ΠΗΡΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΑ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Η μετανάστρια ανιψιά μου βρίσκεται στην Ελλάδα για μερικές μόνο ημέρες. 
Ξέρω περίπου πως περνάει στο εξωτερικό, στην Αγγλία συγκεκριμένα, μα επειδή είναι μια νέα κοπέλα, της είπα να μου μιλήσει για το πως βιώνει την κατάσταση έξω και πως βλέπει τη σημερινή νεολαία της Ελλάδας, για να τα μεταφέρω και στους φίλους μου. 
Παραθέτω τη συζήτηση μας, ως μια μίνι-συνέντευξη: 

Πόσα χρόνια βρίσκεσαι στο εξωτερικό;
Έφυγα πριν από τέσσερα χρόνια από την Ελλάδα για το μεταπτυχιακό μου και στη συνέχεια αναζήτησα εκεί δουλειά, καταλήγοντας σχεδόν ένα χρόνο μετά, σε μια δουλειά η οποία με έχει απορροφήσει τα τελευταία δυο χρόνια περίπου.
Η δουλειά σου άπτεται των γνώσεων σου και της ειδικότητας σου ή είναι έξω από το αντικείμενο σου; Πόσες ώρες εργάζεσαι την ημέρα;
Η δουλειά μου είναι σχετική με το αντικείμενο των σπουδών μου, αλλά δεν άπτεται απολύτως. Θα την χαρακτήριζα υποδεέστερη των γνώσεων αλλά και των ικανοτήτων μου. Εργάζομαι 8 ώρες την ημέρα κι αν δεν έχω καταφέρει να ολοκληρώσω τις υποχρεώσεις μου, μπορεί να μείνω ίσως και μια ώρα παραπάνω ημερησίως ή να εργαστώ στο σπίτι μέσω ίντερνετ. Συνεπώς δουλεύω σχεδόν 10 ώρες την ημέρα. Αν προσθέσουμε και τον χρόνο για τις μετακινήσεις, λείπω από το σπίτι καθημερινά σχεδόν 12 ώρες.
Οι οικονομικές απολαβές είναι ικανοποιητικές για να μπορείς να καλύπτεις επαρκώς τις υποχρεώσεις σου αλλά και τις προσωπικές σου ανάγκες;
Στην Αγγλία είναι πάρα πολύ ακριβά τα ενοίκια. Σχεδόν όλοι μένουμε σ' ένα σπίτι μαζί με κάποιους άλλους, έτσι κι εγώ συγκατοικώ με άλλα δυο άτομα, για να μπορώ να ανταπεξέλθω στο υψηλό κόστος του ενοικίου. Το μισό μηνιαίο εισόδημα μου είναι μόνο για το ενοίκιο κι έτσι με το άλλο μισό προσπαθώ να καλύψω τις προσωπικές ανάγκες.
Πέρα από το υψηλό κόστος του ενοικίου, οι υπόλοιπες παροχές και τα αγαθά είναι εξίσου ακριβά; Π.χ. οι τιμές των εισιτηρίων, το κόστος για φαγητό, η διασκέδαση είναι σε ανεχτά επίπεδα;  
Οι παροχές ρεύματος, τηλεφώνου, ίντερνετ, είναι σε καλά επίπεδα καθώς και οι τιμές των εισιτηρίων. Εξάλλου οι συγκοινωνίες είναι επαρκείς για κάθε είδους διαδρομή και όλοι κινούνται αποκλειστικά με αυτές. Σε ότι αφορά το φαγητό και την διασκέδαση, θα έλεγα πως υπάρχουν για όλα τα βαλάντια, αν και η διασκέδαση είναι περιορισμένη λόγω του ιδιαίτερα φορτωμένου μου προγράμματος τις καθημερινές. Αυτό βέβαια ισχύει για όλους. Σχεδόν όλοι δουλεύουν πολλές ώρες την ημέρα, ψωνίζουν κάτι πρόχειρο για φαγητό ή αγοράζουν από το σούπερ μάρκετ τρόφιμα χαμηλής διατροφικής αξίας όπου τα περισσότερα είναι κατεψυγμένα, κοινώς πλαστικές τροφές.
Υπάρχουν πολλοί Έλληνες εκεί που ζεις; Όσο περνάει ο καιρός παρατηρείς να αυξάνεται η προσέλευση Ελλήνων για αναζήτηση δουλειάς ή είναι αρκετοί κι εκείνοι που επιστρέφουν πίσω στην Ελλάδα γιατί δεν κατάφεραν να βρουν μια δουλειά;
Όλα είναι σχετικά. Υπάρχουν διαστήματα που παρατηρείται ένα "κύμα" προσέλευσης, άλλοτε πάλι είναι πολλοί εκείνοι που έρχονται για μια "αναγνωριστική" εμπειρία. Πολλοί Έλληνες -και μιλάμε για νεολαία κυρίως σε ποσοστό 90%- απασχολούνται με ημιαπασχόληση, συνεπώς και οι μισθοί τους είναι αντίστοιχοι των ωρών εργασίας, άλλοι δουλεύουν με ολιγόμηνες συμβάσεις, συνεπώς είναι σε μια κατάσταση ανασφάλειας κι αρκετοί απελπίζονται γιατί δεν βρίσκουν δουλειά ή βρίσκουν κάποια με πολύ χαμηλές απολαβές κι αναγκάζονται να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Ποια θεωρείς ως θετικά της παραμονής σου σε μια άλλη χώρα και ποια ως αρνητικά;
Στα θετικά θα έλεγα το κομμάτι "αναζήτηση εργασίας". Είναι πολύ οργανωμένη χώρα η Αγγλία, δίνει πολλές ευκαιρίες αναζήτησης εργασίας μέσω τηλεφωνικών συνεντεύξεων ή και μέσω ίντερνετ, αλλά και μέσω γραφείων ευρέσεως εργασίας που αντιμετωπίζουν τους ενδιαφερόμενους με πολύ υπεύθυνο τρόπο. 
Στα αρνητικά τώρα, ως κύριο θα ανέφερα τις καιρικές συνθήκες οι οποίες είναι τόσο διαφορετικές από αυτές της Ελλάδας, σε βαθμό που προκαλούν κατάθλιψη ακόμα και στους ίδιους τους Εγγλέζους. Πέρα από αυτό, διαφέρει πολύ η ιδιοσυγκρασία, η νοοτροπία και η κουλτούρα τους από τη δική μας. Ακόμα και στο χιούμορ είναι χαοτική η διαφορά μας κι ο τρόπος που σκέφτονται και σχολιάζουν ή αντιμετωπίζουν ένα θέμα.
Πόσο συχνά έρχεσαι στην Ελλάδα και πως βλέπεις να αντιμετωπίζουν εδώ οι νεολαίοι το φαινόμενο της κρίσης; Πιστεύεις πως έχουν συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει;
Έχω καταντήσει να επισκέπτομαι την Ελλάδα στις γιορτές και κάποιες καλοκαιρινές ημέρες μόνο, αφενός λόγω οικονομικών δυσχεριών κι αφετέρου λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων μου στη δουλειά.
Η Ελληνική νεολαία μοιάζει διχασμένη. Οι μισοί αναζητούν εργασία στο εξωτερικό, άλλοι με ιδιαίτερο πάθος κι άλλοι πιο επιπόλαια και οι άλλοι μισοί παραμένουν στην Ελλάδα άπραγοι, αμήχανοι και χωρίς ιδιαίτερη διάθεση, όχι μόνο να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς σημαίνει "κρίση", αλλά και στο πως θα οργανωθούν μαζικά για να αντιμετωπίσουν ενωμένοι την κατάσταση. Για "επανάσταση"  βέβαια ούτε λόγος...
Ήταν συνειδητή η επιλογή σου να κατοικήσεις στο εξωτερικό; Τι περικλείει όλο αυτό;
Η αλήθεια είναι πως μια ξένη χώρα έχει πάντα ενδιαφέρον. Γνωρίζεις άλλους ανθρώπους, άλλους πολιτισμούς, συνήθειες, κουλτούρες, γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου, τις αντοχές σου, ενδεχομένως δοκιμάζονται και οι σχέσεις σου με κάποιους ανθρώπους που αφήνεις πίσω... Δε λέω, έχει ενδιαφέρον. Αλλά τι περικλείει όλο αυτό; Πολύ μοναξιά... 
Τι σου λείπει περισσότερο από την Πατρίδα;
Η μαμά. Ο μπαμπάς. Η γιαγιά. Ο παππούς. Οι φίλοι. Οι γιορτές. Οι πλάκες. Το κέφι. 
Το γέλιο. Το κλάμα. Ο ήλιος. Ο ουρανός. Η θάλασσα. Η νύχτα. Τα αστέρια. Ο αέρας.
Ο σκύλος. Το καλοκαίρι. Η χαρά. Η συγκίνηση. Το χιούμορ. Το ξενύχτι. Η Άνοιξη. 
Τα λουλούδια. Η αυλή. Το δάσος. Τα πουλιά. Τα σύννεφα. Η πανσέληνος. Οι στιγμές.
Τα τηλεφωνήματα. Οι αγκαλιές. Τα φιλιά. Το συναίσθημα. Τα σ' αγαπώ. Τα πάντα...
Τι μετράς τα βράδια στο μαξιλάρι; Τις ώρες. Τις μέρες. Τα χρόνια. Που χάνω. Αλλού... 

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"