✿ *Φάτε, δε θα βγούμε ποτέ..!

Να, αυτό διάβασα κι εγώ κι είπα να χαλαρώσω και να το απολαύσω. Το θυμάμαι σα χθες. Νοέμβρης μήνας ήταν, όταν άρχιζε μιά καραντίνα που θα κρατούσε μέχρι που.. τί μέχρι πού; Μέχρι που να σβήσει ο ήλιος, και βλέπουμε. Αλλά ξέρεις, ο Νοέμβρης έχει ένα καλό. Σου υπόσχεται ότι η άνοιξη και το καλοκαίρι είναι πολύ μακριά, συνεπώς..φάτε μωρέ αδέρφια!

Στο μεταξύ, μιλάμε για εκείνο τον μήνα που έχει μπροστά του ένα Δεκέμβρη με τις γιορτές του και τα όλα του, και που πας σούπερ μάρκετ, κι αμέσως μετά τα σχολικά είδη, σού έχουν στολίσει τα πρώιμα μελομακάρονα. Και τί να κάνεις κι εσύ, δεν είσαι κι από σίδερο, λυγίζεις εκεί απέναντι από το ράφι, τα κοιτάς και σε κοιτάνε, και λες εντάξει μωρέ, με οκτώ μελομακάρονα Νοέμβρη μήνα τί μπορώ να πάθω πια; Έχω καιρό!

Για πότε ξημερώνει παραμονή Χριστουγέννων, ούτε που το κατάλαβες, και δώσ' του να κατεβάζεις τα μελομακάρονα και τους βουτυράτους κουραμπιέδες δυό δυό. Και όχι, δεν αφήνεις να περισσέψει ούτε ψίχουλο, αντιθέτως, πας σούπερ μάρκετ αμέσως μετά την πρωτοχρονιά κι αγοράζεις με τις ντάνες τα ρετάλια μελομακάρονα, και τα αποθηκεύεις στο κελάρι, γιατί, κατά μια έννοια δεν έχουμε πανδημικό πόλεμο; Δεν παίζουν μ' αυτά!

Στο καπάκι έρχεται κι ένας χιονιάς διαρκείας όπου ψάχνεις σώνει και ντε, να βρεις τις ρίζες σου από..αρκούδα, άρα χειμερία νάρκη, άρα κλεισούρα, άρα;; Φαί αδερφέ! Έρχεται κι ένα ρημοδοπρωί που λιώνουν τα χιόνια και πας φαρμακείο κι εκεί δεξιά στην είσοδο είναι δυό ζυγαριές, και λες.. βρε λες ν' ανέβω; Με το δεξί πάντα, για γούρι. Τολμάς και πατάς το πόδι σου στην πρώτη και πριν σου γράψει "σας παρακαλώ ένας ένας", σου πετάει ένα απαθέστατο "74,4" και μετά σιωπή. Εντάξει, δεν πτοείσαι. Πας στην άλλη που τη βλέπεις λίγο πιο φιλόξενη. Πάρε να 'χεις ένα άκαρδο "75,1"!

Οκ, το τραύμα είναι ακόμα ζεστό και δεν πονάει. Ρωτάς ψύχραιμα τη φαρμακοποιό "πάει καλά η ζυγαριά σας;", χωρίς να της διευκρινίζεις ποια από τις δυο! "Εγώ πάντως είμαι 61 κιλά" σου λέει η φαρμακοποιός κι ανεβαίνει στη μια ζυγαριά και γράφει "61". Ακριβώς! Πιάνεσαι από το ράφι με τις φρουτόκρεμες, γιατί σου 'ρχεται μιά σκοτοδίνη κι αμέσως μετά, δεν μπορεί θα υπάρχει μιά σανίδα σωτηρίας... Ξάφνου λάμπεις από χαρά.. ναι, αλλά φοράω μπότες και παλτό και δυο πουλόβερ, βάλε και το φανελάκι από μέσα, αμ, τις μάλλινες κάλτσες πού τις πάς; Δεν είναι όλα αυτά 2-3-4 κιλά τουλάχιστον; Όσο για το πρωινό+brunch "δυο σε ένα" που χτύπησες πρωί-πρωί, ούτε λόγος. Η επιλεκτική αμνησία τού χοντρού..!

Γυρνάς σπίτι και μόλις συνειδητοποιείς ότι είναι τέλος Μάρτη, μπήκε η άνοιξη ρε φίλε! Άρον άρον ανοίγεις την ντουλάπα κι αρχίζεις και βγάζεις φούστες και παντελόνια.. Ρουφάς την κοιλιά σου, κι έτσι χωρίς ούτε καν ανάσα, τα δοκιμάζεις και σου κάνουν! Μόνο που..μόνο που δεν πρέπει να αναπνεύσεις ποτέ ξανά αν δε θες να φύγει το κουμπί από το παντελόνι και να καρφωθεί στον καθρέφτη απέναντι! Δοκιμή στη δοκιμή, ανακαλύπτεις με φρίκη, ότι δε χωράς ούτε σε..κολιέ, ούτε σε φουλάρι, έχει παχύνει μέχρι κι ο λαιμός σου, αγάπη, έχουν παχύνει μέχρι και τα μικρά δάχτυλα τών ποδιών σου..! Ναι, αλλά έχω προσωπικότητα, σκέφτεσαι, βουτώντας και πάλι στην πλάνη σου.. άσε που η εμφάνιση είναι παροδική, η προσωπικότητα μετράει, όλοι το ξέρουμε αυτό. *Θα έχανα κιλά, αλλά δεν μ' αρέσει να χάνω! Και στην τελική *έχω το σώμα ενός θεού: του Βούδα!

Κι αφού περνάς σε "fast forward" τα πέντε στάδια τού πένθους τού πάχους -άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή- μετά βρίσκεσαι εκεί όπου εσύ προσπαθείς να ρίξεις κάνα ρημαδοκιλό, κι ο οργανισμός σου έχει μουλαρώσει κι αμύνεται. Σου λέει θες να πέσει αυτή κάτω από τα 75 και να μην μπορώ να την μαζέψω; Omg and Jesus Christ!

✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛✰✰❤✰✰❤✰✰˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰

Foto: ΕΔΩ και ΕΔΩ   ~ *Τίτλος ΕΔΩ **Ατάκα ΕΔΩ ***Απόφθεγμα Άγνωστου

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫