Η ΑΝΝΟΥΛΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ...

                                                                                                               "o pio pistos filos tou skylou"

Παραμύθι έχει και η σημερινή μας μέρα, αλλά έχει γραφτεί από δυο μικρούλες! Μη βαράς ντε!

Επειδή το ξέρουμε πως δεν κρατιέστε αρχίζουμε ευθύς αμέσως. Αννούλα και Πέτρα εν δράσει!

Με τα ροδομπορδοκόκκινα αφηγείται η Αννούλα! Με τα μπλε-ρουά αφηγείται η Πέτρα!

-Η είσοδος μου στην θαυμαστή χώρα των Bloggers, μοιάζει πολύ με το ταξίδι της Αλίκης στη Χώρα Των Θαυμάτων. 

-Η είσοδος μου στην θαυμαστή χώρα των Bloggers, μοιάζει πολύ με το ταξίδι ενός σαλεμένου σπερματοζωάριου που, ενώ απολάμβανε την ασφάλεια και τη σιγουριά ενός προφυλακτικού, βρέθηκε αίφνης στη Χώρα Της Μήτρας. Μόλις είχε σπάσει. Το προφυλακτικό.

-Μια φορά κι έναν καιρό, η μικρή (λέμε τώρα) Αννούλα, τριγυρνούσε αμέριμνη στα διαδικτυακά λιβάδια, κυνηγώντας ένα άσπρο λαγουδάκι (λήμμα) που το λέγανε Πληροφορία.

-Μια φορά κι έναν καιρό, η μικρή (λέμε τώρα) Πέτρα, τριγυρνούσε πανάσχετη μέσα στα διαδικτυακά δωμάτια, κυνηγώντας ένα άσπρο (ή μήπως ήταν μαύρο;) ποντικάκι (το..."λήμμα" τι είναι μ-Άννα μου;) που το λέγανε Πιαστ' Αυγό Και Κούρευτο!

-Ξαφνικά, σκόνταψε κι έπεσε σε μια ποντικότρυπα (αυτό το ποντίκι του υπολογιστή πάντα την υπονόμευε) που την προσγείωσε έξω από την πόρτα που έγραφε "τοίχο-τοίχο". Όπως ήταν φυσικό, αφού η πόρτα ανήκε σε Γαλάτη Αρχηγό, απ' έξω κρεμόταν ένα φλασκάκι με μαγικό φίλτρο. Η μικρή (μη βαράτε) Αννούλα το ήπιε και αυτό την πήγε πίσω από την πόρτα. Εκεί ανοιγόταν ένας καινούργιος κόσμος. Γεμάτος ομορφιές, πλήθος καινούργια λαγουδάκια-πληροφορίες, αλλά, το σπουδαιότερο, πλήθος καινούργιες πόρτες για να τις ανοίξεις και να εξερευνήσεις τους κρυμμένους κόσμους τους.

-Ξαφνικά, σκόνταψε και έπεσε σε μια τρύπα του όζοντος να την πω; (άσχετο, ε;) που την προσγείωσε καταμεσίς ενός γαλατικού χωριού ή αλλιώς "τοίχο-τοίχο". Καλά ρε συ Αννούλα, αυτός ο τοίχο-τοίχο, έχει βγάλει κόσμο και κοσμάκη στο κουρμπέτι ή ιδέα μου;;; Εκεί (τοίχο-τοίχο πάντα!) δεν ξέρω τι σκατά (σόρρυ κιόλας) ανοιγόταν, αλλά η μικρή Πέτρα δεν ήξερε που παν τα τέσσερα! Κάτι......τετραγωνάκια εκεί δεξιά ήτανε λέει καινούργιες πόρτες για να τις ανοίξει χωρίς να βρεθεί στο κενό (τώρα είναι σίγουρο αυτό μάνα μου; γιατί δεν έχεις ιδέα για τι ασχετία μιλάμε!) Να τα ανοίξω αυτά τα τετραγωνάκια ή;... Anybody there;;; (Σας έσκισα;)

-Μια από αυτές οδηγούσε σ' έναν κόσμο γεμάτο σοφία. Ανήκε σε μια Σοφή Κάμπια με το όνομα "Μαχαίρης" 

-Μαχαίρη μου, εγώ νίπτω τας χείρας μου! Αυτή σε είπε Κάμπια! Εγώ σε λέω Μεταξοσκώληκα!

-Μια άλλη, στον κόσμο του τετραπέρατου τρελοκαπελά Πέτρου.

-Πλάκα κάνεις τώρα, έτσι;;; Τρελοκαπελάς αυτός ο....παλιοΠέτρος κι εγώ τσάμπα τόσα καπέλα;

-Μια άλλη πάλι, τη διαφέντευε μια ιπτάμενη (μπαίνει και σε αεροπλάνο) γάτα με χίλια πρόσωπα και το μυστηριώδες όνομα Joan Petra.

-Αμ, δεν θες να δεις κακομοίρα μου γάτα σε αεροπλάνο! Θα σου φύγει το ρίμελ απ' το φόβο!

Κι από την άλλη, είναι το Joan Petra μυστηριώδες όνομα;;; Αχαχούχα!!! Ε, τότε αυτός ο έρμος ο John Avlakiotis, τι να πει; Εκεί να δεις μυστήριο! Ακόμα τον ψάχνουνε σου λέει!

-Μέσα στον κόσμο της οποίας, βρήκε την πόρτα-είσοδο για το βασίλειο της Λευκής Πριγκίπισσας Της Καλοσύνης Αριστέας.

-Αμ, δεν στα' πανε καλά κυρά αποτέτοια μου! Δεν θα πληρώνω εγώ με τα ωραία μου ποσοστά τη Λευκή Πριγκίπισσα, για να στα δίνει εσένα για να........την κάνεις Βασίλισσα!!! Για μαζευτείτε εδώ μέσα, γιατί παράγινε! Δε θέλω και πολλά εγώ! Εμένα που με βλέπετε είμαι παλάβρας εγώ! Παίρνω το καπελάκι μου (το ψάθινο) και φεύγω κυρία Αννουλίτσα μου κι Αριστουλίτσα μου!

-Και κάθε πόρτα έκρυβε πίσω της κι άλλες πολλές, που κάθε μια άνοιγε στο δικό της υπέροχο κόσμο. Το ντόμινο από πόρτες είναι τόσο μεγάλο, που το παραμύθι μας βρίσκεται ακόμα στην αρχή, προβλέπεται δε, να ξεπεράσει τις Χίλες Και Μια Νύχτες Της Χαλιμάς. Γιατί η Αννούλα ερωτεύτηκε τα Χίλια Και Ένα Παράλληλα Σύμπαντα Της Μπογκοχώρας και λάτρεψε τη θαυμαστή ευκαιρία να δημιουργήσει Φίλους. Γιατί αυτό είναι η Χώρα Των Θαυμάτων: η Χώρα Των Φίλων.... Πόσο σας ευχαριστώ Φίλοι για τις πόρτες που μου ανοίξατε!......

-Μμμμμ! Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ! Που έπεσες μαντάμ; Στο λάκκο με τα φίδια; Δηλαδή εσύ βάλθηκες να απαξιώσεις κοτζάμ Φώσκολο, που τσάμπα έγραφε μια "Λάμψη" αιώνες τώρα! Ισχύει και τούμπαλιν: Η Χώρα Των Θαυμάτων είναι η Χώρα Των Φίλων! Κι αν σας άρεσε το παραμύθι μας, δεν το' χουμε σε τίποτα να το πάμε αλά Φώσκολο! Εξάλλου, υπάρχουν τόσοι πολλοί ακόμα διαδικτυακοί Φίλοι που τους αγαπάμε! Συνεχίζεται!...

"o pio pistos filos tou skylou" Foto
________________________________