.✿. Οι χώρες Αρμενία και Γεωργία μέσα από 50 φωτογραφίες! Β'

Είναι κάτι ταξίδια ρε φίλε, που αξίζουν μόνο και μόνο για φωτογραφίες σαν κι αυτήν!

Ladies and gentlemen η πτήση για "αλλού" αναχωρεί άμεσα. Προσδεθείτε! Πάμε για ένα "κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε από ψηλά αν τους κοιτάξεις, θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι που στη στιγμή θα τους ξεχάσεις" και απογειωνόμαστε..τώρα! Ευρασία ✈Αρμενία και Γεωργία μάς περιμένουν!

Ξεκινώντας με ΚΛΙΚ επάνω στις φωτογραφίες για μεγέθυνση

φύγαμε για ένα φωτογραφικό ταξίδι σε Αρμενία και Γεωργία!

Το μικρό τουριστικό βαν έτρεχε στο επαρχιακό δίκτυο τής Αρμενίας, κι εγώ προσπαθούσα να φωτογραφίσω το όρος Αραράτ. Μάταια. Το Αραράτ, πέρα από το ότι δε φωτογραφίζεται, μοιάζει να είναι ιδέα.. Το αντικρύζεις για λίγο μόνο (όταν ο καιρός το επιτρέπει), κι έπειτα, σαν κάθε σωστή ιδέα, είναι περισσότερο στο μυαλό σου. Είδα κάποτε λίγο από Αραράτ! λες.

Οι χάρτες είναι πάντα ανοιχτοί, αναζητώντας τον επόμενο προορισμό. Κι αν έχεις φάει κόλλημα τού τύπου "όχι άλλη Ευρώπη", ένας προορισμός (και δυο, μη σου πω) στα όρια δυο ηπείρων, φαντάζει ιδανικός. Τί περιμένεις από την Αρμενία και τη Γεωργία; Τίποτα. Κάθε χώρα ξέρει εκείνη τί θα σου δώσει, έτσι μαγικά από μόνη της, εσύ να θυμάσαι ότι δεν προσδοκάς. Πας.

Οι δυο πιο πάνω χώρες, δεν έχουν αξιοθέατα πολλά, αν γίνεις όμως ένα μαζί τους για εννέα ολόκληρες ημέρες, θα γεμίσουν την ψυχή σου θησαυρούς πολύτιμους. Δεν είναι τα ποτάμια κι οι λίμνες τους, τα τελεφερίκ και τα μετρό τους, τα μοναστήρια στα βουνά τους κι οι φιλαρμονικές στις εκκλησίες τους. Δεν είναι τα γλυκά και τα φαγητά τους, οι μέρες μα κι οι ξενύχτικες νύχτες τους, οι εκλογές κι οι διαδηλώσεις τους. 

Δεν είναι τα μουσεία και τα αρχαία υδραγωγεία τους, τα στενά σοκάκια στις πόλεις τους και τα φτωχικά χωριά τους, δεν είναι τα ψηλά δέντρα που ντύνουν τα πάρκα τους και τα προβατάκια που βόσκουν στα λιβάδια τους, δεν είναι ούτε καν οι λαξευμένες κορυφές και η βαθιά πίστη τους στο θεό.

Είναι όλα αυτά μαζί, κι ακόμα πιο πολλά. Είναι αυτό το ζύμωμα με το μείγμα όλων των παραπάνω, που έχει "δέσει" τις ζωές και την καθημερινότητά τους, και που -διόλου τυχαία- τους έχει κάνει ζυμωτές μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά. Ζυμώνουν καθημερινά στα σπίτια τους, στους φούρνους, στα εστιατόρια. Ψωμιά, πίτες, ζυμαρικά, κοσμήματα. Μοιάζει σαν μέσα στο αλεύρι, να βρίσκεται όλο το νόημα τής ζωής. Λες;

Μ' αυτήν την αγάπη τους όμως παράλληλα, έχουν μια δοτικότητα που σε ξαφνιάζει ευχάριστα, εσένα, τον ξεπεσμένο Ευρωπαίο, που πας να επισκεφθείς τούς "οριακά" Ευρωπαίους, αλλά κατ' ουσίαν Ασιάτες. Έστω και χριστιανούς. Πφφφφ.. Τους συγχωρείς. Σάμπως και ξέρεις από συγχώρεση! Είχες και στο "χωριό" σου -στην ψόφια Ελλάδα- τρελή γενναιοδωρία! Που υμνείς το "σάπιο" και κρεμάς στο τσιγκέλι το καθαρό.

Εκείνοι όμως -Αρμένιοι και Γεωργιανοί- παλεύουν με τα κύματα, ψάχνουν τις αλήθειες τους, δεν ξεχνούν τη Γενοκτονία (Αρμενία), δεν μπορεί να ξεχαστεί ποτέ.. Δεν επαναπαύονται στο "Γεωργιανό Όνειρο" (Γεωργία), το κόμμα/σύστημα, που κηδεύει συστηματικά την ανάγκη τών ανθρώπων για καλύτερη ζωή και ρουφά την λογική τους.. Εκεί κοντά τους, έστω και ως απλός τουρίστας, οφείλεις να δεις πώς μέσα από την μαύρη πείνα τους -όταν εσύ άνοιγες σαμπάνιες στα μπουζούκια- άλλοι αναγκάζονταν να περάσουν στην παρανομία, κι άλλοι πάλευαν καρτερικά για ένα κομμάτι ψωμί.. Οι κάτοικοι τής Γεωργίας και της Αρμενίας, έχουνε να "πουλάνε".. 

..μοναστήρια και εκκλησίες στους επισκέπτες τους. Στην πραγματικότητα όμως, και οι δυο χώρες, διαθέτουν φυσική ομορφιά που σου κόβει την ανάσα.. Πόσο μάλλον, όταν τις θωρείς σε πάνω από 800 μέτρα υψόμετρο, και προσεγγίζεις ακόμα και τα 2.500 μέτρα! Από εκεί ψηλά, ίσως οι άνθρωποι να νιώθουν πιο κοντά στον θεό. Ή κοντά στο νόημα τής ζωής. 

Αχ, δεν ξέρω, εμένα αυτό το ζύμωμα -σ΄ αυτά τα παγωμένα μέρη- πολύ με παρηγόρησε.. Βάλσαμο στην ψυχή, σαν τα φιλόξενα βλέμματα τών ανθρώπων, τα ζεστά ψωμιά, ο καφές ίδιος με τον δικό μας, τα καθαρά κρέατα, τα πικάντικα τυριά, τα φρούτα όλα παραγωγής τους. Η κλασσική μουσική που γέμιζε τους δρόμους τών πόλεων τις κρύες νύχτες, τα ανεπιτήδευτα όμορφα εστιατόρια σε χωριά και πόλεις, η γευσιγνωσία, το ευγενικό όσο και πρόσχαρο προσωπικό στα μαγαζιά, η θετική αύρα τής νεολαίας -φωτεινή ελπίδα για το μέλλον- το αρμένικο κονιάκ ArArAt.

Χαλάλι οι αιματηρές οικονομίες μου ξανά.. Κουράστηκα πολύ όμως σ' αυτό το ταξίδι. Κυρίως από το υψόμετρο, όσο κι από την ελληνική αγένεια.. Όταν δεν τρωγόμαστε εντός συνόρων, τρωγόμαστε εκτός.. Κι όλα αυτά γιατί έρωτας θα πει να γυρνάς από ένα ταξίδι με τρελή κούραση, να κοιμάσαι 3-4 δωδεκάωρα για να συνέλθεις, να λες που να μου κοπεί το χέρι αν συνταξιδέψω εγώ ξανά με γαμωέλληνες, δε μου πάτε στο διάολο σκατομαλάκες, να τινάζεις μετά την προσγείωση την ελληνική βλακεία από τους ώμους σου, κι όταν ξεκουραστείς απ' όλα αυτά, να ανοίγεις ξανά τους χάρτες σου! Είμαι η Πέτρα και χαίρομαι πάντα να σάς ταξιδεύω!❤

ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ! 

Υ.Γ Το παρόν κείμενο υπόκειται στους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας.

Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή! Οι..συνήθεις ύποπτοι το πιάσανε το υπονοούμενο..

❤...........οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........❤