Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ...

                           
Στο κομοδίνο είχα "Το Χρώμα Του Φεγγαριού" της Αλκυόνης Παπαδάκη. Ολοκαίνουργιο. 
Στον ύπνο μου ήρθε ο μπαμπάς, χτύπησε λέει το κουδούνι, του άνοιξα και τα χέρια του ήτανε μες τα αίματα, μου ζήτησε να του δώσω νερό να ξεπλυθεί, τον πήγα στο μπάνιο και του τα έπλυνα. Το αίμα ξεπλενόταν και χανόταν μέσα στον νιπτήρα. Ξύπνησα αλαφιασμένη γιατί χτυπούσε το σταθερό. Δεν υπήρχαν κινητά ακόμα. Ήταν η μαμά, είπε "ο μπαμπάς σου δεν είναι καλά" κι εγώ παρέλυσα. Πήρα τηλέφωνο έναν φίλο γιατρό. 
Επείγουσα εισαγωγή για χειρουργείο, καθώς ο μπαμπάς είχε παρουσιάσει κάτι στο λαιμό.
Γενικές εξετάσεις πριν το χειρουργείο, αιματολογικές, αξονική, υπέρηχος, καρδιογράφημα.
Όταν βγήκε ο μπαμπάς από τον καρδιογράφο είχε χάσει 10 χρόνια ζωή. "Κάτι έδειξε" μου
είπε κι εγώ, για να μην λιποθυμήσω, έψαξα να βρω κάτι να πω μέσα σε δευτερόλεπτα...
"Τους είπες ότι παίρνεις το τάδε χάπι;" είπα και του επέστρεψαν 2 χρόνια χαμένης ζωής.
Όγκος στις φωνητικές χορδές είπαν οι γιατροί. Η ευχή; Να μη χαθεί η φωνή του μπαμπά
Όσες ώρες διαρκούσε το χειρουργείο δεν ήξερα αν υπήρχε κάτι πέρα από μένα. Τρόμος.
Για να αντέξω την πίεση άνοιξα "Το Χρώμα Του Φεγγαριού" κι άρχισα να το διαβάζω.
Από πάντα είχα μαζί μου ένα βιβλίο. Με έσωσε. Όχι γιατί το θυμάμαι (μα το θυμάμαι!)
αλλά γιατί ήταν εκείνο που με κρατούσε μετέωρη, πάνω από την πραγματικότητα γύρω.
Τέσσερις ώρες μετά, οι γιατροί βγήκαν χαμογελαστοί. Αχ! Λατρεμένο μου, γούρικο βιβλίο!
Κι όμως, είχα καταφέρει και είχα "ξεπλύνει" τα χέρια του μπαμπά από τα αίματα τελικά!
Οκτώ χρόνια μετά κι ο μπαμπάς κάνει γενικές εξετάσεις. Κάτι άλλο εντοπίζεται πάλι.
Αυτή τη φορά στο νεφρό. Καταρρέω. Επείγουσα εισαγωγή για αφαίρεση νεφρού και πάλι
εξετάσεις πριν το χειρουργείο, στη μαγνητική τα μαντάτα είναι μαύρα. Ο γιατρός μου τηλεφωνεί. Ήμουν στη δουλειά αναγκαστικά για κάποιες ώρες. Κρατώ το κινητό και κινούμαι νευρικά μέσα στο γραφείο. "Έξι μήνες ζωής" μου λέει. Βοήθεια! Τι μου λέει;;;
"Μα βρε Σταύρο, αυτά τα πράγματα δεν τα λένε έτσι" του λέω και σωριάζομαι πάραυτα.
"Τώρα πια έτσι τα λέμε" μου λέει και σβήνει ο κόσμος γύρω μου.... Χειρουργείο και πάλι.
Θα χρειαζόταν όμως βιοψία έτσι κι αλλιώς. Δεν διάβαζα κανένα βιβλίο. Δεν μπορούσα.
Εκείνη την ημέρα έμπλεξα με την γραφειοκρατία με τον πιο παράδοξο τρόπο. Θρίλερ.
Για να γίνουν όλα γρήγορα, η ταχυβιοψία εννοώ, έπρεπε να μεταφέρει κάποιος στα εργαστήρια του νοσοκομείου το νεφρό! Να βγει από το ένα κτήριο, να περπατήσει περίπου 100 μέτρα και να μπει σε ένα άλλο κτήριο. Με το νεφρό σ' ένα ειδικό κουτί!
Ας μου πει κάποιος πως δε το έζησα αυτό και ήταν ένας εφιάλτης! Τρελά συναισθήματα.
Από τη μια, το μισούσα αυτό το νεφρό, γιατί έφταιγε για την κατάσταση του μπαμπά.
Από την άλλη, το αγαπούσα πολύ αυτό το νεφρό, γιατί ήταν ένα κομμάτι του μπαμπά.
Κι έπρεπε να περάσουν 14 ολόκληρες ημέρες. Για την οριστική διάγνωση της βιοψίας.
Τα μερόνυχτα περνούσαν αργά κι εγώ έμενα σχεδόν 24 ώρες το 24ωρο στο νοσοκομείο.
Δυο άτομα στο ίδιο δωμάτιο. Ο μπαμπάς και ο κύριος Γιάννης. Οικογένεια είχαμε γίνει.
Πλησίαζαν και τα Χριστούγεννα. Το εγγονάκι έστελνε παιδικές ζωγραφιές στον παππού.
Βγήκε κάποτε το αποτέλεσμα. Κι όμως! Αρνητικό!! Με καλεί ο γιατρός στο γραφείο του πανηγυρίζοντας! "Θα πεθάνει από οτιδήποτε άλλο, εκτός απ' αυτό" μου λέει ανέμελα!! 
Κι έπειτα, ήρθε κι αυτό το όνειρο. Έβλεπα λέει να καίγεται ένα δάσος. Όλα τα δέντρα άντεξαν, εκτός από ένα που έπεσε λαμπαδιασμένο στο χώμα..... Τρίτη πρωί και εξιτήριο για το μπαμπά. Τηλεφωνώ στον αδερφό μου: "Που είσαι;" "Πάω να πάρω το μπαμπά!!"
"Ξέρεις, έχω δει κακό όνειρο". "Άσε τις βλακείες". Ο αδερφός μου φτάνει στο θάλαμο. Η πόρτα του δωματίου του μπαμπά, κλειστή.... Γιατροί απέξω....."δεν μπορείτε να μπείτε"... Ο αδερφός μου ακούμπησε στον τοίχο. "Σας παρακαλώ! Πείτε μου τι έγινε!!" "Ο πατέρας σας πάντως, είναι καλά"............Αντίο Αγαπημένε Μας "Κύριε Γιάννη" Καλέ Μας Γείτονα............
"-Τι χρώμα έχει η λύπη; ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη" -Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε. -Τι χρώμα έχει η χαρά; -Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου". Έχω ακόμα το χρώμα του μεσημεριού μπαμπά μου, θυμάσαι που στο έγραψα τότε;
                    

36 σχόλια:

  1. Όταν πέρυσι κοντά στο Πάσχα πήγαμε την μητέρα μου επειγόντως στο νοσοκομείο ήλπιζα να ήταν ένα μικρό εγκεφαλικό... Φοβόμουν μια νεοπλασία στον εγκέφαλο... Ήταν το δεύτερο... Μερόνυχτα στο νοσοκομείο... μετά στο σπίτι... Εφιάλτης. Ήξερα το τέλος... Ελπίδα καμιά. Μόνο πότε δεν ήξερα... πόσο θα αντέξει... Και πως θα φύγει... Ο πατέρας βασανίστηκε κάπως... Ήταν στο συκώτι του.. Εκείνη έφυγε ήρεμα, γλυκά, αθόρυβα... Όπως ζούσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα φίλε Σπύρο.
      Και να πεις ότι δεν ήξερα πως σήμερα θα χτυπούσα ευαίσθητες χορδές;
      Σου ζητώ ταπεινά συγνώμη για τις επώδυνες αναμνήσεις που προκάλεσα...
      Καλό σου βράδυ φίλε μου και δημιουργικό!
      Κυρίως αυτό! Σε φιλώ!

      Διαγραφή
    2. Μην ζητάς συγνώμη! Οι αναμνήσεις αυτές όσο επώδυνες κι αν είναι πρέπει να μένουν ανεξίτηλες στον καθένα μας. Το να τις φέρνουμε στο προσκήνιο καλό μας κάνει... Γλυκός ο πόνος αλλά σε κρατάει στις ρίζες... Να θυμάσαι, να θυμάμαι, να θυμούνται όλοι πάντα αυτές τις στιγμές κι ας πονάνε...

      Διαγραφή
    3. "Ευθυμήσαμε" και σήμερα...
      Σε φιλώ κι αύριο υπόσχομαι κάτι λίγο πιο χαλαρό (μάλλον!)
      Πάντως, σίγουρα διαφορετικό από το σημερινό.
      Καλό σου βράδυ καλλιτέχνη! :)

      Διαγραφή
  2. Τα όνειρα δεν τα θυμάμαι. Κατά πάσα πιθανότητα ‘βλέπω’ όπως όλοι, μα το πρωί δεν θυμάμαι τίποτα.
    Ίσως να είχα δει το ‘προβληματικό’ νεφρό της μάνας που αφαιρέθηκε.
    Ίσως να είχα δει και τις βουλωμένες αρτηρίες του πατέρα που έφαγε ένα τριπλό ξεγυρισμένο bypass.
    Ακόμη και αν ένα βράδυ κάποιο όνειρο με είχε προειδοποιήσει, καλύτερα που δεν το θυμήθηκα το άλλο πρωί. Ούτε να ερμηνεύω όνειρα ξέρω και κατά πάσα πιθανότητα θα είχα καταρρεύσει, γιατί με τα θέματα υγείας είμαι πολύ χέστης.

    Η ιστορία σου γεμάτη χαρμολύπη.
    ‘Με έστειλε’.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μωρέ, δεν ξέρω τι να πω...
      Γράφουμε πράγματα από τις ζωές μας και ματώνουμε πολύ...
      Το συνέταξα με πολύ πόνο ψυχής όλο αυτό..
      Γύρισα σε εκείνες τις στιγμές, αλλά ταυτόχρονα
      "ανάγκασα" κι άλλους να γυρίσουν
      και ζητώ συγνώμη ρε παιδιά γι' αυτό...
      Τα φιλιά μου Ακυβέρνητε. Αμ, εσύ δεν "με έστειλες";
      Και δεν είσαι κι ο μόνος...
      Πολλοί πόνεσαν και πονούν δυστυχώς...

      Διαγραφή
  3. Το πρώτο βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη που διάβασα ήτανε δώρο της αδελφης μου (Το κόκκινο σπίτι), με συγκλόνισε η γραφή της και έσπευσα να αγοράσω όλα όσα είχανε εκδοθεί μέχρι τότε, τα διάβασα όλα μέσα σε μία εβδομάδα (ένα την ημέρα σχεδόν) όμως απο τότε δεν θέλησα να διαβάσω άλλο Αλκυόνη γιατί η πίκρα που είναι διάχυτη στα έργα της, με πότισε τόσο ,ώστε να μην αντέχω άλλη, είχανε προκύψει και καταστάσεις όπως ακριβώς περιγράφεις Πέτρα μου με τα πεθερικά μου, στενούς φίλους, αγαπημένους συγγενείς.........μακάρι τα όνειρά μας να σηματοδοτούν ευνοϊκές λύσεις στα προβληματά μας και ευχάριστες εξελίξεις στις δυσκολίες μας και όλοι οι αγαπημένοι μας να μην ταλαιπωρούνται ,όταν έρχεται η ώρα να "φύγουν" να είναι πλήρεις ημερών, γαλήνιοι και εφησυχασμένοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ τα έχω διαβάσει όλα.
      Έχει πολύ ιδιαίτερο ύφος γραφής,
      αλλά όντως, είναι και πολύ κοψοφλεβιά!
      Σε φιλώ γλυκό μου Χαμόγελο!
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  4. Δεν ξέρω αν βλέπω όνειρα , δε θυμούμαι όμως κανένα...ούτε δίνω σημασία στα όνειρα -νομίζω !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλύτερα Δελφινάκι μου, καλύτερα.....
      Φιλούθκια πολλά και καλό σου βραδάκι!

      Διαγραφή
  5. Αφήνω την καλημέρα μου και θα έρθω από το σπίτι να μοιραστώ κι εγώ δυο όνειρα!
    Αν και τα όνειρα δεν τα θεωρώ προφητικά, κυρίως εργαλεία για την ερμηνεία των εσωτερικών μας συγκρούσεων τα θεωρώ!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Ερμηνεία των εσωτερικών μας συγκρούσεων".
      Ενδιαφέρον. Περιμένω όμως να ξαναρθείς
      για να μου πεις πως το σχετίζεις αυτό ως θεωρία,
      σε σχέση με αυτά τα 2 όνειρα μου.
      Α! Και περιμένω και τα δικά σου βεβαίως...
      Σε φιλώ! Είσαι καλύτερα;

      Διαγραφή
    2. Ήρθα γιατί κάτι χρωστούσα!
      Ήταν το 1969, η μαμά στην Αμερική. Είχε χάσει τη μαμά της στην Ελλάδα, αλλά και καθυστερημένα το έμαθε και ούτε λεπτομέρειες μπορούσε να μάθει αφού δεν επικοινωνούσαν τότε εύκολα με τηλέφωνα. Βλέπει ένα βράδυ λοιπόν στον ύπνο της τη γιαγιά μου λυπημένη και την ρωτά τι έχει. Της λέει ότι στα κόλλυβα που της έφτιαξαν στο μνημόσυνο, δεν έβαλαν μαϊντανό μέσα. Έρχεται στην Ελλάδα κάποια στιγμή η μαμά μου το θυμάται και το λέει στην αδερφή της, η οποία της επιβεβαιώνει ότι όντως το είχαν ξεχάσει τον μαϊντανό. Κόκκαλο;

      Η αδερφή της γιαγιάς μου πάλι βλέπει στον ύπνο της την πεθαμένη γιαγιά μου και της λέει στενοχωρημένη: έρχεται αύριο η Φωτούλα μου από Αμερική αλλά δεν μπορώ να τη δω γιατί είμαι πεθαμένη. Πήγαινε εσύ. Και πήγε που λες η αδερφή της γιαγιάς μου την ημέρα που ήρθε η μαμά μου, χωρίς κανείς να της έχει πει κάτι και την περίμενε!

      Είναι τα μόνα όνειρα που με ανατριχιάζουν όσες φορές και να τα ακούσω από τη μαμά μου!

      Διαγραφή
    3. Ο Χριστός κι η Μάνα Του απόψε!.....
      Σκιάζομαι ρε συ! Ειδικά το δεύτερο "σε στέλνει" κατευθείαν!
      Μα πες μου τώρα εσύ, αν αυτό δεν είναι διαίσθηση, τότε πως το λένε;
      Άσε! Άμα αρχίσω τις περιγραφές από τα δικά μου, θα σκιαχτεί κόσμος,
      γι' αυτό το αφήνω....για άλλη ανάρτηση!!!

      Διαγραφή
    4. Κοίτα, τα συγκεκριμένα δεν έχω καταφέρει να τα διαχειριστώ στο κεφαλάκι μου! Όλα τα άλλα σου είπα τα εξηγώ ως μηνύματα του ασυνείδητου προς το συνειδητό. Δεν εμπιστεύομαι ποτέ ονειροκρίτη για τα όνειρα τα δικά μου ή όσων μου εμπιστεύονται τα δικά τους!
      Πριν πολλούς μήνες ο ανιψιός μου ο μεγάλος είχε δει ένα όνειρο που όλοι οι ονειροκρίτες στο ίντερνετ του το εξηγούσαν ως θάνατο. Καθίσαμε μαζί και είδαμε τι περνούσε εκείνη την εποχή ψυχολογικά( έναν χωρισμό κι έναν νέο έρωτα λίγο μετά) και τι μηνύματα του έστελνε το υποσυνείδητο. Δεν μπορείς να φανταστείς τι ωραία διαδικασία ήταν...σαν ψυχανάλυση!
      Το παιδί ηρέμησε. Κανένας θάνατος δεν υπήρξε στο άμεσο περιβάλλον του. Ίσως μόνο ο θάνατος του παρελθόντος και η αρχή κάτι καινούργιου!
      (Όλα μου τα όνειρα έτσι τα εξηγώ)

      Διαγραφή
    5. Ρε συ! Εγώ σου απαντάω στο δικό σου blog κι εσύ στο δικό μου;;;
      Χαχαχα!
      Πάντως κι εγώ δεν τα εξηγώ από κανέναν ονειροκρίτη τα όνειρα μου.
      Παραδόξως, βγάζω από μόνη μου το πόρισμα
      και συνήθως το πετυχαίνω (δυστυχώς..)

      Διαγραφή
  6. "ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΑΓΡΙΟΚΕΡΑΣΑ ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ"
    κι απλα τις καταθετω!

    Καλημερολουλουδι ανθισμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρκεί αυτό το "άρωμα" αγριομελένια μου...
      Καλησπερολούλουδο συννεφιασμένο!

      Διαγραφή
  7. Αυτό το βιβλίο το αγαπώ... Το έχω κάνει πάνω από πέντε φορές δώρο. Τη μία φορά μια φίλη μου είπε πως δεν της άρεσε και στεναχωρήθηκα λες και το είχα γράψει εγώ.

    Τα όνειρα είναι οι καταπιεσμένοι φόβοι και οι επιθυμίες μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι ένα πρόβλημα αυτό με τα βιβλία/δώρα!
      Κι εγώ μια φορά είχα κάνει δώρο ένα βιβλίο
      κι όταν το άνοιξαν κουφάθηκα:
      "Βιβλίο μου πήρες";;;;..................
      Έμεινα μιλάμε παγωτό!
      Έκτοτε διορθώθηκα. Ποτέ πια "χαμένα" βιβλία..!!
      Σε φιλώ γλυκά! :)

      Διαγραφή
  8. Όσο γλυκά κι αν το διαπραγματεύεσαι, βαθύτατα οδυνηρό το θέμα που αγγίζεις. Γεμάτο αγκάθια. Όποιος το ακούμπησε το ξέρει.
    Α! και πες στον Σταύρο εκ μέρους μου, ότι "αυτά" τα πράγματα, εξακολουθούν να μην τα λένε "έτσι". Και τότε και τώρα και πάντα. Κανείς, ΚΑΝΕΙΣ, δεν μπορεί ποτέ να είναι βέβαιος για το πόση ζωή απομένει σε κάποιον. Κάθε άλλη άποψη είναι μεταμφιεσμένη αλαζονεία.
    Καρατσεκαρισμένο.
    Σε φιλώ.
    Να είναι πάντα καλά όλοι οι αγαπημένοι σου.
    Άννα Πάρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννούλα μου, για να μην φλυαρώ,
      "έπιασες" απίστευτα τον σφυγμό μου...
      Σ' ευχαριστώ τόσο πολύ......
      "Σταύροι" δυστυχώς υπάρχουν πάντα στις ζωές μας.
      Και δεν είναι "μεταμφιεσμένη" η αλαζονεία τους.
      Είναι "μεταμφιεσμένη σκέτο", πίστεψε με, το διαπίστωσα...

      Κι εσένα να είναι ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ οι αγαπημένοι σου....
      Σε φιλώ γλυκά! Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  9. Δεν ξέρω τι να πω.
    Εχω μουδιάσει.
    Τόση αγωνία δεν την αντέχω.
    Φιλιά πολλά πετροκόριτσο.
    Συγκλονιστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μουδιασμένα έγραφα.....
      Σε φιλώ γλυκά.
      Καλό σου βράδυ Ελενάκι μου!

      Διαγραφή
  10. Κάποτε νόμιζα ότι τα όνειρα είναι δημιουργήματα του μυαλού μας, το υποσυνείδητό μας που "οργιάζει" τη νύχτα. Και κάπου τότε ήταν που είδα ένα υπερφυσικό όνειρο, που βγήκε πέρα για πέρα αληθινό - τόσο που σκεφτόμουν να κοιμηθώ τα επόμενα βράδια: Κάποιος που εγώ δεν γνώριζα, μου ζήτησε στον ύπνο μου να μεταφέρω ένα μήνυμα στη φίλη μου... το μήνυμα η φίλη μου το κατάλαβε, κι ο άνθρωπος που είχα δει και περιέγραψα στη φίλη μου τα χαρακτηριστικά του, είχε πεθάνει πριν μια εβδομάδα.
    Από τότε, έμαθα να φοβάμαι τα όνειρα και πιέζω τον εαυτό μου να μη θυμάμαι τι έχω δει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρε συ! Πάγωσε το αίμα μου λέμε!
      Ανατριχιαστικό!
      Εγώ βλέπω κυρίως συμβολικά όνειρα,
      αλλά μόνο για δυσάρεστα γαμώτο...
      Χάθηκε ο κόσμος να βλέπω και (για τα) ευχάριστα;
      Σε φιλώ κι ανατριχιάζω!!! (μπρρρρχαχαχα!)

      Διαγραφή
  11. Πολύ σ' ευχαριστώ που το μοιράστηκες.
    Ξαναείδα κι εγώ μέσα απ' την εμπειρία σου, τις δικές μου αγωνίες στους διαδρόμους ενός νοσοκομείου.
    Όσο για τα όνειρα... έρχονται λίγες μέρες πριν και σε μένα.
    Και δυστυχώς πάντα επιβεβαιώνονται.

    Φιλιά Πέτρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με πάρα πολύ πόνο ψυχής, πίστεψε με......
      Τα όνειρα πιστεύω πως είναι διαίσθηση..
      Μπορεί να λέω βλακείες,
      αλλά αυτό έχουν αποδείξει τα δικά μου τουλάχιστον..
      Σε φιλώ "Κανελλάκη" μου!

      Διαγραφή
  12. Είναι λίγος καιρό που ενώ τα κορόιδευα όλα αυτά με τα όνειρα, ό, τι βλέπω βγαίνει...κανονικά όμως...αφού άρχισα να τρομάζω..
    Εδώ και μέρες ήθελα να το συζητήσω, σκεφτόμουν να κάνω κι ανάρτηση...αλλά θέλω να το ξορκίσω λίγο μέσα μου γιατί πραγματικά με έχει τρομοκρατήσει..
    Μα να βγαίνουν έτσι?...η Πυθία τόσο ξεκάθαρη δεν ήταν όσο τα δικά μου όνειρα...τι να πω!!
    Τι να πω και για τη δική σου ανάρτηση...για την αγωνία σου για όλα...μένω σιωπηλή!
    Δυστυχώς οι περισσότεροι έχουμε περάσει ώρες και μέρες αγωνίας σε ένα νοσοκομείο...οπότε καταλαβαίνουμε τι ένιωθες..
    Να είσαι καλά...φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άντε! Έχουμε να γράψουμε και να πουλήσουμε ονειροκρίτες;;
      Ουουουου!!! Θα θησαυρίσουμε και..Πυθιακώς!
      Σε φιλώ συνεργατάρα μου! Καλό σου βράδυ και..όνειρα γλυκά!!!
      :)))

      Διαγραφή
  13. Joan πάρε και μια σκηνή από τα νιάτα της xristin για να σκάσει το χειλάκι σου.
    Καλοκαίρι στην Σκιάθο και η xristin με τον αγαπημένο της(μην τον μπερδεύουμε με την σημερινή κολόνα του σπιτιού)κοιμούνται του καλού καιρού μέχρι......την στιγμή που η xristin πετάγεται μες την νύχτα και αρχίζει να ουρλιάζει και να κλαίει χωρίς να έχει συναίσθηση του τόπου και του χρόνου, αλλά το μόνο που αισθάνεται είναι ένας τρομερός φόβος και τρόμος μετά απο έναν εφιάλτη στον οποίο υποτίθεται ότι ο πατέρας της πέθανε με έναν απίστευτα οδυνηρό τρόπο και η xristin ξεσήκωσε το ξενοδοχείο στο πόδι.
    Δεν κάνω πλάκα. Ούρλιαζα μέσα στην νύχτα και ο σύντροφος μου δεν μπορούσε να με επαναφέρει στην πραγματικότητα.
    Τέλος πάντων κάποια στιγμή άρχισα να συνέρχομαι και.....χτυπάει το τηλέφωνο από την ρεσεψιόν του ξενοδοχείου.
    Το σήκωσε ο σύντροφος μου και άκουσε την εξής παρατήρηση από τον ξενοδοχοϋπάλληλο:
    -τι συμβαίνει κύριε με την κυρία .....;
    -τι τις κάνετε και ουρλιάζει;
    -κύριε ...... και εμείς κάνουμε έρωτα, αλλά δεν μας ακούει όλη η πόλη!
    -σηκώσατε όλο το ξενοδοχείο στο πόδι!
    Την επόμενη μέρα και πουρνό-πουρνό,τα μαζέψαμε και.....αλλάξαμε ξενοδοχείο!
    Μόνο μπούρκα δεν φόρεσα φεύγοντας από το hotel!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχαχα!!!
      Ευτυχώς που ήρθες και άλλαξες την ατζέντα της ημέρας!!!
      Τσάμπα γίνατε ρόμπα!!!
      Τελικά μια μπούρκα είναι απαραίτητη!
      Φιλάκια πολλά! Καλό σου βράδυ! :)))

      Διαγραφή
  14. Μαχαιρια στην καρδια αυτο το τηλεωνημα,να μην ξερεις τι θα αντικρισεις,να μην ξερεις αν θα προλαβεις!Να βλεπεις αλλον ανθρωπο απ'οτι αφησες.Εχει περασει κοντα 1 1/2 χρονος και συνεχιζουμε ακαθεκτοι γιατι ειναι παρα πολυ νωρις και για τους δυο μας!
    Καλο βραδυ να εχουμε

    υγ.ονειρο που ειχα δει και ακομα το θυμαμαι μια μερα πριν.Το μπαλκονι του σπιτιου μου γκρεμιζονταν και η μανα μου εξω και αυτη,την τραβηξα και την εβαλα μεσα.Οταν ξυπνησα ηταν τοσο εντονο που πηγα να δω το μπαλκονι.Το βραδυ συνεβει οτι συνεβει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι ύστερα λένε πως δεν υπάρχει διαίσθηση...
      Τίποτα παιδί μου, άτιμο πράγμα το υποσυνείδητο..
      Απλά, σήμερα ξύπνησα τραυματικές εμπειρίες, τι το θελα..
      Φιλάκια γατομελοκάνελλα καλέ μου Γάτο.

      Διαγραφή
  15. Με τα όνειρα έχω περίεργη σχέση! Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η μάνα μου έβλεπε τα πάντα στο όνειρό της! Αλάθητη διαίσθηση! Λες και είχε ξαναζήσει τα πράγματα και τα θυμόταν! Ακόμα και τον θάνατό της τον ήξερε από πριν!
    Εμένα με τρόμαζαν αυτά που δεν καταλάβαινα, δεν το δεχόμουν απλά και φυσιολογικά όπως εκείνη. Γιαυτό κλειδώθηκα για να προστατευτώ απ όσα δεν άντεχα να καταλάβω. Η μικρή κόρη μου είναι σαν την μάνα μου... Όλα τα ξέρει από πριν! Από μωρό παιδί... Άβυσσος η ψυχή...
    Φιλάκια γλυκιά μου και να χαίρεσαι αυτούς που αγαπάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγγελική μου καλησπέρα!
      Πολύ "σκιαχτικά" αυτά τα όνειρα τελικά!
      Η διαίσθηση μας είναι μεταφυσική υπόθεση νομίζω...
      Μπρρρρρρ!
      Φιλάκια γλυκά καλό μου και σου εύχομαι κι εσένα να τους χαίρεσαι όλους!
      :)))

      Διαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.