✿ Εννέα χρόνια μετά...

9 χρόνια μετά..*μην μετράς αυτά που χάθηκαν, μέτρα αυτά που έμειναν..

Ένας αναπόφευκτος όσο και άτυπος απολογισμός, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, έχει γίνει αγαπημένη συνήθεια. Κάπου εκεί όπου μπερδεύονται γλυκά, η ζωή με τη διαδικτυακή ζωή. Συνυφασμένες αδιάρρηκτα, αφού πάντα η μια ζωή επηρεάζει την άλλη. Ό,τι κι αν γίνει παρακάτω, από τότε που έμαθα να σκέφτομαι ως blogger, άλλαξα και ως άτομο. Εσωτερικά. Η ματιά μου απέναντι στην κοινωνία, αλλά και την ίδια τη ζωή, έγινε πιο διερευνητική από ποτέ. "Είχα και το διάολο μέσα μου" που λέει κι ο Χατζηχρήστος, αφού αγαπούσα από πάντα τη δημοσιογραφία, με την υγιή της έννοια. Αυτήν τη δημοσιογραφία που ερευνά αναζητώντας, όσο κι αποκαλύπτοντας, την αλήθεια. Κάπου εκεί προστέθηκε και η προσωπική μου άποψη για οτιδήποτε με ενδιαφέρει σε σχέση (-και-) με την πολιτική.

Τώρα τί να λέμε; Ζωή χωρίς διαδίκτυο, βάρκα χωρίς λιμάνι! Άσχετο μεν, αλλά το (δεύτερο) "κουπλέ" είναι του λατρεμένου Βέγγου. Αξία ανεκτίμητη. Και τί θα ήμουν εγώ (πέρα από ένα "κουτσουράκι") αν δεν είχα κάνει το blog; Μια τρελή που καπνίζει πακέτα ολάκερα, μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Ή η τρελή.. Ενώ βρίσκοντας την ενασχόληση με το blog, βρήκα και την υγειά μου καλέ, γιατί είχα πάθει τέτοια πόρωση, που δεν σηκωνόμουν από την οθόνη ούτε για τσιγάρο! 😂Πόρωση  vs τσιγάρου! Ε, και κέρδισε το νεογέννητο τότε blog κι έκοψα το κάπνισμα μαχαίρι! 🤎

Έκτοτε, μαζί με τα εννέα χρόνια που κύλησαν σαν νερό, κύλησε και πολύ νερό στο αυλάκι. Θα ΄λεγε κανείς ότι η χρονιά που πέρασε δεν είχε και την τρελή διαφορά από την προηγούμενη. Ακόμα πανδημία έχουμε, ακόμα τραγιΚούλη έχουμε, όμως τίποτα και ποτέ δεν μένει το ίδιο. Κάθε χρονιά, κάθε ημέρα, είναι διαφορετικές όπως και οι νιφάδες τού χιονιού. Έχει κι αυτό τη γοητεία του. Εξίσου γοητευτικό παραμένει και το γεγονός ότι, αν εξαιρέσω 2-3 αδερφικές φιλίες που διατηρούνται χρόνια πολλά, οι υπόλοιποι φίλοι μου είναι πλέον bloggers και ταξιδευτές -κοινώς τους γνώρισα σε κάποιο από τα ταξίδια μου. Σε όλους τους παραπάνω, χρωστάω πολλά και τους ευχαριστώ που με τιμούν με τη φιλία τους! Το λιγότερο που μπορώ να κάνω για εκείνους (αλλά και για κάθε άλλον blogger ή απλό αναγνώστη), είναι ένα μικρό δώρο: μια...ξενάγηση από το πρόσφατο ταξίδι μου. 😉Όχι που θα άφηνα εγώ να περάσει και δεύτερη χρονιά χωρίς ταξίδι, να έσκαγα ωσάν μπαλόνι.. Δενπαίζειαυτόρεφίλε! Εν αναμονή ξενάγησης λοιπόν... στην όμορφη όσο και μυστηριακή Αίγυπτο! Έρχεται!  

✰♡*•˛❤˛•*✰✰♡*•✰❤✰❤❤✰❤✰˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰

Art: Caras Ionut ~ Foto: https://ideassimple.com/ ~ *Το απόφθεγμα είναι κινέζικη παροιμία

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫