Χθες αποχαιρέτησα μια καμένη λάμπα και μια μαύρη φούστα που δεν μου έκανε πια.. Η λάμπα έφυγε χωρίς κανένα..συναισθηματικό δίλημμα, η φούστα πάλι, άστα να πάνε. Το μεγαλύτερο γαμώτο ήταν ότι έχω παχύνει -σε σχέση με μια εικοσαετία πριν!- που την είχα αγοράσει. Θα μπορούσα άνετα να την είχα χαρίσει όπως κάνω και με άλλα ρούχα, ωστόσο αυτή η φούστα ανήκε σε εκείνη τη γνωστή κατηγορία "αν δεν σε έχω εγώ, δε θα σε έχει κανένας" -κι έτσι οδηγήθηκε στον κάδο. Τί γίνεται ρε παιδιά;;
Έχετε κι εσείς συναισθηματικό δέσιμο με κάποια υλικά αγαθά; Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να μην ένιωθα έτσι. Δεν ξέρω αν είναι σωστό να μένει στην ντουλάπα μου μια μπλούζα η οποία δεν μου κάνει πια, αλλά μου θυμίζει χαρούμενες στιγμές που έζησα με εκείνη την μπλούζα και με ένα μαύρο παντελόνι, που επίσης δεν μου κάνει.. Αφήστε δε, που έχω και τον καημό ότι τότε ήμουν πιο νέα και πιο όμορφη! (διότι όλα μπορεί να με εγκαταλείψουν κάποτε, αλλά όχι και η μετριοφροσύνη μου!😋κάπου όπα!)
Να, το βρήκα. Οι καλές στιγμές κρύβονται πίσω από κάθε ρούχο που αδυνατώ να αποχωριστώ, αλλά και πάλι, γιατί οι στιγμές να είναι δεμένες με τα υλικά αγαθά, δεν υπάρχει τάχα άλλος τρόπος να μένουν ζωντανές μέσα μας; Προφανώς και υπάρχει. Η μνήμη δεν είναι απαραίτητα οπτικός "τύπος", αλλά αυτό το "περασμένα μεγαλεία" είναι που με κρατά εξαρτημένη: κοίτα μια μέση που είχα, και χωρούσα "εδώ μέσα" ρε φίλε!
Κι ύστερα είναι κι εκείνη η χρονική στιγμή με αυτό το λευκό κοστούμι που επίσης δεν μου κάνει, τότε που τα ίσια ξανθά μαλλιά μου "φλέρταραν" με την πλάτη μου, εγώ φουλ ερωτευμένη, κι ακόμα είναι μες στο μυαλό μου στη διαπασών η μουσική που ακουγόταν σε εκείνο το καλοκαιρινό γλέντι, ενόσω εγώ πετούσα στα σύννεφα. Κοίτα να δεις τώρα που ούτε αυτό το λευκό κοστούμι θα το χαρίσω ποτέ μου, αλλά και ποτέ δε θα το πετάξω...
♡*•˛❤˛•*✰❤✰*•˛❤˛•*✰❤✰*•˛❤˛•*♡
Foto: Pinterest ~ Ο τίτλος τής ανάρτησης είναι απόφθεγμα τού Φρίντριχ Νίτσε
❤¸¸.•*¨*•♫ ............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο............................❤¸¸.•*¨*•♫
Δεν πετάω εύκολα πράγματα, γενικότερα. Κακώς
ΑπάντησηΔιαγραφήμάλλον, γιατί γεμίζω με άχρηστα... Σε λίγο δεν
θα έχω χώρο για τα χρήσιμα. Αλλά, σκέφτομαι, όταν
μεγαλώσεις πολύ και δεν θα μπορείς να κάνεις και
πολλά οι μνήμες σου δεν θα είναι αυτό που θα σου
δίνει λίγη χαρά;
Ρε συ, τρόμαξα να έρθω να απαντήσω, η άσωτη κόρη!
ΔιαγραφήΑπό μια φούστα το ξεκίνησα, και πού καταλήξαμε, ε;😋😘
Εγώ πάλι θα μπορούσα να θεωρηθώ λίγο αναίσθητη, αλλά θα προτιμήσω το πρακτική! 😂
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πολλά ρούχα μου και υλικά αγαθά, έχω ζήσει όμορφες στιγμές.
Ας μην είναι αχόρταγα! Πρέπει και άλλα πράγματα να ζήσουν όμορφες στιγμές μαζί μου.😂
Άλλωστε ο κύκλος της ζωής κλείνει με τον θάνατο. Οπότε γιατί να μην ισχύει και με τα πράγματα; Απλά εκεί, κάθε τέλος, μπορεί να είναι σαν μια νέα αρχή και στα χέρια κάποιου άλλου, να γνωρίσει ακόμα ωραιότερες στιγμές ή δυνατές τέλος πάντων, γιατί δεν μπορεί όλες οι στιγμές να 'ναι όμορφες.
Πολύ το φιλοσόφησα και θα με βρίσετε!
Anyway, εγώ πια έχω ασπαστεί και μια απλότητα στη ζωή μου και με διευκολύνει και στα πράγματα αυτό.
Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση νονούλι. Με αφορμή αυτή θα γνωριστούμε όλοι λίγο καλύτερα.
Στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά για την υπέροχη έμπνευση και ένα μεγάλο φιλί για καλό βράδυ!
Κουκλοβαφτιστηρόνιμου, πώς την έκανες πάλι τη σοφή σου την κατάσταση;
ΔιαγραφήΑυτό το "πρέπει και άλλα πράγματα να ζήσουν όμορφες στιγμές μαζί μου"
θεϊκό!!! Μόνο που όσο μεγαλώνει κανείς, παθαίνει διάφορα κολλήματα..😘
Α τα ρούχα τα δίνω, τα αποχωρίζομαι εύκολα. Ειδικά αν δεν μου κάνουν ουυυυυ σιγά μη μου θυμίζουν πόσο λεπτή ήμουν κάποτε! Αλλά με άλλα υλικά πράγματα που έχω αληθινές αναμνήσεις δένομαι. Όμως θέλω λίγο χρόνο να το εμπεδώσω ότι παραμάζεψα πράγματα και αρχίζω εκκαθάριση. Είμαι του πετάγματος δηλ. Θυμάμαι η μαμά μου φοβόταν οταν πήγαινα για δουλειές σπίτι της γιατί θα της πέταγα διαφορα. Ναι κακό να δένεσαι με πράγματα άψυχα που τους δίνουμε εμείς ψυχή από τις αναμνήσεις μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓελάω με το λευκό σου κουστούμι χαχχαα
Να σαι καλά και αν έχεις χώρο κράτα τα. Αν νιώθεις καλά μαζί τους. Ποιος νιάζεται περισσότερο απο σένα; Ό,τι σε ευχαριστεί.
Φιλάκια 🌺🌸🌺🌷
Κι εγώ πετάω πράγματα άμα πάρω φόρα, φόρα-κατηφόρα!
ΔιαγραφήΑλλά με κυριεύει αυτό το @αμημένο το συναίσθημα και
"κωλώνω" σε κάποια άλλα.. Ναι, ό,τι μας ευχαριστεί! 🌺
Χμ Πέτρα μου, σήμερα διακρίνω μια μικρή, καλυμμένη δόση μελαγχολίας στη γραφή σου; Ή είναι ιδέα μου; Ξέρω ότι η αναπόληση φοράει διάφορα "ρούχα". Συνήθως τα παλιά τα δικά μας, ειδικά αυτά που έχουμε ξεχάσει να φοράμε γιατί δεν μπορούμε πια να φορέσουμε. Ναι, είμαι πολύ δεμένος με προσωπικά πράγματα. Όχι με ρούχα. Τις περισσότερες φορές γλιστρούν απ' τα χέρια μου, παραμένουν καταχωνιασμένα αλλά δεν "μιλάνε" στην καρδιά μου όπως τα άλλα αντικείμενα. Εκείνα ναι, είναι αδύνατον να τα πετάξω. Πολλές φορές έχω μια παράξενη σχέση εξάρτησης μαζί τους. Οπότε σε καταλαβαίνω στις σκέψεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ρημάδες οι αναμνήσεις Πέτρα, έχουν τέτοια δύναμη καρδιά μου, που περνάνε σε κάθε αντικείμενο ολόγυρά μας στο οποίο προβάλλεται η ζωή μας.
Καλό απόγευμα καρδιά μου.
Μπα, Γιάννη μου, καμία μελαγχολία (που να κράτησε πολύ).
ΔιαγραφήΝα σου πω το "κουφό" όμως, ότι διαβάζω σχεδόν καθημερινά
αποφθέγματα, κι εκείνη την ημέρα, αφού είχα γράψει ήδη
την ανάρτηση (το τονίζω) βρήκα το απόφθεγμα τού τίτλου
τής ανάρτησης, και μου ταίριαξε τόσο πολύ! Μαγικό;🌸🌷
Αααα κι εγώ είμαι μαζώχτρα χαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ρούχα δεν θα έλεγα ιδιαίτερα, αλλά με αντικείμενα, με ασπρόμαυρες φωτογραφίες, με παλιά βιβλία και διάφορα άλλα....πού να τα γράφω.....τα μαζεύωωωωω !!!
Από κάποια ρούχα που έχω από παλιά φυλαγμένα.....οι κόρες όλο και τα τιμούν και παίρνουν κάποιο γιατί ξαναείναι στη μόδα !!!!
Μ άρεσε αυτή η ανάρτηση και βέβαια θα σου έλεγα, κράτα ότι σου αρέσει....την αγάπη μου !!!!!
Καλά, για τα βιβλία δεν το συζητώ! Προτιμώ να πεινάσω,
Διαγραφή-που λέει ο λόγος- παρά να δώσω έστω και ένα βιβλίο μου.
Εγώ έχω γιο, Ράνια μου, και τα κρατάω για την νύφη!😋🌼🌻
Έχω το κατοχικό σύνδρομο! Θα μπορούσα τώρα να σηκωθώ από τη θέση μου, να ξεροβήξω και να πω "με λένε Λία και είμαι σαβουρομαζώχτρα"! χεχε! Αλλά, πέρσι έπαθα μια κρίση και άρχισα να ξεκαθαρίζω τα πράγματα εντός κι εκτός μου. Τότε ήταν που αποχωρίστηκα σχεδόν όλα μου τα ρούχα κρατώντας πλέον μόνο αυτά που πραγματικά φοράω. Κι έφυγε ένα βάρος από πάνω μου!... Πλέον, τολμώ να πω, ότι εκπαίδευσα τον εαυτό μου στο να αποχωρίζεται και στιγμές, μνήμες που με κρατούσαν πίσω. Δεν τα έχω καταφέρει απόλυτα, είναι ένας μαραθώνιος αυτή η διαδικασία, όχι σπριντ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' άρεσε η ανάρτησή σου αυτή, μου χτύπησε νεύρα που ακόμη, τελικά, πονάνε... Αχ η μνήμη...
Φιλί σου στέλνω και μια αγκαλιά! Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει (που λέει κι εκείνο το τραγουδάκι το παλιό), πέτα! Πέτα πράγματα, πέτα με τα φτερά σου, πέτα με σώμα γυμνό! Ανάγκη, κανέναν δεν έχουμε! ;)
Κατά διαστήματα παθαίνω κι εγώ αυτό το σύνδρομο
Διαγραφή"με λένε Πέτρα και δε θα αφήσω πέτρα στην πέτρα"!
Αλλά μετά μου περνάει κι αρχίζω πάλι την..σαβούρα!🌺🌸
Πρόσφατα αποφάσισα να εγκαταλείψω οριστικά τη συλλογιστική της συλλογής παλαιών πραγμάτων Πέτρα μου. Δεν υπάρχει πια χώρος ούτε μέσα μου ούτε γύρω μου για "συλλογές". Άλλωστε ό,τι ζήσαμε, καλώς το ζήσαμε και το ευχαριστηθήκαμε. Κρατάω όμως κάποια μικροπράγματα μεγάλης συναισθηματικής αξίας. Δεν νομίζω όμως πως εσύ ανήκεις στην κατηγορία των συλλεκτών. Το άσπρο κουστούμι, η μαύρη φούστα δεν είναι συλλογή. Είναι, ας πούμε, τα αντιπροσωπευτικά δείγματα των αναμνήσεών σου. Όσο κρατούν μέσα σου αυτές οι αναμνήσεις, τόσο θα έχουν θέση και τα αντικείμενα στην ντουλάπα σου. Δεν είναι κακό, φθάνει να μην γίνεται υπερβολή. Άλλωστε, όπως έγραψε κι ο Σαίξπηρ: "Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων..." Φιλάκια πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, Σαίξπηρ, μόνο εσύ με καταλαβαίνεις, και το Μαράκι μου εδώ!😁
ΔιαγραφήΘα σκάσω με το άσπρο κοστούμι, αλλά μην "σκας", ψάχνω για άλλο!😉🌼
Εγώ είμαι περαστική από δω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη μου δίνετε σημασία.
Είναι σαβουρομαζώχτρα και είμαι καλά, σαν την Λία.
Επειδή έφτασα στο ως εδώ και μη παρέκει, άρχισα να δίνω ρούχα που δεν πρόκειται να ξαναφορεσω ΠΟΤΈ!
Ρούχα ραμμένα από μένα με καλά υφάσματα.
Τα δίνω όμως σε κοπέλες που τους αρέσουν τα vintage και θα τα φορέσουν.
Ό,τι δεν δίνεται, γίνεται κουρελάκια για πάτσγουορκ.
Εδώ να δεις χάλια.
Γενικώς με δυσκολία αποχωρίζομαι πράγματα,αλλά το προσπαθώ.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.
Εσύ καλά θα κάνεις να τα μαζεύεις, γιατί τα μεταμορφώνεις σε έργα τέχνης!
ΔιαγραφήΜήπως να σου στείλω και το άσπρο κοστούμι, να το κάνεις καμιά τσάντα;😋🌻
🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣😍😍
Διαγραφή😋😁
ΔιαγραφήΑχ, λόγω της μετακόμισης, πέταξα,ανακύκλωσα και έδωσα ρούχα, βιβλία κ.α κάποια τα αποχωρίστηκα με λύπη κι άλλα με ευκολία. Ας πούμε το γραφείο μου, τη βιβλιοθήκη μου λυπηθηκα πολύ που τα άφησα πίσω αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Τα αγαπούσα αυτά τα έπιπλα, γιατί τα αγορασα με κόπο. Ο ως, δεν δενομαι πολύ πια με τα υλικά, σκέφτομαι συχνα ότι τίποτα δεν θα παρουμε μαζί μας στο τέλος, οποτε γιατί λύπη; Πάντως, έχω την καλύτερη μου Φίλη που δεν πετάει με ευκολία, αντιθέτως γεμίζει περισσότερο βαρος στο μικρο σπίτι της και αυτό επιβαρύνει και την ψυχολογία. Αλλά έχει αυτό το κουσούρι, αρρώστια επίσης θα το έλεγα να κρατας πραγματα που στην τελική δεν σου χρειάζονται πραγματικα. Από την άλλην, σκέφτομαι και το "χίλιες φορές να δενομαι με πράγματα παρά με ανθρώπους" Χεχε κάτι δικά μου! Τα φιλια μου αγαπημένη! ❤
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή η σοφή σου σκέψη στο τέλος, όμως έχω να σου πω
Διαγραφήπώς, όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο πολύ κρατάμε πράγματα.
Είναι εκεί που συνειδητοποιεί κανείς ότι τα πιο πολλά
χρόνια βρίσκονται πίσω του, κι όχι εμπρός του.. 😞🙃
Δένομαι κι εγώ με υλικά αγαθά τα οποία μου θυμίζουν κυρίως ανθρώπους. Πιο πολύ με ρούχα και παπούτσια που για καλή μου τύχη δεν είναι πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο ένα ζευγάρι παπούτσια που το είχα αγοράσει με τα πρώτα μου χρήματα δεν έχω πετάξει/δώσει και δεν ξέρω αν θα το κάνω και ποτέ.
Ωστόσο, έχω να σου πω ότι οι φωτογραφίες με έχουν σώσει. Το ρούχο που δεν έχω σκοπό να ξαναφορέσω, δε χρειάζεται να το έχω στη ντουλάπα μου, όσο κι αν μου θυμίζει όμορφα πράγματα. Η φωτογραφία, όμως, που το φοράω και μου δείχνει όχι απλά το ρούχο αλλά και την ανάμνηση, είναι ολόδικια μου! Οπότε, το ρούχο ας φύγει από τη ντουλάπα (μετά από υπερανάλυση στο μυαλό μου). Η φωτογραφία θέλω να είναι εκεί και για το μέλλον που μπορεί κάτι από όλα αυτά να τα έχω ξεχάσει.
Σε φιλώ ❤
Βρε μικρό, ποιές φωτογραφίες; Μπας και νομίζεις ότι υπήρχαν
Διαγραφήαπό πάντα τα έξυπνα κινητά, να απαθανατίζουμε τις στιγμές;..😊🌼🌻
Πέτρα μου τι μου κάνεις τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε τόσο λέω να πετάξω πράγματα που δεν χρησιμοποιώ και όταν τα πιάνω στα χέρια μου το μετανιώνω και τα ξαναβάζω στη θέση τους.
Άστα ανίατη περίπτωση.
Φιλάκια!
Εσύ στο άλλο άκρο πιά! Γράψε κάνα παραμύθι
Διαγραφήγια την "περίπτωσή" σου, ξέρεις εσύ!😉🌷
Μμμμ! Δεν ξέρω τι θα έκανα με τα ρούχα αλλά σίγουρα δεν θα αποχωριζόμουνα ποτέ κάτι που αγαπάω ή "είναι από χέρι" Κάποιες φορές σκέφτομαι πως κάτι που δεν μου χρειάζεται πια, γιατί να πιάνει χώρο στην ντουλάπα μου. Ίσως σε κάποιον άλλο να είναι απαραίτητο. Μ' αυτή τη λογική ναι θα το σκεφτόμουν. Προτιμώ όμως οι αναμνήσεις να είναι καταγεγραμμένες στο μυαλό. Για ότι μου κάνει ακόμη δεν το συζητώ, παραμένει στο βάθος της ντουλάπας ή στον πάτο του συρταριού (κι ας έχει αγοραστεί μια δεκαετία πριν)
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί μόδα είναι και γυρίζει. Γενικώς .....είμαι ναι μεν, αλλά. (μήπως ξέρω; θα έλεγα εξαρτάται απ' την διάθεση)
Καλό ξημέρωμα Πέτρα μου!
Σε φιλώ!
Εννοείται πως, όσα χωράει το μυαλό,
Διαγραφήδεν τα χωράει καμιά ντουλάπα. Κι εγώ
όπως είπα, είμαι ανάλογα τη διάθεση..
🌺🌸🌷
Πετρίνα μου μια από τα ίδια και εγώ δεν αποχωριζόμουν εύκολα ρούχα και αντικείμενα, αλλά τώρα τελευταία, το έχω φιλοσοφήσει και έχω αρχίσει την εκκαθάριση...για μια δεύτερη ευκαιρία σε κάποιο άλλο σώμα, αφού έχω κρατήσει φωτογραφίες, από το πέρασμα του χρόνου που είναι αναπόφευκτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΣΎ Πετρίνα μου να κάνεις ότι αρέσει... εξάλλου οι μνήμες από ότι όμορφο έχουμε φορέσει και μας άρεσε, είναι αυτές που θα μας συνοδεύουν στην ζωή μας!! να το κρατήσεις αυτό!!
Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση Περτίνα μου
Την αγάπη μου φιλιαααα😘🌼
Υπάρχουν για όλους καλές και κακές στιγμές
Διαγραφήκαι ευχάριστες και δυσάρεστες αναμνήσεις..
Όλα τα έχει κάθε μπαξές, Σμαράγδι μου!😘🌻
Nα σου ευχηθώ να βαδίσεις κι άλλα πολλά χρόνια στο μονοπάτι της ζήσης και να αναπολείς, να χαίρεσαι, να λυπάσαι, έτσι όπως η ιδια η ζωή προστάζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανέμορφη ευχή, και φυσικά ανταποδίδω από καρδιάς, φίλε Ευρυτάνα! 🌷🌸🌺
ΔιαγραφήΕννοείται πως έχουμε όλοι τέτοια δεσίματα με αντικείμενα και όχι δεν είναι υλισμός, τα προσωπικά αντικείμενα κρατούν κάτι από εμάς άθικτο μέσα στο χρόνο. Εγώ έχω πολλά τέτοια κειμήλια. Τα παιδικά μου παιχνίδια, μικροδωράκια από αγαπημένα πρόσωπα, τη φούστα που φορούσα κι εκείνο το πρώτο ραντεβού κλπ Και μην ξεχνάμε ο μινιμαλισμός είναι γέννημα ολοκληρωτικών καθεστώτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μινιμαλισμός είναι γέννημα ολοκληρωτικών καθεστώτων;;
ΔιαγραφήΠόσο ψαγμένο πλάσμα είσαι;! Φιλιά πολλά και ποτέ περιττά 😉😘