Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ: Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου" Sailboats-at-Harbor-by-Helene-Tupke-Grande

 ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
"ΠΑΝΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ..."
  ~ΑΝΕΝΤΑΧΤΟ~

Πᾶνε δυὸ μῆνες ποὺ ἔφυγα κ᾿ ὅμως δὲν σοὔχω γράψει
τὰ λόγιά μου πὼς ξέχασα θὰ λὲς «Πάντα ἐσὺ θἆσαι
ἡ πολυαγαπημένη μου ὅσο μακριὰ κ᾿ ἂν πάω!»
Κ᾿ ὅμως τὸ ξέρω ἐγὼ καλὰ πὼς πάντα μὲ θυμᾶσαι.
Πῶς ὅταν τὶς θολὲς βραδυὲς στὴν κάμαρά σου μόνη
κεντώντας τ᾿ ἄσπρα ροῦχα σου κάνεις σκυφτὴ νυκτέρι
σκέφτεσαι τὰ γλυκόλογα ποὺ θὲ νὰ λέῃ τὸ γράμμα
ποὺ ὁ ταχυδρόμος αὔριο στὴν πόρτα σου θὰ φέρη.
Τὸ γράμμα ποὺ κάθε πρωὶ γράφω καὶ δὲ σοῦ στέλνω
κ᾿ ἔτσι περνᾶν ἀβάσταχτα οἱ θλιβερές σου μέρες
καὶ πᾶς σιγανὰ στὴν παναγιὰ δεόμενη γιὰ μένα
ποὺ ἀλύπητα μὲ δέρνουνε οἱ μανιασμένοι ἀγέρες.
Κ᾿ ἴσως νομίζεις τώρα ἐσὺ πὼς κάποιαν ἄλλη ἀγαπῶ
βαθειά, τρανήν, ἐξωτική, ἐβρῆκα ἐδῶ στὰ ξένα
ποὺ μ᾿ ἔχει δέσει πεια σφιχτὰ καὶ μ᾿ ἔχει μαγεμμένο.
... Καὶ σκέφτομαι τὰ μάτια σου θολά, πλημμυρισμένα,
ὅμως, ἂν μπόραες γιὰ νἀρθῇς στὴν ἄθλια κάμαρά μου
σκυμμένο θὲ νὰ μ᾿ ἔβλεπες ἀπάνω σ᾿ ἕνα γράμμα
νὰ σκέφτομαι ... νὰ μὴ μπορῶ ... νὰ θέλω νὰ σοῦ γράψω
καὶ σκίζοντάς το νὰ ξεσπᾶ σ᾿ ἕνα θλιμμένο κλάμμα.

{ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΛΧΑΛΑΣ
* Περιοδικὸ τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐγκυκλοπαίδειας,
τοῦ Παύλου Δρανδάκη, ἀρ. φύλλου 173, 10 Μαρτίου 1929.}
                                   
Παραθέτω τα λόγια του Θάνου Μικρούτσικου:
 «Ο Καββαδίας είναι ο ταξιδιώτης, ο ποιητής της περιπέτειας, 
του ονείρου, της φυγής από την πραγματικότητα.
 Πολλοί, ειδικότερα στην αρχή, τον θεωρούσαν «ναυτικό ποιητή», 
και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλο λάθος. 
Η θάλασσα, τα καράβια, οι ναύτες, 
μπορεί να ήταν για τον ποιητή καθημερινό βίωμα, 
αλλά ουσιαστικά ήταν το πεδίο πάνω στο οποίο η φαντασία του οργίαζε.»

Και τα λόγια του Δημήτρη Καλοκύρη:
«Ο Καββαδίας ήταν εξ ορισμού άνθρωπος του πλοίου, της θάλασσας. 
Τα ποιήματα του είχαν λιγότερο τον χαρακτήρα της Λογοτεχνίας 
και περισσότερο της Βιογραφίας κάποιου, που ακολουθεί το νήμα, 
που ξεκινάει από τον Οδυσσέα, δηλαδή τον ταξιδιώτη, 
ο οποίος εμπλέκεται σε άπειρες περιπέτειες κι διαρκώς επιστρέφει. 
Τα ποιήματά του έχουν υπόθεση, έχουν δράση, όπως οι μπαλάντες. 
Δεν είναι μόνο στοχασμός, μελαγχολία, αναπόληση καταστάσεων. 
Κάθε ποίημα του Καββαδία θα μπορούσε να γίνει μονόπρακτο, 
ταινία μικρού μήκους ή ντοκιμαντέρ.»

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε το 1910 
σε μιά μικρή πόλη της Ματζουρίας κοντά στο Χαρμπίν,
 από γονείς Κεφαλλονίτες. 
Πεθαίνει από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 10 Φεβρουαρίου του 1975.
Ο Νίκος Καββαδίας είναι ίσως ο μόνος 
που αξίζει τον χαρακτηρισμό του απόλυτα βιωματικού στην ποίηση του. 
Μιλάει πάντα για τα καράβια που έζησε, τους ναυτικούς που γνώρισε, 
τους έρωτες, τους καυγάδες και τους θανάτους στα λιμάνια, 
με την γλώσσα των καραβιών,αλλά και κάποιους ιδιωματισμούς της Κεφαλλονιάς, 
να μπλέκονται στα γνήσια λαϊκά ελληνικά του. 
Ο Ερωτάς του για τα ταξίδια και τη θάλασσα, 
πάθος τρομερό, σχέση αγάπης και μίσους,
ο ίδιος έρωτας που τον οδήγησε να μπαρκάρει μικρός, μόλις 19 ετών, 
αφήνοντας την σίγουρη δουλειά του ναυτικού γραφείου, 
είναι ορατός σε κάθε στίχο του, 
και τόσο δυνατός που διαπερνά τον αναγνώστη, 
τον κάνει να ξεχάσει τις άγνωστες λέξεις και τους ναυτικούς όρους , 
και να συνεπαρθεί απόλυτα από την αλήθεια του Λόγου του Ποιητή.
Πηγή: http://www.greece.org/poseidon/work/literature/wordy.html

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"


Sailboats-at-Harbor-by-Helene-Tupke-Grande

14 σχόλια:

  1. Πολύ ωραία ανάρτηση, τέλειο ποίημα, φοβερά συναισθήματα, λόγια που αν τα έπαιρνε γραμμένα σε γράμμα μια γυναίκα, θα την καθήλωναν σε αναμονή του άντρα αυτού για μια ζωή...
    Επίσης η εικόνα που το ακολουθεί... όλα τα λεφτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν πρόσεξες, δεν το έστειλε ποτέ αυτό το γράμμα τελικά αυτός ο άντρας.
      Τον νίκησαν οι φόβοι του.
      Ή, η σκληρή πραγματικότητα, που εκείνη δεν θα μπορούσε να καταλάβει, όσο κι αν το ήθελε...

      Και καλά, να το έστελνε. Θα είχε νόημα και η αναμονή της γυναίκας.
      Το θέμα είναι μήπως την καθήλωνε για μια ζωή και δεν εμφανιζόταν ποτέ...

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Joan P
    Τόσο κοντά ήταν λοιπόν..

    Δεν ξέρω αλήθεια τι εισπράττει κάποιος στεριανός, διαβάζοντας την ποίηση του Καββαδία..
    Δεν ξέρω αν μπορεί να νιώσει τον πίκρα που βγάζουν τα λόγια του ποιήματος για το Αδύνατον,
    τα δεμένα χέρια, τις μπουνιές στους μπουλμέδες και τα μουγκρητά μέσα στην καμπίνα!
    Την τρέλα τού να θες να ανοίξεις την καμπίνα να πηδήξεις στην θάλασσα και να γυρίσεις!
    Μόνο αν έχεις μείνει σε ένα καράβι 9 ή και 15 μήνες συνέχεια,
    θα μπορείς να το νιώσεις σε όλο του βάθος,
    και να μην φαίνεται σαν μια απλή ερωτική ιστορία..

    Σε ευχαριστώ για τις θύμησες που μου χάρισες!
    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τόσο...
      Κανένας στεριανός δεν μπορεί να "εισπράξει" αυτά που έχει ζήσει ένας θαλασσινός.
      Ισχύει γενικότερα στη ζωή. Μπορεί να κατανοούμε καταστάσεις, αλλά αν δεν τις ζούμε κι εμείς εκεί μαζί, ή αν δεν τις είχαμε βιώσει ποτέ κατά το παρελθόν, εννοείται πως δεν ισχύει το "μπαίνω στη θέση του άλλου"...
      Εγώ πάντως, ούτε 10 ώρες δεν θα άντεχα μέσα σ' ένα καράβι. Παθαίνω κλειστοφοβία.
      Απορώ όμως, αν και περιγράφεις μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση, στο τέλος ευχαριστείς για τις θύμισες... Άρα υπάρχουν και καλές στιγμές να υποθέσω.


      Διαγραφή
    2. Εννοείται...αλλιώς δεν θα υπήρχαν ναυτικοί,
      θα είχαν φουντάρει όλοι!!

      Διαγραφή
  3. Είχα ένα φίλο ναυτικό, ο οποίος, μια μέρα που έτυχε να ακούσουμε ένα τραγούδι του Καββαδία, έκατσε και μου εξήγησε τί είναι "ο λύχνος του Αλλαδίνου".
    Και τότε κατάλαβα ότι πίσω από κάθε περίεργη ναυτική φράση του Καββαδία, κρύβεται ένας ολόκληρος κόσμος, μια ιστορία πίσω από κάθε φράση.
    Όταν μάθει κανείς τέτοιες μικρές ιστοριούλες, τότε ακούει τον Καββαδία με άλλο... αυτί.
    Και φυσικά ένα μεγάλο ευχαριστώ στον τεράστιο Θάνο Μικρούτσικο που ανέδειξε αυτόν τον ποιητή και τον μελοποίησε τόσο καλά, ώστε να αναρωτιέται κανείς αν τη μουσική την έγραψε ο.. ίδιος ο Καββαδίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαζεστίξ μου, τα Βιώματα γεννούν τα Ποιήματα...
      Ο Ανταίος (πιο πάνω) μπορεί να σου μιλήσει φαντάζομαι από πρώτο χέρι για "το λύχνο του Αλλαδίνου".
      Δεν έχεις παρά να τον επισκεφτείς!

      Διαγραφή
  4. Μαλιστα...Φλη μας..Υπαρχει σωματειο μπλογκερ της παρεας..Που ταυτοχρονα ειμαστε και ΦΑΝ του Καββαδια...
    Με τεραστια αφιερωματα κατα το παρελθον...

    Και το δικο σου ομως ΣΚΙΖΕΙ...!!

    Ειδα και το σχολιο της ΦλΟΡΑ ΓΙΑ Πιο πανω...Τετοια λενε οι ΝΑΠΤΑΙ...Και τους περιμενουν ΑΙ ΠΗΝΕΛΟΠΑΙ..!!

    Κι εγω πρασινιζω απο τη ζηλεια μου..Που επερασα τη ζωη μου ολη..Σχεδον...Σ ενα τετραγωνακι δεκα χιλιομετρων,γυρω-γυρω...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Μαχαίρη, γιατί με στενοχωρείς που λες πως πέρασες μια ολόκληρη ζωή σε ένα τετράγωνο;...
      Η Φιλοσοφία σου πάντως είναι κοσμογυρισμένη!
      Και τι μου λες εσύ...μάλλον σε πήρε το παράπονο...
      Ο Καββαδίας είναι απίστευτος και προτίμησα να αναρτήσω ένα ποίημα του που δεν είναι γνωστό, αλλά είναι και αυτό πολύ ξεχωριστό...
      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  5. Ήρθα αγαπημένη!
    Έτσι όπως έχει το πράγμα θα έρχομαι εγώ να σε χαιρετώ !
    Καταρχήν όμορφο κι λιτό το αφιέρωμα σου σε ένα σπουδαίο ποιητή !
    Σπαρακτικό το γράμμα που δεν στάλθηκε ποτέ κι είναι αυτό που το κάνει τόσο ξεχωριστό και πολύτιμο!
    Είσαι αξεπέραστη στα αφιερώματα είτε σε μεγάλες μορφές είτε σε φίλους!

    ΥΓ: Όσο για το κόλλημα, είσαι η μοναδική που έχει θέμα με το μπλογκ μου! Τι άλλο να κάνω το δόλιο που δεν ξέρω από τεχνολογία! Ο φίλος Ανταίος είπε ότι δεν κολλάει ... Ειλικρινά σηκώνω τα χέρια!
    Αν χάνομαι τελευταία είναι λόγω της απογραφής στη δουλειά μου ...δεν προλαβαίνω τα πάντα!
    Σε 10 μέρες τελειώνει το βάσανό μου!
    Φιλιά
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλάκια Αριστέα μου.
      Όντως, στη δουλειά μου δεν κολλάει η σελίδα σου, αλλά κι από το δικό μου το μπλογκ πάλι, μόνο η δική σου η σελίδα κολλάει! Πως σου φαίνεται εσένα αυτό;! Χαχα!
      Κανόνισε...το πρόγραμμα σου λοιπόν να περνάς συχνότερα!
      Καλή σου νύχτα!

      Διαγραφή
  6. Αχ! ο Καβαδιας,ο λατρεμενος ποιητης αυτος που ,βουτηγμενος στα παθη,χορευει στο φτερο του καρχαρια και εκστασιαζεται με το αστρο του Νοτια!Με οχημα τη συγκλονιστικη μουσικη τοθ Μικρουτσικου,μας ταξιδευει σε μερη και κοσμους προτωγνωρους!Καταπληκτικο αφιερωμα! ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταπληκτική και η περιγραφή σου!...
      ΦΙΛΑΚΙΑ ΒΑΣΟΥΛΑ ΜΟΥ!

      Διαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.