# Βαφτίζεται η δούλη του Θεού...

Η μαμά κι ο μπαμπάς παντρεύτηκαν από έρωτα. Ένα πάρτι με θέμα το ρομαντισμό, ήταν η αιτία της γνωριμίας τους. Η μαμά λέει πως, ένα τανγκό ευθυνόταν για όλα. Ο μπαμπάς ζή-τησε από τη μαμά να το χορέψουν κι έτσι άρχισε μια μεγάλη ιστορία αγάπης. 

Ο μπαμπάς πάλι λέει πως δεν ευθυνόταν μόνο ο χορός, αλλά και κάτι ακόμα, που ο μπα-μπάς το θεώρησε ως σημάδι κι ήταν σίγουρος πως ένας γάμος ανάμεσα τους ήταν μονό-δρομος: τη μαμά και το μπαμπά, με το καλησπέρα σας, τους είχε ενώσει..ένας μπαξές ολόκληρος! Κάνε λίγο υπομονή ντε και θα καταλάβεις τι εννοώ.. 

Σημαντικό επίσης ήταν πως, η μαμά κι ο μπαμπάς, όσο περνούσε ο καιρός, διαπίστωναν πως είχαν την ίδια λαχτάρα για να πραγματοποιήσουν τα κοινά τους όνειρα. Ο γάμος δεν άργησε να 'ρθει. Μετά το μυστήριο του γάμου, το ζευγάρι έκανε μια γιορτή και το γαμήλιο εκείνο πάρτι, δεν μπορούσε παρά να ανοίξει με ένα τανγκό! Με το τανγκό εκείνο φυσικά, που είχε φέρει το ζευγάρι κοντά.

Περνούσε ο καιρός και δεν άργησε η στιγμή, που την πόρτα της μαμάς και του μπαμπά, τη χτύπησε ο πελαργός. Περιττό να σου πω, ότι η ζωή του ευτυχισμένου ζευγαριού γέμισε με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, αφού, να δεις πως το λένε;.."η εγκυμοσύνη ερχόταν να επισφραγίσει την ευτυχία τους!"

Μετά βέβαια όπως καταλαβαίνεις, η ζωή του ίδιου ζευγαριού μπήκε στο γνωστό τριπάκι: πλάκωσαν παππούδες και γιαγιάδες, να πιάσουν πόρτα για το χειμώνα, για να κατοχυρώ-σουν το όνομα του παιδιού! Μπα, τώρα που το καλοσκέφτομαι, πιο πολύ οι γιαγιάδες πλάκωσαν, ειδικά όταν ο υπέρηχος έδειξε κορίτσι! Η μαμά κι ο μπαμπάς δε μιλούσαν καθόλου, επειδή είχαν το σκοπό τους!

Μη στα πολυλογώ, φτάνουμε στην ημέρα της βάφτισης μου και για το όνομα, κουβέντα! Όλοι περίμεναν με αγωνία, αλλά ειδικά η αγωνία των δυο γιαγιάδων μου, είχε χτυπήσει ταβάνι! Περσεφόνη ή Γεωργία; Τα στοιχήματα -ανάμεσα στις δυο γιαγιάδες- έπεφταν βροχή, με τη γιαγιά Περσεφόνη να νομίζει ότι παίρνει κεφάλι, επειδή λέει είχε πιο ασυνήθιστο όνομα. Εγώ όλα αυτά φυσικά δεν τα καταλάβαινα τότε, αλλά τα έμαθα από 
τη μαμά και το μπαμπά, μερικά χρόνια μετά.

Ένας καλός λόγος για να τρέχουν οι καλεσμένοι να βρουν άρον άρον, δυο ποτήρια νερό για τις καημένες τις γιαγιάδες μου, ήταν όταν ο παπάς ανακοίνωσε το όνομα μου κι ενώ οι γιαγιάδες κόντευαν να πνιγούν (στην κυριολεξία), η μαμά κι ο μπαμπάς, κόντεψαν να πνιγούν από τα γέλια! Όχι, πες μου τώρα κι εσύ ειλικρινά. Με μια μαμά Μαργαρίτα κι ένα μπαμπά Τριαντάφυλλο, το: "βαφτίζεται η δούλη του Θεού Βιολέτα", δεν ήταν μονόδρομος; Ούτε που να το φανταστώ πως θα με είχαν βαφτίσει, αν είχα γεννηθεί αγόρι..!

Με αυτή τη μικρή ιστοριούλα συμμετείχα στο "παιχνίδι με τις λέξεις" της Μαρίας. Οι λέξεις οι υποχρεωτικές ήταν όσες είναι με κόκκινο. Η ιστορία ήταν η 12. Από βαθμολογία;..άστα να πάνε στο καλό! Ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα! Χαχα! Πάντως παιδιά μου, δεν σας κρύβω πως αυτό το φαινόμενο με τα ονόματα από πάππου προς πάππου για το εγγόνι, έχει κάψει κι έχει κάψει ελληνικές οικογένειες. Μπορεί να ακούγομαι απόλυτη, αλλά η κοινω-

νία φαίνεται και από τις εμμονές που συντηρούν οι οικογένειες στους κόλπους τους, ενώ παράλληλα κάνουν ο,τι μπορούν για να κρύψουν ένα σωρό προβλήματα. Μη μου πείτε πως ο καθένας από σας δεν ξέρει έστω και μια οικογένεια που να έφτασε ακόμα και στο χωρισμό, για το όνομα του παιδιού! Δεν 'πα να καίγεται το πελεκούδι; Αρκεί να ακουστεί 

το όνομα της γιαγιάς ή του παππού (κυρίως για τους γονείς του γαμπρού λόγω επιθέτου).
Είμαι υπέρ ενός ονόματος "άσχετου", ένα όνομα που να αρέσει και στους δυο γονείς κι ας μην διαιωνίζει απαραίτητα το όνομα του σογιού. Άλλωστε η αγάπη δεν βρίσκεται σ' αυτά.

Υ.Γ Μαρία σε ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και να είσαι καλά να παίζεις πάντα με τις λέξεις, αλλά κυρίως με τις φωτογραφίες!

Άσε με λιγάκι να ξεχαστώ ρε γαμώτο!

Foto Natalia Zakonova

❤¸¸.•*¨*•♫ ...................................................................................❤¸¸.•*¨*•♫