρηγορήσουν.
    Θα σου πω ότι από τότε πέρασαν πολλά ζώα από το σπίτι μας, αλλά δεν δέθηκα ποτέ με κανένα όπως με τον γάτο μου!
    Ακόμα με πονάει.
    Υπομονή κάνε σε καταλαβαίνω τι περνάς.
    Σου στέλνω μία τεράστια αγκαλιά και ένα τεράστιο φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα συναισθήματα που μας προκαλούν είναι απείρως τρυφερά.. :)

      Διαγραφή
  21. Πω πω, βρε Πετράδι...
    1000 κομμάτια με έκανες... Έχω την αίσθηση πως περιέγραψες (πολλά περιστατικά) από τη ζωή μου...
    Μη με παρεξηγήσεις, μα δεν είμαι σε θέση να αφήσω σχόλιο...
    Φιλί γλυκό, κούκλα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωχ, συγνώμη Γιάννα μου, αλλά ο καθένας έχει τον πόνο του.. Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  22. Κανένας και ποτέ δεν πρόκειται να με χωρίσει από την "ΧΛΟΗ ΜΟΥ".
    Δεν είναι ιδιοκτησία μου. Την έχω απλά υιοθετήσει επίσημα και μου έδωσε την ευκαιρία να αποδείξω την έννοια της λέξης "Αμοιβαιότητα" όταν ουδείς άλλος δεν μου το επέτρεψε.

    (με βρίσκεις σε δύσκολη στιγμή αλλά διαβάζοντάς σε μου θύμισες πως με περιμένει σπίτι Αυτή, άρα δεν είμαι μόνη μου)

    Λυπάμαι για ό,τι πέρασες. Να τον θυμάσαι πάντα.
    Σ'ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά και δεν είσαι μόνη..... Η Χλόη είναι Η συντροφιά! :)

      Διαγραφή
  23. Πόσο σε καταλαβαίνω...
    Παρόλο που μεγάλωσα με σκυλιά, όταν μετακόμισα στην εξοχή, αποφάσισα να μην έχω κανένα ζώο, έχω πονέσει τόσο πολύ με τις "απώλειες" που είπα φτάνει...
    Καλή βδομάδα Joanoula! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' αυτή τη φάση είμαι κι εγώ τώρα πια...
      Να σου υπενθυμίσω και πάλι ότι δεν υπάρχει Joan. Δεν υπήρξε ποτέ. Petra :))

      Διαγραφή
  24. Αν και ποτέ δεν είχα ζωάκια σπίτι μου, είχα δεθεί με τα λυκόσκυλα που είχε ο πατέρας μου στο χωριό. Όταν πέθανε ο πατέρας μου, έκλαιγα και γι αυτά που θρηνούσαν με τον δικό τους τρόπο, δεν έφαγαν για μέρες και από τα μάτια τους έτρεχαν δάκρυα.
    Δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση σου.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τη θυμάμαι αυτή την ιστορία Ρένα μου από τότε που μου την είχες γράψει ξανά και είχα ανατριχιάσει.

      Διαγραφή
  25. Αραπης, Μπετοβεν, Φιντέλ, Σνουπι, Λουης, Λιλα, Μαξ...
    Σου γράφω για τις αγάπες μου... 4 στα 7 δεν ζουν πια.... αλλά η αγάπη δεν ξεχνιέται.
    Είμαι σκυλομαμά και μου φαίνεται!
    Και πάντα ένας σκύλος ( αρσενικός κυρίως) θα είναι για μένα πολύ σημαντικός! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Δεν υπήρχε περίπτωση να μου το έπαιρναν που να κωλοχτυπιούνταν!
    Δεν μπορώ να καταλάβω, δεν είχαν δηλώσει τις προθέσεις τους; Δεν το ήξερες πως θα έρχονταν να στο κλέψουν;
    Και δεν μπορώ επίσης να καταλάβω γιατί σας το έδωσαν αν επρόκειτο να το μετανιώσουν! Οι άνθρωποι δένονται με τα σκυλιά, δεν το ήξεραν;
    Αν είχα αντιληφθεί το παραμικρό θα το είχα πάει σε φίλους και θα έλεγα ότι μου το έκλεψαν. Αυτοί θα το έχαναν για πάντα, εγώ όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο η ιστορία είναι μεγάλη και...ανάποδα...
      Δεν ήρθαν οι άνθρωποι εδώ με το ζόρι, τους κάλεσαν.. :((((

      Διαγραφή
  27. Ένας πεθαμένος έρωτας ανασταίνεται με έναν καινούργιο.
    Γιατί δεν παίρνεις ένα δικό σου σκύλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι ακόμα στο στάδιο της άρνησης. Μετά το πένθος (που δεν έχει ακόμα βιωθεί) θα δω..

      Διαγραφή
  28. Λατρευω τους σκυλους! Πραγματικα αν και τους αδεσποτους τους φοβαμαι λιγο!
    Θελω κι εγω σκυλακι αλλα θελει φροντιδα! Δε μπορω να του δωσω ακομη οσα αξιζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Τι να σου πω εδώ;
    Στα είπα από κοντά...
    Τα σκυλιά είναι ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου και δεν είναι τυχαίο.
    Αγαπούν και δίνουν και την ζωή τους ακόμα για τον φίλο τους τον άνθρωπο,
    αρκεί να είναι Άνθρωπος!
    Διεκδίκησέ τον... βρες τρόπο!
    Άμα το θέλεις πολύ, μπορεί και να το καταφέρεις!
    Είσαι κι έξυπνη!
    Για τα υπόλοιπα αδιαφορείς και πατάς πόδι που λένε...
    Δεν ξέρω...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η διεκδίκηση δεν "παίζει" σαν σενάριο Γλαύκη μου.
      Άλλωστε δεν θα μου άρεσε να κάνω (ΚΑΙ ΕΓΩ) το σκυλάκι πειραματόζωο.. Νισάφι...

      Διαγραφή
  30. Καταρχήν τα χω πάρει... Τρελά.. Τι πάει να πει τον ξαναζήτησαν πίσω;;; Δεν έχουν δικαίωμα να τον ξαναπάρουν αφού ήταν επιλογή τους να τον δώσουν... Δηλαδή πως το αποχωρίστηκαν ξαφνικά και μετά τους έλειψε;;; Και γιατί δεν τον ζήτησαν αμέσως πίσω παρά σας άφησαν να δεθείτε;;;; Φυσικά κι είναι ελεεινή η συμπεριφορά τους κι ανώριμη.. Θα το δεχόμουν μόνο, μόνο, αν υπήρχε στην μέση κάποιο παιδάκι που θα του χε στοιχίσει να αποχωριστεί το σκυλί κι εντέλει οι γονείς του το ξαναδώσαν πίσω από σας... Γιατί πες άντε για παιδάκι πρόκειται..
    Μην στεναχωριέσαι Πέτρα μου.. Καταλαβαίνω τον πόνο και την οργή σου.. Κι εγώ γατοπαλαβιάρα, μέχρι την τελευταία στιγμή φοβούμουν μην και πάρουν πίσω την Μπιζού μου όταν ήταν μωράκι γιατί έπρεπε να κάτσει 1 μήνα με την μαμά της που την θήλαζε.. Και να κλάμα κάθε βράδυ.. Ρε μάνα, έλεγα, λες να μην μας την δώσουν τελικά.. Κι αν δεθούν μαζί της που ναι μαναράκι τι θα κάνω;; Και φαντάσου την είδα μια μέρα κι έπαθα κεραυνοβόλο κι έκλαιγα στην σκέψη και μόνο!!!
    Πως σε νιώθω με τους ανώρυμους που έμπλεξες... Τουλάχιστον αν σε παρηγορεί ότι θα το αγαπάνε και θα ναι καλά, γιατί υπάρχουν παλιοτόμαρα.. Και μην ξαναπείς ότι έκλεισες... Σίγουρα δεν είναι βάζο, να το αντικαταστήσεις από την μια μέρα στην άλλη, αλλά εύχομαι να το ξαναζήσεις αυτό το δόσιμο!! Αυτό το μοίρασμα το άδολο, το ολοκληρωτικό με ένα σκυλάκι που θα περιμένει πως και πως την αγάπη σου!! Τώρα ξέρω εσύ πονάς κι όλα σου φαίνεται λόγια του κώλου, αλλά πραγματικά είναι κρίμα να μην μοιραστείς τόση αγάπη με ένα πλασματάκι!! Κι εννοείται κάτω τα κουλά τους όλοι!!!
    Αχ βρε Πέτρα μου!! ♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το ζήτησαν πίσω κουμπαρόνι μου, δεν το έγραψα πουθενά αυτό. Τα αδέρφια μου τους το "επέστρεψαν" κι εκείνοι επειδή το αγαπούσαν ως δικό τους -που ήταν κάποτε- το πήραν, τόσο απλά (που λέει ο λόγος)....

      Διαγραφή
  31. Αχ, βρε Πέτρα μου γλυκιά...!
    Έγραψες ένα υπέροχο αφιέρωμα στο σκυλί σου, στο δικό σου σκυλί!
    Εμείς τα είπαμε... και ευχαριστήθηκα πολύ τη κουβέντα μας. Εξάλλου το μόνο που προσπάθησα ήταν να σου απαλύνω λίγο τη πίκρα. Όσο ήταν δυνατό τέλος πάντων...
    Να είσαι καλά κορίτσι μου! 💜

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όσα έκανες για μένα...♥

      Διαγραφή
  32. Την τελευταία εβδομάδα, φροντίζαμε ένα νεογέννητο παρατημένο γατάκι, που βρήκε η κόρη μου. Ειδικό γάλα, συχνή φροντίδα για το τάισμα και την υγιεινή του, θερμοφόρα, κράτημα στις φούχτες μας για να μην κρυώνει και να του θυμίζει λίγο το το άγγιγμα της γατομαμάς... Σήμερα το μεσημέρι, το βρήκα μέσα στο κουτάκι του νεκρό.
    Δεν ξέρω (ή μάλλον ξέρω) τι με πόνεσε περισσότερο. Δεν ήταν τόσο η δική μου λύπη, όσο ο πόνος της μικρής μου. Το παιδάκι σπάραξε και δεν παρηγορήθηκε , παρά μόνο όταν το σκυλάκι της έπεσε πάνω της και την έγλυφε επίμονα μέχρι να ηρεμήσει.
    Προσπάθησα να της πω, πως η ζωή είναι γεμάτη μικρές ή μεγάλες απώλειες, που μας κάνουν πιο δυνατούς και μας μαθαίνουν να χαιρόμαστε αυτό που έχουμε, για όσο το έχουμε (εγώ άραγε το εφαρμόζω αυτό; ) Δεν τολμώ δε να σκεφτώ τι θα είχε γίνει, αν πάθαινε κάτι το σκυλάκι.
    Τουλάχιστον, αν αυτό σε παρηγορεί λίγο, το αγαπημένο σου σκυλί είναι γερό. Ίσως να σε γέμιζε αν, όταν θα νιώθεις έτοιμη, δώσεις λίγη από την αγάπη που ξέρω ότι σου περισσεύει, σε ένα άλλο σκυλάκι που θα την έχει ανάγκη.
    Προς το παρόν σου στέλνω την αγάπη μου και την συμπαράστασή μου, αν και ξέρω ότι δεν σε καλύπτω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω βιώσει κι εγώ πολλές απώλειες με γατάκια ουκ ολίγες φορές.. Εκείνο που με ενοχλεί, είναι που ακούω από κάποιους "ανθρώπους" το εξής τραγικό: "πως κάνεις έτσι για ένα σκύλο;( ή για μια γάτα;)".. Αυτούς τους "ανθρώπους" αυτόματα τους αντιπαθώ...

      Διαγραφή
  33. Τα ζώα Πετρίνα μου ξέρουν μονο ανιδεοτελή αγαπη να δινουν... και προπαντως τα σκυλακια... δεν υπαρχει ο συναισθημτικός τους κόσμος... !!ειναι το κατι αλλο....... καταλαβαίνουν τα παντα..μονο που δεν έχουν φωνή.. είχαμε και εμεις καποτε την Λούση μας.. εφυγε πληρης ημερων μεγαλη απλεια.. για όλους μας.. τωρα έχει η κορη μου την Ρόζυ...και αναπληρωνει το κενό ... αυτήν την εμπηρεία μου ηθελα να σου πώ.. και πως σε καλαβαινω... σου στελνω μια αγκαλια...
    φιλακιαααα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως, μόνο η ανθρώπινη φωνή τούς λείπει, θα ήθελα να είχε έστω και μια φορά ο σκύλος μου φωνή, να είχαμε μιλήσει "σαν άνθρωποι", ή μάλλον σαν σκύλοι καλύτερα.... :((

      Διαγραφή
  34. Την καλημέρα μου σε όλους και σας ευχαριστώ πολύ! Θα απαντήσω ξεχωριστά στον καθένα κάποια στιγμή. Να είστε καλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.