╰☆╮Αγαπητό μου ημερολόγιο, το Πάσχα της αγάπης τέλος!╰☆╮

Αγαπητό μου Ημερολόγιο, πάρα πολύ ωραία πέρασα κι αυτό το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο ετοιμαζόμασταν για την Εκκλησία. Εγώ επειδή είχα και την καινούργια λαμπάδα της νονάς δεν έβλεπα την ώρα να ετοιμαστώ για να φύγουμε. Ο μπαμπάς απ' την άλλη σαν άντρας κι αυτός, είχε ετοιμαστεί από ώρα.

Για τη μαμά τι να πω; Τα γνωστά. Έτρεχε και δεν έφτανε να ισιώσει τη μπούκλα με το ένα χέρι για να μη "φριζάρει" και με το άλλο να φορέσει το καλσόν το οποίο, εκεί γύρω στις δώδεκα παρά είκοσι, έκανε ένα χρατς και η μαμά έτρεχε και δεν έφτανε να κολλήσει τον πόντο με μανό. Ο μπαμπάς εκνευρισμένος της είπε "αμάν ρε Ανθή, πάλι το ίδιο χάλι; κάθε χρόνο η ίδια δουλειά γίνεται!" κι η μαμά πικαρισμένη του απάντησε "που πάμε και τρώμε στη μάνα σου εννοείς;"

Με τούτα και με κείνα, σχεδόν δώδεκα παρά πέντε καταφέραμε και φτάσαμε...με τα χίλια ζόρια στην Εκκλησία, όπως κάθε χρόνο δηλαδή. Τώρα τι εννοούσε ο μπαμπάς όταν κοίταξε γύρω του και είπε "μπουζουξίδικο το καταντήσανε πια εδώ μέσα, μόνο λουλούδια που δεν έχουν πετάξει ακόμα", ποτέ μου δεν το κατάλαβα...

Τα λουλούδια να σου πω την αλήθεια μου, τα έβλεπα κι εγώ εκεί πίσω στον Επιτάφιο, τα μπουζούκια όμως όσο κι αν έψαξα δεν μπόρεσα να τα δω. Η μαμά όμως του είπε "μη κοιτάς τότε σαν ξελιγωμένος αν δεν σ' αρέσει!", επειδή ο μπαμπάς είχε στρίψει το κεφάλι και κοι-τούσε μια γυναίκα με ένα πάαααρα πολύ κοντό φόρεμα και.."δωδεκάποντο φουλ" όπως ψιθύρισε η μαμά.

Κι εκεί που ήμουν μες την τρελή χαρά και επιτέλους άναψα την καινούργια μου λαμπάδα γιατί ο παπάς είπε το "Χριστός Ανέστη", άρχισαν κάτι πυροβολισμοί από παντού που κόντεψα να πάθω την καρδιά μου κι έβαλα τα κλάματα. Αλλά η μαμά μού είπε να μην φο-βάμαι, πως δεν ήταν πυροβολισμοί αληθινοί, βεγγαλικά ήτανε, αν κι αυτό καθόλου δεν με ησύχασε. Ο μπαμπάς είπε "για ελάτε, πάμε να φύγουμε γιατί μας περιμένει η μάνα μου" κι έτσι στις 12 και 5' φύγαμε άρον-άρον, μαζί με πάρα πολλούς άλλους "πιστούς" παρέα, μαζί κι εκείνη η πολύ ψηλή κυρία με το "δωδεκάποντο φουλ" που και πάλι ο μπαμπάς την κοιτούσε σαν ζαλισμένος.

Η γιαγιά κι ο παππούς μάς περίμεναν με ανοιχτές αγκάλες, αλλά το Άγιο Φως δεν τους το πήγαμε ποτέ, γιατί η μαμά μπήκε στο αυτοκίνητο με την αναμμένη λαμπάδα κι ο μπαμπάς της πάτησε κάτι φωνές "πλάκα μας κάνεις καλή μου κυρία; παρανάλωμα του πυρός θέλεις να μας κάνεις πασχαλιάτικα;" κι έτσι η μαμά αναγκάστηκε και την έσβησε. Στο σπίτι τής γιαγιάς και του παππού είχε έρθει και η ξαδέρφη μου, που είναι πιο μεγάλη από μένα.

Όχι μόνη της βέβαια. Μαζί με τη συνυφάδα της μαμάς αλλά μη με ρωτήσεις τι ακριβώς είναι αυτό το "συνυφάδα", ποτέ μου δεν το κατάλαβα κι έτσι εγώ τη λέω απλά "θεία". Παρών κι ο θείος, ο οποίος άρχισε αμέσως με τον μπαμπά να μιλάνε για έναν Σαμαρά ("μας διέλυσε ο άτιμος!") που εγώ προσωπικά δεν τον γνωρίζω καθόλου. Η συζήτηση ήταν πολύ βαρετή, άσε που έπρεπε να φάω και τη μαγειρίτσα, που είχε μέσα κάτι μικρά απαίσια κρεατάκια.. "Άντερα" τα είπε η μαμά κι εγώ μπερδεύτηκα πολύ, γιατί "άντερο" 
λέει και τη "συνυφάδα" όταν μιλάνε με το μπαμπά στο σπίτι, αλλά όχι σκέτο το..άντερο. "Στριμμένο άντερο" τη λέει η μαμά τη θεία-συνυφάδα και ξινίζει τη μούρη της με νεύρο.

Με νεύρο την κοιτούσε κι απόψε κι εκεί πάνω που βαριόμουν πολύ και ήθελα να πάμε σπίτι μας να πέσω για ύπνο, είδαμε στην τηλεόραση ένα τραγουδιστή από το fame story 
κι η μαμά είπε "αυτός είναι τοιούτος σίγουρα" και η θεία-συνυφάδα είπε "ε, όχι και τοιούτος κοτζάμ παλικάρι" κι η μαμά επέμενε να λέει "είναι τοιούτος σου λέω, το ξέρω 
στα σίγουρα" κι η θεία-συνυφάδα είπε "πως το ξέρεις στα σίγουρα; έχεις πάει μαζί του;"

Και μετά ακολούθησε ο κακός χαμός κι ακόμη δεν κατάλαβα γιατί η μαμά παρεξηγήθηκε, επειδή η θεία-συνυφάδα τής είπε αν είχε πάει μαζί με έναν "τοιούτο" κάπου, αλλά δεν έλεγε που ακριβώς και βέβαια εγώ πάλι δεν ήξερα τι μου γινόταν αφού δεν είχα ακούσει άλλη φορά τη λέξη "τοιούτος" για να ξέρω τι είναι, που πάμε μαζί με τους "τοιούτους" και γιατί παρεξηγούνται οι άλλοι άνθρωποι γι' αυτό.

Η ξαδέρφη πάλι επέμενε κάθε τρεις και λίγο να τσουγκρίζουμε αυγά, άσε που είχε βρει ένα μαγικό τρόπο να μου τα κάνει όλα μου τα αυγά θρύψαλα κι έτσι μέχρι να φύγουμε, 9 αυγά ήταν σπασμένα κι άλλα 2 διαλυμένα εντελώς. Η γιαγιά μας έδωσε από ένα σοκολα-
τένιο αυγό σε μένα και στην ξαδέρφη και μου έβαλε και 5 ευρώ στην τσέπη για να πάρω λέει παγωτό.

Επιτέλους έφτασε η ώρα να αποχωρήσουμε, η γιαγιά κι ο παππούς με φίλησαν με λαχτάρα, μα όχι μόνο δεν με φίλησε κανένας άλλος, αλλά δεν φιλήθηκαν καν μεταξύ τους, οι γονείς μου με τη θεία-συνυφάδα και το θείο. "Το φιλί της Αγάπης" δεν θα το δώσουμε βρε παι-διά;" είπε ο θείος που όλο το βράδυ έβριζε αυτό τον άγνωστο Σαμαρά ("και να φανταστείς ότι τον ψήφισα κιόλας κι αυτός μας άλλαξε τα πετρέλαια") και πετάχτηκε η θεία-συνυφάδα "αχ καλέ! το φιλί της Αγάπης δεν το δώσαμε ε; χαχαχα! άσε, έχουμε καιρό, δεν συμφωνείς κι εσύ Ανθούλα;"..μα η μαμά-Ανθούλα κατευθυνόταν ήδη με μεγάλες δρασκελιές προς το αυτοκίνητο, μουρμουρίζοντας "ρε ποιο φιλί της Αγάπης τρομάρα σου; Το φιλί του Ιούδα ξέρεις να δίνεις μόνο εσύ, φαρμακόγλωσσα"...

Αχ! Τι ωραία και μονιασμένα που περάσαμε και φέτος όλη η Οικογένεια μαζί, αγαπητό μου ημερολόγιο... Άλλωστε, γι' αυτό δεν το λέμε Πάσχα της Αγάπης;...

Το κείμενο το είχα αναρτήσει για πρώτη φορά στο blog μου κάποιο περασμένο Πάσχα.

Κρατάς Όπλο;..Κλικ σε Μια Πέτρα..

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε τον περασμένο Δεκέμβριο και...

❤¸¸.•*¨*•♫ .........................................Foto.........................................❤¸¸.•*¨*•♫