Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Λ) ΛΑ-ΛΑ ΟΛΑ. ΛΑ-ΛΑ ΛΟΛΑ!...

                                   "ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
Μια μέρα ο πατέρας είπε: 
-Παιδιά, θα πάμε στη θάλασσα. Εκεί θα παίξετε, θα χαρήτε. 
Εμπρός λοιπόν, ετοιμαστείτε
-Τι χαρά, τι χαρά! φώναξαν τα παιδιά κι έτρεξαν να ετοιμαστούν. 
Η μητέρα ετοίμασε φαγητό για να το πάρουν μαζί τους. 
Τηγάνισε πολλούς κεφτέδες, έβρασε αρκετά αυγά, πήρε τυρί, ψωμί και φρούτα.
Όλα τα έφτιαξε ένα δέμα, που το τύλιξε με προσοχή. 
Ο πατέρας πήγε στην αγορά και έφερε το αυτοκίνητο. 
"Του....του" έκανε το αυτοκίνητο και κατέβηκαν όλοι κάτω. 
Σε λίγο ανέβηκαν προσεχτικά και το αυτοκίνητο ξεκίνησε. 
Τα παιδιά είχαν μεγάλη χαρά!

Έφτασαν στην ακροθαλασσιά. 
Κατέβηκαν από το αυτοκίνητο και κοίταζαν γύρω. 
Η θάλασσα ήταν τόσο ήσυχη, που έμοιαζε σαν λάδι. 
Βαρκούλες έπλεαν μακριά και οι ψαράδες τραγουδούσαν. 
Τα παιδιά άρχισαν το παιχνίδι. 
Ο Μίμης είχε ένα καραβάκι. 
Το έβαλε σιγά-σιγά στη θάλασσα κι εκείνο έπλεε, χωρίς να βουλιάζη. 
Η Άννα πετούσε πέτρες και άκουε που έκαναν "μπλουμ". 
Η Έλλη μάζευε χαλικάκια. 
Η Λόλα έπαιζε με την άμμο. 
Όλα τα παιδιά έκαναν κάτι. 

Όταν ήρθε το μεσημέρι έστρωσαν στην άμμο να φάνε. 
Όλοι έφαγαν με όρεξη τα φαγητά, που τους φάνηκαν πολύ νόστιμα. 
Μετά το φαγητό τραγούδησαν. 
Η Έλλη σηκώθηκε σοβαρή-σοβαρή και είπε αυτό το ποίημα: 
"Κάτω στο γιαλό, στην άμμο, τα καβούρια κάνουν γάμο. 
Με καλέσανε να πάω, να χορέψω και να φάω. 
Παίζει ο ποντικός βιολί κι η χελώνα παίζει ντέφι. 
Πέρασε κι ένα πουλί και μας λέει "χαρά στο κέφι!".
Τι γέλια που έκαναν όλοι. 
Ακόμα και η Λόλα γελούσε. 
Ο πατέρας είπε στην Έλλη: 
-Εύγε σου Έλλη, εύγε σου!

Η θάλασσα των αναμνήσεων ήταν τόσο ήσυχη σαν λάδι. 
Βαρκούλες οι στιγμές οι παιδικές κι έπλεαν μακριά από την πραγματικότητα. 
Κάτω στο γιαλό, στην άμμο, θάφτηκαν έστω και για λίγο όλα τούτα που δεν αντέχονται. 
Τη θέση τους πήραν οι Μέρες του Σχολείου τότε. 
Τότε που όλα ήταν αλλιώς. 
Σήμερα άνοιξα το "Αλφαβητάριο" και ταξίδεψα....
(Τι ξαφνιάζεσαι; Ιδού τα αποτελέσματα της ΔΤ! Πίσω ολοταχώς δεν μας γύρισε κι αυτή;)

                                                                     "ο πιο πιστός φίλος του σκύλου Foto  & Foto
________________________________

61 σχόλια:

  1. Όχι δεν ξαφνιάστηκα! Το απόλαυσα!
    Νοσταλγικό ταξίδι και θα φέρω αντίρρηση εγώ; Ζαμέ!
    Να'σαι καλά! Αλλά μη μου πέφτεις! Έχουμε δρόμο πολύ ακόμα...
    Εφτά φορές να πέφτεις, οχτώ να σηκώνεσαι! Τ'ακούς;
    Λαλά όλα ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫
    Καλή σου μέρα ξανθή αγαπημένη κοπελιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και φιλιά ! Πολλά δροσερά Πυργιώτικα φιλιά! ♥

      Διαγραφή
    2. Καλησπέρα χαρά μου. Βλέπω το ταξίδι στο χρόνο έκρυβε νοσταλγία...
      Σε φιλώ γλυκά από μια Αττική που την έχει τη ζέστη της, δεν μπορώ να πω!
      :)))

      Διαγραφή
  2. Να! να !να!
    να !να !ΟΛΑ !!!(Με την σχετικη κινηση παντα).

    Υπογραφη: ο σημερινος κοσμος.

    Καλοσαββατοκυριακοπρωινοαρωματοκαφελουλουδομακιακαλημουτζοαν.

    Δες αυτο απο το blog του κ.Μηχαιλιδη που τοσο λατρευω σαν ανθρωπο...Ποσες αληθειες αληθεια!

    http://filoftero.blogspot.gr/2013/06/blog-post_26.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπήκα στο blog και πράγματι έχει πολύ ενδιαφέρον...
      Σ ευχαριστώ πολύ.
      Καληνυχτολουλουδοτουκλειδαμπαρωμενουσαββατοβραδουγιαφαντάσου....

      Διαγραφή
  3. Αχ τι μου'κανες...
    Οποτε κολλάω και θέλω ξεμπλοκάρισμα ανοίγω το αλφαβητάρι αυτό και βλέπω πόσο απλή πρέπει να είναι η ζωή...
    Και μου'ρχονται δάκρυα στα μάτια ...
    Καλή σου μέρα κορίτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σας ταξίδεψα γλυκό μου!
      Κι εγώ συγκινήθηκα...
      Σε φιλώ και καλό σου ξημέρωμα! :)))

      Διαγραφή
  4. Δεκαετια του 60...
    Δημοτικο σχολειο με..Απειρους μαθητες στην ταξη...
    Θες να πεις κατι;;;
    Λουλουδομακια καλη μας Τζοαν;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να μην μου.....χρεώσεις χρόνια Μαχαίρη μου,
      να σου υπενθυμίσω πως αυτό το βιβλίο διδάχτηκε σε πολλές γενιές,
      για περίπου μια δεκαετία (;)
      Αν έχω πει βλακεία ας με διορθώσει κάποιος,
      γιατί εγώ είμαι και μικρή και δεν ξέρω και πολλά!!!
      Καλό σου ξημέρωμα φίλε μου! :)))

      Διαγραφή
    2. 1976-77 Πρώτη δημοτικού! Αυτό έκανα.Βοήθησα;

      Διαγραφή
    3. Εμένα μια χαρά με βοήθησες πάντως!!!
      Τώρα μας μένει κανάς άλλος φίλος, να μας πει,
      για πόσα χρόνια διδασκόταν αυτό το -ίδιο- βιβλίο
      και δεν ντρεπόταν η Πολιτεία, που δεν εξελισσόταν
      και τόσες γενιές μεγάλωναν με το "Λόλα να ένα μήλο"!...
      Έλεος... Αναμνήσεις, αναμνήσεις, αλλά να λέμε και την πικρή αλήθεια...

      Διαγραφή
    4. Και για να μην ξεχνιόμαστε,
      μιλάμε για την εποχή της Μεταπολίτευσης, έτσι;.... ('76-'77)
      Τότε που είχε έρθει να μας.......σώσει ο Καραμανλής,
      (από τότε είχε ξεκινήσει το......."σώσιμο"!!!)
      αλλά διδάσκονταν τα ίδια βιβλία στα σχολεία
      και οι κομμουνιστές έκρυβαν (ακόμα) καλά, το Ριζοσπάστη στο μανίκι...
      "Μεταπολίτευση" να σου πετύχει...
      Ρε τι πάθαμε/θυμηθήκαμε σήμερα...
      Τούρκος κοντεύω να γίνω -και- σήμερα!

      Διαγραφή
  5. Καλημέδα Τζοάν! Ωδαία η ανάδτησή σου μας γύδισε στα παιρικά σου χδόνια! Ευτυχώς που υπάδχεις εσύ και η ΔΤ (Δίχως Τσίπα) να μαθαίνουμε κι εμείς οι μικδοί πόσο όμοδφος και αγγελικά πλασμένος ήτανε κάποτε ο κόσμος!

    Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επανέρχομαι για να μας επαναφέρω στο σήμερα. Ξέρεις τι προβλέπει μεταξύ άλλων το πολυνομοσχέδιο ως προσόν για την αξιολόγηση των υπαλλήλων και δεν μας το λένε τα κανάλια; Τη θητεία τους σε πολιτικά και βουλευτικά γραφεία! Είπαμε κάτι για τσίπα;
      Sorry δεν ήθελα να σε εκνευρίσω αλλά αν δεν το 'λεγα κάπου θα 'σκαγα.

      Σοφία

      Διαγραφή
    2. Σοφάκι μου γλυκό, το πρώτο σου σχόλιο.....ΕΣΚΙΣΕ!!!!!!!!!!
      ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!! Πάρα πολύ έξυπνο!!!

      Όσο για το δεύτερο, με προσβάλλεις χρυσή μου!
      Εσένα περίμενα για να εκνευριστώ;;;
      Με τα νεύρα στο ταβάνι είμαι συνέχεια!
      Σε φιλώ γλυκά και καλό σου ξημέρωμα! :)))

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα JP, σε σένα και στους φίλους σου..
    Είπα στην αρχή να γκρινιάξω, επειδή μαζί με το κυρίως γεύμα η μαμά δεν πήρε και σαλάτα
    (απορώ πώς δεν το σχολίασε η Αριστέα!), αλλά άρχισε να φυσάει ένα θαλασσινό αεράκι
    κι άρχισα να ακούω παιδικές φωνούλες, οπότε δεν θα το κάνω!

    (Πάντως στα σημερινά βιβλία, η Έλλη μάλλον θα τα είχε φτιάξει με έναν 26ρη ντισκ τζόκεϋ,
    που για να χαλαρώνει, μερικές φορές καπνίζει ένα περίεργο χόρτο, και πιθανόν είναι
    και bysexual...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ φίλε Ανταίε,
      η Έλλη υπήρχε πολύ πριν φτάσω εγώ στο δημοτικό να την προλάβω.
      Επομένως η Έλλη είναι 50φεύγα μην πω 60φεύγα.
      Τι δουλειά έχει γριά γυναίκα να τα έχει φτιάξει με 26 dj bysexual.
      Tεκνατζού την έχεις κάνει τη γιαγιά Έλλη!!!
      Εγώ πάλι φαντάζομαι τον Μίμη ετών 65, συνταξιούχο με κατακρεουργημένη σύνταξη
      την Άννα μάνα με δυο αγόρια 23 και 30 χρονών,
      να βρίζει θεούς και δαίμονες που πρέπει να συντηρεί με τη σύνταξη του άντρα της μόνο,
      εκτός απ' τον εαυτό της και τον άντρα της, το μεγάλο της γυιό και τη νύφη της που έμειναν και οι 2 άνεργοι, να νταντεύει το παιδάκι τους και να του αγοράζει εκείνη πάμπερς και να χαρτζιλικώνει και τον μικρό που δεν μπορεί να βρει δουλειά και αν ποτέ βρει θα είναι ημιαπασχόληση με 3 κατοστάρικα...
      Όσο για τη Λόλα, πρέπει να είναι γεροντοκόρη ετών 50βάλε,
      που ξέμεινε γιατί από μικρή χαζοέφερνε... (χαζό παιδί χαρά γεμάτο) και κανένας δεν την έπαιρνε στα σοβαρά...

      Διαγραφή
    2. Όσο για την Αριστέα... σίγουρα θεωρεί το γεύμα ανεπίτρεπτο...
      κεφτεδάκια τηγανητά... τίγκα στη χοληστερίνη και στην περιττή θερμίδα....

      Διαγραφή
    3. αχαχχαχα! Για εκείνα τα χρόνια μια χαρά ήταν το γεύμα σας πληροφορώ! Έχω φάει κι εγώ κεφτεδάκια μικρή ουυυυ! Άλλο που τώρα δεν θα τα έβαζα στο στόμα μου ακόμα κι αν με παρακαλούσατε! Με ελαιόλαδο θα τα είχε κάνει η μητέρα και οι κιμάδες τότε ήταν από καλά ζωντανά! Σκεφτείτε το! :)))

      Αλλά είδατε; Πήρε αυγά και τυρί....τίγκα στην πρωτεΐνη το φαγητό! Και φρούτα! Μια χαρά!

      ΥΓ: Δεν μας διευκρίνισε αν το ψωμί ήταν ολικής -πολύσπορο ή λευκό! Εκεί έχω θέμα! Το λευκό αλεύρι στο πυρ το εξώτερον!

      Πολλά φιλιά από την κουλοχέρισσα!

      Διαγραφή
    4. @ Ανταίο
      Φωτιές μας άναψες μάνα μου με ένα σου και μόνο σχόλιο!
      Έλεος! Αυτός ο γύψος...τι περιέχει αλήθεια;;;
      Χαχαχαχα!
      Μετά τη νοσταλγία σου, ήρθε κι ο προβληματισμός σου
      και με βρίσκει αρκετά σύμφωνη, εξαιτίας του ότι έχω δει κάτι από αυτά που περιγράφεις, σε κάποια σύγχρονα βιβλία και ήταν όντως ένα δυσάρεστο ξάφνιασμα...

      http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/document/file.php/DSGYM-A112/%CE%94%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%A0%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%BF/%CE%A4%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%8E%CE%BD/13-22.pdf

      Ρίξτε μια ματιά εδώ στο κείμενο "Οσάκις" από τη σύγχρονη διδασκαλία...
      Τα συμπεράσματα σαφώς και είναι υποκειμενικά...

      Διαγραφή
    5. @ Φλώρα
      Εγώ πάλι έδωσα άλλη ερμηνεία στο σχόλιο του Ανταίου.
      Ίσως και να γνωρίζει κάτι από αυτά τα κείμενα -από κάποιο σύγχρονο βιβλίο
      (τα παραθέτω στο σχόλιο του), αλλά εγώ νομίζω πως εννοεί πως,
      αν τα σημερινά βιβλία μιλούσαν για μια "Έλλη"
      θα είχε περίπου αυτά τα χαρακτηριστικά...
      Αν δει τα σχόλια μας ίσως και να μας απαντήσει κι ο ίδιος.
      Σε φιλώ γλυκά! Καλό ξημέρωμα! :)))

      Διαγραφή
    6. Κι ένα σχόλιο μου που βρέθηκε στα ανεπιθύμητα (γύρευε γιατί!!)

      @ Αριστέα άσε μας μάνα μου να νοσταλγήσουμε με την ησυχία μας!
      Αμέσως να μας μετρήσεις πρωτεϊνες και θερμίδες ακόμα και στις αναμνήσεις!
      Αχαχαχα! Σε φιλώ! :)))

      Διαγραφή
    7. Πέτρα μου κι εγώ τελευταία χάνω σχόλια δικά μου! Πάνε στα ανεπιθύμητα! Δεν με θέλει ο μπλόγκερ μου! Τον κούρασα φαίνεται!
      Κι άντε πάω να γράψω γιατί είμαι άγραφτη σήμερα!
      Και δεν έχω και θέμα ακόμα!
      Έχεις καμιά ιδέα; αχαχαχα!
      (Το βλέπω να παίρνω κουλούρα στον έλεγχο!)

      Διαγραφή
    8. Κάτι θα βρεις εσύ...
      Δεν σε φοβάμαι!
      Σε φιλώ γλυκά! :)))

      Διαγραφή
  7. Ννεμελα χρονια που εχουν παρελθει ανεπιστρεπτι!Σημερα ,στον εφιαλτη που ζουμε,δεν μπορουμε να απολαυσουμε ουτε κι αυτα που ειναι δωρεαν(ακομα).Ακομα κι ο υπνος μας εχι γεμισει εφιαλτες!Συγγνωμη,φιλεναδα αλλα αρμενιζω με καταμαυρα πανια!Σε φιλω γλυκα- ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανεμελα, εχει φαντασου σε τι κατασταση βρισκομαι,που γραφω ο,τι ναναι! ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύχομαι να είναι όλα καλά διότι διέκρινα μια ανησυχία...
      Αν είναι κάτι, εδώ είμαστε εμείς ΒΑΣΑΡΑ, το ξέρεις χαρά μου, ε;...
      Σε φιλώ πολύ γλυκά κι εύχομαι καλό ξημέρωμα :)

      Διαγραφή
  9. Κάτι σου έγραψα σήμερα, πρωί πρωί, για την αμείλικτη πραγματικότητα.
    Ύστερα, διάβασα την ανάρτησή σου και πόθησα να ζωντανέψω την "θάλασσα των αναμνήσεων".
    Έτσι, τ'άφησα όλα κατά μέρος και πέρασα το πρωινό μου, μαθαίνοντας την κόρη μου να μην φοβάται τις βουτιές, και παρακολουθώντας διακριτικά τον γιο μου να γίνεται άντρας.
    Λοιπόν, μπορούμε να φτιάξουμε την δική μας Πραγματικότητα. Φτάνει να μην φοβόμαστε τις "βουτιές"..... Κι όλα μπορούν να γίνουν ξανά
    ΑΛΛΙΏΣ.
    Σ'ευχαριστώ Πέτρα.
    Πολλαφιλιαθαλασσινά
    Άννα Πάρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι ωραία που πέρασες σήμερα χαρά μου......
      Πάντα τέτοιες στιγμές σου εύχομαι, είναι οι πολυτιμότερες.......
      Σ ευχαριστώ κι εγώ και σε φιλώ πολύ γλυκά!
      Καλό σου ξημέρωμα Αννούλα της Πάρου/δικιά μου! :)))

      Διαγραφή
  10. Να κάτσω πλάϊ σου στο ξύλινο θρανίο;
    Να διαβάσουμε παρέα τ' αλφαβητάρι μας;
    Να γίνουμε ξανά άνθρωποι κι όχι παραγωγικές μηχανές;

    Όμορφη ανάρτηση!
    Συγχαρητήρια από δω και για τη χτεσινή σου.
    ΔΤ (Δεν Τσιμπάμε) λέμε!!!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πετροβασίλη-Γιαδικιάρογλου...
      Γίνεται η ζωή μας μια διαρκής αναδρομή στο παρελθόν...
      Σ ευχαριστώ κι εγώ και σε φιλώ, καλό σου ξημέρωμα "Κανελλάκη" μουουου!!!
      :)))

      Διαγραφή
  11. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκό μου Δελφινάκι, κρίμα που έσβησες ένα σχόλιο,
      που μιλούσε ακριβώς για αυτά που νιώθω κι εγώ...
      Καληνυχτούθκια! :)))

      Διαγραφή
    2. ωω μου απάντησες , παρόλο που το σβήσα; έτσι σκέφτηκα να μπω να δω... το έσβησα γιατί διάβασα τα άλλα σχόλια και το δικό μου ήταν το μόνο που μου φάνηκε άσχετο και το σβήσα για να μη ρεζιλευτώ πάλε !! Καλημερούθκια

      Διαγραφή
    3. Καθόλου άσχετο δεν ήταν Δελφινάκι μου.
      Ίσα-ίσα! Ήταν η προσωπική σου άποψη!
      Κι αυτό είναι το πιο "σχετικό" από όλα!
      Πάντα χαίρομαι να σε φιλοξενώ εδώ
      και να μου γράφεις τις απόψεις σου!
      Καληνυχτούθκια! :)))

      Διαγραφή
  12. Συγγνώμη που θα γκρινιάξω,αλφαβητάρι των δεκαετιών "50 και "60,ωραιοποίηση της μετεμφυλιακής εποχής,με καταχωνιασμένα όλα τα πραγματικά προβλήματα,πχ τότε που οι νεοαστοί της εποχής κάνανε τα μπανάκια τους στη Ραφήνα,πλήθος Ελλήνων "παραθεριζε" υποχρεωτικά στα απέναντι νησιά,στη Μακρόνησο,στη Γυάρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε VAD, αν δεν είχες σημειώσει και τις χρονολογίες (δεκαετία '50 και'60)
      θα έλεγε κανείς πως όλα τα άλλα αφορούν τη σημερινή εποχή...
      Και, όχι, δεν χρειάζεται να μας στείλει κανείς στη Μακρόνησο και στη Γυάρο.
      Μια "χαρά" αυτοκτονεί καθημερινά ο κοσμάκης κι από δω (εννοώ, όπου κι αν βρίσκεται...)
      Υπό αυτή την έννοια λοιπόν και δεδομένου πως -εγώ προσωπικά- ήμουν ένα μικρό παιδάκι όταν διδάχτηκα αυτό το βιβλίο, το μόνο που έχω να νοσταλγώ είναι αυτή καθαυτή η εποχή της αθωότητας ΜΟΥ. Το τι συνέβαινε επί της ουσίας στην κοινωνία τότε, το έμαθα πολύ αργότερα. Όπως και τα σημερινά παιδάκια θα αργήσουν να μάθουν τι συμβαίνει ακριβώς στην κοινωνία μας σήμερα. Εδώ και δεν το έχουμε χωνέψει ακόμα εμείς οι μεγάλοι... Οι ομοιότητες όμως είναι -δυστυχώς...- εκπληκτικές. Άσε που τώρα πιστεύω πως είναι και τρισχειρότερα, γιατί μας "αυτοκτονούν" εν ονόματι της...Δημοκρατίας και δεν ντρέπονται κιόλας.... Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  13. Μόλις διάβασα το σχόλιο το VAD και συνεχίζω με τη δική μου γνώμη.
    Δεκαετία του 60... άνθρωποι που ήταν γεμάτοι από ελπίδα... κι ας ήταν ματωμένες οι σάρκες τους, κι ας τους περίμεναν δεινά ακόμη πολλά...
    Ελπίδα είχαν όμως και δουλειά επίσης.
    Μπορεί τα παιδιά τους να είχαν ένα ζευγάρι παπούτσια και ένα μόνο καλό ρουχαλάκι αλλά υπήρχε φαγητό κάθε μεσημέρι στο σπίτι, υπήρχε επίσης και σπίτι... μπορεί φτωχικό... αλλά σιγά-σιγά μεγάλωνε προσθέτοντας καμαρούλα - καμαρούλα για τις ανάγκες της οικογένειας.
    Και οι δασκάλες και οι δάσκαλοι είχαν άλλη ηθική καθώς δίδασκαν το αλφαβητάριο και επέμεναν να μάθουν τα παιδιά τις δασυνώμενες λέξεις... που τώρα πια κανένας δεν θυμάται...
    Γίναν όλα ένα... ισοπεδώθηκαν και έπαψε το μπάνιο στη θάλασσα να είναι η εξαίρεση στη ρουτίνα.
    Κάποια εποχή είχαν γίνει οι διακοπές ανούσια ρουτίνα, με προβληματισμό σε πόσων αστέρων ξενοδοχείο θα μείνουμε.
    Τώρα προσπαθούμε να θυμηθούμε, πόση χαρά κρύβει η λέξη "στέρηση"... η λέξη "λίγο".
    Λίγο καλοκαίρι, λίγα μπάνια, λίγα λεφτά.
    Σε κάποιες περιπτώσεις λίγο φαγητό για τα παιδιά και σε κάποιες άλλες καθόλου.
    Πάντως η οικογένεια του Μίμη και της Άννας ήταν σίγουρα πλούσια...
    Πήγε ο μπαμπάς να φέρει το αυτοκίνητο!!!
    Εγώ θυμάμαι τότε τα μπάνια με τη συγκοινωνία.
    Όρθιοι κρεμασμένοι απ' τις χειρολαβές...
    Αργότερα τα μπάνια ανέλαβαν τα πούλμαν, στη Λούτσα, στο Καβούρι, στη Βουλιαγμένη, στη Βάρκιζα.
    Και το παγωτό ήταν ξυλάκι κρέμα με 1 δραχμή, κακάο με 1,5 δραχμές και σπανίως σοκολάτα με 2 δραχμές.
    Συσκευασμένο σε χάρτινο σακκουλάκι που το φυσούσες και ξεκολλούσε απ' το παγωτό.
    Σήμερα το παγωτό είναι frozen yogurt για μερικούς και για άλλους δεν υπάρχει ούτε γάλα για τα παιδιά τους.
    Σταματάω όμως γιατί πήρα φόρα και δεν σταματάω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θέμα είναι τι επιλέγεις να θυμηθείς!
      Φλωρούκο μου μαζί σου!

      Διαγραφή
    2. @ Φλώρα
      πολλές θύμισες ξύπνησα σήμερα, τόσες, που δεν μπορούσα να το φανταστώ καν!
      Ένα βιβλίο ανάμεσα στα άλλα μου βιβλία μού έδωσε το ερέθισμα.
      Υπήρχαν όμως τότε κάποιοι δάσκαλοι, πάρα πολύ αυταρχικοί
      και χαλούσαν τη μαγεία των χρόνων μας, εμάς που ήμασταν ακόμα ανέμελα παιδάκια...
      Φιλάκια! :)

      Διαγραφή
    3. @ Αριστέα
      ο καθένας μας έχει και τα βιώματα του παράλληλα
      κι έτσι παίζει κι αυτό το ρόλο του στο τι επιλέγει
      -αλλά και στο τι έχει- να θυμηθεί...

      Διαγραφή
    4. Joan,FLORA,γι αυτην την εποχή μιλάμε...

      http://apouro.blogspot.gr/2013/06/blog-post_28.html

      http://apouro.blogspot.gr/2013/07/blog-post_10.html

      Καλημέρα,κυρίες μου,Καλή Κυριακή:)

      Διαγραφή
    5. Παράλειψις,επίλογος,αναμφισβητητα προτιμώ το σήμερα
      κι ας ειναι ολοφάνερα ζοφερό κι ας το ζω σε όλο του το χάλι...

      Και πάλι καλημέρα:)

      Διαγραφή
    6. Για να μην το πλατιάσουμε το θέμα,
      εγώ προτιμώ και κρατώ τις αναμνήσεις ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ
      από τα πολύ μικρά (σχολικά του) χρόνια.
      Από εκείνα τα χρόνια που, απλά δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει γύρω του
      (ας μην τα ξαναγράφω).
      Δεν έχω λόγους ντε και καλά (στην σημερινή μου ανάρτηση)
      να.....ψηφίσω ποια εποχή από τις δυο επιλέγω!
      4.000 αυτοκτονίες όμως (ως τώρα) στην Ελλάδα
      και 1.800.000 άνεργοι (ως τώρα) στην Ελλάδα,
      συγνώμη αλλά δεν τις..προτιμώ καθόλου!...
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
    7. Καλημέρα! Διάβασα και τις δύο αναρτήσεις του Vad και θα είχα πολλά να πω καθώς κι η μητέρα μου έτσι μεγάλωσε αλλά κι εγώ πρόλαβα πολλά από αυτά μέχρι και το γυμνάσιο! Vad μη σε ξεγελάει η φωτό μου είμαι πολύ παλιά κι εγώ! Και μεγαλώνοντας σε επαρχία και στα χωράφια βοήθησα αν και παιδί ( από τα τέσσερα μου κουβαλούσα το καλαμπόκι σε κουβάδες κι έπειτα ξεσπινούσα με τις ώρες και τη βρυσούλα τη σιδερένια την πρόλαβα και τη μάνα στη σκάφη να πλένει, να ζυμώνει, να μην παίρνει ανάσα.Κι όλα μα όλα τα εργαλεία τα παλιά που είχες σε φωτό, εγώ τα έζησα από κοντά!
      Και στη θάλασσα με το λεωφορείο τα καλοκαίρια, και ποτέ μα ποτέ χαρτζιλίκι στο σχολείο (ψωμάκι και σαλάμι από το σπίτι ) και στη ντιβανοκασέλα κοιμόμουν, και με βελέντζα σκεπαζόμουν γιατί τότε μια ξυλόσομπα στην κουζίνα είχαμε και πού να ζεστάνουν όλα τα δωμάτια... Και μέχρι την τρίτη λυκείου φορούσα τα μεταποιημένα ρούχα της αδερφής μου γιατί τόσα μπορούσαμε! Ο μπαμπάς δούλευε στην ξενιτιά.
      Αλλά φίλε Vad ήμουν πολύ χαρούμενο παιδί! Και μεγάλωσα καταπληκτικά, με παιχνίδι και φίλους, με γειτονιές και αξίες!
      Κι αν ρωτήσεις τη μάνα μου που έχει δουλέψει αξίνα και παραλίγο να χάσει το πόδι της με τη φρέζα, που έβαζε ένα χωράφι αραποσίτι μόνη της και το έφερνε βόλτα αυτή με τις κόρες της, που μας μεγάλωσε χωρίς άντρα στο σπίτι ουσιαστικά μόνη της πάλι θα σου πει...ας γυρνούσα πίσω στις στερήσεις και σου χαρίζω και τα πλυντήρια και τους ηλεκτρικούς τους φούρνους!

      Βλέπεις δεν είμαι μία νοσταλγός της πλάκας να λέω τι ωραία χρόνια Τότε σαν λόγια μόνο! Έχω πλήρη επίγνωση!
      Ωραίες οι σημερινές ανέσεις! Όμως τότε παρά την κούραση και τις στερήσεις ΓΕΛΟΥΣΑΜΕ ουσιαστικά και κοιμόμασταν με κούραση σωματική μα ουχί ψυχική!

      Και σόρρυ για το χώρο που καταχράστηκα Πέτρα μου αλλά νομίζω ότι χρειάζεται να τα δούμε στην ουσία τους τα πράγματα!

      Διαγραφή
    8. Ο.....χώρος είναι προς....κατάχρηση και ανταλλαγή απόψεων παιδιά μου!

      Αριστέα, πόσο συμφωνώ...
      "...Όμως τότε παρά την κούραση και τις στερήσεις ΓΕΛΟΥΣΑΜΕ ουσιαστικά και κοιμόμασταν με κούραση σωματική μα ουχί ψυχική!"....

      Διαγραφή
    9. eiris,μάλλον στα λόγια μου ερχεσαι:), "τυράννια",θα έλεγε ο άλλος μου εαυτός,ο ΑΠΟΥΡΩ,ή "γανάδα σκ΄λίτ'κ" (σκυλισια ταλαιπωρία) :)

      Διαγραφή
    10. Άσχετο το σχόλιο μου και μάλλον θα περάσει απαρατήρητο.
      Διαβάζοντας τα λόγια της Αριστέας παραπάνω, δεν γίνεται να μην καταθέσω το θαυμασμό μου για την Αριστέα & την οικογένειά της!
      Οι λόγοι είναι γνωστοί στους ίδιους.
      Δεν χρειάζονται περαιτέρω αναλύσεις.
      Κι αυτό που εκείνη ονομάζει αισιοδοξία ή χαζαμάρα, δεν είναι παρά ο ορισμός του ανθρώπου που αγωνίζεται, έχοντας βαθιά επίγνωση του προορισμού του. Και διαχρονικά, ξέρει να εκτιμάει και το χώμα που πατάει!
      Αριστέα, τα ειλικρινή σέβη μου!

      Διαγραφή
    11. Καθόλου απαρατήρητο, από μένα τουλάχιστον!
      Μαρία μου με συγκινείς!
      Δεν έχω άλλα λόγια .... βουρκώνω εγώ με κάτι τέτοια να ξέρεις! ♥
      Φιλάκια πολλά κοριτσάρα μου!

      (Ξανθιά; Ζεις;;;;; Πού είσαι χαμένη;)

      Διαγραφή
    12. Από ότι είδες, εγώ ζω αλλά ψάχνω..τον εαυτό μου!!!
      Χαχαχα! ♥

      Διαγραφή
    13. @ "Κανελλάκη" πόσο σύμφωνη με βρίσκεις βρε....
      Τα σέβη μου και στις δυο σας! :)

      Διαγραφή
  14. Πολύ νοσταλγική ανάρτηση πετροκόριτσο.
    Διαβασα και εγώ το αλφαβητάρι σου εφαγα τα κεφτεδάκια στην παραλία.
    Το λάτρεψα.
    Φιλιά πολλά.
    Δεν Μασάμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα......κεφτεδάκια να σου πω την αλήθεια,
      τα έφαγα κι εγώ!
      Αχαχαχα!
      Σε φιλώ γλυκά κι όποτε δεν είμαι χώμα....Δεν Μασάω...
      Καλό ξημέρωμα Ελενάκι μου! :)))

      Διαγραφή
  15. Όταν ήμουν μικρή, πολύ μικρή, οι γονείς μου μού είχαν αγοράσει όλα τα αλφαβητάρια του δημοτικού και τα διάβαζα αχόρταγα! Οι δικές μου αναμνήσεις είναι λοιπόν τα παιδικά μου χρόνια που διάβαζα όλα αυτά στο κόκκινο σκαμνάκι μου και μου έλεγε ο μπαμπάς " Έτσι καλό παιδί να γίνεις κι εσύ, όπως αυτά τα παιδάκια που διαβάζεις"... Έτσι, το όνειρό μου ήταν να γίνω ένα καλό παιδί, τόσο σημαντικό ήταν για την παιδική μου ψυχή...
    Επομένως η σημερινή μου ερώτηση είναι: το παιδί που ήμουν κάποτε, είναι ευχαριστημένο από αυτό που έχω γίνει τώρα?.....
    Σε φιλώ πολύ-πολύ γλυκά!
    Καλό σαββατόβραδο! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λίγο πριν πας εσύ σχολείο μάλλον σταμάτησε να διδάσκεται αυτό το βιβλίο!!!!
      ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!! Πλάκα κάνω, αλλά έχει και μια δόση αλήθειας (πικρής).....

      Καλό παιδάκι έγινες μικρό μου, δεν το ξέρεις;....
      Στο λέω εγώ λοιπόν! Σε/σας φιλώ γλυκά και καλό ξημέρωμα! :)))

      Διαγραφή
  16. Όσοι είμαστε από επαρχία ζήσαμε όλοι τα χωράφια, στα χωράφια, όχι από θεωρίες...καπνά εμείς εδώ κι αξημέρωτα στα χωράφια γιατί μόλις έβγαινε ο ήλιος δεν αντέχονταν πέρα από τις δέκα..στο αρμάθιασμα μετά να μετράμε αρμάθες και να βάζουμε στοιχήματα..τα χέρια σακατεμένα από τις βελόνες και να στάζουμε πάνω στις πληγές ζουμί από φύλλο καπνού να σταματάει το αίμα..με αίμα και ιδρώτα ποτισμένα όλα..είμαι σίγουρη πως ο Vad καταλαβαίνει τι λέω...να μη θυμηθώ το σκάλισμα που στα πρώτα πέντε λεπτά γέμιζαν τα χέρια φουσκάλες κι έσκαζαν..κι υποφέραμε..μια και αυτό γίνονταν συνήθως ενώ ακόμα είχαμε σχολείο και πηγαίναμε αραιά και που..
    Συμφωνώ με τον Vad πως οι εποχές εκείνες δεν ήταν εύκολες και οι γονείς μας ζούσαν ακόμα δυσκολότερα παλιότερα...αλλά νοσταλγούμε αυτό που λέει η Τζόαν..την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων..τότε δεν ξέραμε..για μας η δυσκολία ήταν το χωράφι, όχι οι λογαριασμοί, όχι το άγχος της σοδειάς, ή του μεροκάματου..μόλις τέλειωνε και το αρμάθιασμα απόγευμα πια (από τα χαράματα στο πόδι) κάναμε το μπάνιο μας και βγαίναμε στη γειτονιά να βρούμε τα άλλα παιδιά..οι μεγάλοι συνέχιζαν τις δουλειές τους..
    Και να σκεφτείτε εμείς δε βάζαμε και πολλά στρέμματα γιατί και οι δυο γονείς μου δούλευαν κι αλλού...και πάλι περιμέναμε πως και πως τον Αύγουστο που τέλειωναν σιγά σιγά τα καπνά (τουλάχιστον στις εργασίες που μπορούσαμε εμείς να κάνουμε ως παιδιά)..
    Οι γονείς μας από την άλλη νοσταλγούν τα νιάτα τους, όχι τις κακουχίες τους..για τους μεγάλους δεν υπήρξαν ποτέ ιδανικές εποχές..ακόμα κι αυτές που διαφημίστηκαν ως τέτοιες για λίγους ήταν και βολεμένους...
    Αυτό που ήθελα να πω όμως, είναι πως χαμογελαστούς ανθρώπους συναντάς σε όλες τις εποχές όπως και αισιόδοξους αλλά και γκρινιάρηδες...
    Όσο κι αν αλλάξει ο κόσμος, πάντα ίδιος μένει..
    Πολλά έγραψα..χαχα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι επειδή έγραψες πολλά, αλλά τα είπες πάρα πολύ παραστατικά,
      απλά απόλαυσα την ανάγνωση, αλλά όχι τις καταστάσεις που περιέγραψες...
      Βρε τι πάθαμε με τη......Λόλα!!!
      "Είπαμε να φάμε έναν λαγό και μας έφαγε ο λαγός!"
      Παπαμιχαήλ/Αχ! αυτή η γυναίκα μου!
      Χαχαχαχα! Σε φιλώ γλυκά Μαράκι μου! :)))

      Διαγραφή
  17. Καλημέρα, κορίτσι μου!
    Πολύ όμορφη η ανάρτησή σου και νοσταλγική...
    Το αγαπώ τόσο αυτό το βιβλίο!
    Δεν ξέρω για τους άλλους, η Έλλη πάντως ακόμη μαζεύει χαλικάκια...
    Πολλά φιλιά, καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι και συνονόματη βλέπεις κι είναι ακόμα πιο....ταιριαστό!
      Χαλικάκια, πετρούλες, κοχυλάκια...
      Σε φιλώ γλυκό μου και καλή σου εβδομάδα, επίσης...
      :)))

      Διαγραφή
  18. Αφού μου το ζήτησες, ήρθα να σου πω ότι δεν μου λέει τίποτε αυτή η ειδυλλιακή εικόνα. Δεν είμαι από επαρχία και δεν τραγουδούσαμε στις εκδρομές.
    Τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια ήταν αρκετά πιο... άγρια. Όταν παραθερίζαμε με τα ξαδέλφια μου στη Βούλα ή στη Βουλιαγμένη, κάναμε ό,τι τρέλα μπορείς να φανταστείς. Σκισίματα, διαστρέμματα και ράμματα σε ημερήσια διάταξη! Προκαλούσαμε πανικό σε όσους μας έβλεπαν.
    Στα 9 μου γλίτωσα από τύχη την κρεμάλα, καθώς οι αντίπαλοι καουμπόηδες ήθελαν να κρεμάσουν τον ινδιάνο αρχηγό!
    Στα 11 βρέθηκα με άλλα 3 παιδιά μακριά από την ακτή με ένα θαλάσσιο ποδήλατο και δεν ξέραμε πώς να επιστρέψουμε. Βγήκαμε σε άλλη παραλία και γυρίσαμε ξυπόλητοι και με εγκαύματα στους γονείς μας ύστερα από 3 ώρες!
    Στα 17 μου κόντεψα να πνιγώ, προσπαθώντας να σώσω την αδελφή μου που βούλιαζε.
    Χεχεχε! Σου φτάνουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή τα λες ωραία, θα μπορούσα να ακούσω κι άλλες ιστορίες!
      Όποτε έχεις διάθεση κάνε και καμία ανάρτηση, θα έχει ενδιαφέρον!

      Διαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.