Θα ήταν πραγματικά άκομψο να πω -ειδικά σήμερα- πως η Αλίκη Βουγιουκλάκη δεν ήταν η αγαπημένη μου ηθοποιός. Διότι αμέσως μετά θα έπρεπε να δώσω εξηγήσεις για όλα αυτές τις μέρες, τις νύχτες, τις Κυριακές, που έπιανα την θέση -κι εξακολουθώ- και καθόμουν μαγεμένη να παρακολουθήσω κάθε της ταινία. Οξύμωρο, ε; Η απάντηση επ' αυτού βρίσκεται στο τέλος του κειμένου, από έναν Σοφό Δημιουργό. Εννοείται πως δεν έχει μείνει τίποτα που να μην έχει ειπωθεί για την Αλίκη. 2-3 πραγματάκια θα πω μόνο καθώς η Αλίκη ήταν η αιτία για την πρώτη μου φορά σε σινεμά -και μάλιστα θερινό- με 2 ανθρώπους που λατρεύω -τους νονούς μου- και το έχω πει παλιότερα. Εκεί λοιπόν, ένα καλοκαιρινό βραδάκι, ανάμεσα σε αγάπη, γιασεμί, έναστρο ουρανό, είδα την πρώτη μου ταινία, με μιαν Αλίκη να βουίζει ακόμα στ' αυτιά μου από την ανάμνηση και τα αρώματα της στιγμής... Μάτια μου μεγάλα, μέλι με το γάλα, γέμισαν οι δρόμοι ουρανό... Η Αλίκη γεννήθηκε σαν σήμερα αλλά για όλους μας νομίζω, δεν καταγράφηκε ποτέ ημερομηνία θανάτου. Δεν απαρνιέται κανείς εύκολα τα παιδικά του χρόνια. Και για τους περισσότερους από μας, τα παιδικά χρόνια είχαν χαρές, ξενοιασιά, παιχνίδι, θάλασσα, Αλίκη..... Ότι άλλο θα θέλαμε να φρεσκάρουμε σήμερα στη μνήμη μας βρίσκεται εδώ. Σε ασπρόμαυρο φόντο λοιπόν το Σάββατο -αυτό, του λατρεμένου μας ελληνικού σινεμά- θα αφήσω τις αναμνήσεις όλων μας να ξεχυθούν, μέσα από ένα από τα πολλά τραγούδια των χρόνων της παιδικότητας. Άλλωστε, είναι νομίζω μια καλή ευκαιρία να χαμογελάσουμε, έστω και νοσταλγικά. Αποτελεί μια προτροπή της ίδιας, της αιώνιας Αλίκης:
Οι Μέρες Που Δεν Χαμογελάμε Είναι Οι Χαμένες Μέρες
Οι Μέρες Που Δεν Χαμογελάμε Είναι Οι Χαμένες Μέρες
-Ναυσικάααααα
-Όλο Ναυσικάααααα λες! Ξέρεις παιδί μου μάθημα;
-Ξέρεις! Ξέρεις! (οι συμμαθήτριες)
-Ξέρεις; Ξέρεις; Ε, λέγε, λέγε!
-Ε, τριάντα καλεσμένους είχαμε χτες το βράδυ κύριε καθηγητά μου!
Με είχανε βάλει κάτω και μου μαθαίνανε κου-καν!
-Έχω ακούσει κι έχω ακούσει παιδί μου δικαιολογίες! Δικαιολογία με κουμ-καν πρώτη μου φορά ακούω!
-Όλο Ναυσικάααααα λες! Ξέρεις παιδί μου μάθημα;
-Ξέρεις! Ξέρεις! (οι συμμαθήτριες)
-Ξέρεις; Ξέρεις; Ε, λέγε, λέγε!
-Ε, τριάντα καλεσμένους είχαμε χτες το βράδυ κύριε καθηγητά μου!
Με είχανε βάλει κάτω και μου μαθαίνανε κου-καν!
-Έχω ακούσει κι έχω ακούσει παιδί μου δικαιολογίες! Δικαιολογία με κουμ-καν πρώτη μου φορά ακούω!
-----------------------------------------------------------------------------------------
"Μην πεις ποτέ κακό για την Αλίκη
γιατί είναι η γυναίκα που πάντα θα αντιπροσωπεύει
τα χρόνια της αθωότητας μας"
Μάνος Χατζιδάκις "o pio pistos filos tou skylou"
_________________________________
Καλημέρα παραμυθοφιλενάδα μου. Τι καλά, που σήμερα μιλάμε για την ηρωίδα των πιο ζωντανών παραμυθιών των παιδικών μας χρόνων! Από Σταχτοπούτα μέχρι Νεράιδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκές παιδικές καλοκαιριού νυχτιές, με την ευωδιά από το γιασεμί ή το αγιόκλιμα και τα σπόρια να συνοδεύουν την αγωνία για το "παρακάτω". Και μετά το σινεμά, παγωτό χωνακι. ("αν θάσαι καλό παιδί ").
Θα αντιπροσωπεύει πάντα τα χρόνια της αθωότητας για τα Ελληνάκια. Είναι τυχαίο, που η κορούλα μου ξέρει απ'έξω όλες τις ατάκες από την Νεράιδα και το Παλικάρι και από το Ξύλο που βγήκε από τον Παράδεισο;
Ήταν όμως κι οι παραμυθάδες, που της έπλεκαν το στόρι, μυθικοί!
Παραμυθιμυθιμυθιφιλί.
Άννα Πάρος
Καλημέρα Αννούλα μου γλυκιά, 24 ώρες μετά!!
ΔιαγραφήΈρχεται βλέπω κι άλλη γενιά/φουρνιά με την Αλίκη αλά μπρατσέτα!
Σε φιλώ γλυκά και καλά να περνάτε Γλυκοπαραμυθού μου! :)))
Δεν ξέρω αν ήταν κατασκεύασμα σαν τα σημερινά η Αλίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα πάντως σαν παιδάκι φάνταζε πραγματικό αστέρι...
Ήταν τόσο λαμπερή που μετά απ' αυτήν θάμπωσαν οι υπόλοιπες σταρ.
Την εποχή της αθωότητας.
ΔιαγραφήΤο είπε ολόκληρος Χατζιδάκις...
Καλημέρα στο νησί και φιλάκια και στις δυο σας! :)))
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ναι το έσβησα καθότι από τον ήλιο ήμουν ακόμα χαμένη και δεν έβλεπα ...διόρθωσα λαθάκια!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να'μαι!
Μπλε ρουα ματ ή αλλιώς λημμαρισμένη ξανθή Παναγιά!
Να επιτέλους που βρέθηκε ένα σημείο που δε συμφωνούμε!
Λατρεύω Αλίκη! Ξέρω ότι υπήρξαν άλλες θεατρίνες κλάσεις ανώτερες! Πώς είχε θέμα με την ωραιοπάθειά της κλπ κλπ! Αλλά εγώ τη λατρεύω! Να σου κάνω τη Βουγιουκλάκη στη μοντέρνα σταχτοπούτα να πέσεις κάτω ξερή! (Εννοείται πως όταν συναντηθούμε με το καλό δυο ηρωίδες θα σου παίξω: Βουγιουκλάκη και (άσχετο) Λουκρητία του Αρκά!
Θες γιατί ήταν καρκινάκι κι αυτή κι εγώ λατρεύω όλα τα καρκινάκια, θες γιατί ήταν τελικά αυτή που ήταν- ένας γήινος μύθος!- τη λατρεύω σα νεράιδα ...σαν κάτι το μυθικό!
Ανέγγιχτη είναι για μένα!
Ξέρω πότε γεννήθηκε, πότε γέννησε, πότε πέθανε! Δάκρυσα, όχι όταν πέθανε, αλλά όταν έμαθε για την αρρώστιά της κι είπε το αμίμητο "πάω καλιά μου"...
Ήταν παραμύθι για μένα όμορφο! Κι έτσι το θέλω μέσα μου!
Σε ευχαριστώ για το σημερινό! Ήταν γλυκό εκ μέρους σου!
Φιλούρες.... Άρτι αφηχθείσα από θάλασσα, η αλμύρα ακόμα πάνω μου....πρώτα μπήκα σε σένα....για τα έρμα τα ποσοστά! αχαχαχαχα
Εγώ ένα θα πω: Χτες, που έκανα αναφορά στους νονούς μου μέσω αυτού του κειμένου,
Διαγραφήμε πήραν τηλέφωνο!!!! Εννοώ, τέτοια τηλεπάθεια βρε παιδί μου!!!
Το είχα γράψει άλλωστε και παλαιότερα, στην ανάρτηση μου:
http://pistos-petra.blogspot.gr/2013/05/blog-post_2.html
Είναι από αυτά τα μαγικά και ανεξήγητα που έλεγες κι εσύ χτες!
Σε φιλώ χαρά μου! :)))
Τον ίδιο πρόλογο θα έβαζα κι εγώ ρε Πέτρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι από έλλειψη σεβασμού, μα γιατί αυτό που θαύμαζα τελικά στις ταινίες της, ήταν η συνολική δουλειά των συντελεστών. Οι μουσικές του Μάνου, τα σενάρια του Αλέκου, οι υπερπαραγωγές του Φίνου κ.λ.π. Να πω την αμαρτία μου, ήμουν και είμαι λάτρης της Τζένης μας...
Ωστόσο, υποκλίνομαι στη θέληση και στην τελειομανία της. Και στο πείσμα της να ζήσει.
Καλά... για τις σκηνές με τους συνήθεις "μπαμπάδες" της (Παπαγιαννόπουλος & Κωνσταντάρας), δακρύζω απ' τα γέλια, αλλά και τη νοσταλγία. Αγαπημένοι όλοι! Αθάνατοι!!!
Πολύ γλυκό φλας μπακ σήμερα Πετρούκο μου!
Είσαι ρε παιδί μου μαέστρος σ' αυτά!...
Εγώ θα συνέχιζα και το ίδιο κείμενο με το δικό σου Μαράκι μου!
ΔιαγραφήΠερί....Τζένης, αλλά επιφυλάσσομαι...!
Σε φιλώ γλυκά "Κανελλάκη" μουουου! :)))
Είχε μέσα της τη μαγεία και μπορούσε να σε πάρει στον κόσμο της πολύ εύκολα...ακόμα θυμάμαι πόσο λάτρευα τις ταινίες της σαν παιδί..και τώρα τις βλέπω με μεγάλη ευχαρίστηση, ίσως γιατί θυμάμαι το πως ένιωθα τότε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα ήταν ένας ήλιος..η μαμά μου συνήθιζε να μου τραγουδάει τα τραγούδια της..και τα έλεγε όπως η Αλίκη...αντιπροσωπεύει πράγματι τα χρόνια της αθωότητάς μας...
Φιλιά πολλά!
Την ίδια μαγεία βέβαια την είχαν
Διαγραφήκαι πάρα πολύ άλλοι ηθοποιοί την ίδια εποχή!
Η εποχή έμεινε αλησμόνητη, για όλους εκείνους τους γνήσιους καλλιτέχνες...
Σε φιλώ γλυκά! Καλή σου μέρα! :)))
Με τον Παπαμιχαήλ παντρεύτηκαν στις 18 Γενάρη του 1965 στους Δελφούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως λέει το ρεπορτάζ της εποχής:
Ακολούθησε γλέντι σε ταβέρνα μέχρι πρωίας με πολύ κέφι, τον Παπαμιχαήλ να χορεύει ζεϊμπέκικο και την Αλίκη να του παίζει παλαμάκια.
Χρόνια αργότερα μάθαμε ένα μυστικό. Εκείνο το βράδυ η Αλίκη έφαγε ξύλο από τον Δημήτρη.
Έτσι είναι οι ζωές των μύθων , (αρκετές φορές) λαμπερές στα φώτα και σκοτεινές στα παρασκήνια.
Και σε μένα η Αλίκη δεν άρεσε σαν ηθοποιός, ήταν όμως Θεατρίνα
με όλη την σημασία της λέξης και σύμβολο μιας εποχής που θα μείνει για πάντα...
Την καλησπέρα μου σε όλους!
Έτσι είναι αρκετές ζωές γενικώς. Λαμπερές στα φώτα και σκοτεινές στα παρασκήνια.
ΔιαγραφήΣε φιλώ και καλή σου μέρα! :)))
H Aλικη και οι ταινιες της ανηκουν στη προσωπικη μου μυθολογια!Παρολο που με το ματι του σημερα αντιλαμβανομαι σουρεαλ καταστασεις, ποιητικη αδεια του σκηνοθετη,ακομα μπορω να χαλαρωσω ξαναβλεποντας τες!Κι ας ξερω ολες τις ατακες απ εξω,καθε φορα ειναι σαν πρωτη φορα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδω αλλωστε καταπίνουμε καθημερινά τα απανωτά και ατελείωτα σουρεαλ της τηλεόρασης αμάσητα ,θα σταθουμε στην απλοικοτητα των ταινιων της Αλικης;!Ακομα κι οταν μας παρουσιαζεται σα ...Πιπης στο "η αρχοντισσα και ο αλητης"!Δεν αναρωτιομαστε καν πως γινεται αποδεκτη σαν ανδρας με το φρυδι βγαλμενο και μακιγιαρισμενη..!Μας αφαιρει την αμφισβητηση και μας καθηλωνει.Οπως στα παραμυθια!!
Αυτό πια που λες στο τέλος, πάρα πολύ αστείο!
ΔιαγραφήΑμ, το νύχι το είχες προσέξει; Μάτι έβγαζε! Χαχα!
Τα βλέπαμε όπως θέλαμε, ναι συμφωνώ απόλυτα!
Σε φιλώ και καλή σου μέρα! :)))
RESPECT στα ειδωλα
ΑπάντησηΔιαγραφήRESPECT στις μνημες....
μα....ηταν κι "αυτο"
ενα καλοστημενο μερος του συστηματος.
Φιλακιαποαλλονπλανητη!
Κι εμείς, με τα καλοστημένα μέρη του συστήματος τα πάμε πάρα πολύ καλά!
ΔιαγραφήΑυτοςοαλλοςπλανητηςειναιμακριααποδω;θελωναπωεγωμπορωναπαωήθαχαθώ;
Είχα έναν Θείο που δεν υπάρχει πια εν ζωή…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιο βράδυ αυτόν τον άνθρωπο τον είδα να βλέπει κάποια ταινία της και παραξενεύτηκα γιατί ήταν τέτοια η παιδεία και η πορεία του και οι ιδέες του που μόνο απόρριψη θα είχε γι αυτή την Θεατρίνα κι όμως γύρισε και μου είπε το εξής…
-Όταν ένας Χατζιδάκις της δίνει τα τραγούδια του ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε το ταλέντο της;
Ερμήνευε θυμάμαι το ‘’ μες σ αυτή την βάρκα είμαι μοναχή’’ .
Την θεωρούσα πολύ ‘’λαϊκιά’’.
Την θεωρώ μοναδική και ανεπανάληπτη !!
Καλό ξημέρωμα !
Μια χαρά τα έλεγε ο θείος βέβαια...
ΔιαγραφήΑλλά εγώ δεν την θεωρούσα μοναδική (σε ότι με αφορά)
μόνο που δεν είναι της παρούσης...
Καλή σου μέρα Λεβινάκι μου! Σε φιλώ! :)))
Καλημέρα Joan μου...
Διαγραφήδιευκρινίζω...
Μοναδική στο είδος της, ξεχωριστή προσωπικότητα, έδινε λάμψη σε ότι έκανε.
Αυτό μπορώ να της το αναγνωρίσω... μήπως εξ άλλου η Μέριλιν Μονρόε ήταν ταλεντάρα;
Δεν νομίζω πως έχει εκθειαστεί για το ταλέντο της αλλά για την λάμψη που
σκόρπαγε γύρω της, για τον αισθησιασμό που απέπνεε.
Έτσι βγαίνει το ΄΄μοναδική΄΄ ... όπως ότι δεν βλέπω πια να υπάρχει κάτι
ανάλογο... μια Αλίκη, μια Τζένη, μια Ζωή ζωή να έχει η γυναίκα...
Ταλέντα υπάρχουν , λαμπερά αστέρια όμως ; Η σύγκριση για εμένα τουλάχιστον
αρχίζει και τελειώνει στην λάμψη που είχε αυτή η γυναίκα ... τα υπόλοιπα ας
τα κρίνουν εκείνοι που γνωρίζουν .
Όμορφη μέρα να έχεις :-)
Τα ίδια εννοούμε! Καλημέρα και πάλι χαρά μου! :)))
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια ένα ασήμαντο λάθος έσβησα το σχόλιο χωρίς όμως να το αντιγράψω! Τι βλαξ! Άντε να θυμηθώ τι έλεγα. Τα τρία βασικά τα γράφω εδώ πλέον μην τα ξεχάσω! Πρώτον ο θείος της LevinaVil τα είπε όλα! Δεύτερον ενώ βλέπω τόσα και τόσα τώρα της τα συγχωρώ, δεν ξέρω γιατί... Τρίτον! Ένα πράγμα δεν της συγχωρώ!!!! Αυτό το ΠΑΙΔΟΒΟΎΒΑΛΟ!!!!
ΔιαγραφήΤζα!!! Πέρασα επιτέλους από το "σπίτι" μου -πάλι καλά που βρήκα την πόρτα-, είδα ότ είχα επισκέψεις και είπα να έρθω κι εγώ! Κι έπεσα στην Αλίκη... Τώρα τι να πω. Συμφωνώ με όλους. Συμφωνούντες και διαφωνούντες! Γιατί η Αλίκη ήταν και ταλεντάρα και ατάλαντη, και φωνάρα και πιο κακόφωνη κι από τον Κακοφωνίξ, και ποικίλη και μονότονη. Εξαρτάται από ποια ηλικία και ποια γωνία την βλέπεις. Μήπως το ίδιο δεν ισχύει για την Marilyn; Βλέπεις για εκείνη την εποχή που ήμασταν ακόμα αν το θέλεις αθώοι και αναλλοτρίωτοι εδώ στην Ελλάδα της γειτονιάς, της αλληλεγγύης, του μόχθου, του πόνου, του θερινού σινεμά με πασατέμπο, καλαμπόκι και ΜΠΥΡΑΛ, η Αλίκη είχε κάτι... Μετά ήρθε η εποχή που σαν λαός βγήκαμε από το καβούκι! Και απομυθοποιήσαμε. και γκρεμίσαμε πολλά... Μαζί με τα θερινά σινεμά και την Αλίκη από τον θρόνο... Άρχισα τότε να βλέπω τις αστοχίες στην ερμηνεία. Και ω ναι... Δεν την χώνευα τότε. Όμως μια μέρα στην Ιταλία σε δορυφορική φίλου την είδα να δίνει την τελευταία συνέντευξη. Όμορφη, γελαστή και φρέσκια σαν σαραντάρα κι ας ήταν με τα δυο πόδια στον τάφο. Μα πάνω από όλα γενναία. Κι εκεί την αγάπησα πάλι. Κι όταν ήρθα στην Ελλάδα, σε μια στιγμή που βρέθηκα Αθήνα και περίσσευε χρόνος πήγα στο Α' νεκροταφείο με τέσσερα τριαντάφυλλα για ισάριθμους διακεκριμένους τάφους. Δυο κόκκινα, ένα λευκό κι ένα ροζ. Το ροζ για την Αλίκη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπες να έρθεις κι εσύ μια φορά μια επίσκεψη και το έκανες υπερπαραγωγή!!!!
ΔιαγραφήΑχαχαχαχα! Γράφεις, σβήνεις και τελειωμό δεν έχεις!
Το καλύτερο πάντως είναι ότι...ΗΡΘΕΣ!!!
Και μας συγκίνησες με το φινάλε σου...
Κι ελπίζω να είναι όλα καλά με τα θέματα σου! ;)
Καλή σου μέρα Σπύρο μου κι ελπίζω να ξανάρθεις σύντομα!
Σε φιλώ! :)))