Πάρε το scania και τράβα στο καλό μη μου ζαλίζεις άλλο το μυαλό

Λοιπόν σήμερα το 'χω βάλει σκοπό να σε αρμενίσω στα λιβάδια, περνώντας από τα όμορφα -όσο και ανεξίτηλα- στιγμιότυπα τού 2020. Εμ, τί νόμιζες; Αν και δίσεκτος ο χρόνος που έφυγε, αν και μας σκιάζει ο Μέγας Γρουσούζης ο Κοψοχρονιάς, σε πείσμα κι εγώ -έτσι, για το γαμώτο- τις έζησα τις δυνατές, όσο και συγκινητικές, στιγμές μου. Φύγαμε παιδιά; 🚴‍♀️ 

Το σημαντικότερο όλων ήταν ότι ήταν μιά χρονιά που όλοι οι αγαπημένοι μου έσφιζαν από υγεία, δεν υπήρξε καμία απώλεια, συνεπώς μέσα σ' αυτόν τον καραχαμό όπου άλλοι άνθρωποι έτρεχαν στα νοσοκομεία ή έχαναν δικούς τους ανθρώπους από διάφορες αιτίες, σαφώς και ήμουν ευλογημένη όσο και τυχερή. Αναμφίβολα, κατ' εμέ, οι λέξεις τής χρονιάς ήταν όλες από Κ: Κορονοϊός, Καραντίνα, Κούλης ο Κοψοχρονιάς (του βρήκα νέο κομπλιμέντο😛) και φυσικά έχουν ένα κοινό: για όλα φταίει ο Κούλης..!

Μέσα στο 2020 μπορεί να μην ταξίδεψα, αλλά διάβασα (πολλή) λογοτεχνία, άκουσα μουσική, τραγούδησα, σιγοτραγούδησα, συγκινήθηκα, έκλαψα, συγχώρεσα, ενημερώθηκα, ψυχαγωγήθηκα, άρχισα να γράφω και πάλι στο blog μου (άντε και να δούμε πόσο θα μου κρατήσει!) Έζησα!🎈

Ανάμεσα στα τριάντα βιβλία που διάβασα, θα 'λεγα ότι ξεχώρησα "το σκισμένο τούλι" τής Έλενας Ακρίτα και την "Ετυμηγορία" τού John Grisham. Από τις θεατρικές παραστάσεις που πρόλαβα και είδα (ω, ναι) ξεχώρισα "τα αξύριστα πηγούνια" και τη "δασκάλα με τα χρυσά μάτια", όσο και το διαδικτυακό "τρίτο στεφάνι". Σινεμά δεν πήγα, είδα όμως και θαύμασα διαδικτυακά, την "μπαλάντα τής τρύπιας καρδιάς" τού Οικονομίδη, και "κατέβασα" τις "τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι". Η απώλεια που με στενοχώρησε περισσότερο ήταν αυτή τού Ντίνου Χριστιανόπουλου "και τί δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος", εκείνη η απώλεια όμως που με καταράκωσε, ήταν τού αγαπημένου μου Πουλόπουλου "γαλάζια πέτρα να φορείς κι έλα το βράδυ να με βρεις, έλα το βράδυ να με βρεις, γαλάζια πέτρα να φορείς"..

Το σήριαλ που με "κόλλησε" επάνω στην τηλεόραση ήταν (και παραμένει) οι "άγριες μέλισσες". Το γεγονός τής χρονιάς ήταν η δίκη τής χρυσής αυγής, όχι γιατί τελειώνει ο ναζισμός, αλλά για τη δικαίωση τής Μάνας τού Παύλου Φύσσα. Παράλληλα, η φωτογραφία τής χρονιάς ήταν η μεγαλειώδης συγκέντρωση έξω από το Εφετείο, την ημέρα που τελείωσε η δίκη τής χρυσής αυγής: 7/10/2020. Το μεγάλο σουξέ τού 2020 σίγουρα πρέπει να είναι το "αμάρτησε μαζί μου κι έλα..", ενώ (άσχετ0), ο γάτος μου ο Ζήκος μεγάλωσε κι έγινε ένας αλήτης που γυρνάει από δω κι από κει, το 2020 όμως με...υιοθέτησε ένα φασαριόζικο μωρό γατούλι, ο Λευτέρης! 🐈

Και μπορεί να το ξενύχτησα κι εγώ ένα βράδυ για να δω το δίδυμο Βίσση-Βανδή, ωστόσο το τραγούδι που "μου κόλλησε" πιο πολύ, ήταν το "θυμάρι ρίχνω στις φωτιές, με τυραννούν οι ομορφιές, οι ομορφιές οι φόνισσες, κι εσύ που με λησμόνησες".. Πέρα όμως από κάθε σουξέ και κουλτουριάρικο και πιασάρικο τραγούδι, εγώ το 2020 ανακάλυψα το ανυπέρβλητο "πάρε το scania κι άντε στο καλό, μη μου ζαλίζεις άλλο το μυαλό!"😁😂 Δώσε! 

✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰

Foto: Pinterest ~ Διαβάστε ένα ωραίο άρθρο για το 2020: Κακή χρονιά με αστερίσκους ~ Υ.Γ Έχετε κι εσείς ακόμα στολισμένο δέντρο; 

Πείτε κι εσείς βιβλία, σήριαλ, τραγούδια που αγαπήσατε το 2020

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫