ΑΧ! ΝΟΝΑ ΜΟΥ! ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΑ ΜΕΛΙ ΜΕ ΤΟ ΓΑΛΑ...

Η νονά μου είναι αναμνήσεις από γιασεμί και λαμπάδα του Πάσχα. 

Αγιόκλημα νύχτας καλοκαιριού. Στο πατρικό της κάπου στα ανατολικά.

Η νονά μου είναι ένα κράμα. Αγκαλιές κι Αρώματα.

Άρωμα στοργής από θύμησες μωρού έξι μηνών.

Με τη νονά γνωριστήκαμε τυχαία: εγώ 6 μηνών βρέφος κι εκείνη 18 χρονών κορίτσι. Με ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και το αίσθημα υπήρξε αμοιβαίο.

Ταξίδευε καλοκαίρια και χειμώνες, με τα λεωφορεία της γραμμής για να έρθει να με δει. Είχε το άγχος να είναι συνεπής κάθε που πλησίαζε το Πάσχα. 

Λαμπάδα. Τσουρέκι. Παπούτσια. Ποτέ τυπικά. Μόνο ουσιαστικά.

Μια χρονιά θυμάμαι, εκεί γύρω στα έξι μου δεν μπορούσε να' ρθει. 
Έστειλε τα παπούτσια με το δρομολόγιο του λεωφορείου.

Είχα τόση λαχτάρα και αγωνία αν θα φτάσουν  στην ώρα τους...

Αν θα ταιριάζουν με τη γαλάζια μου φούστα και το λευκό μου πουκάμισο.

Άνοιξα το κουτί με χέρια που έτρεμαν. Κόκκινα λουστρίνια. Τέλεια!

Το πιο τέλειο ήταν το χαμόγελο της νονάς. Γελούσε και έφεγγε ο κόσμος μου.

Το γάργαρο γέλιο της χάδι στα παιδικά αυτιά μου.

Με τη νονά υπήρξε το πρώτο ρήγμα όταν γνώρισε έναν άντρα. Το νονό! 

Τι γύρευε ένας ξένος ανάμεσα μας; Να μου την πάρει ήθελε;

Αλλά αυτά ήτανε μόνο νάζια μέχρι να πέσω στα δίχτυα ενός δεύτερου έρωτα..

Του έρωτα και για το νονό. Τρύπωσα ανάμεσα τους. Φώλιασα. Τους στέριωσα.

Μια βραδιά σε θερινό σινεμά, να δούμε την Αλίκη κι όλα έγιναν ξαφνικά "μάτια μου μεγάλα, μέλι με το γάλα"... Ακόμα τους το τραγουδώ...

Με έλεγαν το παιδί τους. Είμαι το πρώτο τους παιδί, από τα τρία που έχουν.

Ο νονός κάθε τρεις και λίγο ρωτάει τη νονά: "το παιδί το πήρες τηλέφωνο;"

Κι εννοεί εμένα. Κι ας έχει και πέντε εγγόνια τώρα πια. Και με το παιδί μου έξι.

Ο νονός είναι το πιο αγνό πλάσμα στον κόσμο. Η νονά μού εξομολογήθηκε πριν χρόνια πως ο νονός κάνει μια συλλογή από κάτι που τη νευριάζει. Και της γεμίζει πατάρια και ντουλάπες. Ο νονός διαβάζει Μίκυ Μάους! Με μανία! 

Με τη νονά λέμε "σ' αγαπώ" όσο αυθόρμητα το λέει η μάνα στο παιδί (...)

Η σχέση μας λειτουργεί τηλεπαθητικά. Με σκέφτεται; Της τηλεφωνώ....

Ξανοιγόμαστε όσο περνούν τα χρόνια σε πιο αγαπησιάρικα μονοπάτια.

"Μόνο σε σένα τολμώ να το πω" μου λέει. Κι ανταλλάσσουμε μεγάλα μυστικά.

Τη νονά όλο και τη συμβουλεύω. "Όχι αυτό. Το άλλο!" Αγύριστο κεφάλι όμως.

Το "λάδι" μου μυρίζει Κρήτη και Μάνη! Μπέσα και Πείσμα. Λόγια Σταράτα. 
Δε θέλω να μου πει ποτέ κανείς πως θα χάσω κάποτε τη νονά και το νονό.
Αυτό να μην το ακούσω ποτέ. Παραμένουμε μια αιώνια τριάδα. Εγώ κι εκείνοι.
Κανείς άλλος ανάμεσα μας. Όλα είμαστε εμείς μια βραδιά σε θερινό σινεμά.
Μόνο εμείς οι τρεις..."μάτια μου μεγάλα μέλι με το γάλα" και παντού γιασεμί...