Είμαστε εδώ ένα κλειδωμένο πλήθος που κοντεύει να ξεχάσει τον λόγο που κλειδώθηκε. Είναι που θέλουν να μας το επιβάλλουν, είναι που θέλουμε να το ξεχνάμε, όπως και να 'χει, κλειδωμένοι εδώ από νωρίς, ξεχασμένοι γιατί το κλείδωμα συμφέρει, προστατεύει, προλαμβάνει, είναι για το καλό μας βρε κουτά. Μιά φωνή μάς βγαίνει μόνο, κι αυτή είναι γραπτή. Ό,τι γράψουμε κι ό,τι πούμε στο διαδίκτυο, όσα θέλουμε να φωνάξουμε κι όσα μας πονάνε στο διαδύκτυο. Κραυγές και διαμαρτυρίες και "θα σου δείξω εγώ" στο διαδίκτυο. Η ζωή έρχεται και παρέρχεται, αν λέγεται ζωή τελικά.
Νυχτώνει νωρίς, από τις εννιά, τα σ/κ νυχτώνει ακόμα νωρίτερα, από τις έξι, κι εμείς πρέπει να κουρνιάσουμε στη γωνιά μας. Ένα κουρνιασμένο πλήθος που παίρνουν φωτιά τα χέρια του στα πλήκτρα, ενώ έξω έχει "νυχτώσει" από νωρίς, με μιά νύχτα που κι αυτή μας την έχουν επιβάλλει. Γύρω μας ο κόσμος, ο κόσμος μας, γυρνά ανάποδα, φυσικά φαινόμενα και ηθικοί αυτουργοί μαστιγώνουν τούς τοίχους μας. Κάποιοι ουρλιάζουν για πολύ, για πάρα πολύ χιόνι, για κομμένα καλώδια και πεθαμένα δέντρα, για έλλειψη ρεύματος και νερού, για έλλειψη κρατικού μηχανισμού, για κάποιο "αφεντικό" που κάνει δήθεν ότι κυβερνάει, μα στην ουσία μάς γλεντάει..
Κάποιοι ουρλιάζουν γραπτώς πάντα, για καράβια τούρκικα που βγήκαν στην ελληνική στεριά και πιάσανε τα όρη, για εκχιονιστικά μηχανήματα που ποζάρουν στο Κολωνάκι, ενώ οι εθνικές οδοί είναι κλειστές με εντολή υπουργού, στη βουλή νομοθετούν για τα golden boys τής ΕΡΤ και του ΑΠΕ. Η ΔΕΔΔΗΕ αποψιλώνεται από προσωπικό, ο δήθεν πρωθυπουργός δίνει κι άλλα δωράκια στους καναλάρχες, πίνοντας το εσπρεσάκι του και χασκογελώντας, τα πουλημένα ΜΜΕ αποθεώνουν τον δήθεν κυβερνήτη..
Είμαστε εδώ ένα κλειδωμένο πλήθος -σκλάβοι στα δεσμά μας- που ουρλιάζουμε από παράθυρα και πλήκτρα, για βιασμούς και κακοποιήσεις, για ατιμώρητους παιδεραστές και παιδόφιλους, για ανίκανους υπουργούς κι έναν δήθεν πρωθυπουργό συνένοχο. Σκίζουμε τα ιμάτιά μας ότι τα ζούμε όλα αυτά μέσα απ'τον τοίχο, ένα κλειδωμένο παιχνίδι τύπου big brother. Μα είναι ένα κλειδί που ανοίγει μόνο από μέσα, είναι αυτό το κλειδί που ξεκλειδώνει φόβους και παράθυρα. *Γιατί μένεις στη φυλακή ενώ η πόρτα είναι ορθάνοιχτη; Τώρα που η χούντα, άγνωστο γιατί, δεν ψήφισε την λογοκρισία στα τραγούδια... πότε θα κά, πότε θα κάμει ξαστεριά, ε, πότε θα φλεβαρίσει, πότε θα φλεβαρίσει να πάρω το τουφέκι μου
✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛✰❤✰❤ ❤✰❤✰˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰
Art: Paul Horton ~ Jean-Pierre Lorand ~ *Απόφθεγμα: Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί
❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫